คู่หมั้นอลเวง นายมือเบสสุดฮิต กับ น้องสาวหนุ่มฮอต

ลำดับตอนที่ #12 : เพราะว่าเมา

เพราะว่าเมา

                วันนี้ตอนเย็นผมขับรถออกนอกบ้านเพื่อไปที่ชมรม ก็เพราะผมเป็นนักวิ่งของโรงเรียนน่ะสิ ตอนนี้ยุ่งสุดๆเลย เพราะต้องจัดการกับการสอบไปเมื่ออาทิตย์ก่อนแถมยังต้องหนีเจ้าพวกเด็กรุ่นน้องที่ตามขอลายเซ็นอีก โอ๊ย!! ไม่รู้ว่าวันไหนจะได้สบายๆกับเขาบ้าง

“นี่นาย ตอนกลับน่ะแวะซื้อขนมหน้าปากซอยมาเผื่อด้วยนะ”ยัยตัวแสบว่าที่คุณภรรยาสั่งก่อนที่ผมจะออกจากบ้าน

“ฝากซื้อนะไม่ใช่ซื้อมาฝาก”ผมก้มลงไปบอกเจน

“ย่ะ ชิ!ทำเป็นงก”เธอสะบัดหน้าจนผมยาวสลวยของเธอสะบัดมาโดนหน้าผม จะว่าไปยัยนี่ก็มีความน่ารักเหมือนกันเนอะ เดี๋ยวก็ยิ้ม เดี๋ยวก็โมโห เดี๋ยวก็งอน อยู่ๆไปนึกว่าจะได้เมียเป็นคนบ้าหรือปล่าวก็ไม่รู้ หลังจากทะเลาะพอหอมปากหอมคอแล้วผมก็ขับรถออกนอกบ้านทันที พอไปถึงชมรมก็เย็นมากแล้วแต่ยังมีคนเยอะ เพราะที่นี่เป็นโรงยิมด้วยก็เลยมีนักกีฬามาซ้อมกันเยอะ ผมเดินเข้าไปเพื่อไปหาโค้ชของผม สายตาก็เหลือบไปเห็นพี่ชายของเจนเข้า กำลังเล่นบาสอยู่ เล่นเก่งชะมัด ก็เขาเป็นนักกีฬาที่ทั้งเก่งทั้งหล่อ สาวๆเห็นเป็นต้องกรี๊ด แต่ดูท่าว่าพี่จิมจะไม่ชอบผมเอาเสียเลย ผิดกับพี่จอห์นที่ถึงแม้จะไม่สนิทแต่ก็ยังยิ้มให้บ้าง

“พี่ปลั๊ก!!”เสียงเล็กที่เรียกซะผมสะดุ้ง สาธุ!อย่าเป็นพวกแฟนคลับเล้ย ผมค่อยๆหันไปก็เจอกับเด็กสาวน่าตาน่ารักคนหนึ่ง ตัวก็อยู่เจ้าเนื้อหน่อยๆกำลังยิ้มให้ผม

“คะ...ครับ”ผมตอบตะกุกตะกัก ก็มันลุ้นนี่ว่าน้องเขาเรียกทำไม  คงไม่ได้ชวนผมไปเดทหรอกนะ

“โบกัสขอลายเซ็นพี่หน่อยได้ไหมคะ”เธอยื่นไดอารี่เล่มหนึ่งให้ผมพร้อมปากกา เฮื้อกกก แฟนคลับจริงด้วย ผมค่อยยื่นมือไปหยิบไดอารี่ เธอยิ้มจนลักยิ้มบุ๋ม

“อ๋อได้ครับ ชื่ออะไรครับพี่จะได้เซ็นให้ถูกคน”ผมเริ่มตั้งสติได้ก็ถามไป รู้สึกว่าเธอจะชื่ออะไรกัสๆนี่แหละ

“โบกัสค่ะ”เธอยิ้มจนลักยิ้มบุ๋มอีกครั้ง

“เอ่อ.. โฟกัสใช่มะ”ผมเอียงคอถาม

“โบกัสค่ะ โบค่ะไม่ใช่โฟ”เธอทำหน้าเซ็งนิดๆเธอคงถูกคนเข้าใจผิดเหมือนผมบ่อยล่ะมั๊ง

“อืม... โบกัส ชื่อแปลกดีนี่น้อง”

