คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เหตุวันแรก
"ทุกคน! วิ่งเร็วๆ! เดี๋ยวโดนมันเขมือบหรอก!!" รีเน่ตะโกนลั่นพร้อมกับสับขารัวหนีสัตว์ประหลาดสี่แขนสามตา ผิวเป็นเมือกเหนียวๆสีขาวที่กำลังวิ่งไล่ตามมาอย่างติดๆ!!
10นาทีก่อนหน้านี้
"เอาล่ะ ชั้นขอแนะนำตัวอีกครั้ง ชั้น โปก้า ดีลุค เดอะ ซัมมอนเนอร์ ออฟ เวล สอนภาควิชาไพ่มนตรา หวังว่าเธอทุกคนคงจะยังไม่มี ถ้างั้นก็ช่วยหยิบหนังสือเล่มสีเขียวที่ปกหนาๆขึ้นมา แล้วเปิดไปที่หน้า274"สิ้นเสียงของชายร่างท้วม นักเรียนทั้งลานที่มีไม่กี่สิบคนก็หยิบสมุดปกเขียวขึ้นมาเปิดไปที่หน้า274 กลางหน้ากระดาษมีวงแหวนเวทอยู่1วง
"ต่อไป ให้พวกเธอทุกคนวางมือลงที่วงแหวนเวทนั้น แล้วเอ่ยนามขึ้นเวทมนตร์ของตนลงไป แต่ท่อนสุดท้าย ให้พูดว่า วิญญาณผู้สถิตในกายข้า อืม ทำ!"สิ้นเสียง นักเรียนทุกคนก็ทำตาม ฟ้าสีครามที่ไร้ก้อนเมฆ กลายเป็นฟ้ามืดอย่างรวดเร็ว ประกายแสงไฟบนฟ้าสว่างวาบ พร้อมกับผ่าลงมาที่ใจกลางลานอเนกประสงค์หลายสายด้วยกัน แล้วฟ้าก็ค่อยๆสว่างตามเดิม วัตถุคล้ายไพ่สีดำสนิทและบางเฉียบโผล่ขึ้นแทนที่วงแหวนเวทในหน้า274 รีเน่หยิบไพ่ของตนขึ้นมาดู ภาพภายในไพ่นั้นคือ กระจก? เขาชะโงกดูไพ่ของคนข้างตัว ไพ่ของเซเรสเป็นรูปหญิงสาวที่อยู่ในผลึกน้ำแข็ง
"นายคิดว่าเดี๋ยวเจ้าอ้วนนั่นจะทำอะไรต่อ"ชายหนุ่มผมแดงเพลิงข้างๆรีเน่หันมาถามเค้าอย่างเบื่อหน่าย
"เดี๋ยวชั้นว่าเค้าจะอธิบายเกี่ยวกับวิธีเรียกอสูรอย่างง่ายๆ . . ."รีเน่ตอบแล้วก็หาวอย่างไม่สมหญิงเอ้ยชาย ชายหนุ่มข้างๆหันมามองอย่างสงสัย
"นายเป็นผู้หญิง?"
"ผู้ชาย"
"นายคือรีเน่ฮาเวอรี่?"
"แล้วนายคือ . . ."
