คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 10ชั่วโมงก่อนคืนชำระล้างบาป
The Purge EXO
"One Night a Year , Nothing Is IIIegal"
สาธารณรัฐเกาหลีใต้ ปี 2022
อัตราการว่างงาน 1 %
การเกิดอาชญากรรมต่ำที่สุดในประวัติกาล
เพราะในทุกๆปี จะมีหนึ่งคืน
ที่การก่ออาชญากรรมทุกประเภท
...จะถูกกฎหมาย...
วันที่ 26 ตุลาคม 2022
โรงเรียนมัธยมชินฮวา
10 ชั่วโมงก่อนคืนชำระล้างบาป
“ใช้สูตรอินทิเกรตตรงนี้ก็ถูกแล้วนี่...ทำไมถึงยังไม่ได้คำตอบ”
เสียงบ่นพึมพำพร้อมกับสายตาที่ไล่อ่านการคำนวณของตัวเองใหม่ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ได้ช่วยทำให้ ‘คยองซู’ ไขคำตอบของโจทย์แคลคูลัสตรงหน้าได้เลยซักนิด นึกเจ็บใจความโง่เง่าของตัวเอง ทั้งๆที่อีกไม่กี่วันจะถึงวันสอบเก็บคะแนนครั้งสำคัญแท้ๆแต่เขากลับยังแก้โจทย์แค่นี้ไม่ได้!
ทำใหม่ ต้องเริ่มต้นใหม่
แค่คิดมวลสารในท้องก็เริ่มมีปัญหาแล้ว โรคเครียดลงกระเพาะกับเด็กเตรียมสอบมันเป็นของคู่กันจริงๆ
“คืนนี้ได้ทำฉันเป็นบ้าเหมือนปีที่แล้วแน่ๆ!!”
เสียงร้องโอดโอยของสมาชิกคนหนึ่งในห้องดังขึ้น...พูดตรงๆการที่คยองซูไม่มีสมาธิในการทำโจทย์ตอนนี้อาจจะเป็นเพราะเสียงของคนในห้อง ม.5/8ที่มันดังเจี๊ยวจ๊าวน่ารำคาญเหลือเกิน ธรรมดาก็ปวดประสาทอยู่แล้ว แต่วันนี้กลับเลวร้ายกว่าทุกวัน
เด็กหนุ่มร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ มองรอบห้องที่ตอนนี้แต่ละคนจับกลุ่มคุยกันในหัวข้อที่ไม่ต้องสืบรู้ว่าเป็นเรื่องอะไร...
“แบคฮยอน วันนี้นายจะเอาไง จะไป‘ออกล่า’กับเขารึเปล่า?”
เสียงหนึ่งเรียกความสนใจจากคยองซู ไม่สิ...น่าจะบอกว่าเรียกความสนใจจากคนแทบทั้งห้องเลยก็ว่าได้ ‘บยอนแบคฮยอน’ ผู้ชายที่โดนถามเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ เขาคือคนที่อยู่ท่ามกลางของเสียงพูดคุยทั้งหมด พูดง่ายๆคือหมอนี่คือสีสัน เป็นศูนย์กลางของคนทั้งห้อง...
ใครๆก็อยากรู้กันทั้งนั้นแหละว่าบยอนแบคฮยอนคิดจะทำอะไรในคืนนี้
คืนวันชำระล้างบาป...
“ออกล่าเหรอ? ก็ดีนะ นายคิดว่าฉันจะไปล่าใครดีคืนนี้”
คำพูดของแบคฮยอนเรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งห้อง ไม่เข้าใจว่ามันน่าขำตรงไหน
“ไม่รู้สิ นายไม่มีเลยรึไง คนที่อยากฆ่าอ่ะ? ไหนๆคืนนี้ฆ่าไปก็ไม่มีความผิด...”
