คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
" แก้มตื่นเถอะลูกสายแล้วเดี๋ยวลูกก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก "
" ไม่เอาอ่ะแม่ แก้มไม่อยากไปโรงเรียน แก้มไม่อยากมีเพื่อน แก้มอยากอยู่คนเดียว "
" พูดยังงี้ได้ยังไงละลูก ทุกคนเกิดมาก็ต้องมีเพื่อนนะ แม่ว่าไม่มีเพื่อนน่าเหงาจะตายไป "
แม่บอกแก้มด้วยความเอ็นดู
" แก้มลูกต้องไปเรียนหนังสือนะถ้าลูกไม่เรียนลูกก็จะโง่เป็นควายนะลูกนะ"
" แต่แก้มเบื่อนี่ค่ะ แก้มเบื่อเวลาที่ทุกคนซุบซิบนินทาเรื่องแก้มนี่ค่ะ "
" แล้วทำไมแก้มไม่ยอมลองพูดคุยกับเพื่อนในห้องดูละ " แม่พูดกับแก้มด้วยเหตุผล
" แก้มไม่ชอบเพื่อนในห้องสักกะคน ในห้องก็มีแต่คนใส่หน้ากากทำเป็นพูดจริงใจ
ใส่กันทั้งนั้นทั้งทีจริงมีแต่คนเห็นแก่ได้แก้มไม่ชอบเลย " แก้มบ่นกระปอดกระแปด
" ถึงลูกจะมีข้ออ้างเป็น 100ๆ ข้อก็เหอะ ยังไงลูกก็ต้องไปโรงเรียนอยู่ดี ลูกรีบไปอาบน้ำ
ดีกว่าพี่เค้ารอลูกนานแล้ว" แม่บอกพลางลากแก้มเข้าไปในห้องน้ำ
แก้มเป็นเด็กผู้หญิงที่หน้าตาน่ารักแต่ว่านิสัยของเธอค่อนข้างผิดปกติไปจากเด็กวัย 15
เล็กน้อย เพราะเธอเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียว เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนและก็ไม่อยากมีเพื่อนด้วย
ทำให้เธอต้องย้ายโรงเรียนบ่อยๆ หรืออาจจะเป็นเพราะว่าแก้มเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่น
เพราะตั้งแต่จำความได้แก้มก็อาศัยอยู่กับแม่และพี่ชาย แต่แม่ก็ดูแลแก้มไม่ให้ขาดตกบกพร่องมาตลอด แต่ความรู้สึกลึกๆ ของแก้มนั้นมันไม่มีอะไรมาแทนพ่อได้
ห้องน้ำ
แก้มเข้าไปยืนนึกคิดเกี่ยวกับคำว่าเพื่อนในห้องน้ำ
เพื่อนหรอ ฉันเกลียดคำนี้ที่สุดเลยละ เพราะฉันคิดว่าในโลกนี้ไม่มีหรอกเพื่อนที่ดีๆนะ ทุกคน
มีแต่ปั้นหน้าปั้นตาหลอกัน ไม่มีใครจริงใจกับเราหรอก ทุกคนเห็นแก่ตัวเองและเห็นแก่ได้กัน
ทั้งนั้นฉันละเกลียดที่สุดคนไม่จริงใจเนี่ย เพื่อนมันก็แค่คำที่ตั้งขึ้นมาให้ดูดีก็เท่านั้นแหละ
มันไม่ได้มีความหมายอะไรลึกซึ้งไปกว่านั้นหรอก
ห้องเรียน
เฮ หวัดดีชาวโลกเสียงใสๆ ของแพงสาวห้าวประจำห้องร้องทักออกมาอย่างดังอยู่ที่ประตู
" ดี ชาวต่างดาว" น้ำตะโกนตอบแพงที่ยืนอยู่หน้าห้อง
" คิดถึงจังเลยเพื่อนรัก มามะมาให้จุ๊บที" ฉันพูดพลางทำท่าจะเข้าไปหอมแก้มน้ำ
