Fic Vampire knight สองพี่น้องคุรัน

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่าาาานี้ก็เป็นฟิคเรื่องที่สองของlittle vampire แล้ว

ถึงแม้ฟิคแรกจะดองไปหน่อย แต่ฟิคนี้รับรองไม่ดอง

คนที่เคยดูเรื่อง vampire knight แล้ว

จะนึกว่าฟิคนี้เป็นคู่ของ คานามะxยูกิ

แต่ไม่ใช่!!!

ฟิคนี้เป็นเรื่องของลูกยูกิกับคานาเมะ

ไปดูลูกของทั้งสองกัน>__<



คุรัน สึกิ (Kuran Tsuki)

พี่ชายฝาแฝดของโซระ รักและเป็นห่วงโซระมาก

แน่นอน เขาคือเลือบริสุทธิ์




คุรัน โซระ (Kuran Sora)

แน่นอนเธอคือน้องสาวของสึกิ ใช่เธอก็รักพี่อยู่เช่นเดียวกัน

เลือดบริสุทธิ์เช่นเคย

v
v
v
v


แบนเนอร์ของเรื่อง

คำเตือน เรื่องนี้ไม่เหมือนในเนื้อเรื่องจริง

cinnamon

เนื้อเรื่อง

   ณ โรงเรียนที่สองพี่น้องคุรันเรียนอยู่ ที่ที่ไม่มีแวมไพร์ตนอื่นนอกจากพวกตน โดยที่ทั้ง
 

สองต้องอาศัยแท๊บเล็ตในการดำรงชีวิตอยู่และ   โรงเรียนที่ทั้งสองอยู่ก็คนล่ะประเทศกับบ้านเกิดด้วยซ้ำ

   และในช่วงเวลาที่ทั้งสองพี่น้องกำลังจะกลับบ้านพักอาศัยชั่วคราว ได้มีฝูงค้างคาวที่บินมาก่อตัวเป็นรูปคน  

ตอนแรกสองพี่น้องนึกว่าเป็นพ่อของพวกตน    แต่คนที่ได้ปรากฎขึ้นมาให้เห็นนั้นทำให้ทั้งสองตกใจมิใช่น้อย 

"ริโดะ!!!" โซระตะโกนขึ้นมาเมื่อเห็นคนที่ไม่สมควรมาให้เห็นได้มาอยู่ตรงข้างหน้า

"แกน่าจะตายไปแล้ว ไม่ใช่รึไง!!!" สึกิพูดพลางเอามือดันโซระให้ไปอยู่ด้านหลังของตน

"หึ ก็ใกล้เวลาที่จะมาเลือดของแวมไพร์มาฟื้นฟูพลังแล้วสิ" ริโดะพูดและเดินเข้ามาใกล้สึกิ กับ โซระ

แต่เป้าหมายไม่ได้อยู่ที่สึกิ แต่อยู่ที่ โซระ!!!

"ฝันไปเถอะ!!!" เมื่อสึกิเห็นดังนั้นจึงใช่พลังของตนจัดการกับริโดะ......แต่ริโดะก็ไม่ได้เป็นอะไรเพราะสึกิ             

ไม่ได้โจมตีที่ หัว กับ หัวใจ ....

"ยังไม่เอาตอนนี้หรอก เดี๋ยวได้รู้กัน" ว่าเสร็จก็แยกร่างเป็นค้างคาวและบินหายไป

"โซระ ไม่เป็นไรน่ะ" สึกิหันไปถามน้องสาว

"อืม..ไม่เป็นไร"

พอกลับมาถึงบ้าน

"โซระ พี่ว่าจะกลับไปหาท่านพ่อ กับ ท่านแม่สักหน่อย"

"หือ?? ทำไมล่ะ" โซระที่กำลังเล่นเกมถึงกลับหยุดเล่น

เพราะปกติเรื่องที่จะกลับบ้านไม่เคยมาอยู่ในหัวของพวกเขาซะเท่าไร

"จะกลับไปหาท่านพ่อ เรื่อง....ริโดะ" สึกิพูดพร้อมทำหน้าเครียดแหงล่ะน้องสาวทั้งคนโซระเห็นจึงลุกขึ้นยืนล่ะก็...

"อย่าทำหน้าเครียดอย่างงั้นจิ เค้าไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย><"

เดินไปกอดคอสึกิและบอกว่าตัวเองไม่เป็นไรจิงจิ๊งงงงงง

ในกรณีของแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์สามารถแต่งงานในตระกูลได้ ไม่แน่น่ะคู่นี้น่าจะเป็นเหมือนกับพ่อแม่ของพวกตน  

ก็ได้5555

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                          เมื่อสึกิกับโซระกลับมาที่บ้านของพวกตน

"งั้นเข้าไปล่ะน่ะ" โซระหันไปถามสึกิ แต่สึกิยังไม่ทันตอบอะไรคุณเธอก็เปิดประตูเข้าไปแล้ว--"

