คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part 1 (100%)
1 มราม 25xx เวลา 00.01
ู้ม...ู้ม...ู้ม
เสียพลุัึ้นเป็นสัาบอว่า ‘ปีใหม่’ ไ้เริ่ม้นึ้นเเละปีเ่าไ้ผ่านพ้นไป ทุนล้วนหยุานเพื่อสัสรร์ ไฟระพริบหลาสีสันถูประับไว้รอบัวบ้าน เสียเพลหลาสไล์ถูบรรเลึ้น บนท้อฟ้าสว่าไสวไป้วยแสพลุอันระารา ทั้เสียอวยพร เสียสวมน์ เสียเเ้วเมเประทบัน ผสมปนเปันเป็นสิ่ที่เรียว่าบรรยาาศอปีใหม่ นี่เป็นเพียเทศาลหนึ่เท่านั้นที่ผู้นให้วามสำั
และบ้านหลันี้็เ่นเียวัน นอส หรือ นอสเิล เรส เป็นบุรายในบ้านที่ำลั้อนรับบรราเลอเฟรนที่มาร่วมานเลี้ยในวันส่ท้ายปีเ่า เพื่อน ๆ อนอสเป็นนเฮฮาปาร์ี้ มันึทำให้ารสัสรร์อพวเาไม่ร่อยสนิท พวเารวมถึนอสมี้วยัน 6 น อันมีรายนามันี้ เมเทิล มาัส เมิส นีออน เอสเ และรวม นอส ็เป็นอันรบ 6 นพอี
“โอ๊ส สหาย เมเทิลสุหล่อมาแล้วรับ~”ทุนหันมามอที่เมเทิลที่มาสายแ่แสนะไร้วามสำนึ ยามนี้ำลัยิ้มหน้าบานเป็นานาวเทียม ้วยท่าทาสบายๆเหมือนไม่ไ้ทำอะไรผิเลยันิ
“ไปไหนมาว่ะเทิล นอสรอนเหือแห้แล้วเนี่ย” นีออนล่าวอย่าปลิ ะที่ยเเ้วไวน์ผลไม้เรพรีเมี่ยมึ้นิบ
“แล้วใรใ้ให้รอล่ะรับุนอส” เมเทิลถามอย่าระุเส้นประสาทส่วนล่า นน่าเสย้วยแ้าเป็นารสมนาุเเทนอวัปีใหม่
“แล้วเบื๊อที่ไหนบอว่าะมาเปิานเอว่ะ” นอสล่าวึ้นอย่าหัวเสีย เารู้สึหุหิไม่น้อยที่มา้านไม่ทันเ้าว์าว ทั้ ๆ ที่มันวระเสนอหน้ามาั้นานเเล้ว ไอ้เทิลสัะรัะรู้บ้าไหมหนอ ว่าเาแปลร่าเป็น็อสิล่าี่รอบเเล้ววันนี้
“โทษที ๆ ิธุระนิหน่อย” เมเทิลล่าวพลา เาหัวแร ๆ แ้เ้อ เเ่นอสสิอยาะยเท้ายันหน้าสัที
“ธุระับสาวโนมในส็อแน่ะสิ” นอสส่ายหัวแบบปลๆับเส็ปารสับรารถไฟสาว ๆ ระับเทพ เเละหันไปสนใ อาหารปริศนาที่ 1 ใน 6 เพื่อนี้เป็นนทำแทน อันมีรายนามไ้เเ่ ปลาไหลมอเรย์ทอระเทียม าิมิฟอน้ำ ประารัุบเเป้ทอ (ินไ้้วยหรอว่ะ)
ินเเล้วายรึเปล่าหนอ ายหนุ่มิในใ
