คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แก้เผ็ด
ตอนที่ 2
แก้เผ็ด
หลังจากอาบน้ำเสร็จฉันก็ไปที่ห้องพี่จิมทันที เพื่อไปบอกว่า พี่จีร่าให้โทรกลับ
“พี่จิมๆเปิดประตูหน่อย”ฉันเคาะประตู
“อ้าวววว ยัยตัวเล็ก มีอะไรเหรอ”พี่จิมเปิดประตูออกมาแล้วก็ขยี้ผมฉันเล่น
“ขอเข้าไปคุยหน่อยจิ”ฉันบอก เพราะเริ่มรู้สึกเมื่อยที่ต้องยืนอยู่หน้าประตู
“อ๋อ....เข้ามาสิ”พี่จิมเชื้อเชิญ
“คือว่า วันนี้พี่จีถามว่าทำไมกลับบ้านเร็วจัง”ฉันถามตามที่พี่จีร่าสงสัยพลางนั่งบนเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้ง
“พอดีว่าเพื่อนพี่มันรถล้มน่ะ ก็เลยต้องไปดูมันหน่อย”
“อย่างนี้นี่เอง แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะ”
“พี่ลืมไว้ในรถ”
“อืม.......พี่จีบอกว่าให้โทรไปหาด้วย ถ้างั้นจีนกลับห้องก่อนนะ”ฉันกำลังจะเปิดประตูออกไป “มีอะไรจะบอกเจนหรือปล่าว”ฉันถามเพราะว่าวันนี้พี่จิมดูแปลกๆ ฉันรู้สึกได้เพราะเราเป็นพี่น้องกัน
“ไม่มีอะไร”
“แน่ใจ๋”ฉันถามดูอีกครั้ง
“เอ่อ........”
“มีอะไรก็บอกเจนเหอะ”ฉันเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงพี่จิม
“คือว่า........พี่กำลังจีบรุ่นน้องอยู่คนหนึ่ง พี่ก็เลย.........”
“เขาเป็นใคร”ฉันถามอย่างอยากรู้
“น้องแพร ชั้นE” พี่จิมตอบเสียงอ่อยๆ
“หาาา.......แฟนนายปลั๊ก!!!”ฉันตะโกน
“อะไรนะ แฟนไอ้ปลั๊กคือน้องแพรเหรอ”
“ก็ใช่น่ะสิ”
“เฮ้อ......รู้แบบนี้ขอมีจีคนเดียวก็พอ”
“คบกับพี่จีก็ดีอยู่แล้ว อย่าไปคิดจีบพี่แพรเลย เจนไปล่ะ”ฉันบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เช้าวันเสาร์
“เจน!!เจน!!ตื่นหรือยัง”พี่จอห์นเคาะประตูเสียงดัง
“มีอะไรเหรอ”ฉันถามเมื่อเดินมาเปิดประตู
“วันนี้หม่ามี้ชวนไอ้ปลั๊กมารับเจนไปข้างนอก เราจึงต้องแกล้งทำเป็นไม่ว่างไว้ก่อน”พี่จอห์นวางแผน
“ได้ งั้นเราไปข้างล่างกัน”ฉันชวนพลางเดินจูงมือพี่จอห์นลงมาข้างล่าง
“เดี๋ยวๆ!!ตาจอห์นยายเจน นี่จะไปไหนกันน่ะ”หม่ามี้ถาม
“พอดีจอห์นจะพาเจนไปซื้อหนังสือน่ะครับ”พี่จอห์นตอบ แล้วก็เดินจูงมือฉันทำท่าจะไป
“ไม่ได้นะตาจอห์น วันนี้ปลั๊กมารับเจนไปทานข้าวแล้ว เดี๋ยวก็เลยไปซื้อหนังสือก็ได้”หม่ามี้เข้ามาขวาง
“แต่พี่จอห์นก็จะไปซื้อหนังสือเหมือนกันนะหม่ามี้”ฉันช่วยพี่จอห์นอีกแรง
“ไม่ได้!!ยังไงก็ต้องไปกับพี่ปลั๊กเขาเท่านั้น ถ้าแกจะไปซื้อหนังสือแกก็ไปเองก็แล้วกันนะตาจอห์น”หม่ามี้พูดอย่างไม่ใยดี
“มี้!!”ฉันพูดพร้อมกับพี่จอห์น
สุดท้ายท้ายสุดฉันก็ต้องจำใจมากับนายปลั๊ก ซึ่งตอนนี้เราก็มาอยู่ในร้านอาหารที่ห้างแห่งหนึ่งแล้ว
“ตอนที่เธอบอกว่าจะไปซื้อหนังสือกับพี่ชายเธอน่ะ เป็นแผนของเธอกับพี่ชายใช่หรือปล่าว”นายปลั๊กถามขณะกำลังสั่งอาหาร
“ถ้าใช่จะทำไม ถ้ามี้ไม่บังคับฉันให้มา ฉันก็ไม่มาแน่นอน”ฉันตอบไปอย่างไม่เกรงกลัว
“แสดงว่าใช่ หึหึ”นายปลั๊กหัวเราะ
“อ้าวววว ปลั๊กมาอยู่นี่เอง”พี่แพรแฟนนายปลั๊กเข้ามาทัก
“แพรนี่เอง ผมกำลังคิดถึงอยู่พอดี นั่งก่อนสิ”นายปลั๊กชวนพี่แพรนั่ง
“ขอนั่งด้วยคนนะ ได้เหรอปล่าวจ้ะน้องเจน”
“นั่งไปเหอะแพร ผมเป็นคนจ่ายตังค์”นายปลั๊กตอบเองพร้อมกับขยับที่ให้
“นี่นาย!!เขาถามฉันไม่ได้ถามนายนะ”ฉันว่านายปลั๊ก
“ก็ฉันอยากตอบอ่ะ จะทำไม”
“นี่นาย.........”
