my heart หัวใจของฉันมีแต่นายเพลย์บอย (kyumin)

ลำดับตอนที่ #8 : ฉันจะรอคำตอบ

 “อืม”ดงเฮพยักหน้ารับ


“ไปนอนกันเถอะ”ซองมินชวนเพื่อนสนิทไปนอนเพราะตัวเค้าเริ่มง่วง


“อืมไปสิด๊องก็ง่วงอยู่”ทั้งสองเดินไปที่ห้องเมื่อหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายกันทั้งคู่ร่างทั้งสองที่เหมือนเด็กซนแต่ตอนนอนนั้นน่ารักกว่าเด็กเพิ่งเกิดซองมินนอนกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ดงเฮก็เช่นกันแต่เป็นตุ๊กตาปลานีโม่ตัวที่ซองมินเอามาว่างไว้ที่หมอน



  .....................................



ร่างสูงลงตัวลงนอนข้างร่างบางที่หมดเรี่ยวแรงเพราะใช้พลังในการทำกิจกรรมมากไปหน่อย ร่างสูงกอดร่างบางที่นอนข้างจมูกของฮันคยองหอมไปตามซอกคอและก็ไหล่ขาวของฮยอกแจที่กำลังหอบหายใจ


“นายรักฉันไหมฮยอก”ฮันคยองที่นอนกอดฮยอกแจถาม


“ฉันยังไม่สามารถให้คำตอบนายได้ ฉันยังไม่รู้ใจตัวเองขอเวลาฉันได้ไหมแต่ฉันก็ไม่ได้รังเกียจนายนะ”ฮยอกแจหลับตาลงและพูดโดยไม่ได้มองหน้าฮันคยอง


“แล้วนายยอมฉันทำไมนายยอมทำไม”ฮันคยองคล้ายอ้อมกอดและลุกขึ้นนั่ง


“ฉันก็ไม่รู้ร่างกายมันไม่ปฏิเสธกับการกระทำของนาย”ฮยอกยังคงนอนหลับตอบแบบเฉยๆ


“ฉันรักนายฉันพูดคำนี่กับนายตั้งแต่ที่รู้ว่าชอบนายแต่ที่นายกลับตอบกลับฉันมาด้วยคำว่าฉันรักคยูทุกทีนายคิดถึงหัวใจของฉันบางไหมว่าฉันรู้สึกยังไงฉันไม่ได้มีหัวใจทำด้วยหินนะจะได้ไม่รู้สึกอะไรเลยอะ”ฮันคยองตอบ


“ฉันไม่แน่ใจนายรอคำตอบหน่อยได้ไหมฮัน”ฮยอกแจลุกขึ้นมานั่งข้างฮันคยอง


“ก็ได้ฉันจะรอคำตอบของนาย”ฮันคยองล้มตัวลงนอน


“อืมขอบใจที่นายจะรอคำตอบของฉัน”ฮยอกแจล้มตัวลงนอนข้างๆๆฮันคยองเช่นกัน
ฮันคยองที่เห็นว่าฮยอกหลับลงไปแล้วยันตัวลุกขึ้นมาจุ๊บหน้าผากของร่างบาง


“ฉันรักนายมากกว่าที่นายเห็นนะความรักของเราไม่สิของฉันคนเดียวเพราะนายยังไม่ได้รักฉันเลยหึหึความรักของฉันมันจะทำให้นายหันมารักฉันบางลึเปล่านะ”ฮันคยองพูดจบก็จุ๊บไปที่หน้าปากของคนที่เค้ารักอีกที
เค้าก็ลับลงไปฮยอกแจที่แกล้งหลับค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อเห็นว่าฮันคยองหลับสนิทคนตัวเล็กหอมไปที่แก้มของฮันคยองทั้งสองข้างอย่าเบาๆ


“ฉันขอโทษนะฮันฉันยังไม่เข้าใจตัวเองว่าฉันรักใครกันแน่แต่ความรักของนายมันอาจจะทำให้ฉันเปลี่ยนใจก็ได้”ฮยอกแจที่สับสนกับความรู้สึกในใจที่มันไม่ยอมทำอะไรให้ชัดเจนว่าเค้าชอบใครกันแน่ร่างบางน้ำตาลไหลเพราะสงสารฮันคยองที่รักเค้าแต่ตัวเค้ากลับปล่อยให้ร่างสูงรอคำตอบจากเค้า ร่างบางร้องไห้จนหลับซบอกฮันคยอง



  ...........................................................