"ใครน่ะ  และมีอะไร " เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็มี ฮานาบุสะไอโด้ถามขึ้นมาโดยมี อคาสึกิ กับ รูกะ นั่งอยู่ข้างๆ

โดยที่ทั้งสองนึกอยู่ในใจว่า "พวกตรูจะกลับมาบ้านตัวเองไม่ได้รึไง-____-!!! "

"มาหาคุรัน ยูกิ กับ คุรัน คานาเมะ น่ะ" เมื่อสึกิพูดเท่านั้นแหละทั้งสามได้หันมามอง

ทำให้ทั้งสองคิดในใจอีกว่า "อะไร แค่พวกตรูมาหาพ่อแม่ของตนเองไม่ได้รึไง=+="

"พอแค่นั้นแหละ พวกเธอ" มีผู้หญิงคนนึงได้พูดขึ้นมา เมื่อโซระหันไปเจอถึงกับยิ้มกว้าง

"ท่านพ่อ!! ท่านแม่!!" โซระวิ่งไปกอดทั้งสองด้วยความคิดถึง

ใช่คนที่มาเยือนพวกเธอก็คือ คุรัน ยูกิ และก็มีคานาเมะ เดินตามมาข้างๆ

"สึกิล่ะเป็นไงบ้าง" คานาเมะถามลูกชายของตน

"ก็โอเคครับ' สึกิและก็เงียบไป....พ่อลูกคู่นี้สงสัยส่งกระแสจิตทางสายตา=___=

โดยทางอีกฝั่งหนึ่ง.....

"พ่อ แม่ นี่มันเรื่องอะไรกัน สองคนนี้เป็นลูกของพวกท่าน.." ไอโด้ถามซึ่งคนอื่นก็ยังงงๆอยู่เช่นกัน

"ก็โซระกับสึกิ เป็นลูกของฉันกับยูกิน่ะ" คานาเมะพูด ทุกคนก็เข้าใจแจ่มแจ้ง

"งั้น ท่านสึกิ ท่านโซระ...." "ไม่ต้องเรียกท่านก็ได้"  "เพราะคุณก็อายุมากกว่า" สึกิกับโซระพูดแบบสบายๆ

เพราะทั้งสองไม่ชอบให้ใครมาเรียกว่าท่านซะเท่าไร......

"แต่ว่า.." ไอโด้ยังไม่ลดล่ะความพยายาม ทำให้สองคิดว่า ตื้อจริง-*-

"งั้นถ้าอยากเรียกว่าอะไรก็เรียกไปเถอะเนอะ ไอโด้ สึกิ โซระ" ยูกิบอกเพราะไม่อยากให้เกี่ยงกัน "ครับ/ค่ะ"

"แล้วที่มาเนี่ยมีเรื่องอะไรรึไง" คานาเมะถามเพราะปกติลูกของพวกตนถ้าไม่มีเรื่องจะไม่ค่อยกลับมาหา

สึกิไม่พูดอะไรแต่มองไปที่พ่อของตน "....."

"สึกิตามพ่อมา" สึกิเดินตามไปแต่โดยดี

"โซระอยู่นี่แหละ" พอคานาเมะพูดขึ้นทำให้โซระชะงักไปทันที

"เดี๋ยวพี่มาหนา โซระ"

คานาเมะเดินนำสึกิเข้ามาในห้องๆหนึ่ง และก็นั่งลง "มีอะไรจะคุยกับพ่อหือ..."

สึกินั่งลง และเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟัง "ผมควรจะทำยังไง" สึกิพูดเสร็จก็หันมามองหน้าคานาเมะ

"พ่อรู้ว่าลูกว่าต้องทำยังไงต่อไป แต่ลูกไม่กล้าที่จะทำ กล้าหน่อยสิ" คานาเมะไม่ตอบตรงๆ

ใช่ความจริงสึกิมีความคิดของตนเองอยู่แต่ไม่กล้าที่จำทำ แต่พอฟังที่คานาเมะพูดถึงกับยิ้มออก

"ตอนพ่อข่วยแม่ก็ทำอย่างงี้สิน่ะ" "ก็น่ะ ลงไปหาน้องได้แล้วไป" 

พอคานาเมะพูดจบ สึกิก็ลาคานาเมะลงไป....ข้างล่างเพื่อหาทุกคน

"พี่สึกิพูดไรกับพ่อน่ะ" "ไม่ใช่เรื่องของเราหนา" สึกิพูดแล้วลูบหัวโซระ "งั้นก็ด่ะ-3-" 

ในช่วงเวลาความสุขของสองพี่น้องที่ได้อยู่กับครอบครัว

แต่ว่า.......ความสุขมักจะอยู่ไม่นาน  เมื่อ ริโดะ ได้โผล่มา...

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

             ริโดะได้โผล่มาแต่ไม่ได้มาคนเดียว ยังพาแวมไพร์ระดับสูงมาอีกจำนวนมาก!!!

