คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5 อาจารย์
ตอนที่5
อาจารย์“ไน…ตื่นได้แล้วเธอให้ฉันเป็นคนปลุกเองนะ ตื่นเซ่ยัยบ้า!
” เสียงปลุกของยมทูตหนุ่มดังไปทั่วทำเอาพื้นห้องสะเทือน แต่ยังคงมีเพียงเด็กสาวในห้องที่ยังคงนอนอุดหูคลุมโปงได้อย่างสบายใจเฉิ่บ โดยไม่สนใจว่าผู้ที่มาปลุกจะแหกปากตะโกนดังแค่ไหนก็ตาม“ไงได ยัยนั่นยังไม่ตื่นอีกหรอ ตัวเองเป็นคนนัดคนอื่นไว้เองแท้ๆ” งินเดินเข้ามาในห้องนอนของไนโดยที่ไม้ได้รับเชิญ พลางหันไปดูเพื่อนเก่าที่ยังคงทำทุกวิถีทางเพื่อปลุกเด็กสาวตรงหน้าไม่ว่าจะถีบก็แล้ว เคาะกระมังก็แล้วสาดน้ำใส่ก็แล้ว บีบมะนาวก็ปากก็แล้วฯลฯ แต่ก็ไม่อาจทำให้เด็กสาวตรงหน้าตื่นขึ้นได้เลย
“ไดแกหลบไปก่อนเดี๋ยวฉันปลุกเอง”เด็กหนุ่มเดินเข้าไปหาเด็กสาวที่ยังคงนอนหลับอยู่พลางตะโกนลงไปที่ในหูว่า “เฮ้ ยัยเปี๊ยกตื่นได้แล้ว ยัยเตี้ยขี้เซาตัวกระจิ๋วหลิ๋วเท่ามดเอ๊ย จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห๊ะ ยัยบ้า”
“ใครเรียกฉันว่าไอ้ตัวกะเปี๊ยกกระจิ๋วหลิ๋วเท่ามดวะ ฉันไม่ใช่ไอ้เปี๊ยกโว๊ย เดี๋ยวแม่ก็จับเชือดเฉือนเป็นชิ้นๆเลย ไอ้บ้า” ได้ผลคำที่เด็กหนุ่มใช้เรียกสามารถทำให้เด็กสาวตรงหน้าตื่นขึ้นมาได้ แถมยังไม่มีท่าทีว่าจะนอนต่อเลย กลับมานั่งแหกปากโวยวายแต่เช้าแทนอีกตะหาก ทำให้ยมทูตเพื่อนเก่าถึงกับมองงงๆ นี่เขาลืมวิธีนี้ไปได้ไงเนี่ย ทั้งๆที่ตัวเขารู้จักคุณเธอก่อนหมอนี่อีกนะ แถมยังใช้ปลุกคุณเธอเป็นประจำ แต่กลับนึกวิธีนี้ไม่ถึงทำไมไม่นึกให้เร็วกว่านี้นะ จะได้ไม่ต้องมานั่งแหกปากตะโกนให้เจ็บคอแต่เช้ากรรมจริงๆ
“ฉันเอง เธอมีปัญหาอะไรมั๊ย” งินกว่ากับเด็กสาวตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัวคำขู่ของคุณเธอ
“แกอยากลองตายมั๊ยวะไอ้เซ่อ” ไนไม่พูดเปล่า ไม่รู้ว่ามือเด็กสาวไปคว้าดาบมาตั้งแต่เมื่อไร และตอนไหน แต่ที่รู้ๆตอนนี้ก็คือดาบของคุณเธอไปจ่ออยู่ที่คอหอยของเด็กหนุ่มตรงหน้าซะแล้ว บวกกับที่ไม่สบอารมณ์เพราะถูกปลุกให้ตื่นนอนยิ่งทำให้ตัวเขารู้ว่าถ้าเผลอพูดอะไรพล่อยๆออกไปอีก หัวของเขาคงได้หลุดออกมาตอนนี้แน่ ยิ่งดูจากฝีมือการต่อสู้ของหล่อนคราวก่อนแล้ว ต้องแสดงว่าคงจะชำนาญด้านฆ่าฟันพอสมควร แต่ปากของเด็กหนุ่มก็ไม่อาจหยุดกวนได้ ทั้งที่รู้ว่ามันไม่ปลอดภัยอยู่เต็มอก
