คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EL DORADO - Part 1
Talk : เรื่องนี้มีเนื้อหาชายรักชาย ตัวละครทุกตัวล้วนเป็นผู้ชาย ขอย้ำอีกครั้งนะคะ นางเอกก็เป็นผู้ชาย งดการเข้าใจผิด :)
El DORADO Part – 1
.
.
กลิ่น ที่หอมหวนล ... หลังม่านแห่งต้นไม้เขตร้อน หนาทึบ ปรากฎร่างอิสตรีขาวนวลแลดูไม่เหมือนชาวป่า สองมืออรชรถูกมัดด้วยเชือกกล้วยแน่นหนา ร่าง กายแทบเปลือยเปล่า ข้อเท้าของนางพลิกบิดเบี้ยวเสียจนดูไม่เหลือสภาพที่พร้อมจะก้าวเดิน ร่างบางถูกล้อมรอบไปด้วยคนธรรพ์ แลเทพารักษ์หนุ่มกว่า 4 ตน นัยน์ตาแต่ละตนแสดงความหื่นกระหายอย่างปิดไม่มิด แม่นางน้อยร้องไห้ปานจะขาดใจ ปีกทั้งสองสีทองโอบล้อมร่างกายบางมิให้ถูกสายตาอันแสนหยาบโลนละเมิด
"อย่า อึก อย่ามองข้าเถิด เหล่ามานพทั้งหลาย อย่า..ฮึก"
"หาได้แม่นางงามของพี่ ดีมิดีวันนี้ข้าจะลองลิ้มเนื้อหงส์" เสียงแหบห้าวหยาบโลนขำดังลั่นป่า มือทั้ง 8 ช่วยกันฟอนเฟ้นดึงชิ้นผ้าที่น้อยนิดออกอย่างไม่ใยดี ชิ้นผ้าชิ้นสุดท้ายกระเด็นออกจากร่างบาง เสียงนางร้องไห้ปัดป้องร่างแทบขาดใจ....
"ชั่ว ช้านัก..." เสียงห้าวกัดฟันกรอดๆ พูด ชายหนุ่มร่างกำยำผิวสีแทนออกคล้ำวิ่งกระโจนออกจากม่านไม้ทึบ แสงโดยรอบสว่างจ้าเพียงครู่ แขนที่เคยเยียดยาวเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อกลายเป็นขาหน้าเต็มไปด้วยขนเงางามสีนิล เขี้ยวสีงาช้าง แยกออกขู่เหล่าโฉดฉกรรจ์ มนต์ของพวกมันไม่สามารถทำร้ายเนื้อหนังแห่งจอมกษัตริย์ชาติได้ เพียงอุ้งมือตะปบร่างของเหล่าผู้วิเศษชั้นปลายแถวก็มลาย เหลือแต่เพียงหมาป่าหนุ่มที่กลับร่างเป็นชายหนุ่มในสภาพเปลือยเปล่า
สายตาอ่อนโยนถูกส่งไปยังร่างบางที่กำลังเสียขวัญ ก่อนจะก้าวไปโอบอุ้มร่างเล็กนั้นขึ้นแนบอก
"มากับพี่ พี่จะไม่ให้ใครทำร้ายเจ้าได้อีก หงส์ฟ้าของพี่...”
เสียงนกกายามอัสดงแซ่ซ้องบอกเวลาที่ดวงอาทิตย์จะลับขอบฟ้า ริมแม่น้ำแพนโดร่า แม่น้ำสายสำคัญที่คอยหล่อเลี้ยงชนบนดาวเคราะห์แห่งผู้วิเศษหรือเอ็กโซ่แพนเน็ท เลยคุ้งน้ำเวิ้งนี้ไปก็จะสิ้นสุดชายแดนหมาป่า
เดิมที แล้วกระท่อมหลังนี้ถูกใช้เป็นที่พักยามเด็กของเจ้าชายหมาป่าและพระอนุชาที่ หนีราชาและราชินีหมาป่าออกมาเที่ยวเล่น แต่ในเพลานี้ปรากฏร่างของหงส์น้อยในชุดเสื้อตัวโตและผ้าเก่าๆ คล้ายผ้านุ่ง ของสตรีสั้นเลยเข่าเล็กน้อย นางนั่งคุกเข่ากอดตัวเองไว้อย่างหวาดหวั่น ในขณะที่ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อแขนกุดกับกางเกงผ้าโจงถกขึ้นจนสั้นเพื่อความทะมัดทะแมงในการทำงาน เส้นผมหยักสกถูกเสยขึ้นมัดลวกๆ สองมือแข็งแรงพลิกย่างปลากับไฟอย่างชำนาญ พลางเหลือบตามองแม่หงส์น้อยที่ดูกระจิตกระใจจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
"แม่หงส์น้อย ข้าไม่ได้ ... มีเจตนาหยามหยาบแตะเนื้อต้องตัวชะแม่ไม่ เพียงแต่ข้า..."
