ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนคนใหม่
"ลุงฮงคับขับเร็วๆหน่อยสิคับมินรีบไปโรงเรียนนะคับ"ฟักทองน้อยพูดกับคนขับรถเพราะเค้ารีบ
มากจีงๆนี่มันจะแปดโมงครึ่งแล้วเค้ายังไม่ถึงโรงเรียนเลยแล้วโรงเรียนเค้าอยู่ที่ไหนเค้ายังไม่
รู้เลย
"แล้วโรงเรียนคุณหนูอยู๋ตรงไหนคับโรงเรียนใหม่หรือเก่ากันคับมันเยอะจนลุงจำไม่ได้แล้ว"
"โรงเรียนอะไรสักอย่างที่มันชื่อซอยเตียงทรุดอะคับ"ชื่อโรงเรียนมันแปลกโน๊ะคนน่ารักคิดในใจ
"คับลุงศิษเก่าที่นั้นเลยฮาๆ" แล้วจะบอกมินไม่อะหา
.............................................
"ถึงแล้วคับคุณหนูตอนเย็นคุณหนูมารอลุงตรงนี้นะคับ"ลุงฮงยิ้มให้กับคุณหนูของเค้าด้วยความเอ็นดู
"คับลุงรอที่นี่ถึงเย็นไม่ได้หรอคับ" ซองมินทำหน้าตาน่าสงสารใส่ลุง
"คุณหญิงบอกว่าให้ผมส่งแล้วกับเลยคับ"
"คับตอนเย็นมารับมินเร็วนะคับลุงบายๆคับ"มินนี้โบกมือบายๆลุงคนขับรถแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน
ฟักทองน้อยเดินอย่างไม่รู้ว่าจะต้องเดินไปตึกไหนเลยเดินหาประชาสัมพันธ์ก่อนเมื่อเจอประชาสัมพันธ์
เค้าก็เดินเข้าไปถามว่าตึกของม.6อยู่ทางไหนประชาสัมพันธ์ที่ถูกคนน่ารักถามถึงกับตกใจเมื่อเห็น
ชื่อและนามสกุลที่ปักอยู่ที่อกมันสื่อบอกได้ว่าเค้าคือคุณหนูของตระกลูลีที่มีธุระกิจหลายๆอย่างเช่น
ส่งออกรถยี่ห้อดังและสายการบินชื่อดังในหนึ่งปีตระกลูลีนำเงินเข้าครอบครับเป็นพันล้านหรือมากกว่านั้น
"เด๋วอาจารย์พาเธอไปส่งที่ตึกแล้วกันนะ"อาจารย์จูงมือนักเรียนน่ารักคนนี่ไปที่ตึกม.6และพาไปส่งถึงห้อง
ห้องที่ีซองมินได้อยู่นั้นคือห้องม.6/1
"คุณหนูเดินเข้าไปในห้องเลยนะค่ะ"อาจารย์พูดกับซองมินเหมือนเคารพซองมิน
"อาจารย์อย่าเรียกผมอย่างนั้นเลยคับ"ซองมินรู้สึกไม่ดีที่ผู้ที่ให้ความรู้เค้ามาเรียกเค้าว่าคุณหนู
"จ่ะๆงั้นอาจารย์ไปแล้วนะ คะ..คุณเอ่อซองมิน"
อาจารย์กลับไปซองมินก็เปิดประตูห้องที่มีเสียงดังเจียวจาวแล้วขออนุญาติ
"ขออนุญาติคับ"ซองมินมองคุณครูที่กำลังเขียนอะไรบนกระดานและหันไปมองเพื่อนหน้าใหม่
ที่ตอนแรกส่งเสียงดังแต่พอเค้าเข้ามากลับเงียบกันหมด
"อ่าวนั่นนักเรียนใหม่ใช่ไหม"คุณครูหน้าสวยถามนักเรียนหน้าหวานด้วยความเอ็นดู
"คับ"ซองมินยิ้มให้กับคุณครูใจดี
"เดินมาตรงนี้ซิจ้ะมาแนะนำตัวกลับเพื่อนๆหน่อย"ครูกวักมือให้ซองมินเข้ามายืนตรงหน้าห้อง
"สวัสดีครับผมลี ซองมิน คับฝากตัวด้วยนะคับ"ซองมินยิ้มให้เพื่อนๆๆ