“เจน!!ไปกันเถอะ”พี่จอห์นนั่นเอง คงตามรถนายปลั๊กมา เพื่อมาขัดขวามฃงนั่นเอง
“เย้!!พี่จอห์นมาแล้ว”ฉันกระโดดเกาะคอพี่จอห์น จนคนแถวนั้นหันมามอง
“ไปกันเถอะ”พี่จอห์นดึงมือฉัน
“ขอตัวก่อนนะคะ ทานกันให้อร่อยล่ะ หึหึ”ฉันบอกคนทั้งสองก่อนจะเดินออกมานอกร้าน
“ดีใจจังที่พี่จอห์นมาทันเวลา เดี๋ยวเราต้องสั่งสอนพวกนั้นซักหน่อย ข้อหาชอบยั่วโมโห”ฉันพูดแล้วก็หันไปมองพี่จอห์นเป็นเชิงถามว่าจะดีไหม
“ความคิดดีมากน้องรัก”พี่จอห์นขยี้ผมฉันอย่างเอ็นดู ไม่รู้เป็นอะไรพี่ชายฝาแฝดของฉันถึงชอบขยี้ผมฉันนักนะ
หลังจากตกลงกันแล้ว เราก็ให้เงินกับพนักงานสองคนเพื่อแลกกับชุด หลังจากเปลี่ยนแล้วฉันก็ไปจดรายการอาหารของโต๊ะนายปลั๊กทันที
“รับอะไรดีคะ”ฉันถามพลางก้มหน้านิดๆ
“เอากาแฟร้อน 1 และก็ซุป1ค่ะ”พี่แพรสั่ง
“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”
หลังจากได้รายการอาหารแล้วฉันก็นำไปให้พ่อครัวทำ พอทำเสร็จก็เป็นหน้าที่ของพี่จอห์นที่จะต้องเสิร์ฟ
“อาหารมาแล้วครับ ทานให้อร่อยนะครับ”พี่จอห์นพูดพลางยิ้มนิดหน่อย
หลังจากเสิร์ฟแล้วพี่แพรก็ยกกาแฟขึ้นมาดื่มทันที แต่หลังจากนั้นไม่นาน.......
“กรี๊ด!!!ปลั๊กๆ!ช่วยแพรด้วย”พี่แพรวีดร้อง พร้อมกับเรียกนายปลั๊กให้มาช่วย
“มีอะไรเหรอแพร”นายปลั๊กถามอย่างตกใจ
“จะ...จิ้งจกอยู่ในแก้วกาแฟ”พี่แพรบอก
“หาาา ไหน?”นายปลั๊กถามพร้อมกับยกแก้วกาแฟขึ้นมาดู “จริงๆด้วย ใครเป็นคนทำนะ”นายปลั๊กพูดพลางมองมาที่พนักงานที่อยู่แถวนั้น
“ปลั๊ก!!แพรอยากกลับบ้าน”พี่แพรดึงแขนนายปลั๊ก
“ได้ๆ.....อุ๊ย!!”
“มีอะไรเหรอปลั๊ก”
“เอ่อ
ปลั๊กขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“อือ.....ได้ รีบๆหน่อยล่ะ”
“จ้ะๆ”พูดจบนายปลั๊กก็รีบวิ่งไปห้องน้ำทันที
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง พี่แพรยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ซึ่งไม่มีแม้แต่เงานายปลั๊กนั่งอยู่ใกล้ๆนั้นเลย
“คิก คิก สนุกจังเลยพี่จอห์น”ฉันหัวเราะชอบใจหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็มานั่งมองอยู่ห่างๆ
“สงสัยพี่คงใส่ยาถ่ายมากไปหน่อยมั้ง”พี่จอห์นหันมาบอก
“ฮ่าๆๆ”เราสองคนหัวเราะพร้อมกัน
ความคิดเห็น