คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EXO Fiction KaiDo {ฟิคน่อว} P.3
Title : ฟิคน่อว
Rate : PG-15
By : 03_Meminepan
“เด็กช่างกลคนนั้นใครน่ะคยองซู พ่อเห็นเขามารับลูกบ่อยๆ”
เช้าวันเปิดเทอมวันแรกคุณโดกล่าวถามเสียงเรียบบนโต๊ะอาหารเช้าที่มีผู้ร่วมโต๊ะอาหารคือคุณนายโด และคยองซูผู้เป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน
“จงอินน่ะหรอครับ จงอินเป็นเพื่อนที่คยองซูมักไปขอปรึกษางานเกี่ยวกับการวาดภาพน่ะ เรามีรายงานทำด้วยกันบ่อยๆน่ะครับคุณพ่อ”
“งั้นหรอจ้ะลูก ทำไมไม่ชวนมาทำกันที่บ้านละ พ่อกับแม่จะไม่อยู่สักวันสองวันคยองซูอยู่บ้านคนเดียวเหงาแย่ ให้เพื่อนมาทำรายงานที่บ้านนี่ละ แม่ไม่ห่วงด้วย”
คยองซูอมยิ้มทันทีที่ได้ยินช่องทางอิ่มน้ำของเขา แต่ก็ยังคงสำรวมใบหน้าของตนเอาไว้ให้เหมือนเศร้านักหนาที่ตนต้องอยู่คนเดียว
“งั้น..ป๊าฮะ ม๊าฮะคยองไปเรียนก่อนนะครับ เดี๋ยวเพื่อนจะรอนาน”
คยองซูรีบเดินกึ่งวิ่งไปหาจงอินที่จอดรถรอท่าอยู่บ้าน ร่างบางอมยิ้มสดใสแสนบริสุทธิ์จอมปลอมให้คนรัก
“จงอิน ป๊าม๊าเขาจะไม่อยู่บ้านละ ท่านยังบอกให้จงอินมาค้างเป็นเพื่อนคยองเลยนะ”คยองซูรีบบอกทันที
“แล้วจะเอาไงละครับ จะไม่ไปเรียนไหมละ จะได้ขึ้นห้องตัวเล็กไปนอนกอดกันเลย”
“ยังไม่ได้พ่อแม่ออกจากบ้านตอน 10 โมงอะ เราไปเรียนคาบเช้าก่อนได้ไหม แล้วคาบเที่ยงค่อยมานอนเล่นบ้านเรากัน”ร่างบางขึ้นคร่อมรถมอไซค์ดันอกบางซะติดแผ่นหลังชายหนุ่มแนบสนิทแทบไม่มีช่องให้ลมผ่าน จงอินผู้เห็นว่าแฟนของตนเองพร้อมก็ขี่รถมอไซค์ออกไปทันที
“ไงก็เอา”จงอินว่าพลางขับรถมอเตอร์ไซค์ที่ถูกแต่ง ถูกปาดเบาะเสียงจนบางเฉียบ เอาง่ายๆก็คือถ้าเป็นคนรถคันนี้ก็เหมือนมีแต่ก้าง มีแต่กระดูกนั่นละ