"ฟาร์เรดิล จากเวล"ชายหนุ่มผมแดงตอบพร้อมกับยื่นมือมาให้ รีเน่จับอย่างเบื่อหน่าย
มีคนรู้ตัวจริงของตนเพิ่มขึ้น
"เฮ้!! ตรงนั้นไม่มีบรรยากาศของการเรียนเลย!"เสียงของชายร่างท้วมดังขึ้น รีเน่สะดุ้งพร้อมกับหันไปมองที่อาจารย์ โปก้าชี้ไปยังเด็กสาวผมสีม่วงที่นั่งไกลออกไปไม่ห่างที่กำลังใช้สิ่วแกะสลักดาบสีดำสนิทอยู่
"คุณอัมบรา ซันฟายน์ถ้าคุณไม่อยากเรียนในวิชาของผมก็ไม่เป็นไร ผมไม่ว่า แต่คะแนนปลายเทอมของคุณต้องดี . . .เอาล่ะ วิธีเรียกอสูรจากไพ่อย่างง่ายๆก็คือ ตั้งสมาธิ แล้วส่งพลังเวทเข้าไปในไพ่ อสูรก็จะออกมาเอง"อาจารย์ร่างท้วมโยนไพ่ขึ้นด้วยมือป้อมๆของเค้า ไพ่รูปสิงโตสีดำลอยคว้างอยู่กลางอากาศ แล้วก็กลายเป็นสิงโตสีดำขนาดตัวยาวหลายเมตรทันที นักเรียนหลายคนโห่ร้องอย่างตะลึงพร้อมกับเริ่มหยิบขึ้นมาทำบ้าง
"ขอให้นักเรียนต่อไปนี้ออกมาแสดงตัวอย่างให้เพื่อนๆดูข้างหน้านี้ ฟาร์เรดิล เซเรสเอรูทีส และรีเน่ฮาเวอรี่"อ.โปก้าพูดจบ เจ้าชายแห่งไอซาเนียก็ลุกขึ้นจากพื้นเป็นคนแรกที่ลุกพร้อมกับนักฆ่าแห่งพาซี แต่ถ้าดูดีๆแล้ว ชายหนุ่มผมทองดึงเด็กหนุ่มหน้าหวานขึ้นมามากกว่า สองคนเดินออกมาหน้าเวทีด้วยสีหน้าที่ขัดกันอย่างไม่น่าเชื่อ แล้วทุกอย่างล้วนดูตรงข้ามกันหมดเมื่อทั้งมายืนคู่กัน คนนึงตัวสูงบ่ากว้าง คนข้างๆนั้นก็จะตัวเตี้ยบ่าเล็ก คนนึงผมสีทองสว่าง คนนึงผมสีน้ำตาลเกือบเข้ม คนนึงหล่อเหลาปานเทพบุตร คนนึงสวยใสดั่งนางฟ้า ทั้งๆที่คนนั้นเป็นผู้ชาย?
"ขอให้นักเรียนหยุดคิดเรื่องเปรียบเทียบได้แล้ว และฟาร์เรดิล กรุณาออกมาข้างหน้าด้วย!!"สิ้นเสียง เจ้าของเรือนผมสีแดงสวยก็ลุกขึ้นพร้อมกับปัดกางเกงอย่างเบื่อหน่าย แสงแดดสะท้อนผมสีแดงสวยของเค้าจนโปก้าต้องยกมือขึ้นบัง
ทันใดนั้นเอง! ชายผมแดงก็มาโผล่ขึ้นข้างๆเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวประบ่าอย่างกะทันหัน รีเน่สะดุ้งเข้าไปเกาะแขนชายหนุ่มผมทองข้างๆอย่างตกใจ แล้วก็ปล่อยมือออกอย่างรวดเร็วราวกับต้องของร้อน แล้วก็ดึงชายเสื้อให้ทำให้คนอื่นดู ชายหนุ่มเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วก็ยกไพ่ของตนขึ้นมาโยนขึ้นแล้วยืนอย่างสงบนิ่งดุจน้ำแข็ง
วาบ!
จากไพ่ใบขนาดเท่าฝ่ามือ กลายเป็น หญิงงามที่มีผิวกายสีฟ้าและเรือนผมสีทอง ชุดกระโปรงกระชับสีฟ้าเหมือนกับผิวยาวสวยงาม
~[มีอะไรให้รับใช้เพคะ]~
เสียงของอสูรสีฟ้าดังกังวานไปทั่วลานกว้างจนหลายต่อหลายคนต้องยกมือขึ้นปิด แต่ผู้เป็นเจ้าของอสูรตนนั้นกลับยืนนิ่งราวกับไม่ได้ยินเสียงอะไรแม้แต่น้อย สายตาคมราวกับเหยี่ยวที่ไม่เข้ากับร่างท้วมๆของอาจารย์ประจำภาควิชาไพ่มนตราจดจ้องมาที่เด็กหนุ่มหน้าหวานที่ยืนอยู่ตรงกลาง ผู้ถูกจ้องมองหันไปยังชายหนุ่มผมแดงที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยสายตาอ้อนวอน ชายผมแดงก็ยอมแต่โดยดีพร้อมกับโยนไพ่ขึ้นไปบนฟ้า
"ในนามแห่งข้า ฟาร์ เรดิล ผู้สิงสถิตในไพ่แห่งมนตราจงออกมา ณ ที่นี้ด้วย!"ฟาร์ตะโกนขึ้น พร้อมกับไพ่ที่โยนขึ้นไปแปรเปลี่ยนรูปร่างกายเป็นดาบใหญ่สีขาวที่มีลวดลายศิลป์ตามตัวดาบอย่างงดงามมาปักลงที่ลานหิน
"อืม ของคุณเรดิลเป็นประแถทEquipสินะ สมเป็นคนของเวลเหมือนกันจริงๆ"โปก้าพูดเหมือนชมตัวเอง แล้วสายตาของเค้าก็หันไปยังเป้าหมายตัวเล็กอีกครั้ง แต่คราวนี้มิได้มีเพียงสายตาคู่เดียวเท่านั้น แต่กลับมีสายตาของเจ้าชายแห่งไอซาเนีย ชายผมแดงแห่งเวล และเพื่อนๆชาวหอวีนัสอีกเกือบสิบคน นักฆ่าตัวน้อยเริ่มเหงื่อตก มือเรียวปาดเหงื่อบนหน้าผากขาวก่อนจะโยนไพ่ขึ้นฟ้าอย่างรุกรี้รุกรน
จากที่อ.โปก้าพูด มันต้องใช้สมาธิสินะ ถึงจะโอนถ่ายพลังเวทได้ดี แต่ . . .