“เอาเป็นไอ้เนิร์ดคยองซูดีไหม?”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง ไม่แน่ใจว่าคนที่พูดชื่อเขาเมื่อครู่เป็นชานซองหรือยองแจ ขาประจำที่เหม็นขี้หน้าคยองซูยิ่งกว่าอะไรเพราะไม่กี่วันก่อน...พวกมันเพิ่งจะโดนเขาด่าไปว่า ‘ไอ้พวกไม่มีสมอง’ หลังจากที่พยายามจะมาเอาการบ้านฟิสิกส์ของเขาไปลอก
แต่เสียงหัวเราะของคนทั้งห้องก็ช่วยย้ำได้อย่างดี ว่าคนที่เหม็นขี้หน้าคยองซูไม่ได้มีแค่ไอ้ชานซองหรือยองแจหรอก
เด็กหนุ่มที่กำลังโดนหัวเราะเยาะเงยหน้าขึ้นไปมองตัวต้นเหตุของเรื่องอย่างอดไม่ได้ มันพอดีกับสายตาของแบคฮยอนที่หันมาสบเข้ากับเขาพอดี แววตาของหมอนั่นดูตื่นๆนิดหน่อยเหมือนรู้สึกผิดไม่คิดว่าเพื่อนตัวเองจะพูดอะไรแบบนั้นออกมา แบคฮยอนละสายตาจากเขาแล้วจะหันไปพูดอะไรนิดหน่อยกับเพื่อนในกลุ่ม ก่อนจะผละออกมาจากตรงนั้น...
เวรเอ้ย ไม่ต้องเดินมาหาเลยนะ
“ไง คยองซู”
พูดไม่ทันขาดคำสิน่า
“มีอะไร”
น้ำเสียงของคยองซูดูติดจะรำคาญอย่างจงใจ ถึงมันจะใกล้เคียงกับน้ำเสียงปกติที่ก็ไม่ค่อยจะเป็นมิตรอยู่แล้วก็เถอะ
แบคฮยอนอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรซักอย่างกับเขา ซึ่งก็คงไม่พ้นมาขอโทษแทนเพื่อนหรืออะไรเทือกๆนั้นตามประสาคนมนุษย์สัมพันธ์ดีประจำห้องและอยากให้ทุกคนในห้องรู้สึกดีกับตัวเอง ไม่เว้นแม้แต่ไอ้เนิร์ดโลกแคบไม่มีคนคบอย่างโดคยองซู
แต่สุดท้ายเจ้าตัวก็เงียบไป...หมอนี่ยิ้มกว้างให้กับเขาก่อนจะเดินไปลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ
“คยองซูอา โรคกระเพาะนายเป็นไงมั่ง? ดีขึ้นรึยัง”
เปลี่ยนเรื่องเนียนจังนะ
“ก็ดีขึ้นแล้ว”
“แน่ใจ๊? เมื่อกี้ฉันยังเห็นนายกุมท้องอ่านหนังสืออยู่เลย ปกติใกล้สอบมันต้องกำเริบแล้วไม่ใช่เหรอจ๊ะ”
เวร มันเป็นปรสิตในท้องเขาหรือไงรู้ดีไปหมด
“ถ้ารู้ดีมากนักก็ไม่ต้องมาถาม”
“ก็ต้องถามไว้ก่อน เกิดมาเป็นลมหน้าหออีกก็คงเป็นฉันที่ต้องหอบนายไปโรงพยาบาลอีกรอบ ~”
ได้ทีก็ทวงบุญคุณเลยนะแก!