“ด๊องตื่นๆๆเร็วแม่มินจะไปทำงานแล้วเร็วไปพูดให้หน่อย”ซองมินดึงดงเฮที่นอนติดเตียงอยู่


“อืม”ดงเฮพูดอืมแล้วก็หลับต่อ


“อืมแล้วไมไม่ลุกอะลุกดิ”ซองมินดึงจนแขนดงเฮจะหลุด


“อืมๆๆไปแล้วๆๆ”ดงเฮลุกขึ้นมาแล้วเกาหัวแล้วเดินออกไปหาคุณแม่ของซองมิน
คุณป้าที่เดินออกมาจากห้องพอดีเลยจ๊ะเอ๋กับดงเฮ


“คุณป้าฮะมินให้มาขอให้ว่ามินจะเลี้ยงกะต่าย”ดงเฮพูดออกไปทั้งที่ยังสะลึมสะลือ


 “แม่บอกแล้วไงมินว่าขอพิจารนาก่อน”คุณแม่มองเข้าไปในห้องของลูกชาย


“ก็ได้คับมินจะรอแม่อนุญาต”ซองมินโผล่หน้าออมมานอกห้องคุณแม่เดินมาลูบหัวลูกชายร่างบางทำแก้มป้องยื่นให้แม่หอมแก้มคุณแม่ก็ไม่ปฏิเสธหอมไปฟอดใหญ่


“แม่ไปแล้วนะมินวันนี้แม่กลับดึกนะมีประชุม”คุณแม่เดินออกไป


“ด๊องตื่นๆๆๆ”ซองมินปลุกดงเฮที่ยื่นพิงผนังหลับไป


“ง่ะ”ดงเฮบิดขี้เกียจ


“ไปอาบน้ำไปโรงเรียนกันเถอะเด๋วไปกินข้าวด้วยชุดของนายซักเสร็จแล้วเด๋วแม่บ้านเอาขึ้นมาให้นะ”ซองมินว่าจบแล้วเดินไปอาบน้ำ



  .........................................................



ดงเฮและซองมินมาถึงโรงเรียนก็แยกย้ายไปเข้าห้องเรียนของตนเอง ซองมินเดินเข้าไปในห้องเรียนของตัวเองยิ้มให้กับทุกคนที่มองเค้าทุกคนที่มองก็ไม่ละสายตาจากร่างบางเลยเพราะวันนี้ซองมินดูน่ารักสดใส่กว่าเมื่อวานมากๆ คนตัวเล็กที่เดินมาถึงโต๊ะของตัวเองก็ว่างกระเป๋าและค่อยๆนั่งลงซองมินหยิบหนังสือเรียนออกมาจากกระเป๋านักเรียนเพื่อจะเตรียมความพร้อมก่อนเรียน ร่างบางหันไปดูที่โต๊ะของคยูร่างสูงยังไม่มาโรงเรียนเลยหรอนี่โรงเรียนใกล้จะเข้าแล้วนะ


“สั่งให้มินมาแล้วคยูก็ไม่มาแหวะรู้งี้ไม่มาดีกว่า”ซองมินพึมพ่ำกับตัวเอง


“อะไรของนายพูดคนเดียวก็เป็นโน๊ะ”คยูที่เพิ่งเดินเข้ามาเห็นซองมินพูดอะไรไม่หยุดเลยทัก


“ฉันพูดคนเดียวแล้วนายมาฟังฉันพูดกับตัวฉันทำไมนิสัยไม่ดี”ซองมินว่าคนตัวสูง


“ก็นิสัยไม่ดีหน่ะสิฉันเคยบอกไหมว่าฉันเป็นคนดี”คยูยักไหล่แบบไม่สนคำพูดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะเรียนของตัวเอง
ร่างสูงเห็นคนตัวเล็กไม่ได้เป็นอะไรมากเรื่องที่จมน้ำก็รู้สึกดีขึ้นแล้วเลยนั่งผิวปากเล่นเพื่อนก็ไม่ได้สนใจอะไร สักพักนักเรียนที่นั่งคุยกันก็นั่งเรียบร้อยเพราะอาจารย์เข้าสอนแล้ว