"หัวใจด้วยได้ป่ะคับมิน"เพื่อนคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาทำให้เพื่อนๆคนอื่นโฮร้องเหมือนถูกใจในคำพูด
ซองมินได้แต่ยิ้มไม่ได้ยิ้มเพราะเขินนะแต่ยิ้มเพราะกำลังจะบ่อน้ำตาแตกอีกแล้วเค้ากำลังฝืนยิ้ม
ซองมินอ่อนแอมากเลยแค่มีคนแซวเค้าเค้าก็แถบจะต่อมน้ำตาแตกแล้ว
"ว่าไงคับคนสวยหัวใจได้ป่ะคับ กิ๊วๆๆ"เพื่อนยังแซวไม่เลิก
"อะพวกเลยดูนั้นซองมินไม่ได้รูดซิบกางเกงยั่วพวกเราหรอคับมิน"ซองมินตาโตก้มลงไปมองเป้ากางเกง
ตัวเองเค้ารูดซิบปิดแต่ซิบมันแตกซะแล้วเค้ารูดซิปขึ้นไปมาเพื่อจะให้มันปิดแต่มันก็เป็นไปไม่ได้
น้ำตาเริ่มไหลไปหน้าเริ่มแดงขึ้นเพราะความอายเพื่อนก็หัวเราะกับกิริยาของซองมินตอนนี้แต่ๆแล้วก็มีเสียง
ดัง ปัง เป็นเสียงทุ่มหนังสือลงกับโต๊ะ
"พวกนายหยุดหัวเราะได้แล้ว"ชายหนุ่มคนที่ทุ่มหนังสือเดินมาที่ซองมินที่พยายามรูดซิบปิดชายหนุ่มจับมือซอง
มินแล้วจูงออกนอกห้องเค้าตะโกนขออนุญาติอาจารย์"ขออุนญาติพาเพื่อนไปเปลี่ยนกางเกงแป๊บคับ"ซองมินที่ถูกจูง
ก็ตกใจที่เค้าคนนี้จูงเค้าออกมาจากห้องและอายที่ซิบต่อหน้าเพื่อนๆ
"จะพาเราไปไหนเหรอ"ซองมินกระพลิบตาปลิบๆ
"พาไปเปลี่ยนกางเกงไง"ชายหนุ่มตอบแบบส่งๆ
"เราไม่มีกางเกงสำรองอะ"ซองมินพูดกับคนหล่อใจดี
"ฉันให้ยืมก่อนเอาชุดพละของฉันใส่ไปก่อนอะเอาไป"คนตัวสูงยื้นเสื้อผ้าให้คนตัวเล็ก
คนตัวเล็กรับมาทันทีแล้วรีบเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เสร็จแล้วขอบคุณนะที่ให้ยืมอะ"ซองมินยิ้มให้คนตัวสูงมือทั้งสองข้างของซองมินก็จับขอบกลางเกงไว้ไม่ให้มันร่วงลงมา
กางเกงมันใหญ่กว่าตัวเค้าเสียอีกแถมขากางเกงยังยาวรากพื้นอีกเสื้อผ้าที่ใส่กับร่างสูงพอดีแต่พอมาใส่กับคนตัวเล็กกลับเป็น
หลวมมากคอเสื้อก็กว้างคนเห็นไหลขาวๆของคนตัวเล็กร่างสูงที่เห็นอย่างนั้นเลยจับหูกางเกงแล้วผูกให้มันพอดีกับเอวคนร่างเล็ก
แล้วพับขาและแขนเสื้อที่ยาวลุ่มล่ามจับชายเสื้อยัดใส่เข้าไปในกางเกงคนตัวเล็กมองคนร่างสูงที่กำลังจัดเสื้อผ้าให้เค้าอยู่
"เสร็จแล้ว"ชายหนุ่มยิ้มมุมปากนิดๆ
"เราขอบคุณนายมากเลยนะ นายชื่ออะไรหรอ"ซองมินถามคนร่างสูง
"ฉันชื่อคยู"คยูยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ในใจเพราะเค้ารู้ว่ายังไงอีกไม่นานฟักทองอาจเป็นของเค้าก็ได้
...............................................................