พูดแล้วก็พาลคิดไปถึงเรื่องเมื่อเดือนก่อน ที่โรคเครียดลงท้องของเขากำเริบหนักจนได้สลบอยู่หน้าประตูหอพัก ก็คงเป็นวันแรกที่เขารู้ว่าแบคฮยอนก็อยู่หอเดียวกัน เป็นวันแรกที่คยองซูกับไอ้หมอนี่ได้มีโอกาสคุยกันทั้งๆที่เป็นเพื่อนร่วมห้องกันมาเกือบจะสองปีแล้ว และเป็นครั้งแรกที่ถูกช่วยเหลือโดยไอ้มนุษย์สัมพันธ์ดีหนึ่งในคนที่เขาค่อนข้างรำคาญบวกกับเหม็นขี้หน้าเป็นการส่วนตัว
แบคฮยอนหัวเราะก๊ากหลังจากเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของคยองซู
“นายนี่ก็ยังขยันเหมือนเดิมเลยเนอะ”
เปลี่ยนเรื่องอีกละ!
“อ่านอะไรน่ะ แคลคูลัสเหรอ” แบคฮยอนหยิบหนังสือของเขาขึ้นมาดูโดยไม่คิดจะขออนุญาตใดๆ
“ใช่ ใกล้สอบแล้วนะฉันแนะนำว่านายก็ควรจะอ่านบ้าง”
ขอเตือนซักนิดในฐานะคนที่เคยช่วยเหลือเขา หน้าแบคฮยอนตอนรู้ว่าตัวเองตกเลขเมื่อเทรมที่แล้วโคตรจะดูไม่ได้เลย
“ฉันต่างหากที่ต้องถามนาย เวลาอย่างนี้คยองซูน้อยก็ยังจะอ่านหนังสือลงอีกนะ”
“...”
คนตรงหน้าปิดหนังสือ ฉีกยิ้มกว้างเงยหน้าขึ้นมามองตาเขา
“คืนนี้เป็นคืนชำระล้างบาปนะ ไม่คิดว่าจะมีคนอยากฆ่านายบ้างเหรอ?”
“ถ้าอยู่แต่กับหอ ไม่ออกไปทำอะไรโง่ๆข้างนอกมันก็แค่คืนคืนหนึ่ง”
“นั่นสิเนอะ ~ หอเราขึ้นชื่อเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยของคืนนี้อยู่แล้ว”
คุยกับไอ้หมอนี่แล้วปวดสมองชะมัด!
“คืนนี้จะมีคนอยากมาฆ่าฉันรึเปล่านะ...”
อยู่ดีๆแบคฮยอนก็เอ่ยขึ้นมาลอยๆ หลังพิงพนักเก้าอี้แล้วโยกหน่อยๆ...อยากบอกไอ้หมอนี่อยู่เหมือนกันว่าถ้าคนที่อยู่ท่ามกลางความรักมากมายอย่างแบคฮยอนโดนตามฆ่า คนอย่างคยองซูก็จะคงตายๆไปตั้งแต่ปีแรกที่รัฐประกาศออกกฎหมายข้อนี้ขึ้นมาแล้ว
“ประเทศเรามันสมควรจะมีคืนอันตรายๆแบบนี้ขึ้นมาจริงๆเหรอ...หรือนายคิดว่าไง?”
“...”
“คืนที่คนเราสามารถฆ่ากันได้แบบถูกกฎหมาย ฉันว่าไอ้คืนชำระล้างบาปนี้มันน่ากลัวเกินไปนะ”
แบคฮยอนพูดขึ้นมา ดูก็รู้ว่าเขากลัว เอาเถอะ...ใครไม่กลัวก็บ้าแล้ว
“คิดถึงแต่เรื่องดีๆของคืนชำระล้างบาปไว้สิ”
“หา?” แบคฮยอนเงยหน้าขึ้นมามองเขางงๆ คงไม่คิดว่าคนอย่างคยองซูจะพูดอะไรปลอบเขาละมั้ง
“เมื่อเช้านายกรัฐมนตรีก็พูดไว้แบบนี้”
อ้างอิงจากข่าวในทีวีเมื่อเช้า
“ฮ่าๆๆ...นั่นสิเนอะ ข้อดีของคืนนี้ก็มีเยอะแยะ...”
