คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่หนึ่ง :: แต่งตั้ง
1
แต่งตั้ง
“เอาล่ะ ข้าราชบริพานแห่งข้า” เสียงข้าทำไมเป็นเช่นนี้ ข้าต้องการน้ำมะนาว
อะ...แฮ่ม
“ในวาระนี้ ที่ข้าราชินีแห่งพวกเจ้าได้หลับใหลไปกว่าหนึ่งพันปี” เริ่มมองข้าแล้วสินะ
“ข้าจะขอประกาศ! ว่าข้าจะไม่ยอมแพ้มนุษย์โสมมพวกนั้น ข้าต้องครองทั้งใต้ภิภพและบนดิน ถิ่นฐานที่พวกเราเคยอาศัย แม้ว่า ทายาทนักเวทย์สวะโนอามันทำลายบ้านเกิดของเรา” อินเนอร์เริ่มมาแล้วๆ ไปได้สวย
“พวกเราจะทวงคืน! พวกเราทุกคนจะขึ้นไปบนดินอีกครั้งในเร็ววัน ข้าขอกำลังจากพวกเจ้าทุกคน ช่วยข้า และเราจะบุกเกียร์ร่าแดนใต้ให้ย่อยยับไปในคราเดียว เพราะทารอสของพวกมันเริ่มอ่อนพลังลงแล้วน่ะสิ” การตะโกนช่วยข้าได้จริงๆ
“นายหญิง....ท่านรู้ได้อย่างไรว่ามันอ่อนแรง” ขุนนางน่าเหมือนหมาผสมยีราฟประหลาดๆ ร้องถามข้า
“เพราะว่าข้า...มีคนคนหนึ่งที่อยู่บนดินและมาช่วยเหลือเราน่ะสิ” จะว่าช่วยเหลือเหรอ ไม่สิ ข้าว่าบังคับดีกว่า
“ออกมา ซินเดียร่า หญิงสาวผู้สัมผัสพลังแห่งเกียร์ร่า” นางถูกลากออกมาด้วยเครื่องจักรกลเวทมนตร์ที่ตรึงทั้งแขนและขาของนาง นางกำลังร้องไห้! ข้าไม่สงสารเจ้าหรอกนะสาวน้อย
เสียงประชากรของข้าเริ่มดังขึ้น เพราะความสงสัยในตัวนางสินะ
“ไม่ต้องสงสัยอะไร ถึงนางจะเป็นคนบนดิน แต่นางก็ไม่สามารถจะเลี่ยงได้ เพราะข้าจับแม่นางเป็นตัวประกัน พวกคนบนดินมันละโมบ ข้าก็เลยให้ท่านแม่นม จ้างวานขุนนางสักคนสองคน หึหึ”
“อย่าทำร้ายแม่ของข้า” หล่อนพยายามดิ้นออกจากเครื่องขังเวทมนตร์ เอ๊ะ! ข้าจะสงสารนางทำไม
“เอาล่ะ....นางผู้นี้ ไม่ได้เพียงสัมผัสพลังของเกียร์ร่าได้อย่างเดียว พลังของทารอสนางก็สัมผัสได้ เนื่องจากสงครามครั้งก่อน ทารอสมันโดนผลกระทบของมนตร์ดำจนอ่อนแรงลง ข้าว่าในเร็ววันนี้ พวกเราจะขึ้นไปบนดินอีกครั้ง”
“พวกเรา! ทุกคน จะสู้ร่วมกันกับข้าใช่มั้ย!”เสียงโฮ่ร้องยินดีดั่งสนั่นไปทั่วอาณาบริเวณ ข้าทำได้แล้ว ข้าทำ...หน้าที่ขององค์ราชินีได้แล้ว
เสียงเครื่องจักรดังขึ้นมาเป็นระยะๆ วิศวะแห่งซีร่าหลายคนกำลังขมักขเม่นเพื่อวิจัยเกี่ยวกับกำแพงหนาชั้นสอง หรือชื่อที่คนเรียกติดหูคือ ทารอสชั้นสอง นั่นเอง ทวีปทางตอนใต้ได้เปรียบในเรื่องอุสาหกรรมและเทคโนโลยี แต่หน้าเสียดายที่คนในทวีปนี้ไม่มีเวทมนตร์
“ซามาเอล มาหาพ่อหน่อยลูกรัก” ชายหนุ่มคนหนึ่งร้องเรียกลูกรักของตน เด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดเดินออกมาจากบ้านหลังเล็กการตบแต่งคล้ายๆ การนำไม้และเหล็กที่เหลือจากกระสร้างทารอส มาต่อๆ กัน เป็นแถวดูน่าอยู่ไปอีกแบบ
