คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [ TWO ]
[ TWO ]
เฮอร์ไมโอนี่้มหน้ามอที่านอเธอ
ึ่ารระทำนั้นมันรบวนสายาอเรโเป็นอย่ามา
ในทาลับันเรโ็หมวามอทนอย่า้าๆ ทำไมเฮอร์ไมโอนี่ถึไม่สนใเาล่ะ?
“เธอมีวามสุับารเ้าพัที่นี่ไหมเรนเอร์?”
“ไม่”
เรโัวแ็ทื่อ
อนนี้เฮอร์ไมโอนี่ำลัเล่นับวามอทนอเาที่มีอยู่อย่าำั
เาพยายามผ่อนลาย และวนเธอุยเล็น้อย
“เธอะรัที่นี่
เมื่อเธอรู้ัมัน”
“อ่าห้ะ
แน่นอน”
“เธอรู้ไหมที่นี่มีห้อสมุ้วยนะ”
“โอเร”
“เธออารม์เสียับอะไรบาอย่าหรือเปล่าเฮอร์ไมโอนี่”
“ไม่
ไม่มัลฟอย ันไม่อารม์เสียแน่นอนที่นายลัพาัวันและัันไว้ในฤหาสน์ยัษ์อนาย”
เรโบีบแ้ววิสี้ในมืออย่าแรเพื่อวบุมอารม์โรธอเา
“นั่นเป็นารประประัหรือเปล่า?” เาถาม้วยน้ำเสียสั่นลอน
เฮอร์ไมโอนี่รอา
“ไม่ มัน็แ่มุลห่วยๆ” เธอโ้ลับ
นั่นูเหมือนะเป็นฟาเส้นสุท้ายสำหรับเรโ
เาบีบแ้วในมือนแ แล้วเินเ้าไปหาเธอ
เฮอร์ไมโอนี่แสสีหน้าเ็บปวออมาะที่เรโบีบ้อมือเธออย่ารุนแร
เล็บอเาิเ้าไปในผิวหนัอเธอ
“ฟันะ”
เรโะอ “ะไม่มีทัศนิที่ไม่ีหรือารประประันหรือแม้แ่ารูหมิ่นอเธอ
โอเร!”
“...ล” เธอสะุ้นพูิอ่า
“ระวัไว้เฮอร์ไมโอนี่
ปาอันาลาอเธอะทำให้เธอเือร้อน”
เาปล่อยแนอเธอแล้ว้อมอเธอ้วยวามโรธ
แล้ว่อยๆ ปรับเป็นสีหน้าเย็นาเ่นเิม เฮอร์ไมโอนี่้อมอเา ะลูบ้อมือที่บาเ็บอัวเอ
“โลล่าะพาเธอไปยัห้อใหม่” เาพู่อนะเินออไป
ทิ้เฮอร์ไมโอนี่ไว้นเียวในห้ออาหาร
ห้อใหม่นั้นให่และสว่าว่าห้อเ่าเป็นอย่ามา ในห้อประอบ้วยโ๊ะเรื่อแป้ ั้นวาหนัสือเล่มโปรทั้หมอเฮอร์ไมโอนี่ และู้เสื้อผ้าแบบวอล์อินพร้อมเสื้อผ้าที่นาพอีับัวเธออย่าสมบูร์แบบ แล้วเธอยัมีห้อน้ำส่วนัว้วย เฮอร์ไมโอนี่ัสินใว่าารอาบน้ำะทำให้เธอรู้สึสื่นึ้น เธอถอเสื้อผ้าอเธออออย่าระมัระวั ่อนที่ะเ้าไปอาบน้ำ
น้ำร้อนทำให้เธอรู้สึผ่อนลายทันทีที่สัมผัส เฮอร์ไมโอนี่เริ่มมีสิมาึ้น แล้วึัสินใหยุารอาบน้ำที่แสนสบายนั้น
เธอเปลี่ยนุเป็นีทรูลูไม้ที่พบในู้เสื้อผ้า ‘ุนี้มันปิ้นาันไม่ไ้้วย้ำ’ เธอิ และแทรัวลในผ้าห่มที่แสนะอบอุ่น
เฮอร์ไมโอนี่พยายามที่ะหลับ
แ่วาอเธอไม่ยอมให้ทำเ่นนั้น ิใอเธอล่อลอยไปที่มัลฟอย
เธอไม่อบรัศมีที่แสอำนาหรือพฤิรรมที่รุนแรอเา ที่ริแล้วเธอ็ลัวายเ่นัน
ทำไมมัลฟอย้อารเธอล่ะ? เท่าที่เฮอร์ไมโอนี่รู้เรโ็ไม่อบมัเิ้ลบอร์นะเท่าไหร่ เมื่อไหร่ันที่เาเปลี่ยนมุมมออเาเี่ยวับสถานะทาสายเลือ?
หรือเาเพียแ่หลใหลในัวเธอ?
