ความรู้!

ลำดับตอนที่ #239 : >>ศาสนา

สำหรับการตรึงกางเขนพระเยซูดูที่: “การตรึงกางเขนของพระเยซู”

ค.ศ.	บทความนี้ใช้ระบบปีคริสต์ศักราช เพราะเป็นส่วนหนึ่งของบทความอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ ค.ศ. และ/หรือมีการอ้างอิงไปยังคริสต์ศตวรรษ

“กางตรึงกางเขนของนักบุญปีเตอร์” โดย คาราวัจจิโอ

การตรึงกางเขน (ภาษาอังกฤษ: Crucifixion) เป็นวิธีการประหารชีวิตซึ่งผู้ถูกสั่งให้ประหารจะถูกผูกหรือตอกตะปูบนไม้กางเขนและปล่อยทิ้งไว้ให้ตาย วิธีการประหารชีวิตแบบนี้เป็นวิธีที่ใช้ในสมัยจักรวรรดิโรมันและในประเทศเพื่อนบ้านในบริเวณเมดิเตอร์เรเนียน และวิธีที่คล้ายคลึงกันในจักรวรรดิเปอร์เชีย^[1] การประหารชีวิตโดยการตรึงกางเขนโดยจักรวรรดิโรมันมาจนถึงปี ค.ศ. 337,^[2] หลังจากที่คริสต์ศาสนาเป็นศาสนาที่ถูกต้องตามกฎหมายของจักรวรรดิโรมันเมื่อปี 313 โดยจักรพรรดิคอนสแตนตินที่ 1 แต่การใช้วิธีตรึงกางเขนก็ยังใช้กันอยู่บ้างในหลายที่ในสมัยใหม่

“กางเขน” (Crucifix) ที่เป็นรูปสัญลักษณ์ของพระเยซูถูกตรึงบนกางเขนเป็นสัญลักษณืที่สำคัญของผู้นับถือศาสนาคริสต์ แต่ในนิกายโปรเตสแตนต์บางครั้งจะนิยมใช้กางเขนที่ไม่มีพระเยซูมากกว่า

[แก้] การตรึงกางเขน

การตรึงกางเขนจะไม่ใช้ในการทำพิธีกรรมที่เป็นสัญลักษณ์ แต่จะใช้ในการทีทำให้ผู้ตายๆ อย่างทรมาน (ซึ่งทำให้เกิดคำว่า “excruciating” ซึ่งหมายความว่า “out of crucifying” ซึ่งหมายถึงความเจ็บปวดที่ทารุณ), สยดสยอง (เพื่อทำให้คนขยาดจากการทำในสิ่งไม่ดี), และทำในที่สารธารณะ การตรึงกางเขนก็ต่างกันไปตามแต่ละสถานที่และยุคสมัย

ภาษากรีกและละตินที่เกี่ยวกับการตรึงกางเขนก็มีหลายลักษณะตั้งแต่ตรึงกับเสา, ตรึงกับต้นไม้, ตรึงกับไม้รูปต่างๆ^[3] ถ้าใช้ไม้ไขว้ผู้ที่ถูกตรึงก็จะถูกบังคับให้แบกไม้บนบ่าไปยังที่ที่จะถูกตรึงซึ่งอาจจะทำให้เนื้อบนไหล่ฉีก น้ำหนักของกางเขนก็จะหนักประมาณ 135 กิโลกรัม^[4] แท็กซิทัส (Tacitus) นักประวัติศาสตร์โรมันบันทึกไว้ว่าที่โรมมีสถานที่สำหรับการตรึงกางเขนโดยเฉพาะอยู่ที่นอกประตูเอสควิลีน (Esquiline Gate)^[5] และมีบริเวณเฉพาะสำหรับการประหารชีวิตทาสโดยการตรึงกางเขน^[6] สันนิษฐานกันว่าตรงที่ตรึงกางเขนจะมีเสาตรงปักไว้แล้วเป็นการถาวร และเมื่อมีผู้แบกกางเขนมาใหม่ซึ่งร่างอาจจะตรึงไว้กับไม้แล้วก็ได้ก็เอาผู้นั้นหรือไม้นั้นผูกหรือติดไว้กับเสาที่ปักไว้ถาวร

บางครั้งผู้ที่ถูกประหารชีวิตก็อาจจะถูกผูกกับไม้ด้วยเชือกหลังจากที่ถูกตรึงตามที่บันทึกโดยนักประวัติศาสตร์โจซีฟัส (Josephus) ซึ่งกล่าวถึงสมัยที่กรุงเยรุซาเล็มถูกล้อมเมื่อ ค.ศ. 70 ถึงการตรึงกางเขนผู้ที่ถูกจับด้วยวิธีต่างๆ ของทหารโรมัน^[7]และใน จอห์น 20:25 วัตถุที่ใช้ในการตรึงกางเขนเช่นตะปูเป็นสิ่งที่แสวงหากันเพราะถือว่าช่วยกันภัย^[8]