คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : สารภาพ... (รักก็ได้)
12
หลังจากที่นั่งทานโจ๊กเสร็จแล้ว ฉันก็มายืนสูดอากาศที่หน้าบ้าน อื้มมม สดชื่นจริงจริ้ง บรรยากาศแถวนี้ที่มีแต่ต้นไม้ช่างสดชื่นเสียเหลือเกินเนอะ
“ที่รักจ๋า วันนี้เราไปข้างนอกกันมั้ย”ฉันหันหลังกลับไปหาต้นตอของเสียงก็พบกับนายปลั๊กยืนพิงต้นไม้เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่
“นายจะไปทำไมล่ะ ร้อนจะบ้าตาย”ฉันเดินเข้าไปคุยใกล้ๆปลั๊ก
“ก็.... ออกไปซื้อของใช้เด็กอ่อน”
“อ้อเหรอ... หะ...หาาาาา อะไรนะ”ฉันตาโต อะไรวะ หมอนี่ไปทำพี่แพรท้องมาหรือไงเนี่ย
“หึๆก็ไปซื้อของใช้เด็กอ่อนไง”
“ลูกของใครกันล่ะ”
“ก็ลูกเราสองคนไงจ๊ะที่รักจ๋า”
“อย่ามาปากหมานะ”
“แหม... ปล้ำเขาแล้วคิดจะไม่รับผิดชอบใช่ม้า”นายปลั๊กใช้นิ้วชี้กดจมูกฉันเบาๆ
“ไอบ้า”
“อะๆ ล้อเล่น อย่าเพิ่งงอนดิ ออกไปตากแอร์เล่นไง แล้วก็ไปซื้ออะไรมาทำอะไรกินตอนเที่ยงด้วย ดีมะ”นายปลั๊กยิ้มนิดๆเหมือนกับรู้ใจว่าฉันอยากจะไป
“ก็ได้”
ตอนนี้เรากำลังเดินอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าxxx อยู่ค่ะ ตอนนี้นายปลั๊กกำลังเดินเลือกกางเกงทรงไฮโซราคาโคดแพงอยู่ เดี๋ยวก็ลองตัวนั้นเดี๋ยวก็ลองตัวนี้ จนที่เขาว่าผู้ชายไม่ชอบรอเวลาผู้หญิงลองชุด ฉันว่าเป็นฉันซะมากกว่าที่ไม่ชอบรออ่ะ
“นี่... นายลองเสร็จหรือยังน่ะ เอาซักตัวดิ”ฉันตะโกนเข้าไปในห้องลองชุด
“เดี๋ยวดิ”แล้วนายปลั๊กก็เปิดประตูอออกมาด้วยชุดที่ใส่มาตอนออกมาจากบ้าน
“พี่ครับ เอาตัวนี้แหละ”นายปลั๊กยกกางเกงสีดำให้พนักงานเอาไปคิดเงิน ขณะที่เรากำลังรอให้พนักงานเอากางเกงมาให้ เราสองคนก็เดินดูกางเกงตัวอื่นไปเรื่อยๆ จนไปเจอกับบุคคลที่กำลังเลือกกางเกงอยู่เช่นกัน ใครก็ไม่รู้ แต่ว่านายปลั๊กเดินเข้าไปทักแล้วล่ะ
“นะน่ารึเปล่าน่ะ”หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากการเลือกกางเกง
“อ้าววว พี่ปลั๊ก ดีใจจังเลยที่เจอที่นี่ น่ากะว่าจะไปหาที่บ้านอยู่พอดี”หญิงสาวที่ชื่ออะไรนะ นะน่าอะไรนี่แหละ ยิ้มแป้น เชอะ ยัยบ้าผู้ชาย เห็นคนหล่อไม่ได้เลยนะ
“เหรอ เอ้อ แล้วนี่กลับมาจากญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อไรล่ะ”
“เมื่อวานนี่เองค่ะ เอ่อ...”ยัยนะน่าเพิ่งจะเหลือบเห็นคนก็ตอนที่ฉันทำหน้าเซ็งไปแล้ว จะคุยอะไรกันนักหนานะ
“อ๋อ!เจน นี่นะน่า ลูกพี่ลูกน้องฉัน”นายปลั๊กเรียกฉันพร้อมกับแนะนำให้รู้จักยัยเด็กนะน่านั่น
“ส่วนนี่เจน เอ่อ.... แฟนพี่เองจ้ะ”ฉันมองตาขวาง เอาฉันไปทำรักสามเส้าอีกแล้ว กับพี่แพรยังไม่จบ นายจะนับศพทหารแล้วรึ (เกี่ยวกันไหม)
“คนนี่ที่พี่ปลั๊กบอกว่ามีปัญหากันบ่อยๆน่ะเหรอ”
“เอ่อ... ไม่ใช่”นายปลั๊กยิ้มแหยๆ
“อ๋อ แฟนใหม่”ยัยเด็กนั่นทำหน้าบูด หวังจะจีบนายปลั๊กน่ะสิ ชิ!
