คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
แฮ่ก....แฮ่ก.....แฮ่ก
เสียงหอบของเด็กสาวที่กำลังวิ่งอยู่บนทางที่มืดสนิท ไร้ซึ่งแสงสว่าง ชุดนอนตัวหลวมเปราะไปด้วยดินโคลน เรือนผมสีน้ำตาลไหม้ยาวจรดกลางหลังถูกย้อมด้วยสีดำของน้ำโคลน เด็กสาวยังคงวิ่งไปตามทางมืดไปเรื่อยๆ ดวงตาสีดำสนิทเห็นแสงสว่างที่เล็ดลอดออกมาจากประตูบานหนึ่ง เด็กสาวยิ้มอย่างดีใจรีบวิ่งไปเปิดประตูออกทันที
ผั่ว!
กำปั้นหนักประทุษเข้าที่กลางกระหม่อมของเด็กหนุ่มที่หลับอยู่บนเตียง เด็กหนุ่มสะดุ้งขึ้นมานั่งทั้งๆที่ตายังไม่ลืมตื่นขึ้น ขนตาแพยาว ผมสีน้ำตาลยาวประบ่า หน้าที่ค่อนข้างหวานจนเหมือนผู้หญิง ชายหนุ่มร่างสูงขมวดคิ้วอย่างโมโห แล้วก็เดินเข้าไปยังในห้องน้ำด้านซ้ายประตูห้องเมื่อมองจากด้านใน . . .
เอี๊ยดๆ . . .ซู่ . . . . .เอี๊ยด . . . . .ตึกๆๆๆๆๆ . . . .ซ่า!
"หนาวโว้ย!!”เด็กหนุ่มที่นั่งหลับตาอยู่ลืมตาขึ้นอย่างฉับพลันแล้วตะโกนไปลั่นห้อง ชายหนุ่มอีกคนแสยะยิ้มด้วยความสะใจพร้อมกับโน้มตัวเข้ามาใกล้
"สองทุ่มแล้ว รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว จะได้ทำงาน . . ."ชายหนุ่มกล่าวแล้วก็ออกนอกห้องไป เด็กหนุ่มผู้อยู่บนเตียงชายตามองไปยังโต๊ะกลมข้างๆเตียง ชุดสูทสีดำ รองเท้าหนังสีดำ และเส้นเอ็นใส1ขด
แหงงอาวุธถึงใช้ยากจริง ไอ้พี่บ้า!
เด็กหนุ่มเดินออกจากโรงเตี๊ยมโทรมๆด้วยอาภรที่ดูไม่เข้ากัน ผมที่ยาวประบ่าถูกรวบด้วยเส้นเอ็นใส เด็กหนุ่มเดินออกจากตรอกเล็กๆจนถึงถนนสายใหญ่ในประเทศไอซาเนีย เมืองนักบุญ เดินไปได้ซักพัก เด็กหนุ่มก็มาหยุดที่ประตูรั้วบานหนึ่งที่มียามเฝ้าอยู่ห้าถึงหกคน
"เดี๋ยวก่อนเจ้าหนู ถ้าไม่มีบัตรเชิญเข้าไม่ได้"ยามตัวโตกล่าวขึ้น เด็กหนุ่มชูบัตรสีทองที่เพิ่งล้วงจากคนอื่นมาหมาดๆ ยามตัวโตรับแล้วผายมือให้เด็กหนุ่มเข้าไป ถัดมาเป็นชายร่างท้วมคนหนึ่งที่ล้วงกระเป๋าหาบัตรยักทุลักทุเล
มันจะไปมีได้ยังไง ก็บัตรที่ชั้นใช้มันของแก
เด็กหนุ่มเดินเข้าไปในวังสีครีมออกขาวอย่างใจเย็น ผู้คนในงานแต่งตัวดูดีมีสกุล เครื่องเพรชพลอยประดับเต็มไปหมด เด็กหนุ่มเดินไปยังบูทอาหารอย่างกระตือรือร้นพร้อมกับสวาปามอย่างเมามันโดยไม่ได้สนคนรอบด้าน . . .