เมเทิล่อยๆยับมาหานอสและสะิศอายหนุ่มเบา ๆ เาสะบัศอหนีนิๆอารม์ประมาว่า ‘อะไรว่ะ’ ทว่าเมื่อนอสหันมา็้อผะับสีหน้าเหยเอเพื่อนัวแสบ
“มันินไ้เปล่าว่ะ” นี่เป็นรั้แรในรอบหลายปีที่อยาบราวัลมันะที ไอ้เทิลสัะรัถามำถามที่รใเามาเลย สมแล้วับที่เป็นี้ัน
“ะายไหมรับนั่น” ามมา้วยเสียเมิสที่ะเ้อหน้ามออาหาร ะแอบอยู่… หลัมาัส อบนโ๊ะพวนั้นอ้อสาปั ๆ
“เออ เี๋ยวผมอัวไปยอาหารมาพิ่มนะรับ” นีออนล่าว้วยรอยยิ้มึ่รอยยิ้มอนีออน นั่นรอยยิ้มอเทพมระั ๆ สำหรับพวเาสยสยอยิ่ว่าระเ้ที่สำลัสวาปามเนื้อไอ้เมเทิล(ทำไม้อันวะ : เมเทิล)ลาป่าอะเมอนะอี แ่ว่าไปถ้าเป็นเนื้อไอ้เทิลๆริ ๆ ็น่าสสารระเ้น่าู
“ใรันที่ให้นีออนทำอาหาร ไม่รู้ว่าอยาเสียั่าโลมานานั้นเลยรึไ ถึไ้มีวามิแบบนั้น” เมเทิลที่เสียศูนย์ับอาหารเวูบไปบับำแพใล้ๆแล้วเริ่มทำท่าสะอื้น “หรือว่านาย นอส แอยาประหยัทุนทรัพย์นาะ่าเพื่อนทาอ้อมเลยเราะ” ึ่นอส็ยืนยิ้ม ๆ ทำเอาบรราเพื่อนเลอทำหน้าบอบุไม่รับเลยทีเียว
“นอสมันะ้าเฟแล้วล่ะ” เอสเพูแทรึ้นมาลัาสวอวามเมาับเทพเ้าุให่ "แ่นีออนัน(แส่)ื้อ เหอะ พวนายเ้าในะว่า่อานี้เป็นยัไ” ท่าทาอเอสเที่เหมือนะไปเฝ้ายมบาลมะรอมมะร่อนั้น ทำให้อี 4 นพลอยิเื้อไป้วย
“นีออน โร ี้ื้อ” ำพูที่แสนหาไ้ยาหลุออมาาปาอมาัส น้ำเสียราบเรียบเหมือนไม่ไ้รับผลระทบอะไรทั้ที่้าในอาารน่าะไม่่า ๆ ับ ทำให้ทุนะลึนิๆ
“นี่นาว่ามาัส พูน้อย ถ่อมน ปนอีโมเ้น ยัินานี้เลย นิสัย้านนี้อนีออนเินะรับริ ๆ ว่ะ” เมเทิลส่ายหัวน้อยๆพลายมือึ้นุมมับ
“แล้วไอ้ 10 ปีที่ผ่านมาพวเราทนไ้ไวะ” นอสล่าวั้นอย่าใ้วามิ บาทีัวเาเอ็ยัแปลใว่าเาทนับนิสัยแปลๆพวนี้ไ้อย่าไร
“เราอาโนฟาบาล้วยไม้หน้าสาม็ไ้ ถึไ้เหมือนัน เรื่อนิสัยแปล ๆ น่ะนะ” เอสเอบพลาวนนิ้วี้ไปมาที่มับ
“ิอะไรแบบนั้น” มาัสล่าวออมาเาไม่ิว่าพวนี้ะบ้าไ้ถึนานี้
“อาหารรสเ็มาแล้วรับ” นีออนรียิ้ม เป็นลามระะเอ่ย้วยน้ำเสียเป็นมิร มันทำให้ทุนในว(นินทา)ที่ทำหน้าเร่เรีย ราวำลัุยปัหาระับาิ หันมามอหน้าัน้วยใบหน้าทีีเป็นไ่้ม ทำให้ทุนิในใพร้อมเพรียัน