“ไม่เอาว่ะ เกรงใจ”
“ไอ้…ฉันจะฆ่าแก! ไปตายยยย!ซะ”
“พอเหอะไน หัดดูเวลาบ้างนี่มันจ็ดโมงแล้วนะ เดี๋ยวก็ไม่ทันกันพอดีไหนเธอบอกว่าจะไปถึงอิสึโมะแปดโมงไม่ใช่เหรอ ชักช้าเดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก” ยมทูตหนุ่มกล่าว
“แกจะบ้าไปแล้วหรอ แกก็รู้ว่าที่ฮอกไกโดน่ะต้องเจอยัยป้านั่น การฝึกของยัยป้านั่นน่ะเป็นยังไงแกก็รู้ ฉันถึงต้องนอนมากๆไงไอ้บ้า” ไนกล่าวด้วยสีหน้าที่เธอไม่อยากจะพูดถึงอีก แต่ถึงยังไงการเดินทางครั้งนี้ก็ต้องจำเป็นที่จะได้รับการฝึกจากเธอคนนั้น เพราะสถานการณ์ที่เดทแลนด์ตอนนี้น่ะธรรมดาซะที่ไหนล่ะ อีกอย่างประตูของเธอก็อยู่ที่นั่นซะด้วย ยังไงๆถ้าไปประตูนั้นก็ต้องสะดวกกว่าอยู่แล้ว
“อะไรนะ! เธอคิดจะไปหาคนๆนั้นจริงๆหรอ ขะ…ขอโทษไม่งั้นฉันก็ไม่รีบปลุกหรอ” งินซึ่งเป็นคนนอกมองเห็นบทสนทนาของคนในห้องทั้งคู่ก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น ว่าคนๆนั้นที่สามารถทำให้ไนและไดคิจิเกรงกลัวได้ขนาดนี้น่ะเป็นใคร
“
ช่างเถอะ แกสองคนน่ะออกไปก่อนเลยเดี๋ยวฉันค่อยตามไปทีหลัง”“เออๆ”
10นาทีต่อมา
“
โอเคแล้วใช่มั๊ยริวจังรอตั้งนานแน่ะ” วาตานุกิ คิโยมิเอ่ยทักเพื่อนสาวรุ่นน้อง“เออ ไปกันได้แล้ว”
“นี่ไน พี่ถามหน่อยเหอะ เราจะไปเดทแลนด์กันเลยจริงๆเหรอ” นินหันมาถามน้องสาวฝาแฝดของเธอเพื่อหาคำตอบ เพราะเธอถามใครก็ไม่มีใครบอกแถมยังโยนมาให้ถามไนเองอีกตะหาก
“แกได้ไปแน่แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ เพราะฉันรู้ดีว่าความสามารถของแกตอนนี้มันไร้ประโยชน์สิ้นดี ขืนไปแบบนี้ก็รั้งแต่จะเป็นตัวถ่วงเปล่าๆ ความสามารถของพวกเราตอนนี้สู้พวกที่นั่นตอนนี้ไม่ได้หรอก มันวัฒนาการไปไกลกว่าที่คิดตั้งแต่เมื่อห้าร้อยปีก่อนแล้วแล้วล่ะ อีกสองสัปดาห์แกได้ไปจริงแน่นิน แกไม่ต้องรีบไปหรอก อ้อแกก็เหมือนกันไอ้เซ่อ สีหน้าแกมันฟ้องชัดเลยล่ะ”
“สีหน้าฉันไม่ได้ดูง่ายขนาดนั้นสักหน่อย” งินบ่นพึมพำ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจอะไร
…ที่อิสึโมะ…
“
