คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เมื่อความหวั่นไหวเกิดขึ้น? (2)
5
เมื่อความหวั่นไหวเกิดขึ้น? (2)
บ้านอุจิฮะ 09.30น.
ผมรับประกันว่าตอนนี้ยัยเบ๊อะยังไม่ตื่น - -……แต่ทำไมต้องปิดเครื่องด้วยผมคลั่งแทบบ้าแล้วนะ ไหนจะยังยัยเด็กที่ชื่อฮานะอีก โอ๊ย~! ปวดหัว อ้อ! ผมคงต้องอธิบายรายละเอียดยัยเด็กนั่นให้ฟังสินะ เธอชื่อ....
มิยาบิโนะ ฮานะ อายุ 13
อยู่ยัยนั่นก็มาบอกว่าเป็นคู่หมั้นผม ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อหรอก จนมีใบสัญญาของตระกูลผม และ มิยาบิโนะ ผมจึงเชื่อ ยัยนั่นชวนผมคุยเมื่อคืนนานมาก จึงทำให้ผมรุ้จักเธอแล้วพบว่าเธอเหมือนยัยเบ๊อะมากๆ
“อิทาจิคะ ข้าวเช้าเสร็จแล้วนะมากินสิ ^-^”ฮานะเรียกผม
“ไม่ไปโรงเรียนรึไง?”
“วันนี้หรอ...อยากอยู่กับอิทาจิมากกว่า” ไม่ต้องพิสวาศฉันหรอก
“นี่ลองกินสิ!” ยัยนั่นว่าก่อนจะยื่นถ้วยโจ๊กมาให้ผม ผมลองตักชิมดูตามมารยาท อร่อยดีแหะ
“อร่อยไหม ^_____^” โครมคราม....ทำไมรู้สึกใจเต้นโครมครามแบบนี้ล่ะ แค่รอยยิ้มนั้นหรอ ทั้งๆที่ความจริงมันจะเกิดขึ้นกะยัยเบ๊อะคนเดียวนี่นา อยู่ฮานะก็เดินมาจูงผมให้เดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อกินข้าวเช้า ใจสั่น...ทำไมกันรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเอาซะเลยหรือว่านี่คืออาการ.....หวั่นไหว
มาถึงห้องครัวปุ๊บ ฮานะก็จับผมนั่ง แล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามก่อนจะเอ่ยถามว่า
“กินซิ หรือให้ป้อนไหม?” ทำไมนะ ยัยเบ๊อะถึงไม่ถามผมบ้าง
‘ อ่ะ นี่เสร็จแล้ว ‘
‘ แล้วทำไมเธอไม่ป้อนฉันล่ะ -0- ‘
‘ เรื่องอะไร ฉันเหนื่อยกินเองซิแขนไม่ได้ด้วน ‘
‘ เฮ้ เดี๋ยวสิ ‘
‘ ไม่อาวแล้ว จานอน -0- ‘
แต่มันผิดกับ ฮานะ
~ยอม ยอมให้เธอคนเดียวเท่านั้นเป็นเพราะเธอคือคนสำคัญ
ยอมให้ได้ทุกอย่าง เพราะรักเธอมากจริงๆ~
“ฮัลโหล อิทาจิพูดครับ”
(อิทาจิใช่ไหม ฉันซึนาเดะเอง)
“ท่านโฮคาเงะมีอะไรรึเปล่าครับ”
(ไม่ต้องห่วงไม่ใช่ภารกิจหรอก…คือว่าวันเสาร์นี้ หรือ พรุ่งนี้เนี่ยแหละเป็นวันเกิดฉัน ความจริงฉันก็ไม่ได้จะทำอะไรหรอก แต่มันดันมีพีธีบ้าบออะไรสักอย่างทำให้ฉันต้องจัดงานที่ลานว่างของเมือง เพราะฉะนั้นมาช่วยจัดงานทีละกัน)
ติ๊ด!
“อะไรหรอ”ฮานะถามขึ้น
“ท่านโฮคาเงะเรียกให้ไปช่วยจัดงาน”
“ไปด้วยนะ ไปเลย”
“เฮ้ยๆ จูงมือฉันช้าๆ เบา~~ๆ”
ลานว่าง เมือง โคโนฮะ
เมื่อมาถึงก็พบผู้คนมากมาย ทั้งเพื่อนรุ่นเดียวกะฮิโตมิ เหล่า จูนิน โจนิน หน่วยลับ หรือแม้กระทั่งสัตว์รับใช้ ทุกอย่างดูอลังการ ( ให้นึกถึงงาน ฉลองใหย่ๆ หรูหรา เพราะอธิบายไม่ถูก) ถ้าฮิโตมิมาเห็นต้องพูดว่า
“ว้าว! อลังการมั่กมาย” หือ? ผมคิดดังขนาดนี้เชียวผมกำลังคิดว่าถ้าฮิโตมิมาเห็นคงต้องพูดว่า
‘ว้าว! อลังการมั่กมาย ‘ แน่ๆ แต่ทำไมมันกลับเป็นฮานะ
“อ้าว? อิทาจิไปช่วยจัดตรงแผนกดอกไม้ทีนะ” คุณชิซึเนะ
ว่าแต่คิดไงเนี่ยให้ไปจัดแผนก ดอกไม้ เห็นผมอ่อนโยนขนาดนั้นเลยรึไง แต่ดุท่าฮานะจะสนใจมาก เหมือนยัยเบ๊อะจริงแหะ…
แผนกจัดเตรียมดอกไม้
เมื่อมาถึงผมก็พบผู้ชายอีกคน โชคดีไม่งั้นทุกคนที่ไม่รู้จักที่เดินผ่านผม คงคิดเลยเถิดไปถึงไหนแล้ว =___=;;
หน้าทีของผมคือ อุปกรณ์ แล้วช่วยจัดๆให้เข้าที่เข้าทางเท่านั้นเอง ผมทำหน้าที่ไปโดยไม่บ่นสักคำ
“ว้าว! ดอกลิลลี่นี่!” เสียงนี้มันฮิโตมินี่ ผมหันไปทางเสียงของฮิโตมิแล้วก็พบว่าเธออยู่ทางประตูฝั่งตรงข้ามกับผมและสิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมปวดจี๊ดที่หัวใจทันที ฮิโตมิ...
.
.
.
.
เดินจูงมือมากลับผู้ชายคนอื่น!!
ความคิดเห็น