“ขอบคุณค่ะ เนี่ยหนูชอบดูพี่เล่นเบสมากเลยนะคะ พี่เล่นได้เท่ห์มั่กๆ”เธอทำตาเยิ้มๆจนดูเหมือนเธอหลับตา ก็เธอตาเล็กนี่นา ผมเซ็นให้เสร็จก็ยื่นให้เธอ เธอยิ้มจนผมเริ่มเอือมก็เลยขอตัวไปก่อนเพราะเดี๋ยวโค้ชจะรอนาน

หลังจากที่ผมไปหาโค้ชมาเรียบร้อยผมก็เดินออกมาจากโรงยิมเพื่อจะไปที่รถ

“ปลั๊ก”เสียงผู้หญิงน่ารักๆเสียงหนึ่งดังขึ้นที่ข้างหลัง หวังว่าคงไม่ใช่แฟนคลับน้า ผมค่อยๆหันหลังไปมองแล้วก็โล่งใจสุดๆ

“อ้าว...แพร”ผมยิ้มบางๆ

“แพรมีเรื่องจะคุยนิดหน่อยน่ะ”เธอยิ้มนิดนึงก่อนจะจูงมือผมไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างโรงยิม “แพรขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อครั้งก่อนนะ”

“เรื่องอะไรอ่ะแพร”ผมเริ่มงง

“ก็เรื่องพี่จิมน่ะ”

“ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเหอะ”ผมเบือนหน้าหนี

“ปลั๊ก... นายช่างเป็นคนดีจริงๆ แพรว่าแพร...ไม่เหมาะกับปลั๊กหรอก”เธอก้มหน้า

“ไม่จริง!!แพรคิดจะตีจากผมก็เลยเอาเหตุผลเน่าๆนี่มาอ้างใช่ไหม”ผมอารมณ์ขึ้น นี่ทุกนาทีที่มีโอกาสแพรก็จะคิดตีจากผมตลอดเลยเหรอ

“ปะ...ปลั๊ก ทำไมต้องทำเสียงดังด้วย”

“เอาเป็นว่าเราห่างกันซักพักเหอะ แพรอาจจะคิดอะไรได้”ผมลุกขึ้นเตรียมจะกลับ

“แต่แพรว่า...”

“ปลั๊กคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะแพร”แพรเงียบ ผมก็เลยเดินออกมาแล้วก็รีบขับรถกลับบ้านอย่างเร็ว ผมขับรถเร็วอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พอมาถึงปากซอยก็ไม่ได้แวะซื้อขนมอย่างที่บอกกับเจนไว้ พอกลับมาถึงผมก็มานั่งซึมอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

“กลับมาแล้วเหรอ”เสียงนี้ไม่ต้องทายก็รู้ว่าเป็นใคร เพราะในบ้านนี่มีผู้หญิงแค่คนเดียว มายืนกวนประสาทผมอยู่หลังโซฟา

“..........”

“ถามทำเป็นไม่ตอบ”เธอเดินมายืนข้างหน้าผมพร้อมกับมองตามสายผมที่จ้องไปที่ทีวีที่ปิดอยู่ “นายทำไรอ่ะ”

“ดูทีวี”ผมตอบห้วนๆ

“หาาาา ทีวีที่ปิดอยู่เนี่ยนะ”

“ก็เขาเรียกว่าดูหรือปล่าวล่ะ ออกไปได้แล้วไป ฉันอยากอยู่คนเดียว”ผมไล่เธอออกไป เธอทำหน้ายุ่งนิดหน่อยก่อนจะบ่นพึมพำพอจะให้ผมได้ยิน

“ท่าจะบ้า”

23.00 น.

