คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : การหายไปของคานัล
"รีเน่....เธอเคยมองชั้นบ้างไหม?"ชายหนุ่มผมทองเอ่ยเสียงแผ่วเบา มือหนาลูบไล้ไปบนแก้มเนียนขาวอย่างถือวิสาสะ ผู้ถูกลูบส่ายหน้า
"ชั้นไม่เคยมองแกเลย เซเรส....."เด็กสาวว่าพร้อมโอบคอของชายหนุ่มให้เข้ามาใกล้
"เพราะแกอยู่ในใจชั้นตลอดเวลา...."สิ้นคำ ริมฝีปากบางก็ประกบเข้ากับริมฝีปากของชายหนุ่มที่อยู่บนร่างของเด็กสาว
พรึบ!
ดวงตาสีดำลืมขึ้นอย่างตกใจ เหงื่อไคลเต็มทั่วใบหน้า เสื้อผ้าเปียกชื้น เนินออกกระเพื่อมเบาๆเนื่องจากเจ้าตัวกำลังหายใจหอบเล็กน้อย แสงแดดยามเช้าส่องลอดช่องม่านออกมากระทบที่เตียงใหญ่
ฝัน! ฝันร้าย! ร้ายสนิท!!
รีเน่คิดพลางยกแขนเสื้อขึ้นปาดเหงื่อ พลันแขนหนึ่งก็โอบเอวเธออย่างรวดเร็วจนหน้าตกใจ แขนนี้ไม่ใช่ของใครที่ไหน มันเป็นของคนที่เธอนอนร่วมเตียงด้วยอย่างไม่ระแวงใจ แขนของชายผมทองที่เธอชอบด่าว่าโฮโม!!
"ไอ้เซเรส! มันจะมา....!!!"เสียงกระซิบของเด็กสาวหยุดลงพร้อมกับที่เธอหันไปยังชายข้างๆเธอที่หน้าของเค้าห่างกับเธอเพียงกระดาษขั้น หน้าของเธอร้อนขึ้นอย่างฉับพลัน
"เซเรส....ตื่นได้แล้ว"เด็กสาวกระซิบอย่างแผ่วเบา เจ้าของเรือนผมสีทองสว่างค่อยๆลืมตาขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงของเธอ
"อรุณสวัสดิ์...รีเน่"ชายหนุ่มกล่าวแล้วยิ้มรับอรุณอย่างสดใส เธอค่อยๆยิ้มตอบให้ชายหนุ่มด้วยอารมณ์ประหลาดอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ชายหนุ่มดึงร่างของเด็กสาวเข้ามาแนบใกล้โดยที่เด็กสาวไม่ถอยออกแม้แต่น้อย
"จะนอนต่อไหม?"ชายหนุ่มถามแล้วจดจ้องดวงตาสีดำสวย
"อะ...อืม"เด็กสาวตอบตะกุกตะกัก มือหนาของชายหนุ่มข้างที่โอบเด็กสาวอยู่ลดลงดึงผ้าห่มที่อยู่แถวๆเอวขึ้นมาคลุมร่างทั้งสองพร้อมกอดหญิงสาวในอ้อมกอดอย่างแนบแน่นโดยที่เด็กสาวไม่ขัดขืนตามเดิม
"โอ้ว....นี่พวกเธอกอดกันโดยไม่อายรุ่นพี่เลยหรือไง?"เด็กสาวผมดำบ่นขึ้นเบาๆพร้อมปิดหนังสือบนมืออย่างหงุดหงิด ผู้ถูกทักทั้งสองดีดตัวออกจากกันราวกับขั้วแม่เหล็กขั้วเดียวกัน ทั้งสองลืมไปเลยว่า เมื่อคืนมีหัวหน้าหอมาขอนอนด้วยเนื่องจากต้องดูแลรีเน่เรื่องมารยาทตั้งแต่เช้า!! ซึ่งก็หมายความว่ารุ่นพี่สาวคนนี้เห็นทุกฉากตั้งแต่เริ่มจนถึงตะกี๊!!
"รุ่นพี่ตื่นเร็วจังนะครับ...."