“เออ แล้วนี่นะน่ากินอะไรมายังอ่ะ”ยัยเด็กนะน่าสั่นหัว “เจนเราไป....”
“ฉันอิ่มแล้ว”
“ ก็กินอะไรหน่อยสิ อะไรก็ได้”นายปลั๊กมองตา
“เอ๊ะ! บอกว่าอิ่มก็คืออิ่มไง นายยังจะให้ฉันยัดอะไรในขณะที่ฉันอิ่มอีกได้ไงล่ะ”
“แต่.....”
“นายจะไปกินอะไรก็ไปไป๊ เดี๋ยวฉันไปแท็กซี่ก็ได้”ฉันทำท่าจะเดินออกไป แต่นายปลั๊กกลับรั้งฉันไว้
“ แล้วฉันจะปล่อยให้เธอกลับบ้านเองได้ไงเล่า”นายปลั๊กยิ้ม เอ่อ..... เขินนะเว้ย “เดี๋ยววันหลังพี่จะพาไปเลี้ยงนะ เดี๋ยวพี่กลับบ้านก่อน”
“เอ่อ.... ค่ะ”ยัยเด็กทำหน้าเสีย สมน้ำหน้า
ที่บ้าน
โครม!
ฉันวางทุกอย่างที่ซื้อมาลงบนโต๊ะในห้องครัวจนเสียงดังสนั่นยังกะใครมาทิ้งระเบิดไว้(เว่อร์)
“นี่.. เธอเป็นอะไรน่ะ ตอนแรกยังดีๆอยู่เลย” นายปลั๊กเดินไปเปิดตู้เย็น พร้อมกับเอาของสดใส่ตู้เย็น
“เรื่องของฉัน”
“เธอหึงฉันหรือไง”นายปลั๊กยิ้ม แต่ฉันไม่ขำด้วยนะขอบอก
“ฉันไม่ขำด้วย ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ”
“ว่าแล้วว่าลืมซื้ออะไร”
“อะไรล่ะ”
“โมเดสไง เธอกำลังถึงช่วงแดงเดือดแล้ว”แล้วนายปลั๊กก็หันไปจัดของในตู้เย็นต่อ
“บ้าหรือไง!”ฉันทำหน้าบึ้ง “มันพึ่งจะหมดไปเอง...”ฉันพูดเบาๆแต่ฉันว่านายปลั๊กน่าจะได้ยิน เพราะฉันเห็นรอยยิ้มมุมปาก
“นะน่าน่ะญาติฉัน ฉันคงไม่คิดอะไรกับญาติตัวเองหรอก”
“มันเรื่องของนาย มาบอกฉันทำไม ฉันไม่อยากจะรู้หรอกนะว่าตระกูลนายมีใครบ้างน่ะ ชิ!”ฉันเดินออกมาจากห้องครัว พร้อมกับเดินออกไปข้างนอก บรรยากาศดีๆน่าจะช่วยให้ใจเย็นขึ้น แต่ฉันโมโหเรื่องอะไรน้า ฉันเองก็เริ่มสงสัย
ฟึ่บ
“อ๊าย นี่นายมาหอมแก้มฉันทำไมเนี่ย ฮะ!”ฉันหันไปตวาดนายปลั๊กที่อยู่ดีๆก็มาหอมแก้มฉันเฉยเลย ไอลามกเอ้ย
“เปล่าหอมนะ เธอนี่หลงตัวเองชะมัด”
“บ้าหรือไง ก็เมื่อกี้นาย.....”ฉันชี้หน้านายปลั๊กค้าง
“ฉันกำลังสอนสังคมเธออยู่น้า”
“สังคมอะไร”
“อยากรู้ใช่มะ ขยับมาใกล้ๆดิ”ฉันทำหน้าสงสัยนิดหน่อย แต่ก็ยอมเดินเข้าไปใกล้ๆ วันนี้นึกคึกอะไรมาสอนสังคมหน้าบ้าน
ฟึ่บ
อะ... อีกแล้ว หมอนี่หอมแก้มฉันอีกแล้ว ฉันหันไปมองค้อนนายปลั๊ก แต่นายปลั๊กก็ชิงแก้ตัวซะก่อน
“เธอรู้ไหมกว่าจะเป็นแม่น้ำเจ้าพระยาน่ะ แม่น้ำปิงกับแม่น้ำวังน่ะต้องไหลมารวมกันก่อน ซึ่งก็คือตรงนี้”นายปลั๊กชี้ไปที่แก้มที่จุ๊บไปเมื่อกี้ “ส่วนแม่น้ำยมกับน่านก็จะไหลรวมกันตรงนี้”
ฟึ่บ
นายปลั๊กเปลี่ยนมาหอมแก้มอีกแก้มนึง นี่นายสอนสังคมฉันเปลืองตัวมาก แต่ฉันยังไม่ทันแย้ง นายปลั๊กก็...