"ขอบใจท่านพี่ ... พระคุณนี้ข้าจะจำไปตลอดทั้งชีวี..." ใบหน้าน่ารักพูดอย่างเข้มแข็ง พลางก้มศีรษะจรดดิน ชายหนุ่มก้มลงพยุงร่างบางขึ้นนั่งที่แคร่นอน ก่อนจะเขยิบขยับถอยห่างให้พองาม
"บอกนามเจ้ากับพี่"
"คยองซู...โดคยองซู"
"องค์หญิงหงส์ หาได้ว่าพี่เลยถ้าจะถามไถ่ว่าจำพี่ได้รึไม่ ... พี่คือคิมจงอินม้าศึกของเจ้า ในวัยเยาว์..." ร่างสูงพูดอย่างตื่นเต้นพลางบีบมืออรชรอย่างลืมตัว ใบหน้างามขึ้นสีแดงก่ำก่อนจะบุ้ยปากให้อีกคนล่วงรู้ว่าได้ต้องตัวตนเองอีกครา ...
"ใครจะลืมท่านพี่ลงกันเล่า ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอท่านอีกครั้งนะเพคะองค์ชาย" ร่างบางละเมียดละไมทำความเคารพ ก่อนจะส่งยิ้มหวานละมุนชวนเคลิ้มฝันให้ชายหนุ่มวัยกลัดมันได้ใจสั่นเล่น จงอินสะบัดหน้าสองสามทีก่อนจะก้มหน้าก้มตาย่างปลาเพื่อใช้เป็นอาหารของเขาทั้งคู่
ยามวิกาลเงียบสงัดจงอินใช้ผ้าพกปัดยุงที่ตอมกัดขา ปากหยักกรนด่างึมงัม
วันนี้เจ้าชายหมาป่าต้องปูผ้านอนหน้ากระท่อมเสียสละให้องค์หญิงหงส์ได้นอนอย่างสุขสบาย
ชายหนุ่มพ่นควันออกทางปากปล่อยจิตใจและสมองให้ล่องลอยไป หญ้าพิษที่นำมาเป็นยาสูบให้โทษ เขาไม่ได้ติดเพียงแค่สูบพอสบายอกสบายใจ...
ภาพหลายภาพเรียงซ้อนกันอย่างงวยงงคล้ายพายุหมุน สลับเรียงแทรกกันเป็นแถวยาว
ภาพที่เขาแอบหอมแก้มองค์หญิงหงส์ในวัยเด็ก ภาพรอยยิ้มที่ยังคงงดงามไม่มีเปลี่ยน
ภาพสุดท้ายที่ใบหน้างดงามร้องไห้ เพราะเหตุที่เขาชกต่อยกับเจ้าผู้วิเศษนั่น ก่อนจะได้เจอกันอีกครั้ง ... เมื่อเย็นนี้
พับผ่าสิ! ขอสาบานด้วยเกียรติแห่งองค์ชายรัชทายาทก็ได้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะมองความโหนกนูน ส่วนเว้าหรือส่วนโค้งของชะแม่ผู้เป็นที่รักในวัยเด็ก...
คิดพลางขมวดคิ้วเป็นปม มือทั้งสองข้างเร่งหั่นซอยหญ้าแห้งเติมเชื้อเพลิงแห่งความเมามาย คิดโทษใจเจ้ากรรมเอาแต่คิดสิ่งอกุศล...
ยามเย็นที่เขาอุ้มคยองซูกลับกระท่อม เขาได้เห็นอกกระเพื่อมของนางสั่นไหวไปตามแรงเดิน ได้เห็นเครื่องเพศและหลืบสวยน่าค้นหา...