‘พวเรานี่น่าสสารหวะ’
ทว่าเมื่อนีออนเสริฟอาหารลบนโ๊ะ วามสวยามน่าทานที่ัแมาอย่าประีราวอาหารเหลารสเลิศ แม้ะเป็นอ้อสาปแ่มัน็วนให้น้ำลายสอไม่น้อย ทำให้เมเทิลบะแลืมเรื่อวามั่วร้ายที่บรรปรุแ่มาในรูปออาหารอนีออนเสียสนิท
“น่าินัเว้ย มีอะไรบ้าเนี่ย” เมเทิลที่สนใแ่เรื่อิน นลืมเพื่อน ๆ รอบายที่ำลัพยายามเรียสิเาลับืน และสวส่วิาไปพร้อม ๆ ัน เมเทิล่อย ๆ ทานอาหารแ่ละานอย่ารวเร็วนเรียไ้ว่าสวาปาม นอาหารในานหมเลี้ย
“เป็นปลื้มรับ หาุเมเทิลพอใผม็ยินีที่ะไปทำมาเพิ่มอี” รอยยิ้มที่ประับหน้านีออนเสมอยึ้นนิๆูท่าเาอารม์ี
“ว่าแ่เมื่อี้ืออะไรบ้าหรอ” เมเทิลเอ่ยถามหลัาที่ในานเหลือแ่าทิ้ไว้เป็นอนุสรให้ับเพื่อนๆ
นีออนรียิ้ม่อยะ่อยๆไล่เรียเมนูอาหารออมาทีละานทีละานให้เมเทิลไ้ฟั
“านนั้นเนื้อแมป่อยัษ์อบีสรับ านนี้ือเนื้อระเบนหาสั้นอบน้ำปลา แล้ว็นี่แมรพรุนล่อราอส สุท้าย ปิรันย่าผัเผ็รับ” ฟัไ้แ่นั้นุนอสเิล็มีอาารพะอืพะอมอย่าเห็นไ้ั แม้เ้าัวะไม่ไ้แะสัำเียว เาเลยไ้แ่แผ่ส่วนบุส่วนุศลให้เ้าเมเทิลอมะละไม่เ้าเรื่อไปพลาๆ เผื่อะไ้ไปสวรร์อย่าเป็นสุ อาเมน
“ั้นหม้อสสัยแล้ว ผมไปยอาหารมาเพื่มนะรับ” ว่าแล้ว็ยิ้มสวย ที่หลอนน่าูบท้าย
่อนะเินหายวับเ้าไปในรัว
“เัอะไรที่ยัใส่ปาแล้วไม่ายบ้าอ่ะ” พอพ้นสายาอนีออนเมิส็หันมาระิบับเอสเยืนอยู่ใล้ ๆ
“าว่าะไม่มีนะรับ อีสอานที่เหลือนั่น็ แมปล่อพันธุ์เล็เลือบ็อโแล ับ ูอาทอรอบ ทานเ้าไปแล้วถ้าไม่าย็เลี้ยไม่โ” เอสเี้ไปยัานระเบื้อหรูหราแ่ละใบพลาสาระพัเรื่อโทษอมันนิหน่อยให้เพื่อน ๆ ฟัพอสัเป
“ทำไมไอเทิลถึินไ้วะ” นอสถาม้วยท่าทาๆ บาทีเาเอ็แอบิไม่ไ้ว่าไอ้เทิลเพื่อนรัสามารถินอะไรไ้หลายๆอย่า แบบที่มนุษย์ทั่วไปินไม่ไ้ หรือบาทีเมเทินอาเป็นไบอร์ที่มีระเพาเป็นเหล็ล้าทานทน่ออแสลทุนิ เพราะเวลาสาว ๆ ทำ้อนถ่าน(?) หรือะโ หรือ้อนวัถุปริศนามาให้เ้าเทิลมัน็ินไ้หม
