คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : รักวุ่นวายกับเจ้าชายของฉัน : ตอน 1 "ปริศนาชายผมสีน้ำเงิน"
ผมเดินวนไปวนมา รอให้น้องสาวของผมมาถึงโรงเรียนสักที แต่โมก็ไม่ยอมมาถึงง่าย ในขณะที่โบ๊ททะเลาะกับผม ผมก็ได้แต่ภาวนาในใจว่า
เมื่อไรไอโมจะมาว่ะ จะได้มาทะเลาะกับโบ๊ทแทนเราซะที
“โอ้ย !!” ผมร้องครางด้วยความเจ็บแล้วผมก็ล้มลงไปบนพื้น
“เป็นอะไรบ้างครับ” เสียงของเด็กผู้ชายที่ชนผมพูดขึ้น
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ” ผมตอบผู้ชายคนนั้นไป
“งั้นเดี๋ยวเราช่วยน่ะ” เด็กผู้ชายคนนั้นตอบ พร้อมยื่นมือทั้งสองของเขาส่งมาที่ผม ผมเลยยื่นมือไปจับที่มือของเขาแล้วลุกขึ้นยืน ผมได้เห็นหน้าตาของเขาแบบไม่ชัดนัก อาจเป็นเพราะตอนนั้นผมอาจรู้สึกมึนๆอยู่ รู้แค่ว่าเขามีผมสีน้ำเงินและนัยน์ตาสีเหลืองน้ำผึ้ง แล้วผมก็พูดว่า “ขอบคุณน่ะ”
“ไม่เป็นไร ไปก่อนน่ะ” เด็กผู้ชายผมสีน้ำเงินคนนั้นตอบ และวิ่งไปเหมือนกำลังรีบร้อนไปไหนสักแห่ง
“เออ...แล้วเธอชื่ออะไร” ผมกะจะถามเขา แต่เขาก็วิ่งไปไกลแล้ว
มือของเขา ทำไมมันนุ่มซะจริงๆ ผมคิด
“เห้ย! นี่เราคิดบ้าอะไรไปเนี่ย” ผมอุทานกับตัวเอง
~~กริ่ง~~กริ่ง~~ เสียงออดโรงเรียนเรียกเข้าแถวดังขึ้น
“ไปเข้าแถวได้แล้ว ไอน้อง” เสียงที่ผมคุ้นหูพูดขึ้น
ลืมไปเลยน่ะเนี่ยว่าพี่กรูยืนอยู่ข้างๆ ผมคิด
“แล้วไอโมอ่ะ” ผมถาม
“เดี๋ยวมันก็มาเองแหละหน่า” โบ๊ทพูด
ผมกับพี่ชายแยกกันตรงนั้น ผมรีบไปเข้าแถวของ ม.4 ส่วนพี่โบ๊ทก็ไปรวมตัวอยู่กับเพื่อน ม.5 ทุกคนเคารพธงชาติ เพลงชาติดังกระหึ่ม ทุกคนร้องเสียงดังฟังชัด พอร้องเพลงชาติเสร็จก็มีเสียงของผู้หญิงมีอายุคนนึงพูดหน้าเสาธงว่า
“เอาล่ะ นักเรียนทุกคน ยินดีต้อนรับสู่ปีการศึกษาใหม่ของโรงเรียนโอลิมปัส วันนี้ ผอ.ก็ดีใจมากที่มีนักเรียนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้ง และวันนี้ก็จะมีการคัดเลือกว่าแต่ละคนจะได้อยู่ห้องไหน ซึ่งแต่ละสายชั้นก็จะมีชื่อห้องอยู่ด้วยกัน 4 ห้อง ได้แก่ ซุส Zeus, อาธีน่า Athena, โพไซดอน Poseidon, และ เฮเดส Hades แต่ละห้องไม่ได้แบ่งตามระดับความรู้แต่อย่างใด ...”
หลังจากนั้นผมก็แทบไม่ได้ฟัง ผอ. พูดอีกเลย ระหว่าง ผอ.พูด ผมนั่งคิดนู่นคิดนี่ แล้วผมคิดได้ว่า
เราต้องรู้จักคนอื่นเอาไว้บ้าง เพราะเราเป็นเด็กใหม่ของโรงเรียนนี้ จึงต้องมีเพื่อนเอาไว้
แล้วผมก็หันไปทางข้างๆของผม เขาเป็นเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาลทอง ผมเลยรวบรวมความกล้าที่มีทั้งหมดในตอนนั้น ทักเขา
“หวัดดี ชื่อไรอ่ะ เราเป็นเด็กใหม่ ชื่อต้นน่ะ” ผมโล่งอกเมื่อพูดจบประโยค
แล้วเขาก็ตอบผมด้วยความเป็นมิตรว่า “ดีครับ เรา ไรท์ เป็นเด็กใหม่เหมือนกัน ยินดีที่ได้รู้จักครับ ต้น”
ผมกับไรท์คุยเป็นเวลานานมากและการทักทายทำให้เราเป็นเพื่อนสนิทกันโดยปริยาย จน ผอ. พูดเสร็จ ไรท์ก็บอกว่า
“หวังว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันน่ะต้น”
“อื้ม” ผมตอบ
แล้วเรา 2 คนก็ลุกขึ้น แล้วกะว่าจะไปดูว่าเราอยู่ห้องไหนที่บอร์ด แต่แล้วก็มีเสียงเหมือนเรียกผมว่า “พี่ต้น รอช้านด้วย”
เอ๊ะ เสียงคุ้นๆแหะ ผมคิด
แล้วผมก็หันหลังไปแล้วก็เจอกับ
“ไอโม !” ผมอุทานขึ้น
“นู๋พลาดอะไรไปอ่ะเปล่า พี่ต้น” โมถามผม
“พลาดไปเยอะเลยแระ เมิงนี่สายจริงๆ น่าจะมาให้เร็วหน่อย กรูเกือบตายรู้ไหม ไอโบ๊ทมันแกล้งกรูแทบตาย ถ้าเมิงมาเร็วๆหน่อย ไอโบ๊ทจะได้แกล้งเมิงแทนไง” ผมบ่น
“เฮ้อ ... ขอโทษค่ะคุณพี่ชาย คราวหลังนู๋จะ...” โบพูดไม่ทันจบ ผมก็พูดต่อไปว่า “เออๆๆ ไม่ต้องแก้ตัวแล้ว ไปดูที่บอร์ดได้แล้ว ว่ามึงอ่ะอยู่หอไหน”
“คร้า คุณพี่ชาย” โมตอบ
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปน่ะ :)
ความคิดเห็น