ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ///การลงโทษ///(100%)
“หวัดดีจ้ะ ^*^! “ วันนี้ยัยครูใหม่แกจะรื่นเริงผิดปกติผมสงสัยว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ =_=;;;; นักเรียนห้องนี้ไม่โง่นะเฟ้ย เอ๊ย! ครับ
“สวัสดีครับ ^O^!! “ ไม่ต้องบอกรู้ครับไอ้พีนั่นเอง =_=;;;;
“เมื่อวานมีคนไม่ยอมเก็บถังน้ำ ^^/” เออๆ รู้แล้ว =*= อย่าซ้ำ
“จริงเหรอครับ ? o.O “ ไม่ต้องบอกก็รู้ครับ ไอ้พี นั่นเอง
“ในถังนั้นมีน้ำอยู่เต็มเลย ^_^”
“OoO;;;;;;; “ทุกคนหันมาทางผม *0* ประมาณจะถามว่า แผนพังเหรอ?
“แถมยังมีไม่กวาดหยากไหย่วางหมิ่นเหม่^^ ที่พร้อมจะหล่นใส่หัวได้ทุกเมื่อ ^^”
“เก๊ะโต๊ะครูที่ข้างในมีแต่แมลงสาบ ^^ กับหนู ^^ ครูยังเอามาให้พวกเธอดูเลยนะ *0* “ =_=;;;; เจ๊แกพูดพลางเปิดเก๊ะ พวกหนูและแมลงสาบออกมาวิ่งกันให้พล่าน *00* ทำเอาทุกคนกระโดดขึ้นเก้าอี้ หลังจากที่พวกสัตว์หน้าขนออกไปหมดแล้ว T^T ...
“เจ๊... !” (บี)
“บ้าเปล่า? “ (บีม) พวกแกจะแบ่งกันพูดทำห่าห์ไรฟระ ==;;;;;;
“ทุกคนเที่ยงนี้ครูอยากจะเลี้ยงอาหารพวกเธอเป็นการตอบแทน ^_^”
“OoO!!!! “ เฮ้ย!
“หวังว่าพวกเธอคงไม่ปฎิเสธ ^_^ เธอก็ด้วยนะจ๊ะ นายคิม “
“คร๊าบ.บ.บ.บ *_* “ ทุกคนในห้องตอบดวงตาเป็นประกายกันถ้วนหน้า =_=;;;; ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้เซ็น หน้าตาที่หล่อเหลาของมัน (น้อยกว่าผม) อุบาสถ์สิ้นดี เฮ้ย! ไอ้คู่กล้วยหอมก็ด้วยเรอะ O.O;;;; (คู่ไอ้บี บีม เจ๊แกเรียกยังงั้นเลยเรียกตาม) =+=;;;
ที่ศาลา ‘พักกาย สบายใจ’ ชื่อศาลา พวกเรานั่งอยู่ข้างใน กำลังคุยเรื่องอาหารที่เจ๊แกจะเลี้ยง ขณะที่พวกมันกำลังสาธยายอาหารที่หวังว่าเจ๊แกจะเลี้ยง =_____= อยู่นั้นผมได้มองพวกเด็กม. 4 (พวกผมอยู่ม. 5) กำลังเล่นบอลกันอย่างสนุกสนาน เชอะ!