เรื่องของเรื่องคือ
ตอนนี้รีเน่ไม่มีสมาธิแม้แต่น้อย!
ไพ่รูปกระจกร่อนลงมาปักที่พื้นหินอ่อนสีขาวอย่างนิ่มๆ ไร้เสียง และ..... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกสายตามองมองมายังไพ่ดังกล่าวอย่างสงสัย โดยเฉพาะ นักฆ่าหน้าหวานที่หน้าซีดลงอย่างเห็นได้ชัด พื้นหินลานกว้างที่ไร้ซึ่งนักเรียนนอกจากนักเรียนปี1หอวีนัสเงียบสนิท
แต่ถ้าใครสัมผัสไว ก็จะรู้ได้ว่า มีบางสิ่งที่ตกมาพร้อมกับไพ่ของรีเน่ที่พื้นด้านหลัง
ตึง! . . . . . .ฮู่ม!!!!
เสียงประหลาดดังขึ้นจากด้านหลังกลุ่มนักเรียน ตัวประหลาดนั้นเดินตรงมาหารีเน่พร้อมพ่นน้ำเหนียวๆออกมาจากปาก เขากระโดดหลบได้ทันควัน มือเรียวเอื้อมไปหยิบคทาโทริฟาเรียที่เหน็บไว้ที่เอวอย่างรวดเร็ว
ข้าแต่เจ้าแห่งนภา
ผู้ควบคุมอากาศธาตุ
ข้าขอยืมพลังของท่าน
ปัดเป่าศัตรูแห่งข้า....
ซูพิเรีย
อากาศรอบตัวสัตว์ประหลาดเริ่มหมุนอย่างรวดเร็วจนพัดน้ำเมือกของมันมารวมกับพายุ แต่จู่ๆ ปากที่ถูกพันด้วยเข็มขัดหนังก็ค่อยๆเปิดออก ลมหมุนที่หมุนอยู่ถูกสัตว์ประหลาดสูบเข้าไปเอาซะดื้อๆ
"นี่คือจัสกอร์จัส! เวทมนตร์ธาตุลมทำอะไรมันไม่ได้หรอก . . .!!!"เสียงของโปก้าตะโกนโหวกเหวกอย่างน่าปวดหู จัสกอร์จัสหันไปใส่หลังแหวนใส่ลำตัวของโปก้าเข้าอย่างจัง จนเค้าสลบไป ท่ามกลางความแตกตื่นของนักเรียนทุกคน
กลับมาปัจจุบันอีกครั้ง
"ใครเป็นคนเรียกจัสกอร์จัสมาฟะ!!! พ่อนี่จะจับหักขาฆ่าให้เหี้ยนเลย!"รีเน่ตะโกนอย่างหัวเสียพร้อมกับกุมแผลที่หัวไหล่ที่เลือดกำลังไหลเป็นโจ๊ก โดยมีเจ้าชายแห่งไอซาเนียคอยใช้เวทมนตร์ขาวช่วยรักษาอยู่ไม่ห่าง
ชายผมขาวแห่งบาเบริอาร์ยกขวานเงินเล่มยักษ์พร้อมกับพุ่งถลาเข้าไปใส่สัตว์ประหลาดสี่แขน ชายหนุ่มจามขวานลงกับพื้นก่อนจะถึงตัวสัตว์ประหลาด พื้น ณ ตรงนั้นแยกออก ขาขวาของสัตว์ประหลาดตกไปในลอยแยกนั้น แขนที่บึกบึนยกขวานเงินขึ้นแล้วโยนขึ้นไปบนฟ้า
"ข้า ทาทะลัส เพอซิอูส ผู้ใช้ขวานแห่งบาเบริอาร์ ขอยืมพลังสายลม . . ."