"ชั้นไม่เหมือนเธอหนิเซเรส ทำสวีท!!กันบนเตียงตั้งแต่เช้า!!"รุ่นพี่ผมดำพูดอย่างประชดประชัน เซเรสกับรีเน่ก็ได้แต่กลืนน้ำลายอย่างฝืดคออย่างไม่สามารถแก้ตัวได้แม้แต่น้อย
หลังจากนั้น ทั้งสองก็เจียดตัวลงมาทานข้าวที่โรงอาหารทั้งๆชุดนอนท่ามกลางสายตาของเพื่อนหออื่นที่กำลังทำแผงลอยอยู่ใกล้ๆโรงอาหาร
รีเน่กัดขนมปังคำโตพร้อมกระดกนมรสโปรดตามเข้าไปอย่างไม่รู้จักอิ่ม ดวงตาสีดำจ้องออกไปนอกโรงอาหารที่ปกติต้องมีลานหินอ่อนสีขาวสวยอย่างตื่นเต้น ลานกว้างตอนนี้ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นลานประลองขนาดใหญ่ที่มีอัฐจันทร์หลายสิบตัวเรียงรายอยู่ล้อมรอบ
"อยากประลองแล้วหรอไง?"ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามถามอย่างสงสัยพลางจิบชาร้อนในแก้ว รีเน่หันมามองผู้ถามอย่างกระปรี้กระเปร่า
"อยู่แล้ว!! ตั้งแต่ชั้นเข้ามาในโรงเรียนนี้นะ! ชั้นยังไม่ได้เอาจริงซะที! งานนี้แหละ ที่ชั้นจะได้แสดงความสามารถที่แท้จริงของชั้น!!"รีเน่พูดแล้วก็กระดกขวดนมเข้าปาก ชายหนุ่มยิ้มขึ้นด้วยความรู้สึกที่คล้ายๆกันแล้วยกถ้วยชาขึ้นจิบ
"รีเน่!!~ตื่นแต่เช้าเลยนะ! อ้าวเซเรส นายนั่งอยู่นี่ด้วยหรอ?"เสียงของชายหนุ่มผู้คุ้นเคยคนหนึ่งดังขึ้นไม่ไกล พร้อมกับคำพูดที่สร้างความหงุดหงิดให้เซเรสเล็กน้อย
"โนวาร์....แกมาเมื่อไหร่เนี่ย?"
"เมื่อกี๊? ขอนั่งด้วยนะ! ขอบใจ!"โนวาร์กล่าวแล้วนั่งข้างๆรีเน่แบบที่เจ้าตัวยังไม่ทันได้ตอบอะไร
จู่ๆบทพูดบนโต๊ะก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อชายคนใหม่เข้ามาร่วมโต๊ะอย่างมิได้เชื้อเชิญ รีเน่กระดกขวดนมรสผลไม้รวมพร้อมเถมองไปทางอื่น เซเรสก็ยกถ้วยชาขึ้นจิบแล้วมองไปทางอื่นเช่นเดียวกัน
"ได้ยินมาว่าพวกแกสองคนนอนกอดกันอีกแล้วหรอ?"
พรูด!!
รีเน่และเซเรสพ่นของเหลวในปากออกมาอย่างตกใจกับคำพูดของผู้มานั่งด้วยคนใหม่
"ไปได้ยินมาจากไหนฟะ!!"รีเน่หันไปถามอย่างกึ่งโมโหกึ่งเขินอาย ชายหนุ่มผู้ถูกถามหันมาแล้วยิ้มให้
"รู้แล้วกันน่ะ หึๆ ไปล่ะ~"กล่าวเสร็จ ชายหนุ่มก็ลุกออกจากโต๊ะที่รีเน่และเซเรสนั่งกันอยู่โดยที่ทั้งสองไม่ทันได้จะเอ่ยปากเรียกให้หยุด พร้อมกับรุ่นพี่ผมเงินที่เดินสวนกับโนวาร์ตรงดิ่งมายังรีเน่และเซเรสที่นั่งอยู่ใกล้ๆบอร์ดโรงเรียนพอดี กระดาษสีดำแผ่นใหญ่ที่มีตรารางตัวอักษรสีขาวและรูปถ่ายถูกปะติดเข้ากับบอร์ดไม้ด้วยแม็กตัวใหญ่อย่างง่ายดาย
"กำหนดอะไรหรอพี่ซิลเวอร์?"รีเน่ถามอย่างสงสัย ชายหนุ่มหันมาหลังจากแม็กเสร็จแล้ว
"รายชื่อของเจ้าหญิงเจ้าชายจากประเทศใกล้เคียงน่ะ เอ่อ....ความจริงพวกนั้นก็อยู่ในโรงเรียนเราซะส่วนใหญ่น่ะนะ มันก็จะมีพวกอัศวินระดับสูงมาด้วยน่ะหรือไม่ก็พวกกษัตริย์จากประเทศต่างๆนั่นแหละ เค้าจะมาเต้นรำและมารอดูการประลองที่จะจัดก่อนงานเต้นรำสามวันในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้"
"อ้าว? แล้วเค้าจะไปพักที่ไหนล่ะพี่?"