แต่งครั้งแรกจร้าถ้าไม่ดีไงก็บอกน้าจะปรับปรุงจร้า^_^เม้นๆให้หน่อยนะอยากรู้ว่าเราแตง่แล้วเป็นไงไม่ดีหรือไม่่น่าสนใจ
อะไรแบบนั้นแหละอีกอย่างอยากให้เรื่องเป็นไงต่อไปก็บอกได้นะ
มากจีงๆนี่มันจะแปดโมงครึ่งแล้วเค้ายังไม่ถึงโรงเรียนเลยแล้วโรงเรียนเค้าอยู่ที่ไหนเค้ายังไม่
รู้เลย
"แล้วโรงเรียนคุณหนูอยู๋ตรงไหนคับโรงเรียนใหม่หรือเก่ากันคับมันเยอะจนลุงจำไม่ได้แล้ว"
"โรงเรียนอะไรสักอย่างที่มันชื่อซอยเตียงทรุดอะคับ"ชื่อโรงเรียนมันแปลกโน๊ะคนน่ารักคิดในใจ
"คับลุงศิษเก่าที่นั้นเลยฮาๆ" แล้วจะบอกมินไม่อะหา
.............................................
"ถึงแล้วคับคุณหนูตอนเย็นคุณหนูมารอลุงตรงนี้นะคับ"ลุงฮงยิ้มให้กับคุณหนูของเค้าด้วยความเอ็นดู
"คับลุงรอที่นี่ถึงเย็นไม่ได้หรอคับ" ซองมินทำหน้าตาน่าสงสารใส่ลุง
"คุณหญิงบอกว่าให้ผมส่งแล้วกับเลยคับ"
"คับตอนเย็นมารับมินเร็วนะคับลุงบายๆคับ"มินนี้โบกมือบายๆลุงคนขับรถแล้วเดินเข้าไปในโรงเรียน
ฟักทองน้อยเดินอย่างไม่รู้ว่าจะต้องเดินไปตึกไหนเลยเดินหาประชาสัมพันธ์ก่อนเมื่อเจอประชาสัมพันธ์
เค้าก็เดินเข้าไปถามว่าตึกของม.6อยู่ทางไหนประชาสัมพันธ์ที่ถูกคนน่ารักถามถึงกับตกใจเมื่อเห็น
ชื่อและนามสกุลที่ปักอยู่ที่อกมันสื่อบอกได้ว่าเค้าคือคุณหนูของตระกลูลีที่มีธุระกิจหลายๆอย่างเช่น
ส่งออกรถยี่ห้อดังและสายการบินชื่อดังในหนึ่งปีตระกลูลีนำเงินเข้าครอบครับเป็นพันล้านหรือมากกว่านั้น
"เด๋วอาจารย์พาเธอไปส่งที่ตึกแล้วกันนะ"อาจารย์จูงมือนักเรียนน่ารักคนนี่ไปที่ตึกม.6และพาไปส่งถึงห้อง
ห้องที่ีซองมินได้อยู่นั้นคือห้องม.6/1
"คุณหนูเดินเข้าไปในห้องเลยนะค่ะ"อาจารย์พูดกับซองมินเหมือนเคารพซองมิน
"อาจารย์อย่าเรียกผมอย่างนั้นเลยคับ"ซองมินรู้สึกไม่ดีที่ผู้ที่ให้ความรู้เค้ามาเรียกเค้าว่าคุณหนู
"จ่ะๆงั้นอาจารย์ไปแล้วนะ คะ..คุณเอ่อซองมิน"
อาจารย์กลับไปซองมินก็เปิดประตูห้องที่มีเสียงดังเจียวจาวแล้วขออนุญาติ
"ขออนุญาติคับ"ซองมินมองคุณครูที่กำลังเขียนอะไรบนกระดานและหันไปมองเพื่อนหน้าใหม่
ที่ตอนแรกส่งเสียงดังแต่พอเค้าเข้ามากลับเงียบกันหมด
"อ่าวนั่นนักเรียนใหม่ใช่ไหม"คุณครูหน้าสวยถามนักเรียนหน้าหวานด้วยความเอ็นดู
"คับ"ซองมินยิ้มให้กับคุณครูใจดี
"เดินมาตรงนี้ซิจ้ะมาแนะนำตัวกลับเพื่อนๆหน่อย"ครูกวักมือให้ซองมินเข้ามายืนตรงหน้าห้อง
"สวัสดีครับผมลี ซองมิน คับฝากตัวด้วยนะคับ"ซองมินยิ้มให้เพื่อนๆๆ
"หัวใจด้วยได้ป่ะคับมิน"เพื่อนคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาทำให้เพื่อนๆคนอื่นโฮร้องเหมือนถูกใจในคำพูด
