ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คยูเบาๆหน่อยสิมินเจ็บนะ
“ฉันชื่อคยู”คยูยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ในใจเพราะเค้ารู้ว่ายังไงอีกไม่นานฟักทองอาจเป็นของเค้าก็ได้
“อืมขอบคุณนายจิงๆ พรุ่งนี้มินจะให้คนขับรถมาคืนชุดให้นะ
มินไปล่ะนะบายๆๆ”ซองมินพูดยิ้มๆนิดๆ
“นายจะไปไหนของนาย”คยูถามคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินออกไป
“มินจะกลับบ้านแล้วล่ะมินไม่กล้าเข้าไปเจอเพื่อนแล้วมินอายอะ”ซองมินยิ้มเจื่อนๆ
“นายจะลาออกว่างั้น”คยูพูดถามซองมิน
“อืม”ซองมินพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไป แต่มือหนาก็กระชากร่างเล็กให้หันกลับมา
“คูยเบาๆหน่อยสิมินเจ็บนะ”ซองมินสะบัดแขนให้หลุดจากมือของชายหนุ่มที่บีดข้อมือเค้าอยู่
“นายจะยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”ซองมินเอียงคอด้วยความสงใสว่าทำไมจะไปไม่ได้
“ทำไมล่ะก็มินไม่ชอบที่นี่ นี่หน่า”ซองมินโมโหที่คยูยุ่งเรื่องของเค้า
“หรอเอ่องั้นนายไปเถอะ”คยูปล่อยคลายมือออกจากข้อมือของร่างเล็ก ร่างเล็กที่มือหน่าปล่อยมือออกก็เดินออกไปแต่ก็ถูกกระชากกับมาอีก
“อะระ…..”ริมฝีปากของคนตัวสูงทาบลงมาบนริมฝีปากได้รูปของซองมิน ร่างเล็กพยายามเบนตัวหนี้แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรกับทำให้ คยูบีบข้อมือร่างบางแรงขึ้น คนตัวสูงพยายามใช้ลิ้นเข้าไปหารสชาติความหวานจากโพร่งปากแต่ซองมินก็ปิดปากสนิทไม่ยอมให้ลิ้นใหญ่เข้ามาสัมผัสรสชาติความหวาน คยูจึงใช้มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อพละของซองมินแล้วรูปไร้แผ่นอกเล็กของซองมิน ร่างเล็กตกใจจึงทำให้ลิ้นใหญ่สามารถเรียรับความหนาวในโพร่งปากเล็กได้ ร่างเล็กที่ปฏิเสธจูบในตอนแรกเมื่อได้รับสัมผัสกลับเคลิบเคลิ้มตาม
“อื้อ อะ ..”ซองมินครางเสียงหวาน
แชะเสียงถ่ายรูป
ร่างเล็กได้สติจึงพลักอกคยูแต่ก็ทำไม่ได้
แชะเสียงถ่ายรูป
คยูยังจูบซองมินต่อไปร่างสูงผลัดออกจากริมฝีปากบางแล้วเอากล้องที่ตัวเองถ่ายรูปไปเมื่อกี้ มาดูผลงาน
“ใช้ได้เลยดูถ้านายจะชอบจูบของฉันนะซองมิน”คยูหันไปถามร่างเล็ก
“นายจะถ่ายรูปฉันทามไม่ ลบออกเด๋วนี้นะ”ซองมินเอามือไปคว้ากล้องแต่ก็คว้าไม่ทัน
“นายจะย้ายโรงเรียนไม่ใช่หรอ”คยูถาม
“ใช่ แล้วนายจะทำไม”ซองพูดด้วยความอารมณ์เสีย
“ถ้านายย้ายโรงเรียนฉันก็จะเอารูปนี้ไปแปะให้ทั่วโรงเรียนแล้วก็อินเทอร์เน็ตแต่ถ้านายไม่คิดจะย้ายฉันก็จะเก็บมันไว้ดูเล่นคนเดียว”คยูพูดส่งสายตากวนๆให้ซองมิน
“อย่าทำแบบนั้นเลยนะฉันไม่ชอบที่นี่จิงๆให้ฉันไปเถอะ”ซองมินอ้อนวอนน้ำตาคลอเบ้า
“หึๆไม่ต้องมาใช้น้ำตากับฉันหลอกมันไม่ได้ผลน่ะ”ร่างสูงยิ้มเยาะ
“ก็ได้ๆฉันไม่ย้ายก็ได้ แต่รบรูปทิ้งเถอะนะ”ซองมินอ้อนวอนอีกครั้ง
“ไม่เด็ดขาดเพื่อว่านายจะย้ายออกไปตอนฉันลบล่ะ”ร่างสูงพูดเพราะทัน