ดูเหมือนคำปลอบของคยองซูจะไม่ได้ช่วยอะไรมากเท่าไหร่ เขาเลยเอื้อมมือไปล้วงกระเป๋านักเรียนของตัวเอง หยิบหนังสือหนาๆเล่มหนึ่งขึ้นมา ชื่อของมันคือ ‘รายงานวิจัยว่าด้วยผลลัพธ์ของคืนวันชำระล้างบาป’ เปิดขึ้นมาหน้า298ที่เจ้าตัวใช้ที่ขั้นหนังสือคาดไว้ แล้วเริ่มอ่านวรรคหนึ่งของหน้านั้น
“มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่หัวรุนแรงโดยกำเนิด และไม่อาจที่จะฝืนสัญชาติญาณใน ข้อนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นสงคราม การก่ออาชญากรรม ความรุนแรง
การปลดปล่อยความก้าวร้าวในคืนนี้ ก่อให้เกิดความมั่นคงเชิงจิตวิทยา จากผลลัพธ์ของหลายปีที่ผ่านมาเกาหลีใต้ได้กลายเป็นประเทศกำเนิดใหม่ อาชญากรรมลดลงจนแทบไม่มีให้เห็น เศรษฐกิจเฟื่องฟู ไม่ว่าการชำระล้างบาปจะเลวร้ายอย่างไรในสายตาคนบางกลุ่ม แต่นี่คือผลลัพธ์ของมัน คืนนี้ได้ช่วยประเทศของเราไว้”
อ่านจบก็เงยหน้าขึ้นมา หวังว่ามันจะช่วยให้บยอนแบคฮยอนหายป๊อดได้บ้างแต่ก็ทำได้แค่เรียกเสียงหัวเราะแฮะๆจากคนตรงหน้า
“อะไรน่ะ...นี่ฉันต้องสวดให้นายฟังด้วยเลยไหม? อวยพรแด่เหล่าพระบิดาที่ช่วยให้เราได้กวาดล้าง และชำระจิตใจ....”
“ง่า...พอๆๆ เถอะคยองซู โอเค ฉันเก็ทแล้วว่าคืนนี้มันดียังไง”
แต่ดูเหมือนนายจะยังไม่โอเคนะ คยองซูคิดพร้อมกับขมวดคิ้ว มันพอดีกับเสียงของใครซักคนที่พูดขึ้นมาว่า ‘อาจารย์มาแล้ว!’ ทำให้แบคฮยอนต้องรีบกูรีกูจอไปนั่งที่ของตัวเอง พร้อมๆกับคยองซูที่เก็บหนังสือลงใต้โต๊ะ...
อาจารย์ประจำชั้นเข้ามาก็เริ่มพูดเล็กน้อยถึงเรื่องคืนชำระล้างบาปที่จะเกิดขึ้นในคืนนี้ แน่นอนว่าต้องปลูกฝังข้อดีส่วนใหญ่ของมันให้กับนักเรียน มีย้ำเตือนเรื่องความปลอดภัยปิดท้ายก่อนจะประกาศสิ่งที่ทำให้นักเรียนในห้องต้องฮือฮา
“นักเรียนคะ วันนี้อาจารย์จะแจกคะแนนสอบควิซที่ทำไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนะ ชื่อไหนที่ถูกเรียกให้เดินมารับหน้าห้องนะคะ”
ควิซเลขเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเหรอ
เสียงโอดครวญดังไปทั่วห้อง ก่อนจะเงียบลงเมื่ออาจารย์ประกาศชื่อแรก
“ปาร์คชานยอล”
...