“ครับ พ่อ” ซามาเอลเดินออกมาก่อนจะทำหน้างงงวย
“ลูกต้องไปรับการแต่งตั้งเป็นนักรบแห่งเกียร์ร่าวันพรุ่งนี้นะลูก”
“ทะ....ที่ไหนครับ” เด็กหนุ่มอึ้งไปสักครู่เนื่องจากไม่คิดว่าตำแหน่งที่ตนจะได้รับจะมาเร็วขนาดนี้
“ทวีปตอนกลาง ดินแดนศักดิ์สิทธิ์” ซามาเอลพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะหยิบสร้อยเส้นสวยขึ้นมาแควนคอคงเป็นเครื่องรางของเขาล่ะมั้ง
ทารอสชั้นสองของซีร่าถูกแก้ไขปรับแต่งเพิ่มเติมมาหลายวันแล้ว เนื่องด้วยอาณาจักรที่ไร้ซึ่งเวทมนตร์การจะซ่อมแซมทารอสชั้นแรกจึงไม่สามารถทำได้ ทวีปอื่นๆ จึงได้เปรียบ แต่ความเสียเปรียบตรงนี้ทำให้ ซีร่าเป็นทวีปที่รอบคอบที่สุด ถ้าวันหนึ่งทารอสชั้นแรกแตกสลายก็ยังมีปราการชั้นสองที่แข็งแกร่งต้านไว้อยู่
ซามาเอลกลับเขาบ้านก่อนจะทิ้งพ่อไว้อยู่กับพวกวิศวะพวกนั้น ที่กำลังทำงานอย่างขันแข็ง
เขามองรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กันกับทุกคน ตำแหน่งนักรบแห่งเกียร์ร่าว่างมาแรมปีแล้ว มันคงถึงเวลาของหน้าที่ผู้สืบทอดสิ่งที่ยิ่งใหญ่นี้สักที….
วิหารแห่งนครศักดิ์สิทธิ์เนเทวา
เป็นสถานที่รวมผู้คนผู้ศรัทธาต่อโนอา นักเวทย์โบราณผู้สร้างเกียร์ร่ทั้งสี่และเป็นผู้ทวงคืนพื้นที่บนโลกให้แก่มนุษย์ทุกคน ในวันนี้ท้องฟ้าแจ่มใสรั้นรับกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นเบื้องหน้านี้
เหล่ามนุษย์จากเกียร์ร่าทั้งสี่ ต่างเขามาสรรเสริญรูปปั้นแห่งโนอาใจกลางวิหารศักดิ์สิทธิ์ที่สวยงามนี้ เป็นวิหารที่สร้างขึ้นด้วยไอเวทมนตร์สี่ธาตุ ธาตุลมช่วยดันวิหารให้ลอยจากพื้นสูงถึงสามเมตร แม้วิหารจะมีขนาดใหญ่โตก็ตาม ธาตุน้ำเป็นบ่อน้ำวิเศษด้านล่าง ผสมผสานกับธาตุไม้เชื่อว่าใครที่เป็นโรคร้ายจะได้รับการบำบัดเมื่อลงไปในบ่อน้ำวิเศษ
ธาตุไฟเป็นแสงสว่างลายรอบไปทั่วบริเวณ ถ้มองจากบนฟ้าจะเห็นได้ว่า วิหารศักดิ์สิทธิ์ตั้งอยู่ตรงกลางอาณาจักรทั้งสี่และถูกทารอสขั้นกันพอดี ซึ้งถ้าจะเข้ามาในวิหารได้ถ้าเป็นปีศาจแล้วล่ะก็ ต้องทำลายทารอสชั้นใดชั้นหนึ่งหรือทั้งสี่ชั้นเลยก็ว่าได้
เสียงโฮ่ร้องยินดีของมนุษย์จากทวีปต่างๆ ร้องดังขึ้นเมื่อเห็นโคสบหน้าสวยเดินออกมาจากด้านล่างของเวทีหินอ่อนที่อยู่ตรงกลางวิหารหรือตรงรูปปั้นโนอานั้นเอง โซนการนั่งชมของเหล่ามนุษย์แบ่งเป็นสี่ฟากและการแต่งตัวก็ดูต่างกันไป
“เอาล่ะคะ ทุกคน ฉันไมโอนี่ จะมาขอประกาศว่า…ในวันนี้ พวกเราจะได้แต่งตั้งนักรบทั้งสี่เพื่อปกป้องพวกเราจากอำนาจมืด พวกเขาทั้งสี่จะมาปฏิญาณตนหน้านักเวทย์ผู้เป็นพระเจ้าแห่งเรา” ทุกคนในที่นั่นต่างสงเสียงร้องเชียร์อย่างดีใจ