“ะเหลือหรอรับ” มาัสล่าวุ่นและปรายามอเมเทิลเล็น้อย ึ่อนนี่แปรสปีี่เป็นพวเียวับศพเสียแล้ว เายืนแ็้าเนื่อาอาาร็ออย่ารุนแร
“แมป่อ…ปลาะเบน..หาสั้น.. แมะพรุนล่อ” เมเทิล่อย ๆ ไล่รายนามอาอารที่ัวเอเผลอินเ้าไปเมื่อรู่้วยสีหน้าที่ีเผือและแผวามพะอืพะอมอย่าเห็นไ้ั
“ันะอ้วว่ะ” สิ้นำเมเทิล็เอามือปิปาแล้ว้วิ่เ้าไปในห้อน้ำทันที
“ไปูอาารไอ้เทิลัน ถ้าไม่ไม่ไหวันะไปโทรเรียรถพยาบาล” นอสว่าพลาวัมือเรียเพื่อนให้วิ่ามไปูอาารที่ห้อน้ำ
“มาัสนายไปเอายาที่ั้น 2 ห้อ 10 ประูสีแรูปน” เมิสไป่วยหาับมาัส ทั้สอพยัหน้าแล้วรีบไปทันที “แล้ว็นีออนนาย” นอสเิลเรียนีออนทีเพิ่เินออมาาห้อรัวให้มาทาน “ไปับันแล้ว็เอสเ” สิ้ำเา็รีบวิ่ไปทันที
“ทำไม ุเทิลถึนอนัะแ่วๆแบบนั้นหละรับ” นีออนถามอย่าใสื่อ(ไม่)บริสุทธิ์ ะ้มลไปพยุเมเทิลึ้นมา
‘เพราะนายนั่นแหละ’
ทุนะโนพร้อมันในใ แ่็ไม่ล้าพุเพราะนีออนนั้นแสนเน์เอทีฟ อ่อนไหว ะที่ไหนหละเี่ยวหมอนี่ะโรธแล้วพวเาะเออะไรที่น่าลัวว่านี้่าหา ั้นั้นแ่ไอ้เทิลรับรมนเียว็น่าะพอ
“อ๋อ เทิลมัน..เทิลมัน..แพ้.แพ้..เอิ่ม แพ้…” นอสพูิๆัเพราะเวลานั้นยัหา้ออ้าไม่ออ แ่็ไ้เอสเ่วยไว้
“เาแพ้อาหารทะเลนะรับ” เาพูสวนึ้นมา้วยเสียเรียบ ๆ ทำให้นอสรีบพยัหน้าเออออในทันใ เายิ้มแหย ๆ และอบุเอสเผ่านสายา
“ผมไม่รู้เลยนะรับ าประวัิพวเรา็ทานไ้ทุอย่า ินแล้วไม่ายเป็นพอ” นีออนยัยืนราน้วยท่าทาสนเท่ ยัไ ๆ นอสรู้ีอย่แล้วว่านีออนไม่ิรับผิอบอะไรอยู่แล้วเพราะไม่รู้ว่าสาเหุอเรื่อมาานหรือแล้ไม่รู้ันแน่ ทว่าเา็ปล่อยเลยและพยุเมเทิลมานอนพับนโฟา
“ไม่แน่นะรับ ใร ๆ ็บอว่านีออนทำอาหารอร่อย ผมิว่าเมเทิละทานมาไปหน่อยละมั้รับ" นอสล่าวับนีออนพลาบไหล่ปลอบใเอสเที่ำลัปลเบา ๆ
“ั้นเรารีบูุเทิลเถอะรับ ไม่ั้นาโรพยาบาลอาเป็นศาลาแทน” นีออนมออย่าเป็นห่วึ่ในเวลาเียวันมาัสับเมิส ็หอบล่อพยาบาลลมาาบันใมาพอี
ะที่พวเาำลัปั่นป่วนับวามวุ่นวายในัวบ้านับานลออันแสนแปลประหลา หาะเ้อมอผ่านหน้า่าบานสูส่า ออมา้านนอะนิ เาะไ้รับรู้ว่า บาสิ่ บาอย่า สิ่ที่เาไม่เยาิำลัะเิึ้นับัวเาเอ