“ปาร์คชานยอล? ไม่อยู่เหรอคะ”
“อาจารย์ครับ สงสัยชานยอลมันกลัวคืนชำระล้างขึ้นสมองจนไม่กล้ามาโรงเรียนแล้วล่ะมั้ง! ฮ่าๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะดังไปทั่วเมื่อนึกถึงไอ้คนเจ้าของชื่อที่มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นอย่างที่ว่า ผู้ชายที่มีฉายาว่า ‘ไอ้บ้าชานยอล’ เพราะเพี้ยนหนักชนิดที่กู่ไม่กลับ แค่นึกถึงหน้าบ๊องๆของหมอนั่นก็อยากจะขำขึ้นมาแล้ว
“ใบลาอยู่บนโต๊ะครับอาจารย์ ชานยอลมีแข่งเบสบอลของเขตครึ่งวันช่วงเช้าครับ"
แบคฮยอนว่าขึ้นหลังจากที่ดูเหมือนหัวหน้าห้องจะลืมบอกที่ปรึกษาไป ครูประจำชั้นพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะเรียกคนต่อไปขึ้นมารับคะแนนควิซ คนแล้วคนเล่าที่ขึ้นไปรับคะแนนบางคนหน้าซีด บ้างก็ดีใจ...
อ้า แล้วท้องเขาก็เริ่มมวลขึ้นมาอีกแล้ว
“โดคยองซู”
ในที่สุดก็ถูกเรียกชื่อ เด็กหนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินไปรับคะแนนหน้าห้อง ท่ามกลางเสียงซุบซิบเรื่องที่ว่ายังไงไอ้เนิร์ดอย่างเขาก็ต้องท็อปอยู่แล้ว ไม่ก็ถ้าคะแนนมันไม่ได้เต็ม100เหมือนทุกครั้งจะขำเข้าให้
“นี่จ๊ะ...”
คยองซูรับคะแนนมาก่อนจะเปิดดู...
....
86
ใจหล่นฮวบแทบทันที หน้าของเขาซีดเผือด ก่อนจะเงยขึ้นมามองอาจารย์ที่ยิ้มรออยู่แล้ว
“คยองซูจ๊ะ พักเที่ยงนี้มาพบอาจารย์ที่ห้องพักครูด้วยนะ”
“เรื่องนี้เราคงพูดกันเข้าใจแล้วนะจ๊ะคยองซู คะแนนที่ออกมาครูหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้นกับเธออีก”
“ครับ ผมจะพยายาม”
“ควิซรอบหน้าที่จะถึงนี้เตรียมตัวมาให้ดีนะจ๊ะ เพราะถ้ายังแย่แบบครั้งนี้...”
“...”
“ครูคิดว่ามันจะมีผลกับทุนการศึกษาของเธอในเทรมหน้านะคยองซู”
“ครับ...”
“รู้ใช่ไหมจ๊ะ ว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถเข้ามาเรียนในโรงเรียนที่โด่งดังแบบชินฮวา ได้อย่างฟรีๆ”
...
“ผมทราบแล้วครับ”
“เชิญจ๊ะ ขอบคุณที่มา”ครูที่ปรึกษาสาวยิ้มหวานให้กับนักเรียนดีเด่นของสาย เขาก็เพียงแต่โค้งให้กับเธอพร้อมๆกับโรคกระเพาะที่เริ่มกำเริบเพราะรอยยิ้มนั้น เธออวยพรให้เขาโชคนี้ในคืนนี้ ก่อนที่คยองซูที่เดินออกมาจากห้องพักครูเงียบๆ
ควิซเลขที่คะแนนออกมาอัปรีย์ขนาดนี้ต้นเหตุคงไม่พ้นอาการป่วยออดๆแอดๆของเขานั่นแหละ ชีวิตที่ต้องใช้คะแนนสอบแลกกับค่าเทรม ค่าหอพัก ค่ากินค่าอยู่ มันอนาถขนาดนี้นี่เอง
คยองซูพาร่างเล็กๆที่ยิ่งลีบเข้าไปอีกเพราะเรื่องคะแนนเดินเอื่อยๆไปตามทางเดิน ก่อนที่อยู่ๆจะมีคนวิ่งเข้ามาชนเขา ให้ตายเถอะ! พอมองไปเพื่อจะตามไปด่าเขาก็เห็นคนอื่นๆวิ่งเพื่อเข้าไปมุงดูอะไรซักอย่างกันที่บอร์ดโรงเรียน พร้อมกับเสียงฮือฮา
อะไรอีกวะ!?