“ครูใจดีที่สุดเลยเนอะ ไอ้คิม *____* “ ดวงตาไอ้เซ็นยังเป็นประกายไม่เลิก
“เจ๊ยุยฝากมาบอกด้วยว่า *-----*”ไอ้บี 1
“ให้นายไปด้วย *----*” ไอ้บี 2 (เรียกตามเจ๊)
“อะไรเด๊วนี้พวกแกเรียกมันด้วยชื่อ แล้วเรอะ O.O” ผมตกใจที่พวกมันเรียกชื่อเจ๊แก 0------0 วิธีนี้เป็นการกดดันพวกครูไปอีกแบบ
“แถมยังไม่ต้องเรียนในคาบของ เจ๊เผือก ^^ ด้วยนะเฟ้ย แกน่าจะ...T^T” ไอ้ไปป์หยุดแพล่มเมื่อผมมองค้อนมัน
“ชั้นว่าครูคนนี้อาจจะ... (ไอ้เซ็น)
“ไม่ได้เป็นแบบคนที่แกก็รู้ว่าใคร ก็ได้นะเฟ้ย “(ไอ้ไปป์) แหมไอ้ไปป์แกพูดเหมือน หนังแฮรี่ พอตเตอร์เลยว่ะ =0=;;;;;
“อะไร! ลืมคนคนนั้นหมดแล้วเรอะ >O< คนที่ทำให้พวกเราสนุกไปด้วนกันน่ะ >O< สำหรับชั้น ... สำหรับชั้นน่ะ ... “
“ชั้นเข้าใจว่า ‘คนที่แกก็รู้ว่าใคร’ น่ะช่วยแกจาก สิ่งที่แกรู้ว่าอะไร *0*” ไอ้บ้าไปป์เอ๊ย กรูจะฆ่าเมิง =______= ถ้ายังไม่พูดว่า ก็รู้ว่าใคร รึ ก็รู้ว่าอะไรเนี่ย? ==;;;;;
“ไอ้ออฟหายไปไหน? *0* “ ผมรีบพูดตัดบทเมื่อเจ๊แกเดินมาหาพวกเราพอดี พร้อมกับไอ้ออฟ
“ *0* อย่าลืมล่ะ ^^ เที่ยงครึ่งนะจ๊ะ ที่โรงอาหารโต๊ะ ... อืม ชั้นติดป้ายจองไว้แล้วล่ะ *0* “ ดูเจ๊แกทำหน้าเข้า =___=
“ไม่ลืมหรอกฮะ ^O^” (หน้าของทุกคน)
“โทษที ชั้นคงไม่ไปหรอก “ ผมเอง
“เฮ้ย! ไรวะ ! *0* นายรู้มั๊ยว่าชั้นลงทุนลงแรงไปเท่าไหร่กับงานนี้ *0* ชั้นลงทุนไปหาไอ้ล้านจมูกบาน นั่น เพื่อขอจองโต๊ะเชียวนะ >O<;;;;” ไอ้ที่เจ๊ว่า ‘ไอ้ล้านจมูกบานน่ะ มันคือลุงเจ๊ไม่ใช่เรอะ’ =_=;;;;
“แค่ชั้นไม่ไปคนเดียวมันจะอะไรกันนักหนา =_=;;; รึเจ๊มีแผนอะไร? “ ถึงเจ๊แกจะทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น =_=;;; แต่... เจ๊แกน่าจะส่องกระจกดูว่า ตอนนี้ หน้าเจ๊แกซีดขนาดไหน =_=;;;;
“นายขึ้นว่าชั้นจะทำอะไรพวกนักเรียน ^^ “พยายามกลบเกลื่อนใหญ่เลยนะ (=_=);;;;
“เออๆ ชั้นก็ว่างั้นนะ ^v^” ท่ายิ้มอะไรของเมิงวะ ไอ้ออฟ อุบาสถ์ฉิบ
“T^T จริงสิ TT^TT แค่ชั้นอยากปรับความเข้าใจกับนักเรียนของชั้นเท่านั้น TOT แต่นาย... TTOTT โฮๆ “ ทุกคนในที่นี้ทำไมมันปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้ฟระ =*= อินกับเจ๊แกขนาดนั้นเชียว นั่นมันเป็นการโกหกชัดๆ
“ที่ชั้นต้องมาทำงานเป็นครู *0* เพราะต้องการช่วยแม่ที่ป่วยเป็นอัมพาต TT^TT T.,T และน้องชายที่เป็นหวัดนกระยะสุดท้าย TT.,TT T^T “บ้าป่าว? เอดส์ไม่ใช่เรอะ ที่ว่าระยะสุดท้ายอ่ะ =0=
“แล้วถ้าชั้นช่วยอะไรพวกเธอไม่ได้ TT.,TT TOT ผอ.ต้องไล่ชั้นออกชัวร์ TT^TT แล้วชั้นจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาแม่ ที่ตาบอด โฮๆๆ” เอ๊ะ! เมื่อกี้บอกว่าเป็นอัมพาตไม่ใช่เรอะ =_=;;;;
“ฮือๆ ครูครับ ครูน่าสงสารที่สุดเลย ฮือๆ “ ไอ้ออฟพูดพลางเข้าไปกอดเจ๊แกแน่น แล้วคู่กล้วมหอมก็เข้าไปกอดทับอีก ==;;;; ตามด้วยไอ้เซ็น ปัญญาอ่อนที่สุด พลางร้องไห้กันระงม ทำเอาคนรอบข้างต้องหันมามองแล้วพากันร้องไห้ตะเบ็งเซ็งแซ่เหมือนที่รับเลี้ยงเด็ก TT^TT
