SEVEN SECRETS รักใสใสหัวใจ7ดวง

"กูขอเตือนมึงไว้ก่อนนะ ถ้ามึงแตะต้องน้องกูแม้แต่ปลายนิ้ว มึงเตรียมตัวตายได้เลย"

บทนำ

ภายในมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งมีเหล่านักศึกษาใหม่เข้ามากันอย่างล้นหลาม ทุกคนต่างพากันอยากมาเรียนที่แห่งนี้เพราะมหาวิทยาลัยนี้เป็นมหาวิทยาลัยในฝันของใครหลายๆคนรวมถึงสาวน้อยแว่นใสคนนี้เข้าด้วย
เธออยากมาเรียนที่มหาลัยแห่งนี้ก็เพราะว่าพี่ชายของเธอเรียนอยู่ที่นี่และพี่ชายเธอก็อยากให้เธอมาเรียนที่มหาลัยนี้เหมือนกัน

"ขนมปัง!"เสียงใสๆของหญิงสาวตัวเล็กน่ารักทักขึ้นพร้อมโบกมือเมื่อเห็นว่าเพื่อนของตนกำลังมองหาอะไรบางอย่างอยู่

"อะ อยู่นี่เอง"เธอโบกมือกลับไปและกำลังจะเดินไปหาเพื่อนของเธอ แต่จู่ๆเธอก็สะดุดก้อนหิน อาจเป็นเพราะเธอรีบเดินเกินไปทำให้ตอนนี้เธอกำลังจะล้ม แต่ก็มีกลุ่มผู้ชายกำลังเดินมาทางนี้และหนึ่งในนั้นเขาก็พยุงตัวเธอขึ้นมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอันนุ่มนวลว่า

"เดินระวังๆหน่อยสิ ถ้าล้มไปจะเป็นยังไง"

"เอ่อ..."

เขาพูดเพียงแค่นั้นแล้วก็ปล่อยตัวเธอไป จากนั้นเขาก็เดินจากไปพร้อมเพื่อนเขาอีกหกคนก็เดินตามเขาไป

ที่ตรงนั้นเหลือเพียงแต่เธอที่กำลังยืนนิ่งอ้าปากค้างอยู่จนเพื่อนของเธอต้องรีบเข้ามาดึงสติเธอกลับมา

"แกๆ เป็นไรป่ะเนี่ย เจ็บตรงไหนรึป่าว"

"ห๊ะ"

"ฉันถามว่า แกเป็นอะไรรึป่าว"

"ป่าวๆ ฉันไม่เป็นไร"

"ก็ดีแล้ว ฉันเห็น หลังจากที่พี่คนนั้นเขาช่วยแกไว้ แกก็นิ่งไปเลยอะ ฉันก็นึกว่าแกเป็นไรซะอีก"

"ฉันไม่เป็นไรหรอก เพราะถ้าเป็นไรพี่ฉัน เอาฉันตายแน่ นี่แค่มาวันแรกก็เจ็บตัวซะแหละ"

"ก็จริง พี่ชายแกหวงแกจะตาย ถ้ารู้ว่ามีผู้ชายมาจับตัวแกนะ มีหวังผู้ชายคนนั้นตายแน่ๆ"

"แต่จะว่าไปผู้ชายคนนั้นก็หล่อเหมือนกันเนอะ"

"แก ตื่นค่ะ อย่าละเมอ!"เพื่อนตัวเล็กของเธอดีดนิ้วนึงทีเพื่อให้เพื่อนได้สติ

"ค่าาา~~"เธอจึงตอบรับเสียงใสไปและเดินไปนั่งที่โต๊ะม้าหิน

หลังจากที่เพื่อนสองสาวคุยกันอย่างถูกคอจนลืมดูเวลา ทำให้ตอนนี้เธอกำลังรีบวิ่งไปที่จุดรวมพลของนักศึกษาปี1เพื่อไปกิจกรรมรับน้อง

จุดรวมพล
แฮ่กๆๆ เมื่อสองสาวมาถึงจุดรวมพล ทุกคนก็หันมามองสองสาวกันเป็นตาเดียว ส่วนสองสาวก็ไม่ได้พูดอะไรมีแต่เสียงหอบออกมาเท่านั้น จนมีพี่ที่ยืนอยู่ด้านหน้าพูดขึ้น

"ช้ามาก น้องสองคนนี้มาสายนะครับ"

"โหพี่ แค่2นาทีเองค่ะ"เพื่อนตัวเล็กมองนาฬิกาก่อนจะตอบกลับรุ่นพี่ไป

"เถียงเหรอครับ"รุ่นพี่สวนกลับมา

"ไม่ได้เถียงค่ะ แค่.."รุ่นน้องยังพูดไม่จบ เสียงของรุ่นพี่อีกคนก็ดังขึ้นก่อน

"เอาละครับ น้องสองคนนี้จะเป็นตัวแทนออกมาด้านหน้าเพื่อจะเล่นเกมที่พี่บอกไปเมื่อกี้
นะครับ"ตาของรุ่นพี่เป็นประกายมองมาทางสองสาว
สองสาวมองหน้ากันอย่าง งงๆ

