ฟอราส เอส
ฟอราส เอส คนๆหนึ่งที่ปรี๊ดแตกได้ง่ายๆก็คราวนี้แหละ
ผู้เข้าชมรวม
67
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
บทนำ
กาลครั้งหนึ่งเด็กหนุ่มหรือเด็กสาวได้กำเนิดขึ้นมาอีกครั้ง เหล่าคนที่ถูกโชคชะตาทอดทิ้งให้แปลกแยกจากคนในสังคม ‘ไร้เพศ’ เพราะพวกเขาไม่มีสัญลักษณ์บ่งบอกว่าเป็นเพศใดเลย รูปร่างที่เหมือนๆกันทำให้เกิดความผิดปกติทางพันธุกรรม เปอร์เซ็นต์ในการมีชีวิตรอดมีเพียงหนึ่งเท่านั้น ทว่านั่นก็แลกกับพละกำลังและมันสมอง พวกเขาฉลาดและแข็งแกร่ง...จนคนธรรมดาไม่สามารถต่อกรได้
บทความที่ไม่ได้เป็นความลับแต่ก็ถูกเพิกเฉยจากคนรอบข้างถูกตัดเป็นสี่เหลี่ยมแปะทับในสมุดสีน้ำตาลเก่าๆ บนหน้าปกยับย่น ไม่ได้เขียนชื่อใครไว้
“การมีตัวตนคล้ายกับไร้ตัวตน ชีวิตช่างยุ่งยากเสียจริง”เสียงแหบพร่ากล่าวประชดประชันกับบทความนั้น สายตาเธอไม่ได้มีความเคียดแค้นต่อโชคชะตาหรือดูถูกตัวเองแม้แต่น้อย เธอที่ผมสีดำสนิทซอยสั้นคนนี้ไม่ใช่เด็กสาวหรือเด็กหนุ่ม ด้วยใบหน้าขาวเนียน ดวงตาสองชั้นคมกริบราวกับสามารถมองทะลุทะลวงได้ทุกอย่าง ดั้งจมูกเชิดรั้นคล้ายจะเย่อหยิ่ง ริมฝีปากไม่ได้หนาแต่ก็ไม่ได้บางไร้การแต่งแต้มเติมสี ถ้ามองเป็นผู้หญิง เธอมีใบหน้าที่หญิงสาวหลายคนต้องอิจฉาแต่หากมองเป็นผู้ชาย คิ้วเข้มเรียงสวยคู่นั้นทำให้ดวงตาคมโดดเด่นยิ่งขึ้น รูปร่างสมส่วนค่อนไปทางสูงเองก็ทำให้ชายหนุ่มต้องหมั่นไส้ตาร้อนไปตามๆกันยิ่งอยู่ในชุดวอร์มทำให้เธอดูสูงกว่าเดิมไปถนัดตา
“ฟอราส ลูกแน่ใจจริงๆใช่มั้ยว่าจะติดสัญลักษณ์แบล็คลิสไว้ที่ไหล่ซ้ายน่ะ”คุณนายเทียน่า เอส มารดาของฟอราส เอส ถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง เนื่องจากเธอเป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนมัธยมปลายโฮราและยังเป็นหนึ่งในสมาคมผู้ปกครองจึงไม่แปลกที่เธอจะรับรู้ข่าวสารของโรงเรียน เช่นว่า โรงเรียนมัธยมปลายโฮรารับนักเรียนทุกประเภทตั้งแต่ผู้มีผลการเรียนดีเยี่ยมจนต่ำเตี้ยเรี้ยดิน สำหรับคนผลการเรียนดีพฤติกรรมดีจะจัดอยู่ในกลุ่มเอ ส่วนคนที่การเรียนไม่ค่อยดีแต่พฤติกรรมดีจะให้อยู่ในกลุ่มบี ส่วนคนนอกเหนือจากนั้นที่มีพฤติกรรมไม่ดีเท่าที่ควรจะถูกจัดเข้ากลุ่มแบล็คลิสซึ่งเป็นกลุ่มตัวอันตรายของโรงเรียน
เด็กที่ถูกแทนตัวว่าเป็นลูกสาวทำหน้าเบื่อโลก“ฟอสปฏิเสธบทลงโทษไม่ได้อยู่แล้ว แถมต้องมาติดข้างซ้ายอีกแม่เชื่อมั้ยว่าฟอสไม่ได้อยากเป็นหัวหน้าของพวกตัวปัญหาซักนิด”เธอบ่นงึมงำแสดงความไม่พอใจนัก
“งั้นให้แม่...”