“The Purge !! ประกาศรับชื่อคนที่สมควรถูกพิพากษาของคืนนี้แล้ว!”
คยองซูเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน เขารีบวิ่งไปดูด้วยอีกคนทันที อะไรนะ...ประกาศแล้วเหรอ เขานึกว่าปีนี้จะไม่มีไอ้เรื่องดักดานแบบนี้แล้วซะอีก!?
|
The Purge
ณ เวลา 15.00น. ของวันนี้
เราจะมารับชื่อผู้ถูกพิพากษา
...แด่พระบิดาแห่งคืนชำระล้างบาป...
|
The Purge คือชื่อของคนสวมหน้ากาก 5 คน ที่เราจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ชายหรือหญิง ที่พอเดาได้คือเขาต้องเป็นคนที่อยู่ในโรงเรียนนี้ ทุกๆปีของวันชำระล้างบาป เดอะ เพิร์จ จะให้ทุกคนในโรงเรียนร่วมกันโหวตหาคนที่ ‘สมควรโดนฆ่า’ มากที่สุด ใครที่ผลโหวตสูงที่สุดในโรงเรียน พวกเขาทั้ง5คนจะไปออกล่าตามใบสั่งที่ได้รับในคืนนี้ หรือที่เรียกคนที่โดนโหวตมากที่สุดว่า
‘ผู้ถูกพิพากษา’
เป็นสิ่งที่ทำต่อกันมาในโรงเรียนมัธยมชินฮวาตั้งแต่ปีแรกที่มีกฎหมายคืนวันชำระล้างบาป และแน่นอน...ทุกคนที่ถูกโหวตนั้น ไม่เคยรอดชีวิตจากคืนนี้ได้เลยซักคน...
“คิกๆ...จะโหวตใครดีน้า ยัยคริสตัลห้องสี่นั่นก็อย่างแรดเลยนี่ ฉันโหวตยัยนั่นดีกว่า”
“โหวตได้แต่นักเรียนเหรอ โหวตพวกครูไม่ได้ด้วยรึไง!?”
ก็ถึงบอกไงว่ามันโคตรจะดักดาน...ช่างเป็นวันที่ผู้คนเผยความโหดร้ายของตัวเองออกมาไม่ยั้งจริงๆ ไอ้ห้าคนนั่นมันก็ว่างมากรึไงนะ เที่ยวไล่ฆ่าคนตามใบสั่งของคนทั้งโรงเรียน ถ้าคนที่ถูกโหวตเป็นเพื่อนมัน เป็นญาติมัน พวกนั้นก็จะฆ่าได้ลงคอเลยหรือไง
แต่แล้วในตอนนั้นเอง ท่ามกลางผู้คนที่ยืนมุงดูประกาศของเดอะเพิร์จ เสียงโวยวายก็ดังขึ้นจนต้องหันกันไปตามต้นเสียง
“เลือกฉัน!! พวกแกโหวตฉันเลยซิวะ คิมจงอิน! เขียนชื่อนี้ส่งไปให้พวกมัน! ให้ไอ้พวกสวะห้าตัวนั้นมันมาล่าฉัน!!”