พอคิดมาถึงตรงนี้ มือหนาก็ปากระบอกเครื่องสูบลงกับพื้นจนมันแตกละเอียด
"บ้าเอ้ย..." กัดฟันสะบัด ก่อนจะล้วงไปในกางเกงปลดปล่อยความกลัดมันออกมาบ้าง มันไม่ได้ทำให้เขาถึงอารมณ์ใดใดเลย ... แม้จะผ่านมา 3 รอบแล้วก็ตาม
ใน ห้วงแห่งความเมามายแลความฝันชายหนุ่มเห็นภาพตัวเขากำลังสอดใส่และไสตัวเขาหา ร่างบอบบาง ผิวเนื้อสีชมพูอ่อน ละมุนหอมละไม ปากของนางเร่งเร้าเขาไม่ได้หยุด หน้าอกของนางทั้งบดทั้งเบียด เสียงหวานครางกระเส่า และตัวเขาได้ปลดปล่อยอย่างสุขสมในช่องทางรัดแน่น ... แลนิทราราตรีมิมีชาคริตไม่...
รุ่งอรุโณทัยสว่าง...
"เหม็นเสียจริงหญ้าเผาไฟ แต่เอ๊ะ ท่านพี่ข้าแอบเอานางหงส์ที่ไหนมากกนะกลิ่นละมุนใจดีจริง"
ชายหนุ่มหน้าหวานกระโดดลงมาจากกิ่งไม้ สายตาซุกซนสอดส่องผ่านหัวคนเป็นพี่ก่อนจะทำท่าจะเดินเข้าบ้านไปพิสูจน์ความจริงเสียให้ได้
"แบคฮยอน~ อย่าซนน่า กลับวังไปซะ"
จงอินรีบนุ่งผ้าลวกๆ ส่งเสียงขู่สกัดกั้นองค์ชายน้อยต่างมารดาผู้เป็นคนสนิทไม่ให้ซุกซนไปมากกว่านี้
ชายหนุ่มหน้าหวานมองสภาพพี่ชายอย่างขำขัน นัยน์ตาซุกซนฉายแววล้อเลียนอย่างไม่ปกปิด
"หาไม่~ น้องไม่อยากยุ่งกับเวลาวาบหวามของท่านหรอก ถ้าท่านพ่อไม่ให้น้องมาเฝ้าดูแลพี่น่ะ พ่อองค์ชายรัชทายาท"
แบคฮยอนพูดพลางแกล้งหยอกล้อทำท่าจะมุดหว่างขาพี่ชายเข้าไปในกระท่อม จงอินถอนหายใจยืดยาว ก่อนจะจับหัวทุยของน้องชายไว้ด้วยมือเพียงข้างเดียว
"พอดีไปพบเพื่อนเมื่อคราพี่เป็นเด็กน้อย นางตกอยู่ในอันตรายพี่เลยช่วยนางไว้"
"อันตราย? โดนเสือกัดหรือช้างเอางาแทงหรอพะยะค่ะ โอ้ดูดู๊ทำหน้าเข้า เพื่อนรักวัยเด็กคนนั้นใช่นวลจันทร์นวลใจที่ท่านพี่เขียนบทกวีถึงรึเปล่า แล้ว .. เฮ้ ท่านพี่อะ"
แบคยอนหน้าบึ้งตึง วิ่งตามท่านพี่ตัวโตที่กำลังดุ่มๆ เข้าป่าอย่างไม่อยากจะใส่ใจเจ้าเด็กขี้สงสัย
"ฮ้ะ! จะ เจ้าหญิงหงส์ คยองน่ะหรอ เลวนักไอ้พวกเลวคนธรรพ์ อย่าให้น้องเจอนะจะอัดให้เหลวเป็นน้ำเลย.."
องค์ชายน้อยจอมแก่นพูดพร้อมต่อยลม ต่อยต้นไม้ไปพลาง
เดิมทีแล้วเมื่อครั้งเยาว์วัยพวกเขาเป็นเพื่อนเล่นกันเสียหมด
แบคฮยอนเองก็สนิทสนมกับคยองซูมาก แต่เพราะเหตุการณ์ในวันนั้น
- 10ปีที่แล้ว –
"ดอกไม้ใดเล่าจะสวยเท่าคยองซูของพี่หามีไม่..." เจ้าชายหมาป่าในวัย 16 เดินต้อนองค์หญิงหงส์วัยเยาว์เพียง12 เข้าสู่ดงดอกไม้พู่ระย้า ช่อดอกชมพูห้อยตัวลงจากต้นสวยงามเสียจนไม่น่าเชื่อว่าจะอยู่ในเมืองมนุษย์
องค์หญิงน้อยเดินถอยหลังล่นไปจนติดต้นไม้รอยยิ้มหวานหยดเผยออกช้าๆ
"จะแกล้งเด็กหรือกระไร ทูลกระหม่อมพี่..."