เพราะโรงเรียนไม่ไกลจากกันมากจงอินจึงสามารถมาส่งคยองซูให้เข้าไปในโรงเรียนได้ก่อน แล้วตนจึงค่อยกลับไปเรียนต่อ เมื่อถึงโรงเรียนช่างศิลป์ของคยองซู บยอนแบคฮยอนเพื่อนรักหน้าสวยหัวใจสีชมพูก็ยืนสะพายกระเป๋าคริตตี้ยืนรอท่าอยู่หน้าโรงเรียนแล้ว
“คยองซู เพื่อนอยู่นี่จ่ะ”
“จ่ะ แบคฮยอนแปปนึงนะจ้ะ...จงอินนาตัวเล็กเข้าเรียนก่อนนะครับ”
“เจอกันตรงนี้ตอนเที่ยงนะครับ”
คยองซูยืนโบกมือบ้ายบายให้แฟนหนุ่มอย่างน่ารัก แต่ยังไม่ทันที่จงอินจะขับมอเตอร์ไซค์เข้าซอยลิบลับ คยองซูคนสวยสุดแสนเปรี้ยวเวลาอยู่กับเพื่อนก็ปรากฎร่างของนางขึ้น
“อีแบค วันนี้คยองจะไปนอนกอดกับผัวนะตอนเที่ยงอ่ะ”คยองซูหยิบกิ๊บสตอเบอรี่อันโตขึ้นมาติด ส่วนแบคฮยอนก็ทาปากสีแดงอย่างไม่อายสายตาใครอยู่หน้าโรงเรียนนั่นเอง
“อีนี่นิ เรียนบ้างเหอะ เป็นผู้หญิงนี่ลูกครึ่งโหลแล้วมั้ง”
“อิจฉารึไง”คยองซูว่าพลางเดินสะดีดสะดิ้งคู่มากับแบคฮยอนเข้ามานั่งในห้องเรียน
ไม่มีรุ่นน้องคนใดกล้ามองหน้า ไม่มีรุ่นพี่คนใดกล้าหื้อ ก็แหม...ผัวนังหัวโปกสองคนนี้มันเป็นนักเลงคุมซอยแถวนี่นิหว่า
“ถามจริงเถอะ เอากันบ่อยๆเมื่อยดากบ้างไหม”
“ไม่บ่อยหรอกนาแบคฮยอน ฉันตั้งขอบเขตให้จงอินเขาละ แล้วแกละ พี่หัวหยอยไม่เอาแกบ้างเลยรึไง”
คยองซูว่าพลางหยิกกระจกขึ้นมาส่องในคาบเขียนแบบที่นางแสนจะชื่นชอบ
“แกมีละ แต่พี่หยอยเขาต้องช่วยพ่อเขาขี่มอไซค์วินน่ะสิ แม่เขาแก่แล้ว ฉันเลยต้องไปทำกับข้าวล้างจานให้ที่บ้านเขาบ่อยๆน่ะ”
“แกนี่น่ารักจังนะแบค ผัวแกรัก ผัวแกหลงเลยสิ”
“แกก็ลองบ้างสิ เป็นกุลสตรีบ้างอย่าบู๋แต่บนเตียง เหวี่ยงตะหลิวบ้าง”
‘อย่าบู๊แต่บนเตียง เหวี่ยงตะหลิวบ้าง’
ตั้งแต่ที่แบคฮยอนพูดในห้องเรียนคาบเช้าจนถึงตอนนี้ ตอนที่คยองซูคุณหนูคนสวยต้องมาเดินตลาดเพื่อซื้อของสดไปทำอาหารให้จงอินกิน
จงอินเองก็มีท่าทางงวยงงว่าคยองซูเป็นอะไร ปกติไม่อยากใกล้ตลาดบ่นว่าเหม็นนู้นนี่...
