คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ปรับ...
วันนี้ฉันตื่นนอนแต่เช้า ถึงแม้เมื่อคืนจะนอนไม่ค่อยหลับก็ตามเพราะมัวคิดถึงหลายเรื่อง ทั้งเรื่องนายปลั๊ก และข้างๆห้องฉันที่กำลัง.... อย่าพูดถึงมันเลย ฉันลุกมาอาบน้ำตั้งแต่ตี 5 ก่อนจะลงมาหากาแฟทานที่ห้องครัว เสียงกุกกักที่ทำให้ฉันรู้ว่ามีคนเดินลงมา ฉันเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกาแฟ และแล้วผู้หญิงที่พี่จอห์นพามาก็ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าฉันพร้อมพี่จอห์น พี่จอห์นเดินโอบเอวหลวมๆมา แต่พอเห็นหน้าฉันพี่จอห์นก็รีบเอามือออก
“จะกลับแล้วเหรอคะ”ฉันยิ้มนิดๆพร้อมกับถามผู้หญิงคนนั้น เธอไม่ตอบแต่ยิ้มกลับมาให้ฉัน เธอน่าจะอายุเท่าฉันนะ แต่ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับฉันหรอก เพราะว่าไม่เคยเห็นหน้าเลย
“พาเธอไปส่งให้ถึงบ้านล่ะ”ฉันหันไปพูดกับพี่จอห์น พี่จอห์นยิ้มแหยๆก่อนจะบิดไปมา
“อือๆไปนะ”พี่จอห์นโบกไม้โบกมือเป็นเชิงว่าขอตัวก่อน ก่อนจะพาผู้หญิงคนนั้นออกไป
~โย่ๆๆๆๆ เฮๆๆๆๆๆๆๆ ~
“ฮัลโหล”ฉันรับโทรศัพท์โดยไม่ได้ดูชื่อ เพราะตาจ้องไปที่ทีวีอย่างเดียว นางแบบคนนั้นสวยจัง
(ตื่นแล้วเหรอ)ฉันจำเสียงนี้ได้แม่นเลย ฉันละสายตาจากทีวีเพื่อคุยกับนายปลั๊กให้รู้เรื่องขึ้น
“แล้วนายล่ะ ฟื้นตัวแล้วเหรอ”ไม่เห็นจะต้องถาม ขนาดพี่จอห์นยังเรียบร้อยโรงเรียนผู้หญิงไปแล้ว แล้วนายนี่ที่เป็นถึงนักกีฬาคงไม่นอนแบะอยู่บนเตียงหรอก
(อะไร)
“เปล่า”
(เธอกำลังหมายถึงอะไร)
“บอกว่าเปล่าไง”
(อื้ม วันนี้ฉันไปรับเธอกลับนะ)
“ไม่เอา ยังไม่อยากกลับ”ฉันรีบชิงตอบ
(ทำไมล่ะ)
“ก็ไม่อยากกลับ ต้องมีเหตุผลเหรอ”
(ฉันอยู่หน้าบ้านเธอเนี่ย)
“เฮ้ย!”
(เฮ้ยไร ฉันจะเข้าบ้านเธอแล้วนะ เปิดประตูให้หน่อย)ฉันกดวางสายก่อนจะรีบไปเปิดประตูบ้าน เขามาจริงๆ ฉันรีบลากเขาเข้าบนห้อง ถึงแม้ว่ามันคงจะไม่ดี แต่ถ้าพี่จิมเห็นอาจจะเป็นเรื่องกว่า เพราะพี่จิมไม่ชอบหน้านายปลั๊กอย่างแรง
“ห้องเธอสวยจัง”นายปลั๊กเดินไปรื้อของกระจุกกระจิกของฉันอย่างกะคนบ้าไม่เคยเห็นของ
“รื้อแล้วเก็บให้ด้วยนะ”ฉันนั่งลงที่ปลายเตียง นายปลั๊กก็ยังคงไม่หยุดรื้อ แต่ว่าก็ยังคุยกับฉันไม่หยุดปาก
“แหวนนี่น่ารักจัง ชอบแบบนี้เหรอ เดี๋ยววันหลังจะซื้อมาให้นะ”นายปลั๊กยกแหวนจี้รูปหัวใจสีชมพูที่พี่จอห์นกับพี่จิมซื้อให้คนละวงโดยไม่ได้นัดกันซื้อมาแต่อย่างใด
“ไม่ต้องอ่ะ ไม่อยากได้หรอก”
“เอาเหอะ เดี๋ยวซื้อให้ ฟรีๆ”นายปลั๊กหันหลังกลับมา นี่นายเห็นฉันเป็นคนเห็นแก่เงินหรือไงถึงต้องใช้คำว่าฟรีๆมาล่อฉันเนี่ย
“แล้วมาที่นี่มีธุระอะไรหรือเปล่า”
นายปลั๊กเปลี่ยนมานั่งข้างๆฉัน พร้อมกับพูดว่า...
“คิดถึง อยากมาหา”
“อย่าเล่นแบบนี้กับฉัน”
“ไม่ได้เล่น พูดจริงๆ”นายปลั๊กทำหน้าจริงจัง หน้าแบบนี้ก็หล่อดีนะ
“นี่รอยอะไรน่ะ”ฉันพึ่งสังเกตเห็นรอยแดงๆเป็นดวงๆกับรอยเหมือนโดนข่วน สภาพเหมือนเล็บผู้หญิงน่ะที่ต้นคอของนายปลั๊ก นายปลั๊กตกใจนิดหน่อยแต่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรแต่ก็ยกเอาปกเสื้อมาปิดนิดหน่อย
“โดนแมวข่วนน่ะ”
“ที่บ้านเราไม่ได้เลี้ยงแมวนี่นา”
“จะมาสงสัยอะไรตอนนี้เล่า”นายปลั๊กเริ่มหงุดหงิด จนทำให้ฉันตามอารมณ์เขาไม่ทัน
“ขอโทษ”
“ไม่เป็นไร ฉันก็ขอโทษเธอเหมือนกัน”ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเราสองคนถึงมีสภาพเหมือนเข้าหน้ากันไม่ติด
“เจน..”