"อืม...ก็แบ่งๆไว้แล้วน่ะนะ มีหอที่ต้องจัดที่พักให้เหล่ากษัตริย์และผู้ติดตามทั้งหมดห้าหอคือ เดอะมูน ดิเอิร์ธ สกอร์ปิโอ อควอเรียส วีนัส โดยใช้ชั้นหนึ่ง สอง สามเป็นห้องพัก เดอะมูนจะรับรองประเทศโคมะกับฟาเรนเดียร์เนื่องจากหอนี้มีจำนวนห้องพักเยอะที่สุด ดิเอิร์ธรับรองบาเบริอาร์ สกอร์ปิโอรับรองพาซี อควอเรียสรับรองเวล"
"แล้วหอของพวกเราล่ะครับ?"รีเน่ถามอย่างสงสัย
"หอของเรา....รับรองไอซาเนียกับมาคาร์ไลท์น่ะ...."เซเรสเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อได้ยินว่าต้องรับรองประเทศที่เป็นแหล่งรวมของปิศาจ
"ทำไมล่ะครับ!! ทำไมเราต้องรับรองมาคาร์ไลท์! ให้หออื่นทำไม่ได้หรอ...."
"ไม่ได้หรอก เพราะหอของพวกเราน่ะ มีคนจากมาคาร์ไลท์เยอะอยู่เหมือนกันนะ...."
ใช่...อยู่กันเยอะ ทั้งตัวพี่ซิลเวอร์เอง พี่ฟินาเร่ วิโอล่า เอนวารา คานัลอีก....คานัล??....จริงสิ!หมอนั่นหายไปไหนแล้ว!!!
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
กรร......
"เสียงขู่ของหมาแกนี่สุดยอดเลยว่ะ!"นักฆ่าหนุ่มตะโกนอย่างตื่นตาตื่นใจพร้อมเหวี่ยงกรงเล็บของหมาสองหัวสีดำไปทางอื่น ปากข้างซ้ายของมันอ้าออกพร้อมปล่อยสายฟ้าสีเหลืองทองออกมา เด็กหนุ่มหน้าหวานตวัดดาบโปร่งใสใส่สายฟ้านั้น สายฟ้าสีเหลืองหายไปพร้อมกับที่ตัวดาบใสเปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองอ่อนของสายฟ้าที่ปล่อยออกมา
ชายผมเงินผู้ใช้สัตว์อสูรจากหอเนปจูนมองชายหน้าหวานที่ยืนยิ้มห่างออกไปไม่ไกลอย่างโมโหโทโส
งานประลองได้เริ่มขึ้นแล้ว!! การต่อสู้รอบที่สองของคู่ที่สี่ รีเน่ฮาเวอรี่ นักฆ่าแห่งพาซี นักเรียนปีหนึ่งจากหอวีนัส ปะทะกับ ราซารีเดอนาโก ผู้ใช้อสูรจากเวล นักเรียนปีสี่หอเนปจูน....
"หมอนั่นจะตายไหมน๊อ~"ชายผมแดงเปรยขึ้นอย่างอารมณ์ดีบนอัฐจันทร์จนน่าสงสัย
"มีอะไรหรอฟาร์ คิดว่ารีเน่จะไม่ชนะหรอ?"อัมบราหันมาถามอย่างสงสัยพร้อมหยิบข้าวโพดคั่วของชายหนุ่มใส่ปาก
"ไม่ใช่ๆ หมายถึงเจ้าราซารีต่างหากล่ะ หมอนั่นเป็นผู้ใช้อสูรที่เก่งเป็นอันดับที่สิบสี่ของเวล อสูรที่หมอนั่นใช้ส่วนใหญ่เป็นธาตุมืดและไฟ ซึ่งเท่าที่ชั้นคิดนะ รีเน่ได้เปรียบร้อยเปอเซนต์....."ฟาร์กล่าวอย่างขบขันพร้อมหันไปมองเวทีประลองที่มีเด็กหนุ่มกำลังชี้ดาบไปยังร่างของหมาสีดำใหญ่....