"พี่เอ็นดูเจ้า อย่างแท้จริงแม่ตัวเล็ก เคยสงสัยแต่หลายครั้งว่าที่เขาว่าเมืองเจ้ามีแต่ชายน่ะจริงหรือ..." เจ้าชาย หมาป่าแรกรุ่นกระหยิ่มอย่างเจ้าชู้มองหน้านวลน้องผู้น่ารัก
ใบหน้าน่ารักครุ่นคิดหนัก ปมคิ้วขมวด ก่อนจะเอ่ยเสียงหวานเบาเพียงพรายโบก
"เพราะน้องเป็นชายสิ..." แต่มีหรือหมาป่าจะไม่ได้ยิน หนุ่มแรกรุ่นเขาประชิตร่างเล็กเพียงอกกอดร่างนุ่มอย่างชั่งใจ
มือบางทั้งผลักทั้งดันอย่างเขินอาย
"อย่าขัดขืน ชะแม่ของพี่ พี่เพียงทำตามที่ใจสั่ง ... ขอพี่จูบเจ้าสักหน่อยเถอะแม่หวานใจ"
ไวเท่าคำพูดร่างสูงก้มประทับจูบที่ริมฝีปากบาง
สายลมโชยเอื่อย ... ลมหายใจต่อลมหายใจจรดปลายจมูก อบอุ่นเสียจนจะหลอมละลาย...
'หมับ ตุ๊บ!!'
"สารเลวเดรัจฉาน! เจ้ามาจูบคู่หมั้นขอข้ารึ .. ตุ๊บ!"
"ท่านพี่เซฮุนอย่า อ้ะ~ ท่านพี่จงอินนา ไม่นะ ช่วยด้วยๆๆ ... แบคยอนช่วยด้วย"
แบคยอนในวัยเด็กอายุเทียบเท่ากับคยองซู
แทนที่เจ้าชายองค์เล็กจะช่วยแยก
แต่กลับช่วยขึง 'เซฮุน' บุตรชายเจ้าเมืองวิเศษไว้ซะอีก
"ฮ่าๆๆ จำไว้นะไอ้เซฮุน เดรัจฉานอย่างข้านี่ละได้ลิ้มรสจุมพิตจากเจ้าหญิงหงส์เสียแล้ว ... ไอ้กระจอก" พูดพลางถุยน้ำลายใส่หน้าหล่อเหลานั้นอย่างสะใจ
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" สองพี่น้องขำกันเสียงลั่น ชายทุ่งดอกโดร่าดอกไม้ประจำดินแดนEL DORADO
หลังจากนั้นมา 2 พี่น้องจอมอันธพาลก็ถูกห้ามไม่ให้ตามท่านพ่อมาร่วมประชุมหัวเมืองELDORA DO
ซึ่งประกอบไปด้วย ดินแดน หมาป่า หงส์ ยูนิคอร์น มังกร ผู้วิเศษ
งานประชุมจะจัดขึ้นทุกปี
ทุกปีที่เจ้าชายหมาป่าจะมีโอกาสพบกับเจ้าหญิงหงส์
แต่ปีนี้ดันไปต่อยหน้าโอเซฮุนเข้าให้
บทลงโทษของท่านพ่อช่างเจ็บแสบนัก
..เพราะข้ามิได้ยลหน้านางมา10ปีแล้ว แค้นนี้ต้องชำระโอเซฮุน
.
.
Talk : สวัสดีค่ะ >< ดีใจ มากจริง ๆ กับฟิคเรื่ิองแรกในชีวิต ไม่คิดไม่ฝันว่าจะกลั่นกรอง ร้อยเรียงตัวอักษรออกมาได้ จริง ๆ แล้วเป็นคนโลเทคโนมาก คือความสามารถทางด้านคอมพิวเตอร์ต่ำ ทำบล็อกสวย ๆ ให้ท่านผู้อ่านสนใจไม่เป็น
ขั้นแรกขออภัยก่อนค่ะ สำหรับตรงนี้
ขั้นที่2 มีคำผิดเยอะไหมคะ
ขั่นที่3 เป็นเรื่องแรกจริง ๆ ช่วยแนะนำทีค่ะ อีกอย่างคืออยากได้ฟิคแนวนี้บ้าง
ส่วนใหญ่ที่เคยอ่านฟิคมันมีแต่ใสใส
ช่วยแนะนำบอกต่อ แล้วก็ต้องฝากจริง ๆ เราโปรโมทไม่เป็นค่ะ 555555
ขอบคุณมากนะคะ ดูก่อนมีคนอ่านไหม ตอน 2 ถึงตามมาค่ะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น