จุ๊บ!
กรี๊ดดดด นายปลั๊กจูบช้านนนน
“แล้วก็ไหลมารวมกันเป็นแม่น้ำเจ้าพระยา.... ตรงนี้”
“ไอบ้า ไอครูสังคมลามก ชิ”ฉันเดินเข้าบ้านมา นี่นายกำลังง้อฉันใช่ไหมเนี่ย กรี๊ด ทุเรศจริงๆ
“เจน....”เอาอีกแล้ว คุณครูสังคมตามมาหลอกหลอนฉันอีกแล้ว นายปลั๊กเรียกอยู่ข้างหลังฉัน
“อะไร”ฉันถามห้วนๆโดยไม่ได้หันหลังกลับไปมองหน้านายปลั๊กด้วยซ้ำ
“ฉันขอโทษนะ”
“นายจะขอโทษฉันเรื่องอะไร”ฉันหันไปคุยกับนายปลั๊กอย่างลืมตัว
“เรื่องที่ทำให้เธอโกรธ”นายปลั๊กจ้องหน้าฉันนิ่ง นิ่งมาก นิ่งที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา
“รู้เหรอฉันโกรธเรื่องอะไร”
“ไม่รู้หรอก”
“อ้าว... แล้วนายจะมาขอโทษฉันเรื่องไรยะ”
“เจน...”
“หือ”
“ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร ฉันอยากกอดเธอ อยากจูบเธอ อยากหอมแก้มเธอ ทั้งที่รู้ว่าเธอคือแฟนเพื่อนตัวเอง ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันแปลว่าฉันชอบเธอหรือเปล่า แต่ฉันคิดมาเสมอว่าเธอก็คงมีความรู้สึกเหมือนฉัน ฉันก็เลยคิดว่าเธอคงไม่พอใจนะน่าใช่ไหม”
“ไร้สาระ”
“ประโยคไหนที่ไร้สาระ เรื่องนะน่า หรือว่าเรื่องที่ฉันชอบเธอ...”ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้สึกแน่นอกอย่างบอกไม่ถูก แต่ฉันก็ไม่ได้รู้แปลกใจเลยที่รู้ว่านายปลั๊กชอบฉัน
“ไม่รู้...”
“ตอบฉันได้หรือเปล่าเจน ว่าเธอรู้สึกกับฉันอย่างไง”
“ฉันตอบนายไม่ได้”
“ทำไม...”
“เพราะฉันเองก็ไม่รู้”
“งั้นเหรอ”
“อีกอย่างฉันไม่อยากทำให้พี่ป้องเสียใจ อยากให้พี่เขาไปเรียนที่อังกฤษเสียก่อน ไม่อยากให้เขามาเครียดขณะที่กำลังติวอยู่”ใช่ เพราะพี่ป้องกำลังติวเข้มเพื่อไปเรียนต่อที่อังกฤษตอนขึ้นม.6
“งั้นเธอก็สบายใจได้เลย เพราะมันเพิ่งจะมาสารภาพว่ามันชอบฉัน”
“......”
“ฉันไม่ได้โกหกเธอ”
“.....”
“แต่มันเองก็ไม่รู้ตัวหรอกว่ามันเป็นเกย์น่ะ มันมารู้ตัวก็ตอนที่คบกับเธอได้ซักพักแล้ว แต่มันไม่กล้าบอกเธอ”
“งั้นเหรอ”
“อือ”
“แล้วฉันควรทำอย่างไง ฮึก ทำไงดีปลั๊ก! ฮือๆ”ฉันซบตัวเองลงกับหน้าอกกว้างๆของนายปลั๊กพร้อมกับร้องให้อย่างเขื่อนแตก นายปลั๊กลูบผมฉันเบาๆอย่างต้องการปลอบใจ
“เจน....”
“......”
“เจน...”
“หือ”
“ฉันพร้อมดูแลเธอนะ”
“ไม่ปลั๊ก ไม่เลย นายยังมีคนที่ต้องดูแล”
“ฉันคงต้องปล่อยแพร... ให้พี่เธอ”
“แต่....”
“……”
“ขอโทษนะ แต่ฉันรับมันไม่ได้จริงๆ”ฉันผละไป พร้อมกับเดินขึ้นไปบนห้อง ฉันเก็บเสื้อผ้าสองสามชุด เพราะว่าฉันจะกลับบ้าน จะไปเล่าทุกอย่างให้หม่ามี้ฟัง จะให้พี่จอห์นมาตั๊นหน้าพี่ป้อง(ล้อเล่น) แล้วก็จะให้พี่จิมเลิกยุ่งพี่แพร นายปลั๊กจะได้ไม่ต้องมาชอบฉัน เพราะฉันไม่ได้คิดอะไรด้วยเลย
ความคิดเห็น