“T^T” เอ๊ะ! ผมก็ปัญญาอ่อนไปด้วยรึนี่? TT^TT เปล่าหรอกตอนนี้ผมกำลังอายที่พวกนอกกำแพงโรงเรียนเข้ามามุงแล้วพากันร้องไห้กันยกใหญ่ T^T ตอนนี้ผมร้องไห้เพราะอายโคดๆ เลยครับ TT^TT
“เออๆ ไปก็ได้ T^T”
“จริงนะ ! เย้!” (ทุกคน) อะไรวะ ! =o=;;; ไอ้ที่ร้องกันระงมเมื่อกี้มันหายไปไหนกันหมด
“นายพูดแล้วนะ T^T “ (เจ๊แก)
“เออน่า! “
“ใครใช้ให้เออน่า! กับครูกันยะ “ เจ๊แกพูดพลางบิดหูผม
หน้าร้านขายส้มตำของโรงเรียน
“โอ้! @O@ มากันทั้งห้องเลยเว๊ยเฮ้ย! o.O” ไอ้ไปป์ทำหน้าเหมือนพวกบ้านนอกเข้ากรุง พวกผมนั่งโต๊ะเดียวกับเจ๊ยุย
แล้วเมื่อป้าแกยก...มา
“เฮ้ย! ไรเนี่ย? ตำปูปราร้า! OoO;;;;;” ผมตะโกน
“เออดิ! รู้ป่าว?อร่อยโคด “ เจ๊แกตอบหน้าตาเฉย
“ว้าว! อยากลองมานานแล้ว O.o” (บี1)
“แล้วไหนช้อนส้อม?” (บี2)
“ใช้มือจ๊ะ! ^^แบบนี้ )^3^(” เจ๊แกพูดพลางจกปูใส่ปากอย่างช่ำชอง
“อ๋อ! แบบนี้เหรอ? ที่เขาเรียกตำปูปราร้า OoO;;;; “ ไอ้ออฟพูดพลางจกใส่ปากเชี่ยวชาญ
“แจ่มอร่อยโคด! )^U^( “ เฮ้ย! แกก็ด้วยเรอะ ไอ้เซ็น เมื่อมันจกปูใส่ปากตามเจ๊แก อย่างเชี่ยวชิม (ไม่มีอะไรให้พูดแบบคล้องกันแล้วจริงๆ ครับ T^T)
“เอาเลย อร่อยจริงๆนะ )^^(“ เจ๊แกยุให้ผมกินจัง แต่ก็ช่างเถอะ เจ๊แกก็กินด้วยนี่นา?
“ของดีๆแบบนี้ ^^ ต้องแบ่งกันกิน ^^”
“เฮ้ย! ผมอันพะรุงพะรังของเจ๊ตอนนี้กำลังแช่อยู่ในอ่างส้มตำอ่ะ =_+;;;;” เจ๊แกร้องกรี๊ดแป๊ปนึงแล้ว...
“ช่างมันเถอะ เด๊วพรุ่งนี้ก็หยุดไปสระที่ร้านก็ได้ ^^”
“บ้าป่าว ? =_=;;; งั้นก็เน่ากันก่อนพอดี “
“งั้นเด๊วสระเย็นนี้*0* “
“ตอนนี้เว้ย! *0* “
“จ้าๆ งั้นกินก่อน ละกัน )>.,<( อุ๊ก! ๆ “เอางัยล่ะ ตระกรุมตระกราม ยังกับว่าพวกผมจะแย่งเจ๊แกกิน =_=;;;; ผมจึงช่วยลูบหลังพลางยกน้ำให้แกซด แต่ปรากฏว่าคราวนี้เหมือนมันจะออกมาทางปาก T^T ผมจึงพาไปที่ห้องน้ำ
“อ้วก! >(,,)< แหวะ! >()< “ ผมตามเข้าลูบหลังให้ในห้องน้ำหญิง
“*0* ขอบใจ T()T “
“อะไร?ยังนึกเสียดายอยู่อีกเรอะ ! =_=;;;;”
“อืม...*0*”
“คราวหลังค่อยกินก็ได้ >*<”
“ก็จริงแฮะ =_+” บางทีเจ๊แกก็ดูน่ารักดีนะ ^^ เฮ้ย! ผมกำลังคิดอะไรอยู่กันนี่? *0* แล้วพวกเราก็เดินมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ปรากฏว่าส้มตำพวกนั้น หายไปอยู่ที่กระเพาะเรียบร้อยแล้ว เอ๊ะ! วันนี้ไม่ยักเห็นไอ้พีแฮะ
“พวกแกเห็นไอ้พีกันบ้างป่าว? -0- “ ผมถามแต่เหมือนทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการ เล็มน้ำปลาร้าที่อยู่ในส้มตำ ( =____=);;; ติดใจกันขนาดนั้นเชียวเรอะ
“เด๊ว ฉันกลับไปสระผมที่หอนอนก่อนละกัน ( *0*)/ พวกนายกินเสร็จแล้วก็ช่วยป้าเขาเก็บจานแล้วไปเรียนซะ *0* เข้าใจ๋ “
“คร๊า.....บ “ (ทุกคน)
เมื่อเจ๊ครูแกเดินกลับหอไปสักพัก เรื่องที่ผมสังหรณ์ใจก็ยังเกิดขึ้น ...