" อี้ ยายบ้า ไปไกลๆ เลย " น้ำพูดด้วยสีหน้าขยะขแยงสุดขีด
"นี้ ไอ้น้ำหน้าฉันมันหน้าเกียจขนาดนั้นเลยหรือไงฮะ"
"โอ้ โอ๋ ล้อเล่นมามะมาให้แม่หอมที 1 " น้ำพูดอย่างประชดประชัน
"ไม่เอาแล้วฉันไปนั่งข้างหน้าดีกว่า เดี๋ยวฉันจะตั้งใจเรียนแล้วนะ จะสอบแล้วยังเรียนไม่รู้
เรื่องเลย " ฉันพูดพลางเดินไปนั่งโต๊ะข้างหน้า
" แก้มๆ เราขอนั่งข้างๆ เธอได้ป่ะ " ฉันถามแก้มด้วยท่าทางร่าเริง
"..........." ไม่มีเสียงหลุดอกมาจากปากของแก้ม
" ถ้าเธอไม่ตอบถือว่าเธอตกลงก็แล้วกันนะ " ฉันพูดเองเอะเองแล้วก็เอากระเป๋าวางที่เก้าอี้
แพงเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่งของสายชั้นเลยก็ว่าได้และเป็นที่รักของเพื่อนๆ ในห้อง
แต่ว่านิสัยของเธอเนี่ยสิไม่มีใครเกินเธอเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่ซ่าส์สุดๆและแพงยังเป็น
เด็กเรียนเก่งท๊อป 1 ในของสายชั้นเลยก็ว่าได้ แต่แพงเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่นพ่อ แม่ของ
เธอแยกทางกันตั้งแต่แพงอายุ 5 ขวบ แพงมีน้องสาวอยู่คนหนึ่งชื่อ พู พูเป็นเด็กที่ค่อนข้างอ่อนแอ แพงและพูต้องอาศัยอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยงที่มีนิสัยขี้เหล้า ติดการพนันและชอบ
ทำร้ายตบตีแพงอยู่เป็นประจำ
" ไอ้แพง แกมานั่งกับพวกฉันข้างหลังห้องก็ได้นะเฟ้ย " มิ้งค์ตะโกนบอกฉัน
" ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันนั่งกับแก้มก็ได้ ฉันจะตั้งใจเรียนว่ะเดี๋ยวสอบแล้ว" ฉันตะโกนตอบมิ้งค์
" ฉันเห็นแกบอกว่าแกจะตั้งเรียนเป็นร้อยรอบแล้วนะแต่ก็ไม่เห็นแกจะตั้งใจเรียนซะที"ส้มแซวขึ้นหลังจากที่นั่งเล่นไพ่กับเพื่อนผู้ชายในห้องอยู่
"ครั้งนี้ฉันเอาจริงเฟ้ย" ฉันพูดอย่างขำๆ พลางชู 2 นิ้วขึ้นมาเป็นสัญลักษณ์หมายความว่าสู้ตายค่ะ
ฉันลืมบอกไปกลุ่มของฉันมีอยู่ 4 คน คือ น้ำ มิ้งค์ ส้ม และคนสุดท้ายก็คือฉันเองค่ะ
ผ่านไป 5 นาทีอาจาร์ยประจำชั้นสุดสวยหน้าหล่อ ( เค้าเป็นตุ๊ดค่ะ )ของพวกเรา 3/7 ก็
เข้ามาในห้องพร้อมทั้งไม้เรียวที่สวยงามติดตัวมาด้วยดูแล้วชั่งน่าเกร็งขามอย่างยิ่ง
" เอ้า ทุกคนนั่งประจำที่ได้แล้ว วันนี้เราจะมาตัวเครื่องแบบนักเรียนและตัวผมกันนะ
ใครผิดระเบียบคงรู้ดีนะว่าจะต้องโดนลงโทษยังไง" อาจาร์ยแมนพูดย่างมาดเข้ม