“หือ”ฉันหันหน้าไปทางนายปลั๊ก แต่สิ่งที่เจอหลังจากหันไปคือริมฝีปากที่นายปลั๊กตั้งใจกดมันลงอย่างนุ่มนวล นายปลั๊กเอนตัวฉันลงบนเตียง พร้อมกับขึ้นคล่อมตัวฉันไว้ เขาจูบยาวนาน กดแล้วกดอีกเหมือนไม่อยากผละออกจากมัน ปลั๊กถอดเสื้อของตัวเองนั่นทำให้ฉันรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้น ปลั๊กก้มลงพรมจูบไปทั่ว เขาเลิกเสื้อฉันขึ้น เขายังพรมจูบอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาจูบตั้งแต่ซอกคอจนถึงเอว มือของเขาเลื่อนมาประทับที่หน้าอกของฉัน มือของเขาสั่น ลมหายใจของเขาร้อนรุ่มราวกับตื่นเต้นกับมันสุดๆ นี่เรากำลังจะมีอะไรกันใช่ไหม ฉันควรจะทำอย่างไงดี ฉันแค่รู้สึกดีที่ปลั๊กอยู่ใกล้ฉันอย่างนี้ แต่มันอาจจะไม่ถึงเวลานั้นก็ได้
“ปะ...ปลั๊ก”ฉันจับแขนปลั๊กไว้ ปลั๊กหยุดชะงัก
“เธอรังเกียจฉันเหรอ”
“ปะ...เปล่า แต่มันถึงเวลาแล้วเหรอ”นายปลั๊กลุกขึ้นออกจากตัวฉัน ฉันรีบลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าตัวเอง นั่งจ้องมองนายปลั๊กอย่างรู้สึกผิด
“มันคงยังไม่ถึงเวลายังที่เธอว่าจริงๆ”
“นายกำลังทำให้ฉันสับสน”ฉันนั่งชันเข่าก้มหน้าลงกอดเข่าตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“......”
“สับสนว่าฉันคิดยังไงกับนายกันแน่”
“......”
“อีกอย่าง ฉันเองก็ไม่ใช่คนแรกที่นายทำแบบนี้หรอกใช่ไหม”
“......”
“ใช่ไหม”
“ยอมรับว่าใช่ แต่สำหรับคนอื่นฉันไม่เคยรู้สึกอย่างนี้เลย ฉันกลับรู้สึกเกร็งกับเธอ รู้สึกไม่อยากทำอะไรเธอ อยากทะนุถนอมเธอมากกว่า แต่ว่าร่างกายมันไม่ฟังหัวใจฉันเลย มันก็เลย....”นี่ขนาดทะนุถนอมนะ
“ก็ผู้ชายนี่เนอะ”
“ตลอดเวลาที่อยู่บ้านที่ฉันอยู่กับเธอสองคน ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รู้สึกอะไรกับเธอหรอกนะ แต่ฉันกลับไม่อยากทำอะไร ฉันกลัวว่าเธอจะเสียใจ ฉันเลยหยุดไว้แค่นั้น รู้ไหมว่าฉันต้องพยายามห้ามใจให้ได้ เพื่อไม่ให้เธอกลายเป็นของฉันในชั่วข้ามคืน ทั้งที่เธอไม่ได้คิดอะไรด้วยเลย แต่ฉันรู้สึกกับเธอมากกว่านั้นมาก”นายปลั๊กจ้องหน้าฉันนิ่ง เขาดูจริงจังมาก
“เหรอ.... แต่อย่าทำแบบนี้ตอนเราอยู่ด้วยกันสองคนอีกนะ เพราะครั้งต่อไปฉันกลัวว่าฉันอาจจะ... กลายเป็นของนายในชั่วข้ามคืนจริงๆ”เงียบ ทั้งห้องเงียบ ฉันเองก็ไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว
แล้วปลั๊กก็โน้มลงมาจูบฉันพร้อมกับกดมันอย่างหนัก เขากอดรัดฉันไว้อย่างนิ่มนวล เขาปล่อยแล้วก็กดใหม่อย่างนั้นอยู่หลายครั้งจนฉันต้องผลักเขาออกเอง
“ฉันไม่กล้าทำอะไรเธอมากกว่าจูบเลย”ปลั๊กหยิบเสื้อของตัวเองมาใส่ไว้เหมือนเดิม
“อือ”
“ฉันรู้ดีว่าฉันรักเธอเข้าแล้ว ไม่เหลือความไม่แน่ใจนั้นแล้ว ตอนนี้ฉันแน่ใจ”
“......”
“ฉันชอบบรรยากาศตอนนี้จัง โรแมนติกเป็นบ้าเลย”
“เหรอ”
“มันจะดีมากถ้าเราสานต่อจากเมื่อกี้”
“ลามก!”
“ล้อเล่นน่า บอกแล้วไงว่าฉันไม่กล้า....”
“ย่ะ”
“ฉันไปดีกว่า หายคิดถึงแล้ว”แล้วนายปลั๊กก็เด้งตัวขึ้นจากเตียงฉันเตรียมตัวจะกลับบ้าน
“เดี๋ยวสิ”
“หื๊อ?”
“พาฉันไปเที่ยวหน่อยสิ”
แล้วฉันก็ได้เห็นรอยยิ้มกว้างๆของพ่อหนุ่มขี้เก๊กนั่น
ความคิดเห็น