ปู๊ดดดดดด
“เฮ้ย! ใครวะ *0*” ไอ้เซ็นพูดพลางบีบจมูกตัวเอง ขณะที่หน้าไอ้ไปป์แดงก่ำ
“ใครวะ ! อื้อหือ กลิ่นสุดจะทน ( +.,+) “ ไอ้บี1 พูดพลางทำท่าจะเป็นลม
“ยอมรับซะดีๆ ไม่งั้นก็จะอ้วกจริงๆนะ ( #*#) “ ไอ้บี 2 ยังตลกไม่เลิก
ป๊าดดดดด
“ไม่ต้องถามอันนี้ชั้นเอง T^T ( TTvTT ) “ไอ้ออฟพูดแบบหน้าไม่อายพลางวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับไอ้ไปป์ ( +_+) ครับ! กลิ่นที่เพิ่มพลัง คูณ 2 ที่มันสุดจะทนจริงๆ T^T v
“เฮ้ย! ชั้นไปด้วย >O
“ไอ้บี 1 ชั้นไปก่อนนะเฟ้ย >*
“ไอ้บี 2 หุบปากไป๊ แชมป์วิ่งแข่งตลอกกาลคือชั้นนะเว้ย >_<” ไอ้เซ็นพูดพลางวิ่งแบบ เรียกได้ว่า หนีตายได้เลย โชคดีที่โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชายล้วน ไม่งั้นไอ้พวกนั้นต้องกระอักแน่ =_=
“ดีนะ ที่ชั้นไม่กินมันเข้าไป T^T สงสัยชั้นคงทำบุญมามากพอ ( TT^TT ) v ผมพูดพลางมองดูพวกทำบุญมาน้อยวิ่งหนีตายกันเข้าห้องน้ำ ฟู่ววววว ผมคงทำบุญมา...ก T^Tv ^U^v
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เข้าเรียนแต่ไปห้องเจ๊ครูแกแทน
“ยุย เธออยู่รึเปล่า =_= “ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“เฮ้ย! ยุยเธออยู่ปล่าวเนี่ย? “ (*O*) เลือดชักขึ้นหน้าแล้วครับ
“เธอทำไรไว้ อย่านึกว่าชั้นไม่รู้นะ *0* “ ไม่มีเสียงตอบกลับมา ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนบ้าอยู่คนเดียว =_=;;;;;;;;;;;
“อ.....ยู่.....นี่.....” เห เสียงไรอ่ะ -O-
“ยุยเธอเรอะนี่ชั้นเองนะ “ ผมพูดพลางบิดลูดบิด อ้าวไม่ได้ล็อคนี่นา ? ผมจึงเปิดเข้าไปพบห้องที่รกมากถึงมากที่สุด =____=;;;; ทั้งถุงกล้วยแขกที่เกลื่อนกลาดอยู่ริมโต๊ะ ใครก็ได้ช่วยบอกผมทีว่านี่คือห้องนอนไม่ใช่โกดังเก็บศพและ...
“ช่.....ว.....ย.....ด้.....ว.....ย......”ยัยเจ๊ยุยพูดพลางกวักมือเรียกผม ตอนนี้เจ๊แกนั่งหน้าเป๋อเหรออยู่หน้าห้องน้ำ
“ ..... ( =’’=) .....”