"เกมอะไรค่ะ"เพื่อนตัวเล็กพูดขึ้น

รุ่นพี่ไม่ตอบ จู่ๆรุ่นพี่ผู้หญิงก็เข้ามาด้านหลังสองสาว แล้วนำผ้ามาปิดตาทั้งสองคน

"นี่คือบทลงโทษสำหรับคนมาสาย ถ้าใครมาสายอีกจะโดนแบบนี้ เพราะฉะนั้นอย่ามาสายในกิจกรรมของมหาลัยทุกกิจกรรมเด็ดขาดนะครับ"รุ่นพี่บอกรุ่นน้องทุกคนเสียงดังฟังชัด

"ทุกคนแยกย้ายได้ครับ ยกเว้นน้องสองคนนี้"รุ่นพี่อีกคนพูดขึ้นและชี้มาที่น้องสองคนนี้ จากนั้นรุ่นน้องคนอื่นๆก็แยกย้ายกันไป

ตอนนี้รุ่นพี่ผู้หญิงพาน้องสองคนนี้เดินไปที่ๆหนึ่ง จนน้องสองคนเริ่มสงสัย

"นี่พี่จะพาหนูไปไหนอะค่ะ"เพื่อนตัวเล็กพูดขึ้นหลังจากที่เดินมาได้สักพัก

"ยังบอกไม่ได้จ้ะ ถ้าถึงแล้วจะรู้เอง"รุ่นพี่ผู้หญิงตอบกลับมา

สถานที่หนึ่งในมหาวิทยาลัย
เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างเงียบและวังเวง เหมาะสำหรับรวมกลุ่มอะไรบางอย่าง

"ถึงละจ้ะ ยืนรอตรงนี้อย่าไปไหน และอย่าพึ่ง เปิดผ้านะจ้ะ เดี๋ยวพี่จะเป็นคนเปิดให้เอง"
ทั้งสองพยักหน้ารับและยืนรออยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน ไม่เปิดผ้าตามคำสั่งของรุ่นพี่ จนกระทั่ง

ตึกๆๆๆเสียงฝีเท้าของคนหลายๆคนเดินเข้ามา


กึก ผ้าถูกเปิดออก

"ต่อไปอย่ามาสายอีกนะ"
รุ่นพี่พูดด้วยเสียงกระซิบเบาๆข้างๆหูของเพื่อนตัวเล็กจากด้านหลัง

เธอสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆเขยิบออกทีละนิด

"จะเขยิบไปไหนละครับ มีคนอยากใกล้ชิดกับพี่แบบนี้เยอะแยะ น้องได้รับเกียรตินี่นะ คนอื่นต้องอิจฉาน้อง"

"แต่หนูไม่อยากได้!"


"ทำไมถึงไม่อยากได้ละครับ"รุ่นพี่เดินเข้าไปข้างหน้ารุ่นน้อง

"หนูไม่อยากได้ ทำไมพี่ไม่ไปทำแบบนี้กับคนที่อยากได้ละค่ะ"รุ่นน้องจ้องตาอย่างคาดคั้น แบบไม่กลัวอะไรเลยทั้งสิ้น

"แต่พี่อยากให้น้อง พี่ไม่อยากให้คนอื่นนิครับ;)"รุ่นพี่พูดด้วยแววตาที่ดูมีเลศนัยมาก


รุ่นน้องจ้องหน้ารุ่นพี่อย่างเอาเรื่อง
แต่เพื่อนอีกคนกลับรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเมื่อมองไปรอบๆบริเวณนั้น

"แกๆ"

หญิงสาวแว่นใสพยายามสกิดเพื่อนที่กำลังมองหน้ารุ่นพี่อย่างไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยทั้งสิ้น

"แก พอเหอะ"
เธอเริ่มกลัวและเรียกถี่ขึ้นเรื่อยๆจนกระทั่ง

"เป็นไรเหรอครับ กลัวเหรอ"
เสียงนุ่มนวลอันคุ้นหูดังขึ้น

เฮือก!!!

รุ่นน้องตกใจก่อนจะค่อยๆหันไปมองหน้าคนที่พูด

"เพื่อนน้องไม่เห็นกลัวแบบนี้เลย เหมือนจะเอาเรื่องเพื่อนพี่มากกว่า"และคนที่พูดก็คือรุ่นพี่ที่หญิงสาวแว่นใสเจอเมื่อเช้านั่นเอง

รุ่นน้องไม่ตอบมัวแต่ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

จนสักพัก

ตึกๆๆๆ เสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งดังขึ้นและดังใกล้ขึ้นเรื่อยๆ


"พวกมึง! หยุดนะ!"

