ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Lover Plan: Chapter fifteen
:Lover Plan:
Chapter fifteen
: Shu Part:
ผมอุ้มยัยเ็นนี้พร้อมับระเป๋าอเธอเ้ามาในฤหาสน์ พอเ้ามาในห้อโถ็เห็นน้อๆอผมอยู่ในนั้น้วย ราวับำลัรอผมอยู่ยัไยัั้น
"ู เ็นนั้น" เรย์ิถามึ้นมาทันทีเมื่อเห็นผมอุ้มยัยเ็นนี้ ผมไม่อบ่อนไปนั่บนโฟาโยอุ้มเ็นนี้ไว้
"ืมๆ อุ่นัเลย" ให้าย ยัยนี่...นาหลับยัน่ารัเลย ไม่เสียแรที่แอบลัพาัว(?)มา ูสิ...ัวเป็นเ็เียว
นาอเธออนสวย ริมฝีปาสีมพูอวบอิ่มเรียิิัน ผมอยัยเ็นนี้แน่น ัว็นุ่มยัับุ๊าหมีแถมอุ่น้วย แ่่อนที่ผมะทำอะไรมาว่านี้
"อือ" รรม! เธอื่นละ!
"ที่นี่ที่ไหน?" เธอพูอย่าัวเีย่อนะนั่ปรับสายาสัพั
"นี่มันฤหาสน์าามาินิ..." เธอพูึ้น่อนะหันมามอผมและหันไปมอน้อๆอผมอี 5 น
"ือ ิถึอ่าาาาา~" แว๊~ยัยเ็นี่อผม! ท่ามลาวามใอน้อๆทั้หม
"ิถึ....ร่อ!" อ...อ้าว ยัยนี่ละเมอหรอเหรอ...เือบไปแล้ว...
"ฮืออออ~าามาิทุนใร้าย ทำไมถึทำับินาโะแบบนี้...ินาโะอุส่าห์ทำอาหารเพื่อเอร์ไพรส์ทุน อยาให้ทุนมีวามสุ...แ่ทำไมล่ะ...ทำไม้อไปเ้า้าพวฮิเมะั...ทั้ๆที่พวเาทำ่อนแท้ๆ...ทำไมไม่ฟัินาโะันบ้าล่ะ? ินาโะเสียในะ เวลาทุนทำแบบนี้...ินาโะเลียทุนที่สุเลย...แ่มัน็เลียไม่ไ้....เพราะอะไรน่ะเหรอ? ็เพราะินาโะรัทุนไ รัทุนายยยยยย~ไ้ยินม้ายยยยยยย~ฮือออออ~...." เธอละเมอออมาพร้อมน้ำา...ทำให้ผม้อึเธอเ้ามาอ...ผมไม่ิว่าเธอะเป็นนานี้
"ัน...อโทษ" ผมอเธอแน่นว่าเิม ผมสัมผัสไ้ว่าเธอับที่ไหล่อผม่อนะันออและมอผม้วยแววาแสนเศร้าและรัใร่ เธอเผยยิ้มที่แสนเศร้าออมา
"นี่เป็นเหุผล...ที่ัน้อทำัวห่าเหินพวุ...เพราะัน้อารที่ะปิั้นหัวใอัวเอมาลอ...อยบอัวเอไม่ให้อยิเรื่ออพวุ...แ่ัน็ทำไม่ไ้น่ะสิะ...." เธอยิ้มออมาบาๆ
"เพราะันรัพวุทุนไล่ะะ....ันไม่อาปิเสธหัวใอัวเอไ้หรอ่ะ...นที่เป็นนเลิ่อน...ไม่ใ่ว่าะไม่เ็บปวนะะ ัน็เ็บปว...เ็บปวมานะายเลย...." เธอพูอีรั้่อนที่น้ำใสๆไหลออมา
ผมเห็นแล้วอุมพิเธอไม่ไ้ เธอุมพิอบผมอย่าไม่นึรัเีย ผมรั้เอวอเธอเอาไว้
"ลับมาอยู่้วยันไ้อีมั้ย?" ผมถามออมาอย่าล้าๆลัวๆ ลัวว่าเธอะปิเสธ แ่ผลลัพธ์ลับรัน้าม...เธอไม่พูอะไรแ่อผมแน่น ผมแอบเห็นว่าเธอลอบยิ้มเอาไว้ แู่เหมือนว่า...ผมะลืมน้อๆอผมไปะสนิท!
"ทั้สอนใร้ายันะรับ...ที่ลืมพวเราน่ะ" านาโะพูพร้อมอเท็ี้แน่นึ้น
"ทำเหมือนับพวเราไม่มีัวน ใร้ายริๆ" เรย์ิว่าพลาันแว่นึ้น
"สสัยอยาโนลโทษอีแน่ๆ...." เอ่อ เห็นนรรำไรแล้วัน....
"เอ่อ...บ๊ายยยยย~" ผมพู่อนะอุ้มยัยเ็นี่ วาร์ปไปที่ทุ่อุหลาบสีาว (าุ้นๆนะ)
"ว้าว! ทุุ่หลาบสีาว ไม่ไ้มาะนานเลย!" เธอูมีวามสุเมื่อไ้เห็นอุหลาบเหล่านี้
"เธออบเหรอ?"
"่ะ" เธออบพร้อมรอยยิ้มอย่ามีวามสุ อา...นี่สิ รอยยิ้มที่ผม้อาราเธอ...รอยยิ้มที่แสนหวานและอบอุ่น
ผมึเธอเ้ามาอไว้แน่น เธอมอหน้าผมสัพั่อนะอผมอบ ผม้มลมาประอใบหน้าอเธอ
"อโอาส...อโอาสอีสัรั้เถอะ ลับมาอยู่ับันเถอะนะ...." เธอมอหน้าผมสัพั่อนะยิ้มออมาเบาๆ
"่ะ..." เธอับมือผมเอาไว้เบาๆเหมือนับว่าให้โอาสผมอีรั้....
เราสอนุมพิันอย่าหวาน่ำและเนิ่นนานภายใ้แสันทร์และทุ่อุหลาบอันเียบสบแห่นี้
ในเมื่อเธอให้โอาสับผมแล้ว...ผมะทำทุอย่าให้ีที่สุและะไม่ทำให้เธอ้อเสียน้ำาอี ่อไปนี้...ะไม่มีอีแล้ว...ในวันที่เธอ้อเสียน้ำาเพราะนไม่เอาไหนอย่าผมอีแล้ว...ผมอสัาเลยรับ...
ส่วนเหุผลอะไรที่ผม้อสัาน่ะเหรอ...็เพราะผม...
.
.
.
'รัยัยัวเล็นี่ ยัไล่ะ:)'
#่อววววววว~ ผิาแฮะ นึว่าพีู่ะทำอะไรหนูิัไปมาว่านี้ะอี....แ่สุท้าย็บันแบบแฮปปี้เอนิ้แฮะ อนหน้าอาะมี NC นะะ ใร้อารยมือึ้นเลย^^
#เอารูปเ้าายน้อยมาแปะ่าาาาาา~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น