“ส้ม.....ตำแน่ๆ ปู....ตัวนั้นที่ชั้น.....หักขามั....นไป มั...นมาแ...ก้แ...ค้นชั้น TT^TT” อืม.... ยัยนี่ก็คงไม่ได้แกล้งพวกเราหรอก =_= ก็ดูสารรูปพี่แกเดะ แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว
“ ชั้นไปก่อนล่ะ T^T ไม่คิดจะมาดมกลิ่นที่ไม่น่าพิสมัยหรอก TT^TT “
“เด๊ว...ก่อ...นเ....ด้ “
“ ( =v=) ไรเรอะ????”
“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ T^T เรื่องที่ชั้นท้องเสีย TT^TT ไม่งั้นครูผู้ชาย(หนุ่มๆ)ทุกคนคงเกลียดชั้น ชั้นยังไม่อยากขึ้นคาน ( T.,T)” โห... สงสัยวันๆคิดเป็นอยู่เรื่องเดียว
“รับทราบ !!!” ผมพูดพลางรีบวิ่งออกมาก่อนที่พวกหนังสือการ์ตูนที่วางอยู่ไม่เป็นที่จะตกลงจากตู้เสื้อผ้ามาลงหัวผม TT^TTv
“สวัสดีครับ ^O^!! “ ไม่ต้องบอกรู้ครับไอ้พีนั่นเอง =_=;;;;
“เมื่อวานมีคนไม่ยอมเก็บถังน้ำ ^^/” เออๆ รู้แล้ว =*= อย่าซ้ำ
“จริงเหรอครับ ? o.O “ ไม่ต้องบอกก็รู้ครับ ไอ้พี นั่นเอง
“ในถังนั้นมีน้ำอยู่เต็มเลย ^_^”
“OoO;;;;;;; “ทุกคนหันมาทางผม *0* ประมาณจะถามว่า แผนพังเหรอ?
“แถมยังมีไม่กวาดหยากไหย่วางหมิ่นเหม่^^ ที่พร้อมจะหล่นใส่หัวได้ทุกเมื่อ ^^”
“เก๊ะโต๊ะครูที่ข้างในมีแต่แมลงสาบ ^^ กับหนู ^^ ครูยังเอามาให้พวกเธอดูเลยนะ *0* “ =_=;;;; เจ๊แกพูดพลางเปิดเก๊ะ พวกหนูและแมลงสาบออกมาวิ่งกันให้พล่าน *00* ทำเอาทุกคนกระโดดขึ้นเก้าอี้ หลังจากที่พวกสัตว์หน้าขนออกไปหมดแล้ว T^T ...
“เจ๊... !” (บี)
“บ้าเปล่า? “ (บีม) พวกแกจะแบ่งกันพูดทำห่าห์ไรฟระ ==;;;;;;
“ทุกคนเที่ยงนี้ครูอยากจะเลี้ยงอาหารพวกเธอเป็นการตอบแทน ^_^”
“OoO!!!! “ เฮ้ย!
“หวังว่าพวกเธอคงไม่ปฎิเสธ ^_^ เธอก็ด้วยนะจ๊ะ นายคิม “
“คร๊าบ.บ.บ.บ *_* “ ทุกคนในห้องตอบดวงตาเป็นประกายกันถ้วนหน้า =_=;;;; ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้เซ็น หน้าตาที่หล่อเหลาของมัน (น้อยกว่าผม) อุบาสถ์สิ้นดี เฮ้ย! ไอ้คู่กล้วยหอมก็ด้วยเรอะ O.O;;;; (คู่ไอ้บี บีม เจ๊แกเรียกยังงั้นเลยเรียกตาม) =+=;;;
ที่ศาลา ‘พักกาย สบายใจ’ ชื่อศาลา พวกเรานั่งอยู่ข้างใน กำลังคุยเรื่องอาหารที่เจ๊แกจะเลี้ยง ขณะที่พวกมันกำลังสาธยายอาหารที่หวังว่าเจ๊แกจะเลี้ยง =_____= อยู่นั้นผมได้มองพวกเด็กม. 4 (พวกผมอยู่ม. 5) กำลังเล่นบอลกันอย่างสนุกสนาน เชอะ!