“โอเคฉันจะอยู่ที่นี่ต่อไป แล้วเมื่อไรฉันจะได้ไปจากที่นี่ล่ะ”ร่างเล็กถามหนทางย้ายออกจากโรงเรียน
“วันที่ฉันได้เวอร์จิ้นของเธอมาครอบครองมั้ง”คยูพูดหยอกๆ
“บ้าไม่มีวันหรอกให้ฉันมีอะไรกับนายให้ฉันอยู่ที่นี่ไปจนตายดีกว่า”
“นายจะอยู่ไปจนตายก็ได้ฉันไม่ว่าหรอก”คยูยิ้มมุมปาก
“เชอะ”ซองมินเดินกระทืบเท้ากลับไปที่ห้องเรียนโดยมีร่างสูงเดินตามหลังมาด้วยร่างเล็กกระชากประตูห้องออกอย่างแรงแล้วเดินดุ่มๆเข้าไปโดยที่ลืมขออนุญาตอาจารย
์ ร่างเล็กมองหาที่นั่งดีแต่ก็ไม่มีสักที่
“ซองมินนั่งนี่สิ”เพื่อนในห้องคนหนึ่งเรียกซองมิน
“เราหรอ”ซองมินชี้ที่ตัวเอง
“อืมใช่นายแหละ”เพื่อนคนนั้นยิ้มให้ซองมิน
“ขอบใจนะ”ซองมินนั่งลงข้างเพื่อนคนนั้น
“เราชื่อฮันคยองยินดีที่ได้รู้จัก”ยื่นมือมาเช็ดแฮนกับร่างเล็ก
“เช่นกัน”ร่างเล็กยิ้มแอ๊บแบ๊วส่งให้ฮันคยอง
คยูที่เห็นร่างเล็กยิ้มเหมือนมีความสุขเลยหมั่นไส้เลยลุกไปรากคอเสื้อร่างเล็กมานั่งกับเค้า
“จะรากมินไปไหนปล่อยนะหายใจไม่ออก แคกๆ”ร่างเล็กหอบหายใจ
“มานั่งนี่ตรงนี่”คยูจับร่างเล็กวางกับเก้าอี้
“ทำไมอะฉันนั่งนั่นก็ได้”ซองมินเถียง
“เงียบเถอะน่าอยากจะถ่ายรูปอีกหรือไง”คยูตวาดเสียงดัง
“เอ่อนี่ฉันว่านายไปหาอะไรมามัดคอเสื้อสะมันแหวกจนเห็นไหล่ทั้งสองข้างแล้ว ระวังให้ดีล่ะจะโดนกินไม่รู้ตัว”คยูพูดแล้วเรียริมฝีปากตัวเอง
“บ้าไอ้หมาบ้า”ซองมินว่าพลางเอามือสองข้างปิดหัวไหล่ตัวเอง
................................
ไม่มีใครเม้นให้เลยอะเรื่องมันไม่ดีหรอผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
“อืมขอบคุณนายจิงๆ พรุ่งนี้มินจะให้คนขับรถมาคืนชุดให้นะ
มินไปล่ะนะบายๆๆ”ซองมินพูดยิ้มๆนิดๆ
“นายจะไปไหนของนาย”คยูถามคนตัวเล็กที่กำลังจะเดินออกไป
“มินจะกลับบ้านแล้วล่ะมินไม่กล้าเข้าไปเจอเพื่อนแล้วมินอายอะ”ซองมินยิ้มเจื่อนๆ
“นายจะลาออกว่างั้น”คยูพูดถามซองมิน
“อืม”ซองมินพูดแล้วทำท่าจะเดินออกไป แต่มือหนาก็กระชากร่างเล็กให้หันกลับมา
“คูยเบาๆหน่อยสิมินเจ็บนะ”ซองมินสะบัดแขนให้หลุดจากมือของชายหนุ่มที่บีดข้อมือเค้าอยู่
“นายจะยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”ซองมินเอียงคอด้วยความสงใสว่าทำไมจะไปไม่ได้
“ทำไมล่ะก็มินไม่ชอบที่นี่ นี่หน่า”ซองมินโมโหที่คยูยุ่งเรื่องของเค้า
“หรอเอ่องั้นนายไปเถอะ”คยูปล่อยคลายมือออกจากข้อมือของร่างเล็ก ร่างเล็กที่มือหน่าปล่อยมือออกก็เดินออกไปแต่ก็ถูกกระชากกับมาอีก
“อะระ…..”ริมฝีปากของคนตัวสูงทาบลงมาบนริมฝีปากได้รูปของซองมิน ร่างเล็กพยายามเบนตัวหนี้แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรกับทำให้ คยูบีบข้อมือร่างบางแรงขึ้น คนตัวสูงพยายามใช้ลิ้นเข้าไปหารสชาติความหวานจากโพร่งปากแต่ซองมินก็ปิดปากสนิทไม่ยอมให้ลิ้นใหญ่เข้ามาสัมผัสรสชาติความหวาน คยูจึงใช้มือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในเสื้อพละของซองมินแล้วรูปไร้แผ่นอกเล็กของซองมิน ร่างเล็กตกใจจึงทำให้ลิ้นใหญ่สามารถเรียรับความหนาวในโพร่งปากเล็กได้ ร่างเล็กที่ปฏิเสธจูบในตอนแรกเมื่อได้รับสัมผัสกลับเคลิบเคลิ้มตาม
