คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EXO Fiction KaiDO {ฟิคน่อว} p.1
คำอธิบาย::คำว่า'น่อว'เป็นการเลียนแบบเสียง
เมื่อเราเจอคนที่พยายามทำตัวกร่าง หรือกวนประสาท ดังนั้นผู้เขียนขอบัญญัติพระ-นางในเรื่องนี้ว่าน่อว
อีกทั้งฟิคคือนิยายที่แต่งขึ้น ผู้เขียนไม่มีเจตนาต่อว่าใครนะคะ อ่านเพื่อความสนุกเนอะ
ตรอกนี้มันอันตราย ผมรู้ดี...
แฟนผมบอกเสมอว่าอย่าเดินเข้ามาคนเดียว
แต่มันไม่ใช่วันนี้...
ผมเดินเข้าตรอกนี้ เพราะผมอยากจะตกลงแม่งให้รู้กันไปเลยว่าอีนั่นมันจะเอายังไง
รองเท้าคอนเวิร์สหุ้มข้อสีแดง ผมใส่มากวนใจอีนั่นโดยเฉพาะ ก็สีประจำโรงเรียนมันนิ...
ตรอกนี้มันคือตรอกของพวกเด็กช่าง ทั้งผู้หญิง ผู้ชายจะมามั่วซุมกันที่นี่
จงอินไม่อยากให้ผมมาเพราะกลัวผมจะไปเจอพวกอริเขา แล้วมันจะแกล้งเอา
แต่วันนี้ผมอาศัยจังหวะที่รู้แน่ว่าพวกอริเขาไม่อยู่เดินเข้ามาในตรอกนี้พร้อมกับลู่หาน แบคฮยอน และอี้ชิง
จะมาตบคน..
อีนั่นมันชื่อเฟยเรียนโรงเรียนพาณิชย์ ตรงข้ามกับโรงเรียนช่างศิลป์ที่ผมเรียนอยู่
เรื่องจะไม่เกิดถ้ามันไม่มาอ่อยผัวผม
จงอิน...นั่นเอง
"เฮ้ย!โด้ ซี้มึงนั่งอยู่นั่น..."
อี้ชิงกระซิบบอกผม ผมตวัดตามองเฟยในชุดกระโปรงลายสก๊อตสั้นเสมอจิม นั่งสูบบุหรี่อยู่กับเพื่อนสองสามคน
เฟยพ่นควันมองมาทางผมอย่างเย้ยหยัน
ผมวิ่งเข้าไปทันที กระชากหัวหล่อนให้ลงมาจากท้ายมอเตอร์ไซค์
"กรี๊ดดด!! อะไรของมึงวะ นี่ปล่อยนะโด้ปล่อยฉัน..."
เฟยทั้งสะบัด ทั้งข่วนแขนผม แต่มีหรือผมจะยอม
"ปล่อยอะไร ไม่ใช่วัดระฆัง! เป็นนกหรือปลาจ้ะเนี่ย อีหัวทอง เพี๊ยะ!"
ผมเปิดฉาดแรก เป็นตบแบบละมุนๆ แต่ก็เล่นเอาหน้ามันแหก ปากแตกได้เหมือนกัน
แล้วพายุสงครามอารมณ์ก็เกิดขึ้น
เราเปิดฉากตบตีกัน ทั้งจิก ทั้งข่วน
แบคฮยอน ลู่หาน และอี้ชิง รู้งานดีพวกมันต้องช่วยผมกันเพื่อนเฟยไม่ให้เข้ามายุ่ง และถ่ายคลิปการตบตีครั้งนี้ไว้ด้วย
เป็นที่รู้กันดีว่ากฎการมีเรื่องพื้นฐานว่าถ้าฝ่ายใดล้มก่อน = แพ้
ตามมารยาทที่ดีคือห้ามซ้ำ แต่ไม่ได้ อีนี่มันต้องโดนขั้นสุด
ผมตามขึ้นคร่อมตัวเฟยทันทีที่มันล้ม ตบครั้งสุดท้ายด้วยเล็บยาวๆของผมเอง
แก้มขาวจากเครื่องสำอางค์ขึ้นรอยถลอกทันที
"จำใส่หัวมึงไว้นะ...อย่ามายุ่งกะผัวกู"
ผมลุกขึ้นเตะเข้าที่ท้องเธอไปอีกที ก่อนจะพยักเพยิดหน้าให้แบคฮยอน ลู่หาน และอี้ชิงเดินตาม
"ตัวเล็ก...กลับบ้านเรา.."