" รู้ดีคร้าบบบบ / รู้ดีค่าาาา" พวกเราทั้งห้องตอบด้วยเสียงทะเล้นทะลึ่ง
" แก้ม...แก้ม ฉันของยืมกิ๊ฟเธอหน่อยสิ จะเอามีติดผมให้ดูเรียบร้อยอ่ะ"ฉันสะกิดแก้มที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่สนใจใครทั้งสิ้น
"................." ไม่มีเสียงของแก้มหลุดลอดออกมาจากปากเหมือเดิม
" แก้มมมจร้ายืมกิ๊ฟหน่อย"
ฉันเผลอปากเรียกแก้มออกไปซะเสียงดังจนเพื่อนในห้อง หันหน้ามามองฉันเป็นตาเดียว
"ยายแพง เธอเป็นบ้าอะไรของเธอนะอยู่ๆ ก็ตะโกนออมาลั่นห้องนะ ออกมาหน้าห้อง
เดี๋ยวนี้เลยนะ" อ. แมนตะโกนบอกฉันด้วยความโมโหสุดขีด
โอ๊ย! ฉันอยากบ้าตาย ยายแก้มนะยายแก้มเรียกแล้วก็ไม่ยอมตอบเห็นไหมละฉันโดน
อ. ลงโทษเลยฉันบ่นพึมพำพลางลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปหา อ.แมนที่หน้าห้องเรียน
" เธอเป็นอะไรของเธอห๊าาา" อ.แมนถามพลางยกไม้เรียวขึ้นทำท่าจะตีฉัน
" โอ๊ย เจ็บแล้วค่า..เจ็บ" ฉันตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงดังลั่นห้อง
" นี่...ยายแพงฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ" อ.แมนบอกอย่างเอือม เอือม
ตอนนี้เพื่อนทั้งห้องกำลังนั่งขำขี้แตกขี้แตนอยู่ที่โต๊ะ แต่ที่ฉันสังเกตเห็นนะฉันว่าแก้ม
ไม่ได้นั่งขำเหมือนเพื่อนคนอื่นๆเค้าเลย แก้มได้แต่นั่งก้มหน้าก้มตาไม่สนใจใครทั้งสิน
"โอ๊ย! ฉันละปวดหัวกับเธอจริงๆ ยายแพง" อ.แมนบ่นออกมา
" เอาพาราสักเม็ดดีป่ะค่ะ" ฉันพูดกับอาจาร์ยอย่างทะเล้นทะลึ่งตามประสาเด็กซ่าส์
" ดีเหมือนกัน เอ๊ย! ไม่ใช่ เอ๊ะ! ยายนี่ ไปกลับเข้าไปนั่งที่ได้แล้วไป" อ.แมนพูดพลางทำท่าปวดหัว
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เป็นเวลาที่นักเรียนหลายๆ คนชอบ ตอนนี้คือเวลาพักเที่ยงนั้นเอง
" ไอ้แพงๆ ไปกินข้าวกับพวกฉันเปล่า" น้ำตะโกนถามฉันดังลั่นไปทั่วทั้งตึก
" นี่แกพูดเบาๆ ไม่เป็นหรือไงฮะ พูดยังกะเราอยู่คนละตึกงั้นแหละ" ฉันเอ็ดน้ำที่พูดเสียงดัง
" เอ่อ...เอ่อ ฉันผิด กรุณายกโทษให้ฉันด้วยนะค่ะ" น้ำยกมือไหว้ฉันอย่างทะเล้นทะลึ่ง
" ไอ้พวกนี่...แหย่กันอยู่ได้จะไปกินข้าวเปล่าฮะ" ส้มตะโกนมาถามฉันกะน้ำ
"ไปแล้วจร้าคุณนายส้มเน่า" ฉันตะโกนกลับอย่างขำๆ
"แก้มไปกินข้าวด้วยกันป่ะ" ฉันตะโกนถามแก้มที่นอนหมอมอยู่ที่โต๊ะ