“คนแรก มาดริด บีลอสค่ะ” เสียงประกาศดังไปทั่วบริเวณเนื่องจากเวทมนตร์ขยายเสียงของธาตุลม เสียงของหญิงสาวร้องเชียร์ชื่อของมาดริดดังไปกระหึ่ม ป้ายไฟเวทมนตร์สีแดงถูกฉายอยู่ด้านหลังสแตนสีแดงของทวีปเฟรมเบอร์ มาดริดเดินมาด้วยความนิ่งพร้อมเปลวเพลิงที่ลุกตามทางเดิน
“คนที่สองนะคะ เซนเนียร่า วิเรียโอลาสห์” หญิงสาวร่างเล้กเดินออกมาอย่างเรียบร้อยพร้อมกับสายน้ำที่แตกกระเสนไปตามทางเดินทีหล่อนเดินผ่าน เสียงเชียร์จากทวีปวินโนเรจดังไม่แพ้กัน
“คนที่สาม เอียน รูฟัสต์ค่ะ” ชายลักษณะคล้ายศิลปินเดินออกมาพร้อมกับเครื่องสายและมีรากต้นไม้เกินขึ้นตามรอยเท้าของเขาเป็นการแสดงความสามารถ
“และคนสุดท้าย ซามาเอล ดี เซเฟอร์” เด็กหนุ่มเรือนผมสีดำขลับเดินเข้ามาในบริเวณโดยที่ไม่มีไอเวทมนตร์ มนุษย์แทบซีร่าต่างส่งเสียงเชียร์ดั่งสนั่น
“สวัสดีเหล่านักรบทั้งสี่” เสียงชายชราคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“พวกเจ้าจะทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างดีที่สุดใช่หรือไม่”
“ใช่ครับ / ค่ะ”
“กล่าวตามข้า” ชายชราเปล่งเสียงแห่งความกล้าหาญดังไปทั่ว
“ข้านักรบแห่งเกียร์ร่าจะขอถวายชีวิตและจิตวิญญาณเพื่อคริสตันผู้เป็นเสาค้ำจุนโลก จะขอใช้มือทั้งสองเป็นทั่งโล่และดาบ ใช้ปกกันศัตรูและใช้ปกป้องจากภัยทั้งปวง” เหล่านักรบย่อตัวลงหน้ารุปปั้นของโนอา และแสงสว่างทั้งสี่ก็ลอยขึ้นสู่ทองฟ้าและแยกออกไปสี่ทิศทาง ตามทวีปและหายลับไปสู่เกียร์ร่า
“นับจากนี้พวกเจ้าทั้งสี่ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว ชะตากรรมของโลกฝากไว้ด้วย” สิ้นเสียงชายชราทุกคนต่างพร้อมใจกันก้มหัวให้กับนักรบทั้งสี่…ยังดีใจไม่ทันทั่วท้อง เสียงจากจอภาพเวทมนตร์ถูกฉายขึ้นอยู่เหนือหัวพวกเขา
“ถ่ายทอดสดค่ะ จากทวีปทางตอนใต้ ตอนนี้ได้มีลูกกระสุนมนตร์ดำยิงถล่มเข้ามาในทารอส รวมไปถึงพวกปีศาจที่วิ่งมาเพื่อพลีชีพอย่างต่อเนื่อง แต่ถึงกระนั้นทารอสก็ยังแข็งแกร่งอยู่ แต่ไว้วางใจไม่ได้ค่ะ…อ่ะ อ้าย” สัญญาณถูกตัดขาดไปอย่างกระทันหันพวกเขาที่นั่งอยู่ที่วิหารสีหน้าม่สู้ดีนัก และต่างแตกตื่นวิ่งหนีกันเป็นวาบือ
“งานของพวกนายเริ่มแล้วเหล่านักรบ” ชายเรือนผมสีขาวเดิวออกมาช้าๆ ก่อนจะยิ้มเย็นให้พวกเขา
“ผมชื่อซีรีน วาเก้น ฝากตัวด้วยนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะผ่ายมือไปทางมิติเวทมนตร์ที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยพลังของชายชรา
“ครั้งแรกอาจจะเวียนหัวนิดหน่อย แต่ก็ไปลุยกันเถอะ”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์เจอกันตอนหน้านะครับ
ความคิดเห็น