"ท่านพ่อ ไอโด้ คาอิน รูกะฝากทางนี้ด้วย" สึกิพูดเสร็จก็พาโซระเข้ามาในห้องและผลักโซระลง

"พี่จะทำอะไรน่ะ!!" "พี่จะปิดผนึกจิตแวมไพร์ของน้อง" เขารู้ว่าการทำอย่างนี้มันผิดต่อน้อง

แต่.....เพื่อให้น้องรอดจากริโดะพี่ก็ยอม  แต่เมื่อสึกิจะผนึกจิตแวมไพร์ของโซระ โซระก็ได้ตบหน้าผู้ที่เป็นพี่ชายแท้ๆ

ของตน "ในเวลาแบบนี้ พี่จะให้ฉันกลับไปเป็นมนุษย์และทึ้งคนอื่นไว้ไม่มีทาง!!!" 

สึกินิ่งไปสักพักและแสยะยิ้ม "นั้นสิน่ะ แต่...." "พี่ให้น้องไปเจอริโดะไม่ได้เด็ดขาด" ว่าเสร็จตาสึกิก็เปลี่ยนเป็นสี

แดง และได้ก้มลงไปดูดเลือดโซระจนสลบไป แล้วลงไปข้างล่างเพื่อไปหาริโดะ

"มาทำให้เรื่องของเราจบดีกว่า ริโดะ" สึกิได้โจมตีริโดะส่วนแวมไพร์ระดับสูงให้พวกคาอินจัดการ

จนเวลาล่วงเลยเป็นเวลานาน จนมีการแลกการโจมตีของทั้งสองฝ่าย

ริโดะโจมตีเฉียดหัวใจสึกิไปเพียงนิดเดียว ส่วนสึกิโจมตีโดนหัวใจของริโดะพอดี  ทำให้ริโดะสลายไป

และสึกิก็ได้ล้มลง ในช่วงนั้นโซระฟื้นและลงมาพอดีจึงรับไว้ได้ทัน 

แต่พวกแวมไพร์ระดับสูงก็เหลือเยอะมาก แล้วทำถ้าจะโจมตีทั้งสอง ช่วงนี้โซระจิตอ่อนและบวกกับที่เห็นสึกิบาดเจ็บ

ทำให้เกิดอาการคุ้มคลั่งได้ง่าย

"พอสักที..." โซระค่อยๆยืนขึ้นและกุมหัวที่ตอนนี้ปวดราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

แต่พวกเเวมไพร์ระดับสูงก็ไม่อยู่ พวกไอโด้ก็เข้ามาช่วยไม่ได้  "ก็บอกว่าพอสักที!!!" โซระตะโกนขึ้น

และก็เกิดไฟฟ้าช๊อตที่ร่างของแวมไพร์ระดับสูงและมีน้ำแข็งมาเกาะกุมที่ร่างกายของพวกนั้นและสลายไป

แม้แต่พวกไอโด้ก็เกือบหลบไม่ทัน อีกนิดเดียวก็เกือบจะเป็นแบบพวกนั้นแล้ว แต่โซระก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดคลั่ง

จนกระทั่ง...."พี่รักโซระน่ะ" สึกิฟื้นและเข้ามากอดโซระจากทางด้านหลัง ทำให้โซระทรุดตัวลงและสลบไป....

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


                      เมื่อช่วงเวลาที่วุ่นวายผ่านไป ความสงบสุขก็เข้ามา

และก็ถึงเวลาที่ทั้งสองพี่น้องต้องจากพ่อกับแม่ของพวกตนไป.......

"จะไปแล้วจริงๆ" ยูกิถาม "อยู่ต่ออีกไม่ได้หรอครับ ท่านโซระ ท่านสึกิ" ไอโด้ถาม

"พวกเราก็ต้องกลับไปเรียนน่ะคร้าบ"

"วันหลังก็กลับมาเยี่ยมอีกน่ะ" คานาเมะกล่าว "ครับ/ค่ะ"

"งั้นไม่กวนล่ะครับ ทุกคนไปก่อนน่ะ" สึกิพูดจบก็เดินไปโดยที่ไม่รอโซระ

"อ้าวพี่สึกิรอด้วยสิ พ่อแม่ ไอโด้ คาอิร รูกะ ไปแล้วน่ะ" โซระลาทุกคนและก็ตามพี่ของตนไป....

-------------------------------------------------------------------------------------

ส่งท้าย

"นี่พี่สึกิ" "หือ"

"ที่พี่บอกว่ารักโซระเนี่ย แบบไหนอ่ะ แบบพ่อกับแม่ป่ะ" โซระถามด้วยความใสซื่อไม่ได้มีเจตนาแฝง

สึกิหยุดเดินหันมามองหน้าโซระ "พี่........ไม่บอกหรอก!!!'' สึกิพูดเสร็จก็วิ่งไปเลย

"พี่สึกิหยุดเดี๋ยวนี้น่ะ!!" โซระโวยวายและวิ่งตามสึกิไป......

หึใครจะไปรู้ล่ะว่าสองพี่น้องตระกูลคุรันจะมีความรักแบบใดกัน