"คนจากบาเบริอาร์ส่วนมากโง่ป่ะ?"ฟาร์หันมาถามรีเน่ที่หลบอยู่ข้างๆ ผู้ถูกถามหันมามองอย่างเบื่อหน่าย
"ไม่ใช่โง่ธรรมดาด้วย โง่สุดๆ . . ."
"สายลมทักษิณสู่ทิศประจิม!!" ทาทะลัสกระโดดขึ้นสูงพร้อมกับรับขวานเงินมาไว้ในมือ แล้วก็ควงขวานอย่างคล่องแคล่วและว่องไวจนเกิดพายุขึ้น!!
สายลมหมุนวนอยู่รอบตัวจัสกอร์จัส สัตว์ประหลาดอ้าปากกว้าง ลมที่พัดหมุนอยู่ถูกสูบเข้าไปในปากอย่างรวดเร็วเหมือนดั่งเมื่อครู่
"เฮ้ย!" ชายหนุ่มผมสีหมอกร้องลั่น พร้อมกับได้รับอัปเปอร์คัตเสยปลายคางจากสัตว์ประหลาดเข้าอย่างจัง ชายหนุ่มทั้ง5และหญิงสาวอีก4คนตบหน้าผากอย่างเบื่อหน่าย
เชื้อไม่ทิ้งแถวทั้งเมือง
เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนใบหน้างามคล้ายผู้หญิงหันไปยังชายหนุ่มผมทองข้างๆที่กำลังร่ายเวทรักษาชายหนุ่มจากบาเบริอาร์
"ถ้าว่างนัก ก็ไปสู้กับมันสิวะ! ไม่ต้องมารักษา! คนจากบาเบริอาร์มีพลังฟื้นตัวสูงอยู่แล้วนะ!!"เด็กหนุ่มตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มผมทองอย่างรุนแรง ทำให้คนได้ยินนั้นอึ้งกันไปตามๆกัน รีเน่หยิบคทาสีดำสนิทและดึงมีดสั้นที่เหน็บไว้ที่หลังออกมาเตรียมเข้าไปบู๊กับสัตว์ประหลาดอีกรอบ แต่ข้อมือเล็กถูกดึงให้นั่งซ่อนต่อด้วยแรงของคนที่อยู่ไม่ไกล
"มีอะไรอีก!"
"ชั้นว่านายอย่าออกไปจะดีกว่า"
"นายกำลังดูถูกชั้น!?"
"เปล่า แต่ชั้นขอไปบู๊เอง"
"เห?"
เซเรสยืนขึ้นพร้อมเรียกหอกสีขาวคู่กายของตนออกมา เกล็ดหิมะลอยวนอยู่รอบตัวของชายหนุ่มทั้งๆที่เป็นฤดูร้อนที่ฟ้ากระจ่างชัดเช่นนี้
เปิดวิถีที่สอง
ผลึกเยือกแข็งนิรันดร
ดวงตาสีเขียวมรกตของชายหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นน้ำเงินเข้ม แววตาที่ดูร่าเริงเปลี่ยนเป็นสายตาที่ดูเย็นชาดุจน้ำแข็ง
เร็วอย่างไม่ทันคิด! ชายหนุ่มร่างสูงไปหายตัวไปประชันหน้ากับปิศาจเหมือนกับตอนที่ฟาร์เรดิลหายตัวมายืนอยู่ข้างๆเค้า เซเรสปักปลายหอกลงกับพื้น พร้อมกับแท่งน้ำแข็งนับสิบพุ่งออกมาจากพื้นเสียบขาของสัตว์ประหลาด น้ำเมือกสีขาวค่อยๆจับตัวแข็ง จากขาก็รามขึ้นมาที่ลำตัว แขน หัว และยังมีแท่งผลึกเล็กๆที่ค่อยๆหลอมขึ้นมาจับตัวสัตว์ประหลาดไว้
รีเน่ที่นั่งดูอยู่ไม่ห่างกระชับไม้เท้าโทริฟาเรียไว้แน่น เลือดในกายสูบฉีดไปทั่วร่าง เขาหันไปมองเพื่อนๆที่หลบอยู่ซึ่งมีอาการเหมือนกัน ไม่ใช่ความกลัว....