"ปลดปล่อยมนตรา!"รีเน่ตะโกนลั่น สายฟ้าสีเหลืองทองพุ่งออกจากดาบเข้าใส่ร่างของหมาสองหัวจนสลายเป็นเศษฝุ่น ชายผมน้ำเงินกัดปลายนิ้วตัวเองพร้อมก้มลงวาดไปมาบ้นพื้นด้วยความเร็วสูง
"จงออกมา!....เคลเบ...!!"เสียงของชายหนุ่มเงียบลงอย่างฉับพลันพร้อมกับเสียงร้องโอ้โหของเหล่าคนดูหลายร้อยคนที่ร้องขึ้นอย่างตกตะลึง คมมีดสีดำใหญ่ค่อยๆกดลงที่คอช้าๆจนเรียกเลือดสีดำสดออกมา ชายหนุ่มผมสีน้ำเงินไม่สามารถแม้แต่จะกลืนน้ำลาย เพียงแค่เค้ากลืนน้ำลายซักนิด คมมีดก็จะลึกเข้าไปโดนกระเดือก รีเน่แสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม ไอควันสีม่วงที่เรียกว่าจิตสังหารแผ่อยู่รอบๆตัว
"ผมชนะแล้วล่ะ....."
[ผู้ชนะได้แก่รีเน่ฮาเวอรี่จากหอวีนัส!!!]
เสียงประกาศจากชายผมเขียวเจ้าของโรงเรียนดังขึ้นพร้อมกับเสียงเฮของนักเรียนหอวีนัสที่ดังสนั่น รีเน่โบกมือให้กับเพื่อนๆที่นั่งอยู่ที่อัฐจันทร์สูงที่ห่างออกไปไม่ไกลอย่างร่าเริงพร้อมกับกระโดดขึ้นไปนั่งร่วมด้วย
"รีเน่ๆ! ตะกี๊แกไปโผล่หลังเจ้าราซารีได้ไงอ่ะ!!? ดูไม่ทัน"ฟาร์ถามอย่างสงสัย รีเน่หัวเราะขึ้นเล็กน้อยแล้วยกดับตะวันขึ้นโชว์เพื่อนทั้งสองที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ง่ายจะตาย มันเป็นพลังอย่างหนึ่งของดับตะวันมีดของชั้นน่ะ เหมือนกับวิถีของประกายแสงหิมะที่เจ้าเซเรสมันใช้ไง แต่เสียดายจัง ยังไม่ได้เอาจริงซะที"รีเน่ว่าเบาๆพร้อมมองเวทีตรงหน้าไปพลาง คู่ต่อจากรีเน่คือคู่ของทาทะลัส ที่ชนะด้วยระดับสมองที่ยกสูงขึ้นเล็กน้อย ขวานเงินที่ใช้อยู่ปกติเปลี่ยนเป็นขวานยักษ์สีขาวที่มีลวดลายแกะสลักสวยไม่สมกับอาวุธจำพวกขวานซึ่งเปลี่ยนเวทย์ที่ใช้ร่วมเป็นแสงแทนลมอย่างเคย ส่วนคู่ก่อนรีเน่ที่เป็นคู่แรกคือคู่ของเด็กสาวผมม่วงที่นั่งอยู่ข้างๆที่ชนะด้วยดาบสีดำของเธอด้วยระนะเวลาเพียงไม่ถึงนาที!
"เอาล่ะ...ต่อไปก็ถึงรอบของชั้นแล้วล่ะนะ"ฟาร์พูดแล้วก็กระโดดออกจากอัฐจันทร์แล้วตรงดิ่งไปที่ลานประลองที่มีชายผมแดงและดวงตาสีส้มเหมือนกันกับฟาร์
"ไอ้หนู แกชื่ออะไร?"
"จะถามชื่อผู้อื่นโปรดบอกชื่อของตัวเองก่อน"
"เคธ ดิแอดวาร์ เจ้าชายจากฟาเรนเดียร์"
"ฟาร์เรดิล....ผู้ใช้ไพ่มนตราจากเวล"ฟาร์กล่าวแล้วดึงสำรับไพ่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง เคธยิ้มอย่างพอใจกับความต้องการสู้ของคนตรงหน้าแล้วหยิบสำรับไพ่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงเช่นเดียวกัน
"หวังว่าคงสนุกน่าดูนะ"สิ้นคำ ไพ่สีดำใบหนึ่งพุ่งออกมาจากสำรับพร้อมกับระเบิดวาบจนรอบด้านเป็นสีขาวโพลน!