ห้าทุ่มแล้วแต่นายปลั๊กยังไม่กลับมาอีก ไม่รู้เกิดบ้าอะไรอยู่ๆก็มานั่งดูทีวีที่ปิดอยู่ พอหนึ่งทุ่มก็ขับรถออกจากบ้านไปป่านนี้ยังไม่กลับมาเล้ย

ปื้น ปื้น บ่นถึงก็มาเชียว ตายยากจริงๆสงสัยว่าแผนการที่ฉันจะฆ่าทุบหัวหมอนี่ไปทิ้งทะเลคงต้องล้มเหลวเสียแล้ว พอฉันปิดประตูให้นายปลั๊กก็เดินโซเซจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่มา ฉันก็เลยจะไปเดินประคอง พอไปถึงตัวนายปลั๊กก็ล้มลงมาหน้ามาซบอยู่กับไหล่ฉันพอดี

20 นาทีผ่านไป

ฉันก็เอานายปลั๊กขึ้นมาชั้นบนได้สำเร็จ เป็นความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง ฉันต้องมานั่งถอดถุงเท้าให้นายปลั๊ก ต้องวิ่งไปหากะละมัง (?) มาใส่น้ำเพื่อเช็ดตัวให้นายปลั๊ก ชิ! ฉันไม่เมาบ้างก็แล้วไป แต่ดีแล้วล่ะเพราะถ้าฉันเมานายปลั๊กได้ปล้ำฉันก่อนแต่งงานกันพอดี ขณะที่ฉันกำลังบิดน้ำออกจากผ้านายปลั๊กก็ละเมอออกมาเป็นชื่อใครคนหนึ่ง

“แพร... แพร.... อย่าจากผมไป... แพร....”แน่ะ! ฉันกำลังเช็ดตัวให้นายนะยะ นี่ยังคิดถึงแฟนอีกเรอะ ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วนะ ฉันก็เลยเอาผ้าที่ชุบน้ำแล้วถูแขนนายปลั๊กอย่างแรงจนผิวขาวๆเป็นรอยถูแดงๆเต็มไปหมด เฮอะ สมน้ำหน้า ขณะที่ฉันกำลังถอดเสื้อนายปลั๊กโดยการปลดกระดุมทีละเม็ด ที่ละเม็ด กรี๊ดดด เลือดกำเดาจะกระฉูด อย่าว่าฉันหื่นเลย เพราะฉันไม่เคยต้องมาถอดเสื้อให้ใครแบบนี้เลยนะ....  และแล้วฉันก็ควบคุมตัวเองปลดกระดุมนายปลั๊กเสร็จ แหม ผิวขาวจริงๆนะไอน้อง มันน่าลากเข้าป่าจริงๆ แม่จะปล้ำเอาให้ร้องกระซิกๆเลยคอยดู  ฉันสั่นหัวไปมาแรงๆเพื่อความคิดอันหื่นออกไป เพราะไม่แน่นายปลั๊กอาจจะมีเมียโดยการที่ถูกฉันปล้ำโดยไม่รู้ตัว ฮา...

“ทำเป็นนอนนิ่งนะ กินเสร็จก็นอนเป็นภาระคนอื่นเนี่ยมีความสุขใช่มั้ย หะ ไอแมลงสาปที่ราบสูง หมั่นเขี้ยวจริงๆ เดี๋ยวแม่เอาเพ็ดดีกรีกรอกปากซะนี่”ฉันพูดคนเดียวพลางทำท่าจะบีบคอนายปลั๊ก ฮึ นี่ถ้านายไม่เมานะ ฉันจะฆ่านายจริงๆด้วย แต่ฉันไม่อยากรังแกผู้อ่อนแอเฟร้ย ฉันเอาผ้าไปลูบที่บริเวณกล้ามหน้าท้องของนายปลั๊ก แล้วฉันก็ลืมไปว่าหมอนี่บ้าจี๊ขั้นรุนแรงที่กล้ามหน้าท้อง พลันนายปลั๊กก็พลิกตัวกดฉันลงให้อยู่ข้างล่างหมอนี่ นี่มันจะทำอะไรเนี่ย แง เมื่อกี้ที่บอกว่าจะลากเข้าป่าฉันแค่พูดเล่นนะ นายไม่ต้องสนองให้ฉันก็ได้ ฮือๆ