วันนี้เป็นวันฉลองวันเกิดครบ16ปีของเซเรส เอรูทีส เดอะปรินซ์ออฟไอซาเนีย โดย กษัตริย์เกรซ เอรูทีสหรือตามฉายา 'พระราชานักบุญ' ชวนเหล่าขุนนางและชาวบ้านบางกลุ่มมาร่วมฉลอง ในงานนี้
00:00:00
เวลาบอกเวลาเที่ยงคืนตรง กษัตริย์เกรซเดินออกมาพร้อมกับนางสนมผมสีดำยาวข้างๆตัว แต่ไม่เห็นวี่แววของเจ้าชายเลยแม้แต่น้อย ไฟเริ่มหรี่ลงเพื่อให้เหล่าขุนนางทั้งหลายมาเต้นรำกัน เด็กหนุ่มกระโดดขึ้นไปที่หน้าต่างแล้วก็ถีบตัวอีกทีไปยังไฟระยากลางห้องโถง ดวงตาสีดำทอดมองไปยังเบื้อล่างพร้อมกับกระตุกเส้นเอ็นที่มัดผมอยู่ให้คลายออก เด็กหนุ่มผูกเอ็นเป็นวงอย่างรวดเร็วพร้อมกับปาห่วงเว้นเอ็นใสไปยังหญิงสาวผมดำยาว
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!! ชายหนุ่มผมสีทองสว่างพุ่งหอกสวนเส้นเอ็นขึ้นมาอย่างเฉียดฉิว!! เด็กหนุ่มเอี้ยวตัวหลบหอกสีขาว….
หอกสีขาวบริสุทธิ์ที่ชื่อ ประกายแสงหิมะ อาวุธประจำกายเจ้าชายแห่งไอซาเนีย เซเรส เอรูทีส!
เซเรสพุ่งหอกใส่เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มด้วยความเร็วเหนือมนุษย์ปกติ เด็กหนุ่มขยับหลบไปมาอย่างคล่องแคล่ว เด็กหนุ่มออกแรงถีบตัวเพื่อจะไปตั้งหลักที่หน้าต่างบานใหญ่ แต่เท้าเจ้ากรรมกลับถอนไม่ออก รองเท้าหนังดันไปติดโคมไฟระยาซะได้
เร็วเท่าความคิด! หอกสีขาวสนิทตอนนี้ห่างจากคองามระหงของเด็กหนุ่มอีกคนเพียงไม่กี่มิลฯ!
"เจ้าเป็นใคร"เสียงนุ่มทุ้มถามพร้อมกับดวงตาสีเขียวมรกตมองมาอย่างกระหายเลือด
"นักฆ่า"เสียงออกหวานดังออกจากริมฝีปากงาม
"ใครจ้างเจ้ามา"
"ข้อนี้ ข้ามิอาจบอกท่านได้...เจ้าชาย"
"จงตอบข้าไม่งั้นหอกของข้าจะทะลวงหัวใจเจ้า"
"มันเป็นเรื่องปกติของนักฆ่ามิใช่ลือ"
"ถ้างั้นก็จงตายเสีย!"
สิ้นเสียง คมหอกเสียบทะลุคอเด็กหนุ่มอย่างง่ายดาย ปกติเส้นเลือดใหญ่จะอยู่ตรงคอ ถ้าถูกแทงที่คอ จะต้องมีเลือดพุ่งออกมาไม่ขาดสาย แต่นี่ . . .ไม่มีแม้แต่หยดเดียว!
"เอ . . .แปลกนะเจ้าชายเซเรสผู้เปี่ยมล้นไปด้วยความสามารถกลับฆ่านักฆ่ากระจอกอย่างข้าไม่ได้"เสียงหวานของนักฆ่าหนุ่มหน้าหวานดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับนิ้วเรียวจิ้มเข้าที่กลางหลังของเจ้าชายที่กำลังจะหันมาซัดคมหอกใส่คออีกครั้ง แต่ร่างกายกลับชาด้าน ไม่ฟังคำสั่ง ไม่ขยับไปดั่งความคิด
เพราะเวทธาตุพิษ poison mark ที่ผู้จิ้มเมื่อครู่เป็นคนร่ายไว้ โดยผลที่เกิดขึ้นกับผู้ต้องมนตร์นี้จะขยับไม่ได้เป็นเวลา2ชั่วโมงหรือมากกว่านั้น.....
"ก . .แก! . . .แกทำอะไรชั้น!"ชายหนุ่มผมทองเค้นเสียงอย่างแค้นใจ
"ก็แค่ให้ท่านขยับไม่ได้ เพื่อผมจะได้หนีไปอย่างปลอดภัยไง"เด็กหนุ่มเอ่ยวาจาอย่างขบขัน พร้อมกับถีบตัวไปยังหน้าต่างอย่างที่ตอนแรกกะจะทำ มือเรียวจับขอบหน้าต่างแล้วมองขึ้นไปยังพระจันทร์สีอเมทิสสองดวงที่อยู่คู่กันอย่างทุกคืนวัน เด็กหนุ่มเปิดหน้าต่างออกกว้างพร้อมกับเตรียมจะกระโดดอกไป
"เดี๋ยว! เจ้าชื่ออะไร?"เสียงของเจ้าชายดังขึ้นให้เด็กหนุ่มอีกคนหันหลับมา ฝ่ายถูกถามยิ้มราวกับรอคำถามนี้อยู่ก่อนแล้ว
"ข้าชื่อ รีเน่ ฮาเวอรี่ นักฆ่าแห่งพาซี...”
ความคิดเห็น