"............" ไม่มีเสียงหลุดออกมาจากปากแก้มอีกเช่นเคย
ตอนนี้ฉันงงกับพฤติกรรมของแก้มมากๆ ฉันสงสัยว่าเค้าเป็นอะไรหรือเปล่าทำไมไม่ยอมพูด
ไม่ยอมจากับเพื่อนในห้องทั้งที่เธอเองก็ไม่น่าเป็นเด็กที่มีปัญหาเพราะทั้งบ้านของแก้มก็
ออก จะรักกันขนาดปานจะแหกตูดดมก็ว่าได้ ( ขอโทษนะค่ะที่ใช้คำไม่สุภาพ )
"ไปกันเหอะไอ้แพง" มิ้งค์ตะโกนมาเรียกฉันอีกครั้ง
"อืม...อืม ไปแล้วจร้า" ฉันบอกแล้วรีบวิ่งไปหามิ้งค์ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง
ระหว่างทางที่เดินไปโรงอาหารฉันพูดกับส้ม มิ้งค์และน้ำเรื่องของแก้มฉันสงสัยว่าทำไม
แก้มถึงไม่ยอมพูดกับใครในห้องเรียนเลยสักกะคน
"นี่..นี่ พวกแกฉันสงสัยจังเลยว่ะว่าทำไมแก้มเค้าถึงไม่ยอมพูดกับใครในห้องเลยสักกะคน"
ฉันถามอย่างสงสัยเป็นอย่างมาก
"พวกฉันจะไปรู้ได้ไงละ ตั้งแต่เปิดเทอมมาเนี่ยฉันยังไม่เห็นแก้มเค้าพูดกับใครเลยนะ" น้ำบอก
" ฉันว่ามันแปลกๆ นะ " ฉันพูดด้วยสีหน้าขุ่นคิดสุดๆ
อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดด
เวลาวันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้ว
เป็นเวลาที่นักเรียนหลายๆ คนชอบ แต่สำหรับฉันเนี่ยสิมันน่าเบื่อที่สุดเพราะฉันต้องกลับบ้าน
ที่แสนจะโหดร้าย คนบ้างส่วนใหญ่อาจจะคิดว่าบ้านเนี่ยมันคือสวรรค์ดีๆเนี่ยเองแต่สำหรับ
ฉันมันเป็นนรกดีๆ ต่างหากละ ฉันเกลียดบ้านของฉันที่สุด จะให้พูดนะฉันรักโรงเรียน
มากกว่าบ้าน หลายเท่าเลยละเพราะที่โรงเรียนเป็นที่เดียวที่สามรถทำให้ฉันมีความสุขทำให้
ฉันหัวเราะและ เป็นที่ที่ฉันมี เพื่อน
"เฮ้ย ! ไอ้แพงกลับบ้านเลยป่ะว่ะ" น้ำตะโกนถามฉัน
"พวกแกกลับไปก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันขอทำการบ้านแปบนึง" ฉันตะโกนบอกน้ำ
" งั้นฉันกลับก่อนนะ บาย" มิ้งค์บอกฉัน
" บายเจอกันพรุ่งนี้เด๋อ" ฉันตะโกนบอก ไอ้สามตัวที่ยื่นอยู่หน้าห้อง
ตอนนี้นักเรียนในห้องเรียนได้ทยอยกลับบ้านไปหมดแล้วเหลือแค่ฉันกับแก้มเพียง 2 คนเท่านั้น
" แก้ม...แก้ม ข้อนี้ตอบอะไร" ฉันทำแก้มด้วยสีหน้างงงวยกับการบ้านที่กำลังทำกันอยู่
".............." ไม่มีเสียงตอบรับจากแก้มอีกเช่นเคย
" แก้ม นี่เธอหันหน้ามาคุยกับฉันสักแปบหนึ่งไม่ได้เลยหรือไง"ฉันหันหน้าไปจับหน้าแก้มให้หันหน้าขึ้นมามองฉัน