“มิาเอล ิีแล้วหรือที่ะส่เาไป” น้ำเสียไพเราะัแว่วมาแ่ไลๆเป็นเสียที่ไม่มีที่มา หาแ่ว่ามันัเนในวามเียบท่ามลารารี ทำให้มิาเอลที่ปราัวอยู่บรเวสวนบ้านอนอสมีอาารัเือในิ
“เราให้เวลาเามามาแล้ว” เาล่าว้วยสุรเสียเรืออำนา ะที่ ราฟาเอลพึมพำเบา ๆ ่อนปราาย้า ๆ มิาเอล
“ท่าน็ใร้ายเินไปนะรับมิาเอล เราว่าเายัไม่พร้อม” เสียหวานยัทัทาน่อแ่เสียสวยๆนั่น็ไม่ไ้ทำให้ ายหนุ่มใอ่อนล
“ท่านใอ่อนเินไป ท่านยัอ่อน่อโลนัราฟาเอล” บุลที่ถูเรียว่ามิาเอลล่าวึ้นอย่าไม่พอใที่ถูทัทาน เาพูีุ้ราฟาเอล ทำเอาเา๋อยไปเลย
“ว่าเินไปหน่อยนะ ราฟาเอลน่ะ ไร้เียสา่าหา” ารแสวามบันเล็น้อย ๆ อบุลที่สาม ทำให้ราฟาเอล้อเอ่ยแย้
“เราไม่ไ้เป็นเ่นนั้นเสียหน่อย ารีเอล” เาแ้ัวน้ำุ่นๆทั้ที่น้ำาลอเบ้า ทำให้ารีเอล้อปราายและมาเอ่ยปลอบ แ่็ยันึสนุอยาแล้่อ
“็มันริ ท่านน่ะ” ะที่ารีเอลยัเล่นไม่เลิ เพราะนาน ๆ ะไ้สนุแบบนี้ัที เสียเียบาอนอีน็แทรเามาระับารสนทนาไ้อย่าอยู่หมั
“พวท่าน เลิไร้สาระัทีเถอะ” วามเยือเย็นทรอำนาในน้ำเสียทำให้ทั้สามเียบไป และสรามน้ำลายหย่อม ๆ เป็นอัน้อยุิ
“สวัสีรับ ท่านอูรีเอล” ราฟาเอล้มศรีษะลน้อยๆ ให้ายทีู่มีภูมิานปราัวึ้นมาใหม่ พร้อมส่รอยยิ้มที่ิสใสนิ ๆ ให้ผู้มาใหม่
“เลียร์านให้ ‘ท่าน’ เรียบร้อยแล้วหรือ” มิาเอลหันไปเอ่ยถามอูรีเอลที่เป็นผู้สบศึเล็ๆอพวเา
“ใ่ สรุปมีมาแ่นี้เอรึ” อูรีเอลเอ่ยับมิาเอลที่ยืนเ็านผ่าน ไอแพเทพ พวเทพสมัยนี้็ทันสมัยไม่น้อย
“ใ่ มีเรา ราฟาเอล ารีเอล แล้ว็ท่าน” เาบอ้วยท่าทาเรียบๆแล้ว้มหน้าลเ็รายื่อ่าน่อ
“แล้วที่เหลือหละรับ” ารีเอลเลิิ้วอย่าสสัย ปิพวเา็ว่า ยเว้นท่านะสั่านมา ึ่แ่ละาน็ไม่ไ้เหลือบาว่าแรเท่าไหร่อยู่แล้ว
“เหอๆ เ้าพวนั้นิรวมาหาบอว่ามีธุระเล้ว็เผ่นแนบไปเลย” มิาเอลว่าพลาี้ไปทาราฟาเอลที่ำลัร่ายเวทย์สื่อสาริ่อับเพื่อนๆาวทูสวรร์นอื่น ๆ