"ชิ! 'ระเบิดแสง'สินะ!"ฟาร์พูดแล้วยกมือขึ้นบังแสงอย่างแสบตา พร้อมกับแรงกระแทกเสียงดังจากด้านหลังจนตัวโก่ง
แสงสีขาวสว่างค่อยๆหายไปพร้อมเผยร่างของชายที่กระทุ้งศอกใส่ฟาร์ที่กลางหลัง เคธถีบตัวรุ่นน้องซ้ำอีกครั้งพร้อมโยนไพ่อีกใบตามเข้าไป
ฟาร์หันมาแล้วดึงไพ่รูปแม่กุญแจสีทองออกมาแล้วโยนใส่ไพ่ที่พุ่งเข้ามาใกล้พร้อมที่มันเปลี่ยนเป็นรูปแม่กุญแจสีทองเหมือนในไพ่ดังเมื่อครู่
"กุญแจผนึกไพ่! ผนึกมัน!"สิ้นคำ แม่กุญแจก็หายเข้าไปในไพ่ที่ชายหนุ่มรุ่นพี่ปามา ไพ่รูปดาบสองเล่มค่อยๆปรากฏรูปแม่กุญแจซ้อนทับอีกอันนึง ฟาร์หยิบไพ่ขึ้นมาจากสำรับสี่ใบพร้อมโยนมันขึ้นฟ้า
"ปลดปล่อยสหัสศาสตรา!! ดาบเพลิงซาบริเนี่ยน!"ไพ่ใบแรกเปลี่ยนสภาพเป็นดาบใหญ่สีแดงที่มีเปลวเพลิงแผ่ออกมาอยู่เนื่องๆเข้ามือฟาร์
เคธพุ่งตัวเข้าประชิดอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มรุ่นน้องได้ใช้พลังของไพ่อีกสามใบ...
แต่แกคิดผิด!!
"ปลดปล่อยมนตรา! เพลิงฟ้าลวงตา!!"ตัวดาบเปลี่ยนเป็นสีฟ้าสุก ฟาร์ถอยหลังแล้วหมุนตัวเหวี่ยงคมดาบร้อนใส่ชายที่พุ่งเข้ามาใกล้ ไพ่ใบหนึ่งโผล่ขึ้นจากสำรับไพ่ของชายจากหอเดอะมูนพร้อมกับฝุ่นบนพื้นที่ฝุ้งขึ้นมาด้วยแรงตวัดของดาบ มือหนาคว้าเข้าที่ไพ่ที่มีภาพอสูรสีแดงอยู่ภายใน พร้อมที่มันติดไฟทั้งๆที่อยู่ในมือ
"ออกมาป้องกันเรา! อีฟรีท!!"สิ้นเสียง มือใหญ่สีน้ำตาลเข้มพุ่งออกมากำคมดาบสีฟ้าไว้แน่นกลางกลุ่มควันสีขาวที่ตอนนี้กลายเป็นสีแดงด้วยเปลวเพลิงของเจ้าของมือ ลมหายใจที่ร้อนรุ่มดุจเปลวเพลิงสีแดงฉาน เขี้ยวสีขาวยาวเฟื้อย ยืนด้วยสองขาตาสีขาวขนสีแดง อีฟรีท อสูรไฟแห่งนรกภูมิ!!
"เฮ้ย! รุ่นพี่เคธ!มีความสามารถขนาดนี้เลยหรอ!!"รีเน่ตะโกนอย่างตกใจ พร้อมกับชายผมดำยาวสวยที่นั่งอยู่ไม่ไกลยิ้มขึ้นอย่างพอใจกับสิ่งที่เพื่อนของตนทำ เคธชี้นิ้วไปยังฟาร์ที่กำลังพยายามดึงดาบออกจากมือหนาของอีฟรีท
"อีฟรีท จัดการ อย่าให้ตายนะ!"ชายรุ่นพี่ออกคำสั่งอสูรตรงหน้าตน มันคำรามเบาๆพร้อมโยนฟาร์ขึ้นไปบนฟ้า ก้อนไฟสีส้มแดงขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนมือข้างที่โยนฟาร์ขึ้นไป แต่ผู้ที่ลอยอยู่เหนือพื้นกว่าร้อยเมตรนั้นกลับยิ้มเยาะอย่างพอใจ เพราะทั้งหมดเป็นไปตามแผน!!