ฮ้าว~ อากาศหน้านอนชะมัด เฮ้ไดแกนัดยัยป้านั่นไว้แล้วแน่นะ ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีกล่ะ” ไนพูดจบพลางเดินเซไปมาด้วยความง่วงจัด“อะไรกันไน ไอ้นิสัยขี้เซานี่ยังแก้ไม่หายอีกหรอ แล้วเมื่อกี้เรียกใครว่าป้ายะ เด็กบ้า”หญิงสาวสวยวัยเบญจเพศขึ้นเดินมาหาไนกับพรรคพวก พลางร็อคคอไนเล่นอย่างเอ็นดู
“
ป่าวคับ หายง่วงแล้ว หายสนิทเลยล่ะ เพราะงั้นปล่อยฉันเถอะนะอาจารย์นะมันหายใจไม่ออกอ่ะ”ไนที่กำลังง่วงพร้อมจะหลับทุกเมื่อ แต่บัดนี้ไม่ว่าความง่วงอะไรก็ไม่อาจจะหยุดเด็กสาวได้แล้ว ก็หล่อนคนนี้เป็นถึงอาจารย์ของเธอเมื่อห้าร้อยปีก่อนเชียวนะ เรื่องความโหดของเธอน่ะไม่มีใครรู้หรอกนอกจากตัวของเด็กสาวกับไดคิจิเท่านั้นที่จะรู้ หล่อนจึงเป็นเพียงคนเดียวที่ไนกลัวและเกรงใจมากที่สุด ถึงท่าทีที่หล่อนจะแสดงออกดูอารมณ์ดี แต่มันก็ทำให้ตัวเด็กสาวรู้สึกว่าดวงชะตาเขาจะรอดพ้นเนื้อมือคนตรงหน้าไปได้รึเปล่านี่สิ แค่คิดก็สยองแล้ว“
อะไรกันตาสว่างแล้วหรอ เซงเลย ไดจังมารบกวนคราวนี้คงมีของฝากมานะ”“ครับ อาจารย์ นี่ครับ” ไดคิจิส่งซองบุหรี่ประจำตะกูลริวงะที่เขาของมาได้ก่อนเดินทางมาคราวนี้จากพ่อของไนตอนช่วงที่รอเด็กสาวแต่งตัว เพราะอาจารย์ของเขาชอบสูบมันเป็นงานอดิเรกไปซะแล้ว
“คุณไดคะนั่นมันของที่บ้านไม่ใช่หรอคะ”
“
ของที่บ้านรึ? หมายความว่าไงได แล้วเด็กนี่เป็นใครกัน ไม่เห็นมีข้อมูลบอกมาก่อนเลย” หญิงสาวรีบเอ่ยถามศิษย์เก่าพลางสำรวจเด็กสาวตรงหน้าที่มีใบหน้าเหมือนไนเจลหยั่งกับถอดออกมาจากพิมพ์เดียวกันจะต่าง กันก็ตรงที่ไนไว้ผมสั้นปะบ่า แต่เธอคนนี้ไว้ผมยาวกลางหลังแถมยังดูเป็นผู้หญิงกว่าไนอีก“หนูชื่อนินจาค่ะ ริวงะ นินจวรรณ เป็นพี่สาวฝาแฝดของไนค่ะ”
“ว้าวเธอเองก็เป็นคนของริวงะหรอ งั้นนี่ก็บุหรี่ของริวงะน่ะสิ ว้าวไม่มีคนเอามาฝากตั้งห้าร้อยปีแล้วนะตั้งแต่เจ้าโอโตเมะมันตายไป ไนก็เป็นคนของริวงะหรอ สมเป็นเธอจริง ฉันชื่อมินาโมโตะ ชูอิจินะ ยินดีที่ได้รู้จัก นะนินจัง วันหลังก็เอามาฝากกันบ่อยๆนะ”
“เห็นแก่ได้”
“ว่าไงนะเด็กบ้า กล้าว่าอาจารย์เชียวหรอยะ”
“ก็อาจารย์อย่างหล่อนน่ะน่านับถือซะที่ไหน หัดดูตัวก่อนเด้ แล้วค่อยมาพูดกับคนอื่นนะป้า” ไนพูดพลางไล่มองคนที่ถูกเรียกว่าเป็นอาจารย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“