ำถามที่เฮอร์ไมโอนี่สสัยทั้หมยัไม่ไ้รับำอบ
นระทั่เธอเ้าสู่นิทรา
วันรุ่ึ้นเธอถูปลุ้วยเสียนร้อและเสียเาะประูอย่ารุนแร
เฮอร์ไมโอนี่สลััวออาผ้าห่มที่แสนอบอุ่น และ่อยๆปรือาึ้นอย่า้าๆ “เ้ามา”
เธอะโน
“เปิประูเี๋ยวนี้”
เรโะโนมาาอี้านหนึ่อประู เฮอร์ไมโอนี่รอา “นายลืมาถาสะเาะลอนหรอ”
เธอพูอย่าุน
“เฮอร์ไมโอนี่”
เรโพู้วยน้ำเสียที่เป็นอันราย
เมื่อสิ้นสุเสียที่เรียื่ออเธอ
เฮอร์ไมโอนี่ึรีบเินไปเปิประูอย่ารวเร็วและลืนน้ำลาย ะที่เรโเินเ้ามา
“ทำไมถึใ้เวลานานะนั้น” เรโถามพร้อม้อมอเธอ
“...ันำลัะเินไป” เธออบพร้อมับยิ้มืๆใส่เา เรโมอเธอ้วยสีหน้าสับสน่อนะเปลี่ยนลับเป็นเย็นาภายในไม่ี่นาที
“ันเือบลืมว่าทำไมันถึมาที่นี่” โยไม่มีารเือนเรโผลัเธอลไปบนเียนาวีนไส์
แล้วึ้นร่อมร่าน้อยอเธอ ่อนที่ะไล่ริมผีปาบริเวอที่เปลือยเปล่าอเฮอร์ไมโอนี่
เรโโน้มัวลูบที่ริมฝีปาเธออย่าเร่าร้อนรุนแร และรึ้อมืออเธอไว้บนศีรษะ
“เรโ...หยุเถอะันยัไม่พร้อม”
“แล้ว?”
เรโเริ่มบัผิวบนไหล่อเธอนเป็นรอย้ำ
เาลุออาเธอแล้วเอียศีรษะไป้าน้าเพื่อื่นมผลานศิลปะที่เาทิ้ไว้ที่ลำออเธอ
เรโเพิ่ให้ิสมาร์แ่เธอ
เฮอร์ไมโอนี่ลุึ้นอย่า้าๆ
ร่าายเธอสั่นสะท้านนไม่สามารถวบุมไ้ เมื่อเธอ้อมอที่วาอเรโ ัหาในนั้นหายไป
แ่ถูแทนที่้วยแววาสัหารแทน
“แอ๊ีโอ
มี” พ่อมหนุ่มล่าว วาอเาไม่ละาร่าที่สั่นเทาอเฮอร์ไมโอนี่แม้แ่วินาทีเียว
มืออเฮอร์ไมโอนี่เริ่มเย็นึ้น เมื่อไ้ยินำพูที่ออาปาอเรโ
มีลอยเ้าไปในมืออเรโที่ยื่นออไปรับ เาับมันแน่นและส่ยิ้มให้ับเฮอร์ไมโอนี่ “ม มีสำหรับอะไรหรอเรโ”
เธอพูิอ่าใบหน้าอเธอีา
เรโเินเ้ามาหาเธอ่อนที่ะระาแนอเธอ
“ันำลัะทำเรื่อหมายเพื่อแสว่าเธอเป็นอัน” เาระิบ้าหูเธอ
วามโรธอันร้อนแรไหลผ่านไปทั่วเรือนร่าอเฮอร์ไมโอนี่
“ันไม่ใ่สิ่อมัลฟอย ันไม่ไ้เป็นอใร!” เธอำราม
เรโหัวเราะเบาๆ
“ุเป็นอันเฮอร์ไมโอนี่ เรนเอร์ แม้ว่าุปิเสธที่ะยอมรับมัน็าม”
านั้นเา็โยนเธอลบนเียแล้ว้อมืออเธอเอาไว้
“อย่าทำแบบนี้
ไ้โปร” เธออ้อนวอน น้ำาที่ไหลรินบบัทัศนวิสัยอเธอ เรโมอเธอและรีัว M
ลบน้อมืออเธอาม้วยัว I ัว N และสุท้ายัว E
ลมหายใอเฮอร์ไมโอนี่าวิ่น
และ้าล น้ำาไหลเลือลิ้ออาวาอเธอ
เรโมอไปที่รอยแผลเป็นที่เาสลัไว้บนร่าายอเธอ
มีที่อาบเลืออเธอล่วหล่นลพื้นนส่เสียัไปทั่วบริเว “อนนี้เธอเป็นอัน”
เาพึมพำ่อนออาห้อ ทันทีที่เรโออไป เสียรีร้อ็ัึ้นาลำออเฮอร์ไมโอนี่
เธออแนที่เ็มไป้วยเลือ ำว่า MINE ็ปราึ้นบนแนาวนวลอเธอ
**Accio
(แอ๊ีโอ) - าถาเรียอ ไม่ว่าอสิ่นั้นะอยู่ไลแ่ไหน
แ่นที่ร่ายาถา้อรู้ว่าอย่าน้อยวัถุนั้นอยู่รไหน
ลับมาแล้ว่าาาา อบุทุอมเม้นนะะ อยาให้เ้าปรับปรุสำนวนยัไบอไ้เลยน้าาา เอันอน่อไปน้า้าาาา
-lotty-
ความคิดเห็น