“ไอบ้า แกจะทำอะไรฉานนน ปล่อยนะเว้ย ไอบ้า ไอกร๊วก ไอ@#$%^&*()_+| \ อุ๊บ”กรี๊ดดดด โดนจูบเจ้าค่ะ จูบเหมือนคราวก่อน เพียงแต่มันร้อนที่ปากเท่านั้นเอง ทำไมไอหงิมนี่มันร้อนนักวะ หรือนี่มันกำลังจะปฏิบัติการผลิตลูก ไม่เอานะเฟ้ย ฉันยังอยากเรียนอยู่น้า ยังไม่พร้อมที่จะออกมาเลี้ยงลูกกับนายหรอกนะ และเหมือนยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งแน่น โอย... จะหายใจไม่ออกแล้ว ทำไมคนสวยต้องโชคร้ายด้วยเนี่ย แต่แล้ว....

“อะ...อ้วกกกก”นายปลั๊กผละจากฉันวิ่งเข้าห้องน้ำไป เอ๊ะ คนที่ไม่มีสติทำไมมันวิ่งเข้าห้องน้ำได้วะ งงวุ้ย

15 นาทีผ่านไป

มันเข้าไปหาอะไรกินหรือไง ทำไมถึงเข้าไปน้านนาน แถมฉันเองก็ไม่กล้าแหยมไปดู เดี๋ยวหมอนั้นออกลายหื่นจับฉันปล้ำในห้องน้ำทำไงล่ะ  ฉันยิ่งเซ็กซี่อยู่ แต่เมื่อเห็นว่ามันนานเกินไป ฉันก็เลยย่องไปดูที่ห้องน้ำ ก็ได้พบกับชายร่างสูง ผิวขาว ใส่เสื้อที่ถูกปลดกระดุมทุกเม็ดกำลังนอนโดยการเอาแขนรองเป็นหมอนบนชักโครก แว้ก นอนไปได้ไงล่ะนั้น ไอนี่มันประสาทของแท้ ฉันก็เลยต้องลาก ขำย้ำว่าลากจริงๆ เพราะหมอนี่ไม่รู้สึกตัวเลย

เช้าวันนี้ฉันตื่นค่อนข้างสายเพราะว่าเมื่อคืนนอนดึก และอย่าถามว่าทำไม ก็ไอบ้าที่นอนข้างๆนี่สิ ทั้งดิ้นทั้งละเมอ ทำเอาไม่ได้หลับไม่ได้นอน ขณะที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องสำอางนายปลั๊กตื่นพอดี

“โอ๊ยยยย ปวดหัวจัง”นายปลั๊กส่ายหัวไปมาเพื่อไล่ความปวดออกไป

“ก็เมื่อคืนไปรับประทานอะไรมาล่ะเจ้าค่ะ รู้หรือเปล่าว่าดิฉันต้องลากท่านเจ้าคุณขึ้นมานอน”ฉันพูดหยอกนายปลั๊กที่บัดนี้นั่งหน้ามุ่ยเหมือนถ่ายไม่ออกมาหลายวันอยู่บนเตียง

“แม่แย้มนี่ช่างมีจิตใจประเสริฐจริงๆ”น่าน... รับมุกด้วย น่ารักจริงๆอนาคตสามีใครหว่า

“ใครบอกว่าแม่แย้ม ฉันน่ะอีเย็นต่างหาก หึ”ฉันกวนใส่ไป ก็เห็นมาทำเป็นเล่นด้วยก็เลยหมั่นเขี้ยวน่ะสิ

“แต่ก็มิได้นำพา”นายปลั๊กส่ายหน้า ฉันนั่งอมยิ้มอย่างลืมตัวที่หน้ากระจก แต่แล้วความสุขก็ค่อยๆเลือนหายไป

“เอ๊ะ ทำไมเสื้อฉันไม่ติดกระดุม”นายปลั๊กจ้องหน้าฉันอย่างต้องการคำตอบ นี่หมอนี่คิดอะไรอยู่วะ “หรือว่าเธอ......”