ไพ่อีกสามใบที่ลอยอยู่สลายไปสองใบพร้อมกับท้องฟ้าที่จู่ๆก็เปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน อุกบาตลูกใหญ่พุ่งผ่านทะลุก้อนเมฆมาอย่างรุนแรง เคธและมองอย่างตกใจพร้อมหยิบไพ่ออกมาจากสำรับอีกใบ
"อย่าคิดว่าจะได้ใช้นะครับรุ่นพี่!"เสียงตะโกนดังขึ้นพร้อมไพ่ที่เหลืออยู่ใบสุดท้ายก็หายไป ดวงตาสีส้มสวยส่องประกายวับ
"ดวงตาแห่งอาบัต!!"สิ้นเสียงตะโกน แสงสีส้มแดงพุ่งออกจากดวงตาเป็นแนวตรงขนานกับอุกบาตที่พุ่งลงมาจากชั้นก้อนเมฆ อีฟรีทโยนลูกไฟบนมือขึ้นสูงพร้อมเคธที่โยนไพ่ที่หยิบมาขึ้นไปตาม
"เพิ่มพลังเพลิงแสงถล่มฟ้า!"ไพ่แตกออกเป็นลูกไฟสีฟ้าแล้วห่อหุ้มลูกไฟของอีฟรีททับอีกชั้นนึง
อุกบาตพุ่งชนลูกไฟสีฟ้าแดงขนาดใหญ่จนสลายไปทั้งคู่ แสงจากดวงตาพุ่งไปยังพื้นที่ชายเจ้าของเรือนผมสีแดงยืนอยู่ ชายคนนั้นกระโดดหลบอย่างทันท่วงทีพร้อมกับสิ่งหนึ่งที่ผู้กระโดดหลบนั้นคาดไม่ถึง เด็กหนุ่มรุ่นน้องที่มีเรือนผมและสีตาแบบเดียวกันกำลังยืนอยู่ด้านหน้าบริเวณที่เค้ากระโดด!!
"ผมชนะล่ะนะรุ่นพี่!!"สิ้นคำ ดาบสีฟ้าสว่างก็ชี้ไปยังชายที่กระโดดมา เปลวไฟสีฟ้าพวยพุ่งจากดาบใส่ชายที่ตัวยังไม่ติดพื้นจนตกเวทีไป
[เนื่องจาก เคธ ดิแอดวาร์ จากหอเดอะมูนได้ออกนอกเวทีไป ผู้ชนะจึงเป็น!....ฟาร์เรดิล จากหอวีนัส!!!]
ฮาร์ฟประกาศดังลั่นพร้อมเสียงเฮของนักเรียนหอวีนัสที่ได้คะแนนหอกันไปแล้วสามสิบกว่าคะแนน และหออื่นที่คะแนนลดลงไปยี่สิบกว่าคะแนน รีเน่ลุกขึ้นเฮอย่างดีใจกับคะแนนหอที่พุ่งพรวดๆ ฟาร์เดินไปช่วยเคธลุกขึ้นอย่างน้ำใจนักกีฬาพร้อมพาไปนั่งใกล้ๆกับอัฐจันทร์ที่ตนนั่งกัน
"พี่เคธสุดยอดไปเลยอ่ะ! ถึงจะแพ้ก็เหอะ แต่ก็เยี่ยมไปเลย!!"รีเน่วิ่งลงมาที่อัฐจันทร์แถวแรกแล้วพูดอย่างตื่นตาตื่นใจ ทำให้ชายหนุ่มที่ถูกชมยิ้มขึ้นเล็กน้อย
"ไม่เท่าไหร่มั้ง? ขนาดเอาจริงแล้วยังแพ้เจ้านี่เลย~"เคธกล่าวแล้วขยี้หัวฟาร์อย่างเอ็นดูอย่างผิดปกติ ฟาร์ปัดมือของเคธออกอย่างโมโหเล็กน้อยแล้วเดินไปยังสาวผมม่วงที่ตนฝากถุงข้าวโพดคั่วไว้
"เฮ้ย!! ไหงไม่เหลือเลยอ่ะ!"ชายหนุ่มร้องขึ้นอย่างตกใจจนรุ่นพี่ที่นั่งอยู่รอบๆหันมามอง
"กินหมดแล้วล่ะ"อัมบรากล่าวเบาๆแล้วยกแก้วโค๊กเข้าปาก แล้วรีเน่กับเคธก็เดินมานั่งสมทบใกล้ๆ
"นี่อัมบรา รอบต่อไปนี่เป็นรอบของใครหรอ?"เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลไหม้ถามเพื่อนสาวอย่างสงสัย
"รอบของเซเรสกับโนวาร์น่ะ ไม่รู้เจ้าสองคนนั้นลงสู้แบบคู่กันได้ยังไง วันที่ชั้นเรียกตัวเธอมาวันนั้นพวกมันสองคนยังทะเลาะกันอยู่เลย...."อัมบรากล่าวขึ้นแล้วก็ดีดนิ้วเป๊าะอย่างนึกอะไรขึ้นได้
"ฟาร์แย่แล้วๆ!! ยังไม่ได้ซ้อมเต้นกันเลยนี่หว่า!!!"