แฟนหนุ่มของผม 'คิมจงอิน' หนุ่มช่างกลเด็กแถวบ้านผมเอง แถวนี้จงอินเขาคุม
จงอินแซกกลางผมรองทรงสูงสีทองของเขา เสื้อนักเรียนตัวโต กางเกงยีนส์เข้ารูป
ถือไม้ทีแบกขึ้นหลัง
คยองซูตัวน้อยผมยาวปะติ่งหู ดาวช่างศิลป์แห่งนี้ ใบหน้าน่ารักยิ้มแย้มส่งกระดานวาดภาพให้แฟนหนุ่มร่างสูงถือ
"จงอินฮะ คยองคิดถึงจงอินจังเลยฮะ"
พูดพลางหอมแก้มอย่างเอาใจ ร่างบางเก้าเท้าขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซด์ชายหนุ่ม กอดเอวนั่งแนบชิด
"จงอินฮะ วันนี้ไปตีกับใครมาอะ คิ้วแตกเลย"
คยองซูแนบตัวเข้าหาชายหนุ่ม โผล่หน้าเอาแก้มอูมไปแนบกับสันกรามแฟนสุดที่รัก
"เด็กช่างวัน ตัวเล็กอย่าสนเลย...ตั้งใจเรียนไปเถอะ"
ชายหนุ่มยังคงตีหน้านิ่งเรียบตอบคำถามคนตัวเล็ก
"ฮะ...จงอินวันนี้ผญชื่อเฟยมาหาเรื่องคยองด้วย"
'เอี๊ยด!!!'
"ว่าไงนะ! เฟย? เขาทำอะไรตัวเล็กบ้าง"
ร่างสูงจอดมอไซค์อย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปมองคนที่ตัวเล็กที่เกาะเขาเป็นเห็บอยู่ข้างหลัง
"เขาตีคยองที่แก้ม...แต่คยองหลับทัน เขาเลยล้มหน้าไปข่วนพื้นเลยฮะ"
"ผมไม่ยอม! ไปจัดการยัยนั่นกัน"
ร่างสูงยูเทิร์นมอเตอร์ไซค์อย่างรวดเร็ว คยองซูซบหลังกว้างของชายหนุ่มคนรัก ในใจคิดสะใจเฟยที่โดนตัวเองจัดการไปแล้วยังจะมาโดนจงอินจัดการต่อ
ทันทีที่จอดมอ'ไซค์ได้ จงอินกว้างเก้าอี้พลาสติกไปในกลุ่มสาวๆที่กำลังปลอบใจเฟยอยู่
จงอินเดินอาดๆเข้าไปตรงหน้าเฟย ก่อนจะพูดเสียงเย็นจนคนข้างๆพากันนิ่งกลายเป็นหุ่น
"อย่ามาให้เห็นหน้า และหากฉันรู้ว่าเธอยุ่งกับตัวเล็กของฉัน...เดี๋ยวรู้เลย"
พูดจบก็เดินกลับไปที่มอ'ไซค์ ไม่ใยดีสาวน้อยเฟยๆผู้ไม่ผิดอะไรเลย เจ็บตัวแล้วยังโดนด่าอีก
คยองซูทำหน้าเย้ยหยันน่อวใส่เฟย แล้วก็ต้องเปลี่ยนมาปิดตาแกล้งทำเป็นกลัวทันทีที่จงอินเดินกลับมาที่ มอเตอร์ไซค์ขับพาตนกลับบ้าน
เมื่อมาถึงบ้านของจงอินผมช่วยคุณแม่ของเขาเก็บร้านอาหารตามสั่ง ส่วนจงอินก็ไปช่วยคุณพ่อเขาซ่อมมอเตอร์ไซค์
ผมมีบ้านอยู่ครับไม่ต้องสงสัย พ่อกับแม่ผมเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง คือมีธุรกิจแกต้องไปต่างจังหวัดบ่อย ผมเลยถือโอกาสนี้...