“ิ่อไม่ไ้สันเียวเลยรับ” ราฟาเอลส่ายหัวน้อย ๆ
“อย่าไปสนใเลย เรามีาน้อทำ” มิาเอลโบมือย่าไม่ใส่ใ และเริ่มเรียมรายละเอียาน่า ๆ
“านอะไรหรือ” ูรีเอลที่ยืนเียบอยู่นานถามึ้น
“ส่หมาย” มิาเอลมีท่าทาเรียบเยะ ผิับับราฟาเอลที่มีทาทาราวับเ็ไ้อเล่น
“เราพึ่ะรู้ว่าท่านรับอยา๊อบเป็นบุรุษไปรษีย์ มาว่าารเป็นทูิสวรร์” อูรีเอลส่ายหัวน้อย ๆ ับวามิอารีเอลที่อาโนเะโ่ไปเิใหม่เร็ว ๆ นี้
“ไม่ใ่ ท่านเลิิอะไรเพ้อเ้อไ้แล้ว” มิาเอลอบอย่าหัวเสีย เายับมือไปมาอย่าไว้เิ และเือนารีเอลประมา ‘ไม่ใ่เรื่อเล่น’
“โอเ ๆ เรา้อไปที่ไหนบ้าหละ ท่านว่ามาสิ”
“เราะไปที่เอเีย ส่วนท่านราฟาเอลไปแอฟฟริา ท่านอูรีเอล็ไปอเมริา และท่านารีเอลไปส่ทวีปยุโรป ามนี้นะ" เมื่อมิาเอลพูบราฟาเอลแลิส์รายื่อพวที่เาะ้อส่ให้ับทุน
“แล้วออเรเลียหละ” อูรีเอลถาม ถึทวีปนี้มีเปอร์เ็นผู้สูวัยเยอะ แ่ที่นี่็มีเ็ที่มีุสมบัิเพียบพร้อมพอสมวร
“็ให้ ออเสแฟรี่ ไปส่ไ” มิาเอลว่าพลาเลื่อนหารายื่อแฟรี่ที่ื่อ ออเส
“ั้นเราออาสาไป้วย” เสียุนแทรเ้ามา ทำให้มิาเอละัและเยหน้ามอผู้มาใหม่อีน
“ไหนท่านว่าไม่สะวล่ะรับ ท่านาบรีเอล” ราฟาเอถามาบรีเอลที่โผล่มาาไหนไม่รู้
“็พึ่ว่ารับ เมื่อรู่เราไปรับรอให้ท่านภูิน่ะรับ” าบรีเอล ยิ้มเผล่พลาเาหัวแรๆในเิแ้เ้อ
"แล้ว็ไม่ิว่าะเสร็ธุระเร็วนะรับ" ึ่ทุน็ไม่ไ้ว่าอะไรมานอาพยัหน้าในเิเ้าใ
“เป็นอันว่าท่านาบรีเอลไปับออเสนะ” มิาเอลว่าพลายื่นลิสให้
“ทำไมาบรีเอลถึมีเพื่อนไป้วยหละรับ” ราฟาเอลแย้ึ้น เา้อยาหาเพื่อนร่วมทาเหมือนันนะ
“ท่านาบรีเอล้อไปรับอแถวเฮลโพสที่ 211 หนะสิรับ” อูรีเอลล่าวพลายื่อไอแพานอาบรีเอลให้ราฟาเอลู
“อ๋อ เฮลโพส เ้าใแล้วรับ” ราฟาเอลพยัหน้าน้อยๆ เฮลโพส ือที่รับอานร ึ่ไม่พ้นศาสน์ายมทูินั่นแหละ
“ั้นเราไปทำานไ้แล้วมีอะไรพวท่าน็ิ่อมาทาเรานะ” มิาเอล่าวพร้อมเปิวมิื ทุท่านพยัหน้าให้ันเป็นสัาว่า พร้อม เพียแ่หนึ่สายลมที่พัผ่านพวเา็หายวับไป
ความคิดเห็น