แต่เป็น ความกระหายการต่อสู้!!
ในนามของข้า รีเน่ ฮาเวอรี่ นักฆ่าแห่งพาซี
เทพแห่งความตาย จงหมอบพลังให้ข้า
เพื่อปราบอสูรร้ายใน ณ ที่นี้ด้วย.......
ผมสีน้ำตาลยาวประบ่าของรีเน่ปลิวไสวไปตามสายลมที่กำลังพาตนเข้าไปสู่การต่อสู้ของสัตว์ประหลาดและชายหนุ่มอีกคน แสงสีดำค่อยๆก่อตัวขึ้นบนหัวคทาสีขาวของเด็กหนุ่มและรอบๆตัวของสัตว์ประหลาด6ลูก ชายหนุ่มผู้ใช้หอกเริ่มสังหรณ์ใจอย่างประหลาดจึงถีบตัวออกมาให้ห่างๆ
Dakira Zonai
แสงสีดำที่อยู่รอบตัวปิศาจฉายแสงสีดำทมิฬไปยังลูกพลังสีดำไปเป็นแฉกๆ จนกลายเป็นรูปดาว6แฉกล้อมรอบตัวจัสกอร์จัสไว้ ดาวหกแฉกค่อยๆหดเล็กลงจนรัดร่างของปิศาจไว้แน่น!
ปุ้ง!
สัตว์ประหลาดสี่แขนระเบิดขึ้น กลายเป็นไพ่รูปสัตว์ประหลาดสีขาว เด็กหนุ่มรีบหยิบไพ่นั้นใส่กระเป๋าโดยที่ไม่ทันมีใครเห็น เจ้าชายผมทองเก็บหอกสีขาวบริสุทธิ์ไป ดวงตาสีน้ำเงินเข้มกลับเป็นสีเขียวมรกตตามเดิม เขาเดินเข้ามาหาเพื่อนร่างเล็กของเค้าอย่างตื่นตาตื่นใจ
"โหรีเน่ นายใช้เวทสายมืดเป็นด้วยหรอ นึกว่าเก่งแต่นอน"
ตกลงมันชมหรือด่าวะ?
"เป็นนิดหน่อยน่ะ ว่าแต่ เก่งแต่นอนนี่หมายถึงอะไร?...."
"ก็เมื่อคืนน่ะ นายทำให้ชั้นไม่เป็นอันนอนเลย"คำพูดของชายหนุ่มที่ทำให้เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลยาวประบ่าหน้าแดงแป๊ด คนที่ค่อยๆออกจากที่กำบังได้ยินเข้าก็อุทานอย่างตกใจพลางชี้มาทางเค้าทั้งสอง
"นี่ตกลงพวกนาย....กันแล้วหรือเนี่ย!"ชายหนุ่มผมแดงตะโกนลั่นไปทั่วลานกว้าง หนุ่มๆสาวๆที่อยู่แถวนั้นก็อุทานอย่างตกใจอีกครั้ง
"นี่ ฟาร์! มันหมายถึงว่า เมื่อคืนชั้นนอนดิ้นต่างหาก"รีเน่แก้ตัวพร้อมกับหันไปคว้าคอเสื้อของชายหนุ่มผมทองที่สูงกว่าให้มาใกล้ๆหน้าของตนเพื่อจะพูดได้ถนัด
"อย่าพูดสองแง่ได้มั้ยไอ้เวร!"เด็กหนุ่มเค้นเสียงพูดเบาๆ แต่คนตรงหน้ากลับเบือนหน้าหนีด้วยใบหน้าที่แดงเล็กน้อย รีเน่จับหัวของชายหนุ่มแล้วบิดมาให้เห็นหน้าตนชัดๆ แต่ชายหนุ่มก็ฝืนไว้ไม่ให้หันไป แต่ก็แพ้แรงของเด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาล ดวงตาสีเขียวมรกตจดจ้องเข้าไปในดวงตาสีดำสวย
. . . .