ซองมินได้แต่ยิ้มไม่ได้ยิ้มเพราะเขินนะแต่ยิ้มเพราะกำลังจะบ่อน้ำตาแตกอีกแล้วเค้ากำลังฝืนยิ้ม
ซองมินอ่อนแอมากเลยแค่มีคนแซวเค้าเค้าก็แถบจะต่อมน้ำตาแตกแล้ว
"ว่าไงคับคนสวยหัวใจได้ป่ะคับ กิ๊วๆๆ"เพื่อนยังแซวไม่เลิก
"อะพวกเลยดูนั้นซองมินไม่ได้รูดซิบกางเกงยั่วพวกเราหรอคับมิน"ซองมินตาโตก้มลงไปมองเป้ากางเกง
ตัวเองเค้ารูดซิบปิดแต่ซิบมันแตกซะแล้วเค้ารูดซิปขึ้นไปมาเพื่อจะให้มันปิดแต่มันก็เป็นไปไม่ได้
น้ำตาเริ่มไหลไปหน้าเริ่มแดงขึ้นเพราะความอายเพื่อนก็หัวเราะกับกิริยาของซองมินตอนนี้แต่ๆแล้วก็มีเสียง
ดัง ปัง เป็นเสียงทุ่มหนังสือลงกับโต๊ะ
"พวกนายหยุดหัวเราะได้แล้ว"ชายหนุ่มคนที่ทุ่มหนังสือเดินมาที่ซองมินที่พยายามรูดซิบปิดชายหนุ่มจับมือซอง
มินแล้วจูงออกนอกห้องเค้าตะโกนขออนุญาติอาจารย์"ขออุนญาติพาเพื่อนไปเปลี่ยนกางเกงแป๊บคับ"ซองมินที่ถูกจูง
ก็ตกใจที่เค้าคนนี้จูงเค้าออกมาจากห้องและอายที่ซิบต่อหน้าเพื่อนๆ
"จะพาเราไปไหนเหรอ"ซองมินกระพลิบตาปลิบๆ
"พาไปเปลี่ยนกางเกงไง"ชายหนุ่มตอบแบบส่งๆ
"เราไม่มีกางเกงสำรองอะ"ซองมินพูดกับคนหล่อใจดี
"ฉันให้ยืมก่อนเอาชุดพละของฉันใส่ไปก่อนอะเอาไป"คนตัวสูงยื้นเสื้อผ้าให้คนตัวเล็ก
คนตัวเล็กรับมาทันทีแล้วรีบเข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เสร็จแล้วขอบคุณนะที่ให้ยืมอะ"ซองมินยิ้มให้คนตัวสูงมือทั้งสองข้างของซองมินก็จับขอบกลางเกงไว้ไม่ให้มันร่วงลงมา
กางเกงมันใหญ่กว่าตัวเค้าเสียอีกแถมขากางเกงยังยาวรากพื้นอีกเสื้อผ้าที่ใส่กับร่างสูงพอดีแต่พอมาใส่กับคนตัวเล็กกลับเป็น
หลวมมากคอเสื้อก็กว้างคนเห็นไหลขาวๆของคนตัวเล็กร่างสูงที่เห็นอย่างนั้นเลยจับหูกางเกงแล้วผูกให้มันพอดีกับเอวคนร่างเล็ก
แล้วพับขาและแขนเสื้อที่ยาวลุ่มล่ามจับชายเสื้อยัดใส่เข้าไปในกางเกงคนตัวเล็กมองคนร่างสูงที่กำลังจัดเสื้อผ้าให้เค้าอยู่
"เสร็จแล้ว"ชายหนุ่มยิ้มมุมปากนิดๆ
"เราขอบคุณนายมากเลยนะ นายชื่ออะไรหรอ"ซองมินถามคนร่างสูง
"ฉันชื่อคยู"คยูยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ในใจเพราะเค้ารู้ว่ายังไงอีกไม่นานฟักทองอาจเป็นของเค้าก็ได้
...............................................................
แต่งครั้งแรกจร้าถ้าไม่ดีไงก็บอกน้าจะปรับปรุงจร้า^_^เม้นๆให้หน่อยนะอยากรู้ว่าเราแตง่แล้วเป็นไงไม่ดีหรือไม่่น่าสนใจ
อะไรแบบนั้นแหละอีกอย่างอยากให้เรื่องเป็นไงต่อไปก็บอกได้นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น