คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1
ฟิ้ว~ เสียงลมที่พัดแรงในทุ่งหญ้าบรรยากาศอึมครึมเมฆรวมตัวบดบังแสงอาทิตย์ยามเย็นท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ มีแสงไฟจากบ้านเล็กๆน่ารักสีฟ้าอ่อนล้อมด้วยรั้วสีขาวปลูกดอกไม้หลากหลายสีเต็มขอบรั้วบ้าน มีเด็กสาวผมสีดำนั่งเหม่อมองท้องฟ้าอยู่ริมหน้าต่างเธอช่างมีผิวพรรณและน่าตาเปรียบดั่งเจ้าหญิงในปราสาทราชวัง ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลที่สวยและสดใสจนใครๆไม่อยากที่จะละสายตาออกจากดวงตาของเธอ
“ยัยหนูๆ!! มาช่วยแม่เก็บผ้าเร็วฝนเริ่มตกหนักแล้วมัวแต่มองท้องฟ้าอยู่ได้นะลูก” เสียงผู้หญิงที่มีอายุวัยกลางคนที่เริ่มจะหงุดหงิดร้องเรียกลูกสาวของเธอ
“คะ แม่” เด็กสาวตอบรับและรีบออกมาช่วยแม่ของเธอ
“แม่ค่ะ เลิกเรียกเวย์ว่ายัยหนูเถอะหนูอยู่ปี 1 แล้วนะ”
“ถึงยังไงยัยหนูก็ยังเด็กในสายตาแม่อยู่ดี” ผู้เป็นแม่เริ่มแอบขำเมื่อเห็นลูกตัวดีหงุดหงิด
“เฮ้อ~~…..” เวย์เริ่มถอนหายใจเมื่อได้ยินแม่ของตนพูดแบบนี้มาตั้งแต่เธอขึ้น ม.ปลาย
ซู่~~~~ เมื่อสองแม่ลูกเก็บผ้าเสร็จได้ไม่นานฝนก็เริ่มตกหนัก หญิงสาวทั้งสองได้อยู่ในห้องรับแขก ที่มีแค่เสียงฝนตกไม่นานก็เริ่มมีเสียงของหญิงผู้เป็นแม่เอ่ยถาม
“ยัยหนูลูกพรุ่งนี้ลูกต้องไปมหาลัยไม่ใช่หรอลูกเตรียมของรึยังลูก” แม่หันมามองเวย์ด้วยความเป็นห่วง
“เอ๊ะ! พรุ่งนี้แล้วหรอค่ะ TOT ลืมซะสนิทเลย เดี๋ยวมานะคะแม่” เวย์ตกใจในสิ่งที่แม่ของเธอถามจึงลุกพวดและวิ่งขึ้นไปบนห้องของเธออย่างรวดเร็ว
กุกกักๆแก็กๆ….! เสียงของเวย์ที่กำลังลื้อของเพื่อเตรียมของทำเอาผู้เป็นแม่อดห่วงไม่ได้จึงตามขึ้นไปบนห้องแล้วบอกกับลูกจอมเบ๊อะอย่างเวย์ว่า
“ยัยหนูลูกไม่ต้องเตรียมแล้วลูกแม่เตรียมไว้แล้วดูตารางให้แล้ว”
“ขอบคุณคะ แม่ แต่วันหลังหนูทำเองได้นะแม่ไม่ต้องลำบากตั้งแต่พ่อเสียแม่ก็ทำให้หนูมาโดยตลอด” เวย์พูดพร้อมเข้าไปกอดแม่ของเธอ
“พ่อหน่ะรักลูกมากเลยนะตอนแม่คลอดลูกออกมาพ่อของลูกตื่นเต้นยิ่งกว่าแม่ซะอีกจัดแจงเตรียมทุกอย่างแม้แต่ชื่อของลูกพ่อเขาก็ตั้งให้” น้ำเสียงอันอบอุ่นของหญิงผู้นี้ได้ทำให้คนฟังอย่างเวย์มีความสุข
“แม่คะ ทำไมพ่อถึงตั้งชื่อเวย์ว่าวีนัสหละ???”
“พ่อของลูกชอบดาวมากเลยหน่ะสิเขาบอกกับแม่ว่าถึงลูกของเขาจะเป็นเพียงดาวที่มีแสงน้อยแต่ก็เป็นแสงที่ทำให้พ่อกับแม่มีความสุขมากเลยไง” แม่ตอบเวย์พร้อมเอามือลูบหัวอย่างเอ็นดู
“หนูหน่ะรักพ่อมากๆเลย” เวย์ตอบพร้อมกับนอนลงบนตักของผู้เป็นแม่
“ยัยหนูลูกโตแล้วนะไปๆไปอาบน้ำเข้านอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้าไม่ใช่หรอ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น
“คะๆ ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ” เวย์พูดพร้อมลูกขึ้นจากตักแม่แล้วหอมแม่ของเธอหนึ่งที
“เจ้าลูกคนนี้เจ้าเล่ห์เหมือนพ่อจริงๆ “ แม่เริ่มขำในการกระทำของเวย์และนึกถึงพ่อของเวย์ที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง
ความคิดเห็น