“อื้อ อะ ..”ซองมินครางเสียงหวาน
แชะเสียงถ่ายรูป
ร่างเล็กได้สติจึงพลักอกคยูแต่ก็ทำไม่ได้
แชะเสียงถ่ายรูป
คยูยังจูบซองมินต่อไปร่างสูงผลัดออกจากริมฝีปากบางแล้วเอากล้องที่ตัวเองถ่ายรูปไปเมื่อกี้ มาดูผลงาน
“ใช้ได้เลยดูถ้านายจะชอบจูบของฉันนะซองมิน”คยูหันไปถามร่างเล็ก
“นายจะถ่ายรูปฉันทามไม่ ลบออกเด๋วนี้นะ”ซองมินเอามือไปคว้ากล้องแต่ก็คว้าไม่ทัน
“นายจะย้ายโรงเรียนไม่ใช่หรอ”คยูถาม
“ใช่ แล้วนายจะทำไม”ซองพูดด้วยความอารมณ์เสีย
“ถ้านายย้ายโรงเรียนฉันก็จะเอารูปนี้ไปแปะให้ทั่วโรงเรียนแล้วก็อินเทอร์เน็ตแต่ถ้านายไม่คิดจะย้ายฉันก็จะเก็บมันไว้ดูเล่นคนเดียว”คยูพูดส่งสายตากวนๆให้ซองมิน
“อย่าทำแบบนั้นเลยนะฉันไม่ชอบที่นี่จิงๆให้ฉันไปเถอะ”ซองมินอ้อนวอนน้ำตาคลอเบ้า
“หึๆไม่ต้องมาใช้น้ำตากับฉันหลอกมันไม่ได้ผลน่ะ”ร่างสูงยิ้มเยาะ
“ก็ได้ๆฉันไม่ย้ายก็ได้ แต่รบรูปทิ้งเถอะนะ”ซองมินอ้อนวอนอีกครั้ง
“ไม่เด็ดขาดเพื่อว่านายจะย้ายออกไปตอนฉันลบล่ะ”ร่างสูงพูดเพราะทัน
“โอเคฉันจะอยู่ที่นี่ต่อไป แล้วเมื่อไรฉันจะได้ไปจากที่นี่ล่ะ”ร่างเล็กถามหนทางย้ายออกจากโรงเรียน
“วันที่ฉันได้เวอร์จิ้นของเธอมาครอบครองมั้ง”คยูพูดหยอกๆ
“บ้าไม่มีวันหรอกให้ฉันมีอะไรกับนายให้ฉันอยู่ที่นี่ไปจนตายดีกว่า”
“นายจะอยู่ไปจนตายก็ได้ฉันไม่ว่าหรอก”คยูยิ้มมุมปาก
“เชอะ”ซองมินเดินกระทืบเท้ากลับไปที่ห้องเรียนโดยมีร่างสูงเดินตามหลังมาด้วยร่างเล็กกระชากประตูห้องออกอย่างแรงแล้วเดินดุ่มๆเข้าไปโดยที่ลืมขออนุญาตอาจารย
์ ร่างเล็กมองหาที่นั่งดีแต่ก็ไม่มีสักที่
“ซองมินนั่งนี่สิ”เพื่อนในห้องคนหนึ่งเรียกซองมิน
“เราหรอ”ซองมินชี้ที่ตัวเอง
“อืมใช่นายแหละ”เพื่อนคนนั้นยิ้มให้ซองมิน
“ขอบใจนะ”ซองมินนั่งลงข้างเพื่อนคนนั้น
“เราชื่อฮันคยองยินดีที่ได้รู้จัก”ยื่นมือมาเช็ดแฮนกับร่างเล็ก
“เช่นกัน”ร่างเล็กยิ้มแอ๊บแบ๊วส่งให้ฮันคยอง
คยูที่เห็นร่างเล็กยิ้มเหมือนมีความสุขเลยหมั่นไส้เลยลุกไปรากคอเสื้อร่างเล็กมานั่งกับเค้า
“จะรากมินไปไหนปล่อยนะหายใจไม่ออก แคกๆ”ร่างเล็กหอบหายใจ
“มานั่งนี่ตรงนี่”คยูจับร่างเล็กวางกับเก้าอี้
“ทำไมอะฉันนั่งนั่นก็ได้”ซองมินเถียง
“เงียบเถอะน่าอยากจะถ่ายรูปอีกหรือไง”คยูตวาดเสียงดัง
“เอ่อนี่ฉันว่านายไปหาอะไรมามัดคอเสื้อสะมันแหวกจนเห็นไหล่ทั้งสองข้างแล้ว ระวังให้ดีล่ะจะโดนกินไม่รู้ตัว”คยูพูดแล้วเรียริมฝีปากตัวเอง
“บ้าไอ้หมาบ้า”ซองมินว่าพลางเอามือสองข้างปิดหัวไหล่ตัวเอง
................................
ไม่มีใครเม้นให้เลยอะเรื่องมันไม่ดีหรอผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น