" ขอร้องละเธอช่วยพูดอะไรบ้างได้ป่ะ " ฉันพูดกะแก้มอีกครั้ง
"เธอมีอะไรจะพูดกับฉันหรอ" เสียงหลุดออกมาจากปากของแก้ม
" เธอก็ไม่ได้เป็นใบ้นี่ เสียงก็ออกจะเพราะดีออกทำไมถึงไม่ชอบพูดกับใครฮะ"
ฉันถามด้วยอย่างงงๆ
" ฉันขี้เกียจพูดมากอ่ะ ฉันชอบอยู่คนเดียวมากกว่าฉันไม่อยากมีเพื่อน" แก้มบอกฉันพลาง
ลุกขึ้นเก็บของแล้วเดินออกไปจากห้องเล่นเอาฉันงงเป็นไก่ตาแตกไปเลยกับคำว่า ไม่อยากมีเพื่อน
ระหว่างที่ฉันนั่งงงอยู่สักพักก็ได้ยินเสียงกรี๊ดของใครก็ไม่รู้ดังขึ้นมาจากห้องใกล้ๆ นี่เอง
เล่นเอาฉันตกใจหมด ฉันรีบวิ่งไปดูทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อฉันไปถึงสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า
ทำให้ฉันตกใจมาก ภาพนั้นก็คือชายหนุ่ม 2 คนกำลังตอนแก้มให้จนมุมที่มุมห้อง ตอนนี้ฉัน
คิดไม่ตกว่าจะทำยังไงดี
ฝ่ายร้าย
จะไปช่วยเค้าทำไมเมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าไม่อยากมีเพื่อน
ฝ่ายดี
ไม่ได้สิถึงยังไงนั้นก็เพื่อนเรานั้น
ฝ่ายร้าย
อยากไปช่วยเลย ยายเนี่ยหยิ่งจะตาย
ฝ่ายดี
ช่วยเถอะน้า นั้นมันเพื่อนห้องเดียวกับเรานะ
เอาว่ะช่วยก็ช่วย ว่าแล้วฉันก็ถลาเข้าไปในห้อง
"เฮ้ย !ไอ้พวกผู้ชายหน้าตัวเมีย นี่แกกล้ารังแกคนไม่มีทางสู้หรือไงฮะ" ฉันตะโกนถามออกไป "แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วยไม่ทราบ" ไอ้หน้าหื่น 2 คนนั้นตะโกนถามอย่างหาเรื่อง
" ก็เนี่ยมันเพื่อนฉันนะสิ พวกแกถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ถอยออกไป"
ฉันตะโกนบอกอย่างไม่ยอมใครว่าแล้วนาย 2 คนนั้นก็ปล่อยมือจากแก้มแล้วเดินมาทางฉัน
" แก้ม...เธอหนีไปสิ " ฉันตะโกนบอกแก้มที่ยืนสั่นอยู่ที่มุมห้อง
" ไม่...จะให้ฉันทิ้งเธอไปได้ยังไงละ" แก้มตะโกนบอกฉัน
ได้รักกันดีนักก็งั้นก็มาร่วมสนุกด้วยกันทั้ง 2 คนเลยดีกว่ามั้ง ไอ้หื่นคนที่1 พูดออกมาพร้อมทั้งหัวเราะว่าแล้วชายทั้ง 2 คนก็วิ่งมาจับฉันและแก้มลากไปที่ห้องน้ำชั้น 3 ( ห้องน้ำชั้น 3 เป็นที่
ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปผ่านมานักเรียนในโรงเรียนไม่นิยมใช้ทางนี้เป็นทางผ่านเพราะ
เชื่อว่าแถวนี้ผีดุ )
" เอาไงดีละแพง ฉันกลัว"
แก้มกระซิบถามฉันระหว่างที่ไอ้ 2 หื่นมันกำลังลากเรา 2 คนไปห้องน้ำ
" เอางี้ละกันนะ ถ้าฉันบอกให้วิ่งเธอรีบวิ่งเลยนะ"
