ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ดวงใจนํ้าหนึ่ง

    ลำดับตอนที่ #2 : อดีตอันขื่นขม

    • อัปเดตล่าสุด 23 ก.ค. 64


    อดีตอันขื่นขม


    ช่วงเวลาพลบคํ่าในห้องนอนของคอนโดหรูแห่งหนึ่ง มีชายหนุ่มกำลังนั่งเศร้ากับสิ่งที่เขาทำลงไป 

    ยุทธพงศ์ มองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นเมฆฝนกำลังก่อตัวขึ้น บรรยากาศภายนอกห้องเต็มไปด้วยความอ้างว้างเฉกเช่นเดียวกับในห้องที่แสนจะเงียบเหงาเมื่อไม่มีเธอกับลูก

    นํ้าหนึ่งคงมาเก็บเสื้อผ้าออกไปเมื่อช่วงบ่ายที่เขาเข้าบริษัท ข้าวของเครื่องใช้ผู้หญิงภายในห้องถูกเก็บออกไปไม่มีเหลือ ครีมทาผิวเครื่องสำอางค์ต่างๆ บนโต๊ะเครื่องแป้งก็หายไป เหลือเพียงที่นอนของเด็กที่วางอยู่ชิดมุมห้องที่บ่งบอกว่าเธอกับลูกเคยมีตัวตนอยู่ที่นี่

    ทันใดในสายตาของเขาก็ไปปะทะกับรูปครอบครัวบนหัวเตียง นี่คงเป็นสิ่งเดียวล่ะมั้งที่เธอทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้า ภาพนี้ของเขากับเธอถูกถ่ายเมื่อส้มหวานอายุได้สามเดือน ก่อนที่ปัญหาอะไรหลายๆอย่างจะเกิดขึ้น

    ภาพนี้มันทำให้เขาคิดถึงอดีต

    นํ้าหนึ่งเธอช่างโชคร้ายที่มาเจอกับผู้ชายอย่างเขา


    นํ้าหนึ่งพบรักกับยุทธพงศ์ที่บริษัทของพ่อชายหนุ่ม โดยที่ได้รับตำแหน่งเป็นผู้ช่วยเลขานุการของยุทธพงศ์ และเมื่อเลขาของเขาได้ลาออกไปเธอจึงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นเลขานุการคนใหม่ แรกเริ่มเธอกับเขาทำงานร่วมกันได้ดี ยุทธพงศ์เป็นชายหนุ่มที่หน้าตาและบุคลิกดูดี พูดจาสุภาพเรียบร้อย แต่ติดตรงที่แววตาของเขานั้นช่างดูเศร้าเสียเหลือเกิน

    ส่วนนํ้าหนึ่งนั้นเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะมั่นใจในตัวเองหน้าตาสวยคม บวกกับเป็นคนที่ขยันขันแข็ง สิ่งนี้จึงทำให้ยุทธพงศ์ติดตาต้องใจเธอเข้า

    หลังจากทำงานด้วยกันมาได้หลายเดือน เขาก็ขอคบเธอเป็นแฟนพวกเข้าเข้ากันได้ดี ทุกอย่างดำเนินไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งแม่ของเขารู้เรื่องของนํ้าหนึ่ง

    แม่ของยุทธพงศ์ไม่พอใจนักที่เขาคบหากับเธอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่ดี แต่มันติดตรงที่เธอมาจากครอบครัวที่มีฐานะธรรมดาไม่ได้มีนามสกุลใหญ่โต เหมือนบรรดาอดีตคู่ควงของเขา

    แม่มักจะพูดจาเสียดสีนํ้าหนึ่งทุกครั้งเมื่อเจอกับเธอ เขาจึงหลีกเรื่องที่จะพาเธอไปที่บ้าน แต่ถึงอย่างไรแม่ก็มักจะพูดจากดดันเขาตลอด จนกระทั่งเขาทนไม่ไหว และตัดสินใจย้ายไปอยู่กับนํ้าหนึ่งที่คอนโด

    ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันสองคนนั้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตตั้งแต่เขาเกิดมา ทั้งสองใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างหวานชื่น จนกระทั่งนํ้าหนึ่งตั้งท้อง

    ยุทธพงศ์ดีใจเป็นอย่างมากเขาทุ่มเทเวลา ดูแลเธอตั้งแต่ลืมตาตื่นมา จนกระทั่งเข้านอน เธออยากได้อะไร เธอต้องการสิ่งใดเขาหามาให้เธอไม่เคยขาด จนขนาดให้เธอออกจากงานเพื่อใช้เวลาดูแลตัวเองและลูกในครรภ์อย่างเต็มที่ จนเมื่อถึงวันที่ลูกคลอดออกมามันเป็นวันที่เขาดีใจที่สุดในชีวิต