เสียงตะโกนดังเกรี้ยวกราดพร้อมกับคำพูดที่ทำให้ทุกคนต้องตื่นตะลึงไปตามๆกัน อย่างที่ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีใครในโรงเรียนนี้กล้าพูด ทุกคนแหวกทางให้กับชายสามคนที่เดินเข้ามา พวกนี้อยู่ในชุดนักเรียนลุ่ยๆดูแวบแรกก็รู้ว่าเป็นเด็กเกของโรงเรียน เท่าที่คยองซูจำได้น่าจะเป็นเด็กม.4 คนที่อยู่ตรงกลางวงคือชายผิวสีแทน เรียกตัวเองว่าคิมจงอิน...คนตัวสูงหน้านิ่งๆที่อยู่ข้างๆนั่นเขารู้จัก หมอนี่คือโอเซฮุน ส่วนอีกคนนั่นก็คงจะเป็นคนจีนเพื่อนเซฮุนที่ชื่อว่าจื่อเทา
“คิมจงอิน โอเซฮุน หวงจื่อเทา !! พวกแกเขียนชื่อฉันสามคนส่งไปให้ไอ้พวกเดอะเพิร์จซะ แล้วไอ้พวกสวะนั่นมันจะได้รู้ ว่าคืนนี้ใครกันแน่ที่จะเป็นคนถูกล่า!!”
ช่างเป็นคนที่ปากดีเกินกว่าจะอายุแค่16จริงๆ
สีหน้ามาดมั่นของคิมจงอินมันเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ไม่ใช่สีหน้าของเด็กที่แค่อยากลองดีกับเดอะเพิร์จ เสียงพูดคุยดังฮือฮาเกี่ยวกับประเด็นเรื่องนี้ ฟังๆดูแล้วคนที่รู้ที่มาที่ไปของไอ้แก๊งเด็กสามคนนี้ดูจะมีเยอะเลยทีเดียว
คยองซูที่ยังดูจะตะลึงไม่หายกับคำพูดของคนผิวสีแทนตรงหน้าได้แต่ขมวดคิ้วให้กับการกระทำของสามคนนี้ อยากรู้จริงๆว่าทำไปเพื่ออะไร และในตอนนั้นเองที่อยู่ๆเขาก็โดนผลักจากคนรอบข้าง! ดูเหมือนจะมีผู้ชายร่างสูงชะรูดคนหนึ่งกำลังแหวกผู้คนที่ยืนมุงจงอินกันอยู่เข้ามา ไอ้เวรนี่มันจะแหวกมาทำไมวะ!
“จงอินน่า! หนูจะทำอะไรน่ะ!!”
ห๊ะ? หนูไหนวะ
อยู่ดีๆไอ้คนตัวสูงนั่นก็ตะโกนขึ้นมา จงอินดูเหมือนจะตื่นๆเมื่อเห็นหน้าของเจ้าคนคนนั้นชัดๆ...เจ้าตัวกำลังตั้งท่าเหมือนจะหนี ร่างที่สูงจนเด่นนั่นก็พุ่งเข้ามากอดคิมจงอินไว้ทันทีท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน!
“อย่าทำแบบนี้เลยนะ ฮยองขอร้อง!!”
“ไอ้เวรเอ้ย! ปล่อยกู สันดานนนน”
แล้วในตอนนั้นเองที่คยองซูได้รู้ว่าไอ้หมอนั่นมันคือใคร...
ปาร์คชานยอล !
------------------------------
ติดแท็คTwitter : #เดอะเพิร์จEXO
ขอบพระคุณอย่างสู๊งง ที่อ่านตอนแรกจนจบนะคะ5555
แนะนำตัวแปปส์ เราชื่อดิว เน้อ นี่เป็นฟิคเอกโซที่แต่งลงเด็กดีเรื่องแรกเลยค่ะ สามารถติชมได้นะคะ><;
เดอะเพิร์จEXO เป็นฟิคออกแนวฆ่าๆ ล่าๆกันในเวลา1คืน มีการหยิบยืมกฎหมายในภาพยนต์เรื่องเดอะเพิร์จมาใช้ เพราะเราอยากเห็นเอกโซเจอคืนที่สยองๆแบบนี้บ้าง555
ถ้าอ่านแล้วชอบก็คอมเม้นให้กำลังใจกันมาได้นะคะ ขอบคุณมากค่าา
ความคิดเห็น