ฉันกระซิบบอกแก้มเบาๆ ว่าแล้วฉันก็แกล้งทำเป็นหกล้มขาแพลงเดินต่อไม่ไหว
" โอ๊ย! เจ็บจังเลย" ฉันอุทานออกมาดังๆ
" เป็นอะไรของเธอฮะ ยายตัวแสบ" ไอ้หื่นคนที่ 2 ถามอย่างรำคาญ
" ฉันขาเจ็บอ่ะ สงสัยจะเดินไม่ไหวแล้วแหละเธอมาดูให้หน่อยสิ"
ฉันบอกพลางดึงกระโปรงขึ้นสูงเป็นไปตามแผนไอ้ 2 หื่น ดูสนใจกับขาอันเรียวยาวของฉัน
เมื่อมันเข้ามาถึงตัวฉันในขณะที่มันกำลังจะอุ้มฉัน ฉันก็ใช้โอกาสเนี่ยนี้แหละเอาหมัดของฉัน
ไปกระแทกหน้าของมันเต็มแรง ส่วนไอ้หื่นคนที่ 2 มันวิ่งเข้ามาทางฉัน ฉันใช้ขาอันเรียวงาม
ของฉันเตะไปที่ก้านคอของมันอย่างเต็มแรง
โอ๊ย! เสียงของไอ้หื่นทั้ง 2 อุทานออกมาอย่างดังเมื่อหมัดและขาของฉันลอยไป
โดนหน้าและคอของมัน
"แก้ม วิ่งเร็ว" ฉันบอกแก้มพลางดึงแขนของแก้มแล้ววิ่งนำออกไป
เมื่อไอ้ 2 หื่นนั้นตั้งสติได้จึงวิ่งตามพวกฉันออกมาแต่พวกมันตามฉันไม่ทัน
มิตรภาพดีๆ กำลังจะเกิดขึ้น
" เธอเป็นไงบ้างแก้มเจ็บตรงไหนบ้างป่ะ" ฉันถามแก้มที่ยืนหอบพิงกำแพงอยู่
" ฉะ...ฉันไม่เป็นไร ขะ...ขอบคุณเธอมากนะที่อุตส่าห์ช่วยฉันไว้อ่ะ" แก้มพูดกับฉัน
" ไม่เป็นไรยังไงเราก็เพื่อนกันนี่ " ฉันบอกแก้มด้วยท่าทางร่าเริงอีกเช่นเคย
" ขอบคุณนะแพง ขอบคุณจริงๆ ถ้าเธอไม่มาช่วยฉันคงแย่" แก้มพูดพลางร้องไห้ออกมา
" ไม่เป็นไร ป่ะกลับบ้านกันเหอะบ้านเธออยู่ไหนเดี๋ยวฉันไปส่งนะ"
ฉันบอกแก้มที่ยังสะอึกสะอื้นอยู่
ระหว่างทางไปบ้านของแก้มเรา 2 คนได้คุยอะไรกันมากขึ้น มันทำให้เราทั้ง 2 คนได้รู้จักกัน
มากขึ้นแก้มเป็นคนที่น่ารักดีเหมือนกันเธอคุยสนุก ยิ้มของเธอมีเสน่ห์ แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่า
ทำไมเธอถึงไม่อยากมีเพื่อน เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ ทั่วไป
" ถึงบ้านฉันแล้วละแพง ขอบคุณมากนะที่อุตส่าห์มาส่งฉันถึงบ้านเลยอ่ะ"
แก้มพูดกับด้วยท่าร่าเริงต่างกับแต่ก่อนอย่างสิ้นเชิง
" เข้าไปในบ้านก่อนดีป่ะจ๊ะ " แก้มพูดพลางดึงมือฉันเข้าไปในบ้าน
ขอบคุณนะสำหรับวันนี้ ฉันสนุกมากเลยละ ขอบคุณจริงๆ ( เสียงคิดในใจของแก้ม )
"ไม่เป็นไรฉันกลับเลยดีกว่า เจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะ" ฉันบอกแก้มพลางวิ่งขึ้นรถ
"ดะ...เดี๋ยว แพง" ยังไม่ทันที่แก้มจะเรียกฉันก็วิ่งขึ้นรถไปแล้ว
ความคิดเห็น