"อ่า...อืม"ฟาร์ตอบรับอย่างงุนงง
"รีเน่โทษที ขอตัวก่อนนะ"
"อ่ะจ้า"สิ้นบทสนทนา อัมบราก็จับร่างของฟาร์ไว้มั่นแล้วยกดาบสีดำของเธอขึ้นมา ตัวดาบเรืองแสงสีดำม่วงอยู่แว๊บนึงแล้วทั้งสองก็หายไป รีเน่ถอนหายใจอยู่ครู่นึงแล้วหันมองไปยังรุ่นพี่ผมแดงเพลิงที่เกือบจะโอบรีเน่อยู่แว๊บๆ!!
"พี่เคธ....."รีเน่เค้นเสียงอย่างโมโห
"ต๋า....."
"อย่าให้ผมเรียกพี่ของผมมานะ...."
"อ่ะจ้าๆ!"เคธตอบอย่างร้อนรนแลวชักมือกลับ
อันตรายแฮะ! ถึงแม้ตอนนี้จะอยู่ในร่างผู้ชาย แต่ไอ้พี่คนนี้จะหาโอกาสอยู่เรื่อยๆแบบนี้ เดี๋ยวก็คงรู้ว่าใช้เวทพรางตาไว้...
"รีเน่ เธอใช้เวทพลางตาไว้ใช่ป่ะ?"
เวร!! รู้แล้วนี่หว่า!!!!
รีเน่หันกลับไปมองชายหนุ่มรุ่นพี่อย่างเหรอหรา
"อะไรหรอครับ?"รีเน่ถามด้วยน้ำเสียงใสซื่อ แต่ชายหนุ่มผู้ถามกลับยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัยแล้ววางมือลงบนหน้าผากของคนตรงข้าม
"เปิดเผยสิ่งที่แท้จริงของเจ้าให้ข้าเห็น....ดีเอซาเปอา"สิ้นเสียงร่ายมนต์ สายแสงสีขาวก็ออกมาจากปลายนิ้วของชายหนุ่มพร้อมหมุนไปรอบๆตัวรีเน่แล้วก็สลายออกพร้อมกับเรือนผมสีน้ำตาลไหม้เข้มที่ยาวขึ้นจากเดิมเล็กน้อย เนินอกที่โหนกนูนขึ้นเล็กน้อยใต้ร่มผ้าสีดำซึ่งเห็นเด่นชัด!!
"สาวน้อยของพี่!!!"ชายหนุ่มตะโกนลั่นพร้อมโผเข้ากอดเด็กสาวตรงหน้า มือบางจับคอเสื้อของชายตรงหน้าแล้วหมุนตัวตามแรงของชายที่โถมเข้ามาให้ลอยตกอัฐจันทร์ไป
"อย่าหวัง!!!"รีเน่ตะโกนให้กับร่างสูงผมแดงที่กองอยู่บนพื้น
~[ท่านรีเน่....เรื่องที่ท่านบอกเมื่อตอนอาบน้ำนั้นเป็นความจริงหรือกระหม่อม]~
กำไลสวยเปลี่ยนสภาพเป็นเด็กสาวผมขาวมานั่งข้างๆรีเน่แล้วถามขึ้นอย่างสงสัย
"อื้อ! ก็จริงน่ะสิ ชั้นย้อนกลับมาแก้ไขประวัติศาสตร์โดยยูเรมในอนาคตของตอนนี้เป็นคนส่งชั้นมา และชั้นต้องหาตัวยูเรมเพื่อบอกกับมันไม่ให้ลากชั้นกลับไป เพราะคานัลมันอยู่ที่นี่!!...."เด็กสาวเอ่ยเสียงเครียดเบาๆ เดียโบสพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วทุบอกตัวเองเบาๆ
"ถ้างั้น องค์หญิงโปรดออกคำสั่งมา ข้าจะทำตามทันที!"เด็กสาวผมขาวเอ่ยเสียงดัง พร้อมกับได้รับกำปั้นจากผู้เป็นจ้าวนายเบาๆ"เสียงดังไปแล้วเฟ้ยเดียโบส!!"
"อ้าว...แล้วจะให้ข้าน้อยทำอะไรล่ะ?"เดียโบสถามพลางลูบหัวตัวเองป้อยๆ
"ไว้หลังจากการประลองรอบนี้จบ เธอก็ติดต่อมาคาร์ไลท์ทุกคนที่อยู่ภายในโรงเรียนนี้ ย้ำ! ทุกคน! โดยเฉพาะยูเรม เอนวารา และวิโอล่า และถ้าเป็นไปได้ช่วยติดต่อเรียกพี่ของชั้น....สเวนฮาเวอรี่มาด้วยนะ!...."
[รอบต่อไปเป็นการต่อสู้แบบคู่ระหว่างทีม....]