“ไม่ค่ะ!”ฟอราสขัดเสียงแข็งราวกับรู้ทัน “ฟอสรู้ว่าแม่อยากช่วยฟอส แต่แม่ห้ามใช้สิทธิของหัวหน้าสมาคมแทรกแซงเชียว”
“แม่ก็รู้ว่าพี่เขาไม่ชอบเด็กเส้น”ทาเรียส เอสชี้แจง“ใช่มั้ยฮะพี่”
“ตามนั้น”
“พี่ ผมสงสัยว่าแค่ใส่ชุดวอร์มไปโรงเรียนทุกวันต้องลงโทษหนักขนาดนี้เลย พี่ไปทำอะไรให้ครูเขาโกรธปะ ผมว่าใช่ ไม่งั้นเขาไม่เล่นพี่คนเดียวหรอก!”
“ใครเขาให้ใส่ชุดวอร์มทั้งอาทิตย์ละ ฉันทำตัวเองน่าแต่ช่างเถอะคราวนี้ได้ใส่ทุกวันแบบไม่ผิดกฎแล้ว วินวินทั้งคู่ กินเสร็จแล้วไปส่งฉันด้วย จักรยานยางแตกไปเมื่อวาน”
“ครับ ครับ ครับ เดี๋ยวสารถีคนนี้จะส่งให้ถึงที่เลย”
ไม่นานนักสองพี่น้องก็ออกจากบ้านไปด้วยมอเตอร์ไซค์ของทาเรียส โดยปกติแล้วฟอราสจะปั่นจักรยานไปเรียนเพราะบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนแต่ทาเรียสที่อายุน้อยกว่าหนึ่งปีสอบเข้าโรงเรียนทางเลือกซึ่งอยู่ไกล เขาจึงได้ยานพาหนะที่รวดเร็วกว่าหน่อย
“ให้มารับปะพี่”ทาเรียสถามขณะเก็บหมวกของพี่สาวไว้ใต้เบาะ
“ก็ดีนะ ฉันมีประชุมตอนเย็น คงกลับสายกว่าเดิม”
“งั้นโทรมาแล้วกัน วันนี้คลาสผมปล่อยเร็ว”
“ใจมาก ไปดีๆละ”
ฟอราสโบกมือลาหันหน้าเดินเข้าโรงเรียนในชุดวอร์ม เสื้อคลุมสีครามทับเสื้อพละสีเดียวกันกางเกงขายาวรองเท้าผ้าใบขาว ซึ่งตอนนี้มีปักสัญลักษณ์รูปตัวอักษรบีสีดำเพิ่มขึ้นมา
“แต่งตัวอย่างกะครูสอนพละ”เสียงใสแก่นแก้วดังจากข้างหลัง ฟอราสจำเสียงนี้ได้ ผู้ร่วมอุดมการณ์ที่ไม่ได้รับโทษ
“ไงเชร่า วันนี้มาทันเรียนฝนท่าจะตก”ฟอราสกระตุกยิ้ม
เชร่ากอดอกยืดอย่างภาคภูมิ“ฉันเป็นหัวหน้าห้องต้องเป็นตัวอย่างที่ดีอยู่แล้วยะ!”เธอตอบ
“แถมยังใส่กระโปรงยาวเลยเข่า ต่างหูก็ใส่แค่ก้าน คอนแทคเลนส์ก็ไม่ใส่ พระเจ้า!หวังว่าจะไม่ใช่วันนี้วันเดียวที่น้ำท่วมโรงเรียนนะ”
“ปากหมาน่ะโรชาน ถ้าเมื่อวานครูลอเรนไม่ได้ไปเยี่ยมบ้านฉันแทนแกนะฉันไม่ต้องมาแต่งตัวเฉิ่มขนาดนี้หรอกเว้นเสียว่าแม่ฉันไม่มาไล่กระทืบ!”
สองคนนี้คือเพื่อนสนิทของฟอราส หัวหน้าห้องที่พึ่งพาไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ชอบแหกกฎแทบทุกอย่างที่ทำได้ เชร่า เอ็ดการ์ดที่ดีแต่สวยไปวันๆ (เธอว่างั้น)กับสาวร่างใหญ่โรชาน เอนฟิสนักเรียนกลุ่มเอผลการเรียนดีเลิศ
“ว่าแต่แกเถอะ ไม่เป็นไรแน่นะ พวกกลุ่มแบล็คลิสอันตรายจะตายถึงจะยังดีที่ไม่ถูกย้ายออกจากกลุ่มบีแต่ไปรับผิดชอบพวกนั้น...”
“ไม่เป็นไรน่า พวกแกก็รู้ว่าฉันคือฟอราส เอสนะ ออแล้วก็วันนี้มีประชุมวันแรกด้วยฝากบอกพวกบีบินล์ด้วยว่าไปกินไม่ได้แล้ว”
“แต่ว่า...”
“ฉันรู้น่าว่าพวกแกเป็นห่วง ฉันไม่เป็นไร ไปเรียนกันเหอะ”ฟอราสส่ายหน้าพลางยิ้มขอบคุณ เธอบอกลาโรชานที่ต้องเรียนที่ตึกเอและเดินเข้าไปตึกบีที่ตั้งอยู่ข้างๆกัน
ผลงานอื่นๆ ของ ITC16 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ITC16
ความคิดเห็น