"รักต้องห้ามของหอวีนัสว่ะ"เสียงจากชายคนเดิมกล่าวขึ้นพร้อมกับที่เสียงโห่ร้องกันทั่วลานกว้าง เด็กหนุ่มหันไปรอบตัวอย่างตกใจ พลันหน้าของนักฆ่าตัวเล็กก็ขึ้นสีอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน รีเน่ผลักร่างสูงออกพร้อมกับชี้ไปยังชายหนุ่มผมแดง
"ฟาร์เรดิล วันนี้ต้องตายกันไปซักข้างแล้ว!"รีเน่ตะโกนลั่นพร้อมกับคีบมีดสั้นที่เหน็บไว้ออกแล้วเขวี้ยงไปยังเป้าหมาย ฟาร์หยิบไพ่มนตราออกมาใบนึงพร้อมกับที่ไพ่สีดำนั้นกลายเป็นกรงจักรสีแดงเพลิง ชายหนุ่มดีดกรงจักรไปชนมีดแล้วก็โยนอีกอันไปยังคองามของเด็กหนุ่ม แต่กรงจักรนั้นกลับชนเข้ากับอากาศ กระแสลมเบี่ยงพลังของกระจักรออกไปทางอื่น ฟาร์หยิบไพ่ขึ้นมาอีกสองใบแล้วโยนขึ้นไปใบนึง ไพ่ใบนั้นหายไปพร้อมกับที่ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดงก่ำ เพลิงขนาดใหญ่แหวกก้อนเมฆหนาออกมา
ดวงตาสีดำสนิทของเด็กหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าใส ไอพลังสีดำแผ่ออกจากหลังออกมา8สายราวกับปีก ลมพายุหิมะพัดต้านพลังของลูกไฟขนาดใหญ่ ลูกไฟขนาดใหญ่กลายเป็นน้ำแข็งในชั่วพริบตา! แล้วก็แตกออกกระจายไปทั่ว นักเรียนที่ออกมาจากที่กำบังก็ต้องวิ่งกลับเข้าไปใหม่ ชายหนุ่มชูไพ่อีกใบขึ้นมาพร้อมกับแปรเปลี่ยนเป็นมีดสั้นนับร้อยเล่ม ดวงตาสีฟ้าใสเบิกกว้างอย่างตกใจ
"นายท้าชั้นเองนะ . . ."
ตูม! ฉึก! ฉึก! ฉึก!! ฉึก!!
ขี้ฝุ่นลอยขึ้นพร้อมๆกับที่แรงกระแทกของมีดนับร้อยโถมเข้ามา ควันค่อยๆจางลง เผยเห็นร่างกายสูงใหญ่เท่าตึก2ชั้น ตามตัวมีเมือกขาวย้อย แขนกำยำที่เต็มไปด้วยเมือกสี่แขน ตาสีแดงเพลิงสามดวงที่ลอดออกมาจากแถบผ้าที่ปิดไว้ จัสกอร์จัส!
ปิศาจดึงมีดออกจากมือซ้ายอย่างเจ็บปวด แล้วก็สลายกลายเป็นไพ่มาตกลงที่มือของเด็กหนุ่มที่ตอนนี้ กำลังร่ายเวทอยู่หลายบทด้วยกัน ชายหนุ่มอีกคนไม่รอช้าพร้อมกับหยิบไพ่คู่กายของตนออกมา
"จงหลอมรวม มังกรเพลิง ไฟร์ไนท์ ดาบเพลิงพิโรธ"สิ้นเสียง มังกรเกล็ดสีแดง นักดาบชุดเกราะแดงเพลิง ดาบใหญ่สีแดงที่คดงอ ก็โผล่ออกมาจากไพ่ มังกรค่อยๆหลอมรวมเข้าไปในเกราะของอัศวินจนเปลี่ยนรูปร่าง ดาบสีแดงเพลิงเข้ามาแทนที่ดาบยักษ์ในมือแทน
"ดราก้อนเฟรมไนท์! ปลดปล่อยมังกรเพลิงสู่ผืนดิน!"นักดาบเกราะมังกรแดงพุ่งดาบใหญ่เข้าไปหาเด็กหนุ่มตัวเล็ก เพลิงจากดาบเข้ามาครอกร่างของอัศวินไว้จนคล้ายกับมังกร รีเน่สบถอย่างเบื่อหน่ายออกมาเบาๆ พริบตานึงดวงตาสีฟ้าใสกลายเป็นสีแดงสุกราวกับเลือด ร่างของอัศวินสีแดงเพลิงนั้นก็หายไปเหลือเพียงสายเพลิงที่หลงเหลืออยู่ แผ่นหินอ่อนสีขาวที่อยู่ใต้ร่างของอัศวินสีแดงก็เว้าแหว่งไปเช่นกัน ฟาร์เผลอร้องอย่างตกใจพร้อมกับดึงสำรับไพ่ของตนออกมาอย่างรนราน