"อ้าว! รอบเซเรสมาแล้วๆ! ดูเร็วๆ!"รีเน่ว่าแล้วก็หันไปมองเวทีที่มีร่างของชายผมทองสวยที่ใช่ชุดหนังสีดำประหลาดที่มีหอกสีขาวสวยพาดอยู่กลางหลังและชายผมสีน้ำตาลเข้มอีกคนในชุดรูปแบบเดียวกันที่มีปลอกแขนเงินหุ้มทั่วแขน เดียโบสเกาหัวอย่างงุนงงกับอากัปกิริยาของผู้เป็นนายที่เปลี่ยนไปแบบโคตรเร็ว เด็กสาวผมขาวมองไปยังชายผมทองที่ยืนอยู่กลางเวที
"นั่นคือคนที่สละชีวิตให้กับองค์หญิงสินะ?"
"ใช่แล้วล่ะ....หมอนั่นแหละ"
"เค้าคงรักท่านสินะ ไม่งั้นคงไม่สละชีวิตให้..."เดียโบสเปรยเบาๆ พลันใบหน้าของรีเน่ร้อนขึ้นอย่างช่วยไม่ได้จนผู้ที่นั่งข้างๆรู้สึกได้อย่างชัดเจนกับอากัปกิริยาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเจ้านายที่นั่งอยู่ข้างๆ
"..บะ...บะ..บ้าสิ!"
"เป็นอะไรรึเปล่าเจ้าคะ?"เดียโบสถามอย่างสงสัย รีเน่ส่ายหน้าพร้อมกุมหน้าตัวเองอย่างหน่ายๆ
นี่ตูเป็นอะไรเนี่ย!!
เธอคิดอย่างโมโหแล้วมองกลับไปยังลานประลองหินต่อ
[ทีม Noress!! จากหอวีนัส!!]
Knowa - Ceress
k_No_ wa - ce_Ress
No - ress
No+ress = Noress....
"ชื่อทีมแค่ตัดชื่อหน้าหลังของนายโนวาร์กับนายเซเรสมาไม่ใช่หรอน่ะ"เดียโบสโผล่งขึ้นเบาๆซึ่งรีเน่ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับความคิดของคนข้างตัว
"เซเรส....ทำไมชั้นต้องจับคู่สู้กับแกด้วยวะ?"ฟาร์กล่าวทั้งๆที่ยิ้มอยู่ มือหนากระชับปลอกแขนเงินข้างขวาอย่างทะมัดทะแมง ชายร่างสูงส่ายหน้าแล้วดึงหอกของตนออกมาจากกลางหลัง
"ตูก็ไม่รู้เหมือนกันฟ่ะ ต้องไปถามไอ้คุณพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆพิธีกรหัวเขียวโน่นอ่ะ!"เซเรสกล่าวอย่างโมโหพร้อมหันไปมองชายผมเงินยาวปรกหน้าที่นั่งแกะสลักหินบนมืออย่างชำนาญ พลางคิดอยู่ในใจว่า
เพราะต้องการแกล้งพวกแกไง! ฮ่า ฮ่า ฮ่า
สองสาวกลับไปสนใจลานประลองที่มีชายสองคนเดินขึ้นมาใหม่ ชายคนหนึ่งมีเรือนผมสีดำสนิทยาวละต้นคอดวงตาสีแดงดำ ผ้าคลุมสีดำแถบทอง มือข้างขวาสวมแหวนสีดำที่มีแร่สีแดงอยู่หัววง ชายอีกคนมีเรือนผมสีฟ้าสว่างยาวเลยบ่า ดวงตาสีฟ้าสว่างอยู่ในชุดเดียวกัน มือข้างหนึ่งถือแส้สีขาวประหลาดๆ
ชายผมฟ้าสวยหันมาทางที่รีเน่และเดียโบสนั่งแล้วขยิบตาให้แล้วก็หันกลับไปหาคู่ต่อสู้ตรงหน้า
[พบกับทีม...Uwara จากหอสกอร์ปิโอ!!]
Uwara?
U - Wara
U_ram - En_wara....
Uram , Enwara....
คิดเสร็จ เด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลไหม้กับเด็กสาวเจ้าของเรือนผมสีหมอกขาวก็รีบหันกลับไปมองชายสองคนที่อยู่บนเวทีอีกครั้ง มือบางคว้าสร้อยที่อยู่ตรงกลางอกไว้แน่น ปากสั่นระริกอย่างตกใจ
"ยูเรมกับเอวารา!! สองคนนั้นเปิดเผยตัวกันขนาดเลยหรอ!!!"
ความคิดเห็น