“อะไร... นายคิดไปถึงไหนเนี่ย”ฉันทำหน้าเหลอหลา

“นี่เมื่อคืนเธอปะ... ปล้ำฉันเหรอ”อยู่ๆนายปลั๊กก็ตัวสั่นเหมือนเจ้าเข้า ในตาแสดงว่ากลัวฉันอย่างเต็มที

“ปะ...เปล่านะ”ฉันรีบแก้ตัว นี่มันอะไรกานนนน

“.............”

“มันไม่มีอะไรจริงๆนะ”ฉันเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆนายปลั๊ก แต่นายปลั๊กขยับหนีเหมือนกลัวสุดชีวิต นี่นายปลั๊กหวงเวอร์จิ้นขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

“ฮึกๆ..... ทำไม ทำไม”

“อะไรเหรอ”ฉันพยายามเอาใจทุกอย่าเพื่อให้นายปลั๊กหายกลัว นี่มันเรื่องอะไรกันหว่า

“ทำไมเธอถึงหลอกง่ายยังงี้ ฮ่าๆ หึๆ ก๊ากๆๆๆ”ไอบ้า นี่ฉันเสียรู้ไอบ้านี่เหรอเนี่ย โฮ... อายตัวเองจริงจริ้ง

“ไอบ้า ตลกนักหรือไง”ฉันเอาหมอนตีหัวนายปลั๊กไปทีนึง นายปลั๊กมามองอย่างเคืองๆ อะไรอีกล่ะ “นะ...นายเจ็บเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ ทำอะไรทำไมไม่คิดถึงคนอื่นบ้างล่ะ”นายปลั๊กทำท่างอนเหมือนผู้หญิง สรุปว่านายเป็นเกย์หรือเปล่าเนี่ย

“ฉันขอโทษน้า นะๆอ่ะให้ทำโทษก็ได้ จะทำอะไร เชิญได้เลย”ฉันกอดอกอย่างมาดมั่น

“จริงดิ”

“อืม เอาเล้ย”ฉันยักคิ้วข้างเดียวให้

“งั้น... ขอหอมสองที”นายปลั๊กชูนิ้วกลางกับนิ้วชี้เหมือนท่าสู้ตายขึ้นมา ถึงแม้มันจะดูน่ารัก แต่ฉันอยากสลบ ไม่น่าไปให้นายปลั๊กทำโทษเล้ย

“เอ่อ...”

“หรือเธอจะไม่ยอม ถ้าเธอไม่ยอมนะฉันจะโกรธเธอ แล้วก็จะไปบอกคนอื่นให้ทั่วเลยว่าเธอปล้ำฉัน”แว้ก ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะยะ ไอ้... ไอ้... วุ้ย ด่าไม่ออกเว้ย

“ฮึ่ม เออๆก็ได้ แต่ถ้าหอมแล้วเรื่องเก่าๆต้องเงียบนะ นายห้ามคุ้ยมาพูดอีกนะ”ฉันจำเป็นต้องยื่นข้อเสนอเพื่อยืดชีวิตหน้าตัวเอง ก่อนจะถูกนายปลั๊กประจานให้ขายขี้หน้า

“สัญญาจ้ะ”ยิ้มชะแล้มเชียวนะสุดหล่อ เดี๋ยวแม่จับโยนสระปลาดุกซะนี่ เอาให้ปลาตอดซะให้เข็ด

“งั้นก็เอางั้นก็ได้”ฉันจำเป็นต้องยอมจนได้ อยู่กับหมอนี่ขาดทุนตลอด เฮ้อออ เครียดกับชีวิตตัวเองจริงจริ้ง

“งั้นเริ่มล่ะนะ  ฟึ่บ!”นายปลั๊กก้มลงมาหอมแก้มฉัน จนแก้มฉันแดงไปหมด อ๊าย เขินจริงๆ “หนึ่งล่ะนะ ต่อไปก็สอง”แล้วนายปลั๊กก็โน้มหน้าลงมาหอมครั้งที่สอง แต่เปลี่ยนที่ เพราะครั้งที่มาหอมข้างริมฝีปาก กรี๊ดดดดด จะละลาย “เห็นตรงนี้มันแดงแล้ว ก็เลยต้องเปลี่ยนที่น่ะ”นายปลั๊กอมยิ้ม โอย... อยากจะหงายหลังไปจริงๆวุ้ย