“วันนี้เมนูแกงจืดเต้าหู้อ่อน กับหมูทอดเนอะตัวโต”
“ตัวเล็กทำอร่อยแน่ ผมเคยทานตอนที่ตัวเล็กไปช่วยแม่”
“เอ่อ...จ่ะ”คยองซูอมยิ้มน่ารักจะบอกยังไงดีว่าตอนที่เขาไปช่วยแม่ของจงอินทำนั้น เขามีหน้าที่แค่เดินเสิร์ฟ
ระหว่างทางกลับบ้านบนเบาะรถมอเตอร์ไซค์คยองซูเอาแต่เปิดซัมซุงกาแล็คซี่ของตนดูวิธีการทำอาหารดังกล่าว
ร่างบางมุ่งมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าจงอินต้องชื่นชอบในรสมือของเขาแน่นอน ทันทีที่ถงบ้านคยองซูไม่พูดไม่จาเร่งล้างผักทำอาหารอย่างที่จงอินไม่เคยเห็นมาก่อน จะว่าไปแล้วจงอินก็รู้สึกเพลินตาดีที่ได้เห็นเจ้าตัวเล็กของเขาเดินว่อนไปมา พร้อมกับขมวดคิ้วน่ารักแบบนี้...แต่จะดีกว่านี้ถ้าคยองซูไม่ใส่อะไรเลยนอกจากผ้ากันเปื้อนสีเหลืองลายเป็ดน้อยฮ่องกงผืนนั้น
ไวเท่าความคิ ด จงอินแย่งแย่งมีดจากมือบางนั้นออก และเริ่มถอดเสื้อผ้าชุดนักเรียนของคยองซูออกทันที
“จงอิน อย่า....ทำอะไรน่ะ เค้าทำอาหารให้จงอินทานอยู่นะ อื้อ~”
“อยากทำก็จะให้ทำ แต่ถอดเสื้อผ้าเถอะเอ็กซ์ดี”
จนแล้วจนรอดคยองซูก็เปล่าเปลือยในชุดวันเกิดมีผ้ากันเปื้อนเป็ดน้อยเท่านั้นที่พอจะช่วยปิดนู้นนี่ได้บ้าง จงอินเอาเก้าอี้จากโต๊ะทานอาหารมานั่งดูแฟนตนเองทำอาหารไป สาวไอ้นู้นไอ้นี่ชักเล่นไป ช่างเป็นห้องครัวที่หอมหวานเสียจริงๆ
คยองซูเองก็ไม่อยากหันไปมองไอ้แฟนจอมหื่นมากนัก เดี๋ยวมันจะเขว้แกงจืดเต้าหู้อ่อนมันจะแข็งขึ้นมาแทน ไม่ได้ๆ...
“เสร็จแล้วล่ะจ่ะจงอิน ทานข้าวกันนะครับ”
“อะ อ๊า ผมก็เสร็จเหมือนกันครับคนสวย ไปสิหิวแล้ว อยากกิน...”
โต๊ะอาหารถูกจัดง่ายๆมีกับข้าวเพียงสองอย่างให้คู่รักเด็กช่างได้กินกันอย่างสบายใจ จงอินก็ถอดเสื้อนักเรียนเองเหลือเพียงบล็อกเซอร์นั่งรอท่ามองคยองซูจัดโต๊ะอาหาร
“มานั่งนี่สิ มานั่งตักผม”
จงอินเรียกคยองซูเสียงแหบพร่า และมันก็คงไม่ได้แค่นั่งแน่ๆ 100% เลยล่ะ คยองซูถอดถอนหายใจก่อนจะเดินไปนั่งทับตักอีกคนช้าๆ
“ป้อนด้วยสิครับ”จงอินออกคำสั่ง
“อย่ามาน่อวน่า กินเองก็ได้ไม่ใช่หรอ”คยองซูก็ได้แต่บ่นแต่มือบางก็ป้อนข้าวให้คนตัวโตที่นั่งเอาอะไรแข็งๆถูก้นเขาอยู่
“กินได้แต่อยากให้คนน่อวกว่าป้อน เห็นเขาน่อวดีนัก อยากดัดนิสัย”
“รักเขาปะละ เขาน่อวแบบนั้นน่ะ อ้าม...กินซะ”
“รักสิ รักจนแข็งโด่หมดแล้วเนี่ย”จงอินกลั้วหัวเราะพูด
“ทะลึ่ง! อร่อยไหมจงอินนา”
“อร่อยจ่ะเมียจ๋า รักเมียนะ”
“รักผัวเหมือนกัน ไอ้ผัวดำ อิอิ”
Talk : สวัสดีค่ะ คถ.ฟิคน่อวไหมเอ่ย อิอิ ดีใจที่มีคนชอบฟิคเกรียนๆแบบนี้ด้วย อยากอ่านอีกบอกเนอะ รักคนอ่านมากอะ
ความคิดเห็น