'มาค้างบ้านเพื่อนชายคนสนิท'
ผมกับแม่จงอินสนิทกันมาก เพราะผมเป็นเด็กดีช่วยแกทำอาหารในร้านตอนยุ่งๆ
วันนี้โอกาสดีช่วยแกทำอาหาร ก่อนจะยิ้มหวานวางตัวเขินอายนั่งแทบเกยตักกับจงอินต่อหน้าพ่อแม่เขา
ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกฮะ...ชินละ
"หนูคยองซูเขาทำเองเลยนะไก่ผัดขิงน่ะ...จะฟิตลูกชายแม่ไปไหนก็ไม่รู้"
ไว้คืนนี้ครับแม่ ผมจะโซยขิงกันครับ อิอิ นั่นแค่ความคิดในหัว ผมนั่งก้มหน้าเขินอาย
จงอินมองแฟนของตัวเอง ก่อนจะตีหน้านิ่งเฉย ตักผัดขิงเข้าปากไม่หยุด กินไปก็มองตาคยองซูไป
มองบ้าไรไม่รู้...>\\\\\\<
หลังจากกินของคาวกันเสร็จ สงสัยต้องตบของหวานแล้วละ
ผมกับจงอินนั่งอยู่ปลายเตียง คือ...มันร้อนครับเลยถอดกางเกงขายาวออกใส่แต่เสื้อนักเรียน กับถุงเท้า
ในขณะที่จงอินใส่เพียงกางเกงยีนส์โหลดต่ำ...
เรากำลัง...
'ดูหนังโป๊กัน'
มันน่าอายจริงๆนะฮะ ดูหนังโป๊กับแฟนเนี่ย
ดูไปสักพักมือจงอินอยู่ไม่สุขตลอดเลยอะ อรั๊ยยคนบ้า>\\\\< มาจับนมคนอื่นเขาอ้ะ
หลังจากหนังจบ คนนี่สิครับไม่จบ
ผมเลยได้กินของหวานเป็นไอติมแท่งโตไปจนหน่ำใจเลย
โอ๊ย ซี้ดดด~~ คิดแล้วฟิน
หลังจากเราเสร็จภาระกิจโซเดมาคอมกันอย่างเมามันส์ส์ส์แล้ว
ผมยังมีเสื้อนักเรียนติดตัวอยู่แต่กระดุมน่ะหลุดออกครบทุกเม็ด เรานอนกอดกันโดยที่ขาของผมรัดรอบเอวเขา
หน้าคมของจงอินซุกอยู่กับอกผมแกคงอยากสูงละเนอะ
'ดูดนมใหญ่เลย แอร๊ย'
"อื้ออ จงอินน อ้ะ~ ดูดอีกสิ"
"ตัวเล็ก ผมดูคลิปที่ตัวเล็กไปตบเขาแล้วนะ..."
เงียบ....
"ไม่ได้ว่าอะไรแค่จะบอกว่าอย่าน่อวให้มันมาก"
"คยองไม่ได้ตั้งใจ..."
"หรอ จ๊วบบ :3 ตบเขาหน้าแหกแบบนั้น...ไม่เอานะรู้ไหม ผมห่วงตัวเล็กมาก"
"ครับ..."
"ดี นอนกันเถอะดึกมากแล้ว..."
จงอินซบอกบางนอนพร้อมจะเข้าสู่นิทรา เหลือร่างบางตากลมโตยังคงสว่างในความมืด
'ไม่ได้หรอกจงอิน...ผัวข้าใครก็แตะไม่ได้ทั้งนั้น!!!"
น้องเอ้ย พี่นี่ละน่อวที่สุดในหัวซอยละ
พูดคุย:: ฟิคมันสั้นๆ แต่งบนรถเมล์สาย524 เจอเด็กช่างแต่งแล้วลงเลย
ถ้าไม่สนุกไม่ถูกใจ จะแก้ตัวใน #หงส์ขาวนะคะ
#ฟิคน่อว เขียนจากประสบการณ์ และอุทิศแด่เพื่อนๆในแก๊งค์
ฝากอ่านกันขำๆนะคะ
ความคิดเห็น