    ลูกสาวเขาหน้าตาเหมือนเขายังกับแกละ มีเพียงดวงตาเท่านั้นที่เหมือนแม่

    เมื่อแม่ของเขารู้เรื่องหลาน ก็ดูเหมือนท่านจะใจอ่อนลง ถึงขนาดขอดูรูปภาพของหลานสาวตัวน้อยในโทรศัพท์มือถือ

    แต่เมื่อเวลาผ่านไปหกเดือน หมอได้วินิจฉัยว่าส้มหวานมีอาการขาลีบและอ่อนแรง ซึ่งมีโอกาสที่จะไม่สามารถเดินได้เมื่อโตขึ้น เขากับนํ้าหนึ่งกลุ้มใจมาก แต่ก็ไม่ยอมแพ้ พยายามที่จะหาหยูกหายา หาหมอเก่งๆ มารักษาลูกสาว

    ทว่าทุกอย่างกลับแย่ลงไปอีก เมื่อแม่ยุทธพงศ์รู้ว่าหลานสาวอาจจะไม่สามารถเดินได้ แม่บังคับให้เขาเลิกกับนํ้าหนึ่งเพื่อมาคบกับบังอรลูกสาวของเพื่อนแม่ เมื่อพ่อเขาทราบเรื่องแม้ว่าจะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้ห้ามปราม เพราะถือว่าแม่เป็นคนดูแลเรื่องในครอบครัว

    บังอรก็ช่างตามตื๊อเสียกระไร ถึงขนาดที่ว่าตามเขาไปที่บริษัท โดยที่แม่กลับไม่ได้ห้ามเธอ และรู้เห็นเป็นใจอีกด้วย

    ทันทีที่นํ้าหนึ่งรู้เรื่องนี้ แรกๆเธอก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไร แต่ความอดทนของคนเรามักมีอยู่จำกัด จนสุดท้ายในวันที่เธอทนไม่ไหวก็มาถึง

    “ทุกอย่างจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแค่คุณเลือกฉัน” เสียงหวานที่แฝงไปด้วยความขื่นขม ดังไล่หลังชายหนุ่มผู้ที่กำลังจะเดินจากไป มันทำให้เขาหยุดชะงัก แต่ก็คงไม่สามารถจะหยุดยั้งสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ได้

    “ผมขอโทษนํ้าหนึ่ง แต่ผมเลือกคุณไม่ได้” เสียงของเขาแผ่วเบา แต่ก็มีพลังพอที่จะทิ่มแทงหัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้น

    “ทำไมล่ะ?” เสียงนั้นเต็มไปด้วยความน้อยใจอันท่วมท้น “หรือเพราะว่าแม่ของคุณ เพราะแม่ของคุณงั้นหรอ?”

    “เป็นความผิดผมเอง”

    “ถ้าคุณก้าวออกไปจากบ้านตอนนี้ ฉันกับลูกก็จะก้าวออกไปจากชีวิตคุณตลอดกาลเช่นกัน” 

    “ผมขอโทษ” สิ้นเสียงนั้น ประตูบ้านก็ถูกปิดลง เขาเดินออกไป โดยไม่แม้จะกลับหันมามองเธอกับลูกสักครั้ง พอแล้ว นํ้าหนึ่งยอมแพ้กับทุกอย่างๆ ที่เกิดขึ้นแล้ว หลังจากนี้จะเป็นอย่างไร เธอขอเลือกที่จะกำหนดมันด้วยตัวเองแล้วกัน

    “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ คุณยุทธพงศ์” เสียงนั้นดังพอที่ลูกสาวตัวน้อยของนํ้าหนึ่งจะได้ยิน แต่คงดังไปไม่ถึงบุคคลที่เธอคิดถึง คนที่ทิ้งเธอกับลูกไปอย่างเลือดเย็น 


    คิดถึงเหตุการณ์นั้นทีไรก็อดที่จะเสียได้ไม่ได้ ความจริงเขาอยากจะหันหลังกลับไปกอดเธอ บอกเธอว่าเขารักเธอกับลูกมากขนาดไหน แต่เขามันก็แค่ผู้ชายขี้ขลาด ไม่กล้าทำอะไรตามใจที่ตนเองคิด

    เขาวาดความฝันไว้ให้เธอมากมาย แต่สุดท้ายเขากลับพังมันด้วยมือตัวเองเสียนี่

    และสุดท้ายเขาก็เสียเธอกับลูกไปตลอดกาล



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×