“นักเรียนวันนี้อาจารย์จะให้ทำงานกลุ่มนะ”อาจารที่พึ่งเข้ามาก็สั่งยิ๊ก


“โฮอาจารย์คับสอนอย่างเดียวไม่ได้หรอคับ”เพื่อนในห้องคนหนึ่งค้าน


“พวกเธอยังไม่มีคะแนนเก็บเลยนะหรือจะไม่เอาหาคะแนนหน่ะ”


“เอาคับ”นักเรียนทุกคนตอบพร้อมกัน


“จับกลุ่มสามคนสิบกลุ่มเร็วด้วยนะ”สิ่นคำสั่งของคุณครูนักเรียกทุกคนก็หากลุ่มซองมินที่นักอยู่หน้าห้องก็มีเพื่อนเรียก 


“ซองมิน ซองมิน ซองมิน”เพื่อนในห้องชวนคนตัวเล็กไปอยู่ในแต่ละกลุ่ม


“แล้วมินจะแยกร่างไปหรือไงเล่าอยู่กลุ่มไหนดีอะอ๋ออยู่กะฮันคยองดีกว่า”ร่างบางเดินดุ๊กดิ๊กไปที่ฮันคยองที่นั่งเฉย


“อยู่ด้วยคนสิ”ซองมินเดินไปหยุดยื่นตรงหน้าฮันคยอง


“อืมได้ๆดีใจที่มินอยู่กลุ่มเรา”ฮันคยองยิ้มให้ตัวเล็ก


“อืมแต่ยังขาดอีกคน”ซองมินนั่งลงข้างฮันคยอง


“ช้านเอาช้านเข้ากลุ่มด้วย”เพื่อนตะโกนโว้ยวาย


“พวกนายเงียบไปฉันจะอยู่กลุ่มนี่เอง”คยูลุกมาจากโต๊ะเรียนของเค้าเดินมาที่โต๊ะของฮันคยองแล้วรากเก้าอี้มานั่ง


“ฉันอยู่ด้วยหวังว่าไม่มีปัญหานะ”คยูหันไปถามซองมิน


“อืมไม่มีปัญหา”ซองมินตอบ


“เสร็จหรือยังนักเรียนเอานี่ไปทำสงตัวแทนมารับชิ้นงานไปนะ”คุณครูว่างชิ้นงานลงบนโต๊ะหน้าห้อง


“เดี๋ยวมินไปเอาเองนะ”ซองมินหันไปหาฮันคยองที่นั่งอยู่


“เดี๋ยวเราไปเอาเองก็ได้”ฮันคยองพูดแล้วเตรียมจะลุกไปหยิบ


“ไม่ต้องมินไปเอาเอง”ซองมินวิ่งแซงฮันที่กำลังจะไปเอาชิ้นงาน
คยูนั่งมองฮันและมินที่แย่งกันไปเอาชิ้นงานแบบว่าไม่เห็นหัวกันเลยใช่ไหมร่างบางที่ไปหยิบชิ้นงานมาก็นั่งลงแล้วก็บอกก็แบบหน้าที่ให้ฮันคยองและคยู ฮันคยองมีหน้าที่เขียนซองมินและคยูเป็นคนคิดคำตอบเมื่อแบบหน้าที่เสร็จทุกคนก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง ซองมินที่คิดคำตอบได้ก็หันไปบอกฮันคยองให้เขียนคำตอบลงไประหว่างที่ฮันคยองนั่งเขียนคำตอบซองมินก็เห็นรอยแดงที่คอของฮันคยอง เลยเอานิ้วไปจิ้มที่รอยนั้น


“นี่ไปโดนอะไรมาหรอรอยนี่หน่ะ”ซองมินมองรอยที่อยู่บนคือของฮันคยอง


“ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้หาเมื่อคืนนายก็น่าจะได้ทำแบบนี้นะ”คยูตอบซองมินที่ถามฮันคยอง


“หมายความว่าไงเมื่อวานมันเป็นวันไรหรอถึงต้องมีรอยแบบนี่”ซองมินถามคยูด้วยความสงใส


“อย่าทำเป็นใสซื่อเลยเมื่อคืนเห็นว่านายให้ดงเฮค้างที่บ้านคงจะสนุกกันเลยสิถ้า”คยูพูดแล้วก็หันไปคิดคำตอบ