รีเน่กำมือข้างที่ไม่ได้ถือคทาไว้แน่น คทาโทริฟาเรียเปล่งแสงสว่างจ้า ทันใดนั้น เงาที่ขาของชายหนุ่มผมแดงก็เลื้อยขึ้นมารัดไว้ทั่วตัว! เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าหวานดุจเทพธิดาย่างเท้าเข้ามาใกล้ชายหนุ่มผมแดงอย่างเงียบเชียบ ดวงตาสีฟ้าใสจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสีส้มทองของชายหนุ่มผมแดง
"ฟาร์ นายอยากตายยังไง . . ."เด็กหนุ่มพูดอย่างเย็นชา แต่น้ำเสียงยังหวานใสดุจน้ำผึ้ง ฟาร์หัวเราะแห้งๆอย่างหมดทางหนี พร้อมกับชี้นิ้วไปทางหอวีนัส
"นายจำข้อที่7ของหอวีนัสได้ป่ะรีเน่"ฟาร์พูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เด็กหนุ่มเลิกคิ้วอย่างสงสัย
"ข้อ7 ?"
"ช่ายยยยย ข้อเจ็ด เค้าบอกว่าห้ามฆ่านักเรียนหอเดียวกันเป็นอันขาด"ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มร่า แต่เหงื่อนั้นกลับแตกพลั่กราวกับวิ่งมาร้อยเมตรแม้เพียงสู้กันในระยะเวลาสั้นๆก็ตาม ดวงตาสีฟ้าใสกลับมาเป็นสีดำสนิทดั่งเดิม พลังที่แผ่ออกมาจากหลังทั้ง8เส้นก็ค่อยๆหายไป พร้อมกับสัญลักษณ์ ????? บนใบหน้าและบนหัวของเด็กหนุ่ม เงาที่รัดร่างของชายหนุ่มผมแดงก็คลายออก ฟาร์ไม่รอช้า หยิบไพ่ออกมาใบนึงทาบกับรองเท้าผ้าใบสีดำไว้ ไพ่หายไปพร้อมกับกลายเป็นปีกที่ติดเข้ากับรองเท้า ฟาร์ยิ้มอย่างสะใจพร้อมกับถีบตัวออกห่างเด็กหนุ่มที่ยังยืนคิดอย่างตลก
"หอวีนัสมันมีกฎแค่หกข้อไม่ใช่หรอ?"
เวลาเดียวกัน ณ ดาดฟ้าหอวีนัส
" หนอย! บังอาจใช้จัสกอร์จัสที่น่ารักของชั้นรับมีด!!" เสียงหนึ่งดังขึ้น ทำให้บุรุษในผ้าคลุมสีดำอีกคนหันมาถาม
" นี่ ยูเรม ชั้นสงสัยมาตั้งนานแล้ว ไอ้จัสกอร์จัสนั่นมันน่ารักตรงไหน "
"ตอบง่าย ผิวที่เป็นเมือกสีขาวมันวาว ดวงตาสีแดงเพลิงที่รุกโชติช่วง แขนสี่แขนที่กำยำ จ้าวปิศาจแห่งมิติที่6!"
ทั้งๆที่ไปจับมันที่หุบผาสองใจเนี่ยนะ
ชายหนุ่มข้างๆส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย
"เออ จะว่าไปแล้ว วิออร่า สรุปว่าใครที่น่าจะเป็นคนที่เราตามหาอยู่ล่ะ"ชายที่ยืนเพ้ออยู่เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาซะดื้อๆพร้อมกับหันไปถามหญิงสาวผมทองที่ยืนอยู่ข้างหลัง หญิงผมทองรอนยาวที่มีชุดสีดำแถบทอง ที่อกซ้ายปักชื่อโรงเรียนไว้มั่น K.K.K.
"ก็คนที่ซัดมนตร์ดำใส่ไอ้สี่แขนไง คนที่สวยๆใช้จัสกอร์จัสของแกรับมีด คนนั้นแหละ รู้สึกจะชื่อว่า...รีเน่ ฮาเวอรี่....."
ความคิดเห็น