สะ…เสียมารยาทจริง เธอนี่กี่ปีๆก็เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลยน๊า”“ก็แล้วมีความจำเป็นอะไรถึงต้องเปลี่ยนล่ะ”
“เด็กบ้า! นิสัยเสียจริงๆ”
“เอาน่าๆ พอๆกันบ้างเถอะครับอาจารย์ เป็นผู้ใหญ่มาเถียงเด็กนี่มัน….น่าเกลียดนะคับ ไนเธอเองก็เหมือนกันไม่อายบ้างหรือไง คนเยอะแยะขนาดนี้” ไดคิจิสั่งสอนอาจารย์ศิษย์คู่นี้ที่ต้องทะเลาะกันเป็นประจำที่เจอหน้า ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆคู่นี้
“เอ่อ…มินาโมโตะซังเคยเป็นอาจารย์ของไนกับคุณไดคิจิหรอคะ”
“เฮ้ไน ไม่น่าเชื่อแหะอย่างเธอเคยมีอาจารย์กับเขาด้วย แล้วคุณมินาโมโตะสอนวิชาอะไรให้ไนหรอครับ” งินเอ่ยถาม หญิงสาววัยเบญจเพศตรงหน้า
“วิชายมทูตพื้นฐานและเพิ่มเติมจ๊ะ หรือเรียกอีกอย่างว่าวิชายมทูตหลักและเสริมทักษะยมทูตไงล่ะ (ฟังดูคล้ายวิชาเลขเสริมกับเลขหลักเลยแหะ::ความรู้สึกของงินในตอนนี้) เห็นงี้ก็เถอะฉันน่ะนะอายุมา720ปีแล้วนะ แล้วพวกเธอน่ะห้ามเรียกฉันว่าคุณมินาโมโตะหรือมินาโมโตะซังนะ พวกเธอทุกคนควรเรียกฉันว่าอาจารย์เหมือนไนกับไดคิจิดีกว่านะจ๊ะเด็กๆ”
“เอ่อ…คุณเอ๊ยอาจารย์ก็เป็นยมทูตหรอครับ”งินเอ่ยถาม
“แน่นอนจ๊ะ”
“เฮ้ป้าเราเสียเวลามา20นาทีแล้วนะ ไปกันได้ยัง” ไนเตือนอาจารย์ของตนหลังจากที่ก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือตนเอง
รู้แล้วล่ะน่าป่ะ ทุกคนไปที่รถฉันกัน” มินาโมโตะว่าพลางลากเด็กๆไปที่รถของตนเพื่อที่จะไปพักผ่อน โดยไม่ใครรู้เลยว่า การที่พวกเขาได้มาเจอหญิงสาวผู้อยู่มานานถึง720ปีคนนี้ จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างนอกจาก ริวงะ นัยน์ตาเทพหรือไนเจล กับฮิสึกายะ ไดคิจิ ที่ตอนนี้เริ่มจะรู้ชะตาเลวร้ายที่จะมาเยือนแล้ว
“เอาล่ะ ทุกคนถึงแล้วนะวันนี้พักกันให้เต็มที่ก่อน พรุ่งนี้เราจะเริ่มฝึกกัน”
“จะทันหรออาจารย์แค่2อาทิตย์เองนะ”
“
ไนเจล…เธอเองน่าจะรู้ดีนะ แค่2อาทิตย์ก็เหลือเฟือแล้วสำหรับหลักสูตรของฉัน เนอะฮิสึกายะไดคิจิ”หญิงสาวพูดพลางส่งสายตาเหยือกเย็นไปทางไดคิจิที่กำลังเหงื่อตก ทำไมต้องเป็นเขาทุกที เวรกรรมจริงๆ ส่วนไนเองแม้จะดูเฉยๆแต่ถ้าสังเกตดีๆแล้วเธอก็เริ่มจะสั่นแล้วเหมือนกัน
***********
ยังไม่จบนะจ๊ะชาวโลก
โพสกันหน่อยจิคับ
ความคิดเห็น