“ก็สนุกดีนะแล้วเกี่ยวไรกะด๊องอะ”ซองมินสงใสแบบไม่มีที่สิ้นสุด


“เอาหูมานี่”ฮันคยองเรียกซองมินเข้าไปกระซิบ


“ป่าวนะจะบ้าหรอฉันกับดงเฮเป็นเพื่อนกันแล้วจะมีไรกันได้ไงนายคิดอะไรของนายเนี่ยคยู”ซองมินเมื่อรู้คำถามของคยูแล้วเลยรีบพูดว่าคยูทันที


“ฉันก็นึกว่านายจะอย่างนั้นสะอีก”คยูคิดคำตอบไปเลื่อยๆๆอย่างไม่สนใจร่างบางที่พูดบ่นอยู่ได้


“บ้าคิดไรของนาย”ซองมินว่าจบก็เริ่มทำงานอย่างแข็งขันกลุ่มของฮันคยองส่งงานเป็นกลุ่มแรกเลยได้ไปพักก่อน *อยู่ม.หกสบายจริงๆคาบว่างทำไมมันเยอะแยะอย่างนี้ฮาก็ไม่รู้แต่ก็ดีแล้วเรียนเยอะๆก็น่าเบื่อเหมือนกัน*ซองมินคิดในใจ


“ซองมิน”ร่างสูงเรียกคนตัวเล็กที่เดินไปทางหลังโรงเรียน


“หา ตามมาไมอะ”ซองมินหันไปเจอคยูที่เดินตามมา


“ไม่ได้ตามสักหน่อยแค่มาเดินเล่นเฉยๆ”คยูยักไหล่


“อืม”ร่างบางเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่แล้วนั่งพิงต้นไม้ต้นนั้นด้วยความง่วงเลยเผลอหลับไป ร่างสูงที่ยังเดินอยู่แถวนั้นเห็นว่าคนตัวเล็กหลับลงไปแล้วเลยค่อยๆๆย่องเข้ามาใกล้ๆๆแล้วนั่งลงข้าง คยูมองไปที่ริมฝีบางอมชมพูแล้วน่าจุ๊บหรือเกินมีหรอที่ชายหนุ่มจะห้ามใจได้คยูจูบไปที่ริมฝีปากของซองมินร่างบางสะตุ้งตื่นเห็นคยูมาจูบเค้าเลยผลักออกไป 


“ทำไมนายทำแบบนี่หละ”ซองมินเม้นริมฝีปาก


“ฉันยังไม่ได้ทำไรนายเลยนะแค่จูบนิดเดียวเองอะ”คยูเถียง


“นายก็น่าจะขออนุญาตก่อน”ซองมินไม่รู้จะเถียงไรเลยพูดๆไปก่อน


“ถ้าขออนุญาตแสดงว่าได้ใช่ปะฉันขออนุญาตจูบซองมิน”คยูไม่ฟังคำอนุญาติของร่างบางร่างสูงพลักซองมินลงกับพื้นหญ้า ริมฝีบางหนาประกบจูบกับริมฝีปากบางอย่างเร้าร้อนลิ้นร้อนเข้าไปสัมผัสในโปร่งปากเล็กอย่างรวดเร็ว ซองมินไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากดิ้นไปมาร่างสูงยังคงไม่ยอมถอนจูบซองมินที่เริ่มจะเคลิ้มตามเลยปล่อยให้คยูจูบเค้าต่อไปแบบไม่ขัดขืน ร่างสูงและร่างบางจูบแรกน้ำลายกันแบบดูดดื่มซองมินกลืนน้ำลายของฝ่ายตรงข้ามแต่ก็สำลักน้ำลายสะงั้น คยูจึงถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย


“แคกๆๆ”ซองมินไอเนื่องจากสำลักน้ำลาย


“แล้ววันหลังฉันจะของอนุญาตนายบ่อยๆๆนะ”คยูว่าพลางลุกขึ้นนั่ง


“ไม่พอแล้ว”ซองมินตอบไป


“ทำไมอะนายก็ชอบให้ฉันจูบไม่ใช่หรอ”คยูถามร่างบางที่ค่อยลุกขึ้นมานั่ง


....................................

ขอบคุณคอมเม้นเน้อ
เราอาจจะแต่งช้าไปนิดเพราะคิดไม่ค่อยออกเฮอๆๆ
มันดูแปลกไหมเนี่ยตอนนี่เนี่ยแต่งเองยังรู้สึกแปลก