"!?"ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นตกใจและหันหาต้นเสียง



"ไอ้ม่อน มึงมาทำไรที่นี้วะ"หนึ่งในรุ่นพี่กลุ่มนั้นพูดขึ้น

"เออ ตรงนี้มันถิ่นพวกกูนะ"อีกคนก็พูดต่อ


"กูก็ไม่อยากมาถิ่นมึงหรอก ถ้าเกิดมึงไม่จับน้องเพื่อนกูมาอะนะ"ชายนามว่าม่อนเอ่ยตอบ

"น้องเพื่อนมึง? คนไหนวะ"รุ่นพี่ที่จ้องหน้ารุ่นน้องตัวเล็กอยู่ละสายตาออกจากเธอและหันมาถามซึ่งผู้มาใหม่


"ทั้งสอง!"อีกคนในกลุ่มพูดขึ้น ดูเหมือนจะเป็นพี่ชายของเธอ

"ทั้งสอง!? เหอะ กูไม่คิดเลยนะว่ามึงจะมีน้องสาวที่น่ารักขนาดนี้"รุ่นพี่ที่เสียงนุ่มนวลตอบกลับมาพร้อมเอามือเชยคางรุ่นน้องแว่นใสคนนี้ด้วย

"มึงอย่ายุ่งกับน้องกูนะ!"รุ่นพี่คนนั้นพูดขึ้นและเริ่มแสดงอาการโกรธออกมาชัดเจน สังเกตได้จากใบหูที่เริ่มแดงฉานขึ้นมานิดๆแล้ว

"ทำไม หวงเหรอวะ น้องน่ารักขนาดนี้ แบ่งปันกันหน่อยดิ"รุ่นพี่คนเดิมเมื่อเห็นอาการพี่ชายที่หวงน้องสาวก็เริ่มพูดยียวนขึ้นมาทันที


"กูขอเตือนมึงไว้ก่อนนะ ถ้ามึงแตะต้องน้องกูแม้แต่ปลายนิ้ว มึงเตรียมตัวตายได้เลย"พี่ชายที่หวงน้องสาวมากพูดเตือนสติคนตรงหน้าก่อนที่ทุกอย่างจะเกินเลยไปมากกว่านี้


"โห โหดจังวะ พี่ชายนี้แม่งโคตรหวงน้องสาวเลยวะ"รุ่นพี่อีกคนพูดขึ้นเมื่อเห็นเขาเริ่มกำมือแน่น

"แตะต้องตัวก็ไม่ได้เลยเหรอวะ"รุ่นพี่ที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าพูดขึ้น

"เออ!"พี่ชายที่หวงน้องสาวตอบมาแบบไม่ต้องคิดอะไรเลยทั้งสิ้น

"แต่น้องมึงมาเข้ากิจกรรมช้าก็ต้องโดนลงโทษ เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วปะ"รุ่นพี่อีกคนที่เงียบมาตั้งนานพูดขึ้นโดยใช้เหตุผล

"ไม่ สำหรับน้องกู"พี่ชายเขาตอบมาอย่างทันควัน

"เออ ปล่อยก็ได้ ปล่อยได้แล้วมึง"รุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้าบอกกับเพื่อนที่เสียงนุ่มนวลหน้าตาหล่อที่สุดในกลุ่มให้ปล่อยน้องเขาได้แล้ว และทั้งคู่ก็ปล่อยรุ่นน้องสองคนออกทันที

รุ่นน้องทั้งสองรีบวิ่งไปหาคนเป็นพี่ชายทันที

"เฮีย.."น้องแว่นใสเขาไปกอดพี่ชายตัวเองและมีน้ำตาคลออยู่นิดๆแต่ก็ไม่ได้ร้องออกมาเพราะไม่อยากให้พี่ชายเห็นน้ำตาของเธอ พี่ชายก็กอดตอบน้องและให้น้องไปยืนด้านหลังของตัวเอง

"ขอบคุณนะคะ"เพื่อนตัวเล็กพูดให้กับพี่ชายของเพื่อนแว่นใสด้วยเสียงกระซิบ

"ครับๆ"พี่ชายของสาวแว่นใสตอบกลับมาแบบรีบๆเพราะกลัวคนตรงหน้าจะได้ยิน



"ทีหลังอย่ามายุ่งกับน้องกูอีก เข้าใจ๊!"พี่ชายทิ้งท้ายไว้ด้วยประโยคนั้นและพาน้องสาวและเพื่อนของเธอเดินออกมาจากตรงนั้นทันที

มาเปิดเรื่องใหม่อีกเรื่องแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของไรท์แล้วนะคะ

เป็นเรื่องแนวโรแมนติกคอมเมดี้ ตลกๆ ฮาๆ อาจมีดราม่านิดหน่อยแต่ไม่เยอะนะคะ

ใครชอบแนวนี้ก็ลองอ่านดูนะ

และอย่าลืมคอมเม้นบอกไรท์ด้วยน้าาาา

ปล.แนะนำตัวละครจะมาในตอนต่อไปนะคะ

ยังไงไรท์ก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