“ครูใจดีที่สุดเลยเนอะ ไอ้คิม *____* “ ดวงตาไอ้เซ็นยังเป็นประกายไม่เลิก
“เจ๊ยุยฝากมาบอกด้วยว่า *-----*”ไอ้บี 1
“ให้นายไปด้วย *----*” ไอ้บี 2 (เรียกตามเจ๊)
“อะไรเด๊วนี้พวกแกเรียกมันด้วยชื่อ แล้วเรอะ O.O” ผมตกใจที่พวกมันเรียกชื่อเจ๊แก 0------0 วิธีนี้เป็นการกดดันพวกครูไปอีกแบบ
“แถมยังไม่ต้องเรียนในคาบของ เจ๊เผือก ^^ ด้วยนะเฟ้ย แกน่าจะ...T^T” ไอ้ไปป์หยุดแพล่มเมื่อผมมองค้อนมัน
“ชั้นว่าครูคนนี้อาจจะ... (ไอ้เซ็น)
“ไม่ได้เป็นแบบคนที่แกก็รู้ว่าใคร ก็ได้นะเฟ้ย “(ไอ้ไปป์) แหมไอ้ไปป์แกพูดเหมือน หนังแฮรี่ พอตเตอร์เลยว่ะ =0=;;;;;
“อะไร! ลืมคนคนนั้นหมดแล้วเรอะ >O< คนที่ทำให้พวกเราสนุกไปด้วนกันน่ะ >O< สำหรับชั้น ... สำหรับชั้นน่ะ ... “
“ชั้นเข้าใจว่า ‘คนที่แกก็รู้ว่าใคร’ น่ะช่วยแกจาก สิ่งที่แกรู้ว่าอะไร *0*” ไอ้บ้าไปป์เอ๊ย กรูจะฆ่าเมิง =______= ถ้ายังไม่พูดว่า ก็รู้ว่าใคร รึ ก็รู้ว่าอะไรเนี่ย? ==;;;;;
“ไอ้ออฟหายไปไหน? *0* “ ผมรีบพูดตัดบทเมื่อเจ๊แกเดินมาหาพวกเราพอดี พร้อมกับไอ้ออฟ
“ *0* อย่าลืมล่ะ ^^ เที่ยงครึ่งนะจ๊ะ ที่โรงอาหารโต๊ะ ... อืม ชั้นติดป้ายจองไว้แล้วล่ะ *0* “ ดูเจ๊แกทำหน้าเข้า =___=
“ไม่ลืมหรอกฮะ ^O^” (หน้าของทุกคน)
“โทษที ชั้นคงไม่ไปหรอก “ ผมเอง
“เฮ้ย! ไรวะ ! *0* นายรู้มั๊ยว่าชั้นลงทุนลงแรงไปเท่าไหร่กับงานนี้ *0* ชั้นลงทุนไปหาไอ้ล้านจมูกบาน นั่น เพื่อขอจองโต๊ะเชียวนะ >O<;;;;” ไอ้ที่เจ๊ว่า ‘ไอ้ล้านจมูกบานน่ะ มันคือลุงเจ๊ไม่ใช่เรอะ’ =_=;;;;
“แค่ชั้นไม่ไปคนเดียวมันจะอะไรกันนักหนา =_=;;; รึเจ๊มีแผนอะไร? “ ถึงเจ๊แกจะทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น =_=;;; แต่... เจ๊แกน่าจะส่องกระจกดูว่า ตอนนี้ หน้าเจ๊แกซีดขนาดไหน =_=;;;;
“นายขึ้นว่าชั้นจะทำอะไรพวกนักเรียน ^^ “พยายามกลบเกลื่อนใหญ่เลยนะ (=_=);;;;
“เออๆ ชั้นก็ว่างั้นนะ ^v^” ท่ายิ้มอะไรของเมิงวะ ไอ้ออฟ อุบาสถ์ฉิบ
“T^T จริงสิ TT^TT แค่ชั้นอยากปรับความเข้าใจกับนักเรียนของชั้นเท่านั้น TOT แต่นาย... TTOTT โฮๆ “ ทุกคนในที่นี้ทำไมมันปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้ฟระ =*= อินกับเจ๊แกขนาดนั้นเชียว นั่นมันเป็นการโกหกชัดๆ
“ที่ชั้นต้องมาทำงานเป็นครู *0* เพราะต้องการช่วยแม่ที่ป่วยเป็นอัมพาต TT^TT T.,T และน้องชายที่เป็นหวัดนกระยะสุดท้าย TT.,TT T^T “บ้าป่าว? เอดส์ไม่ใช่เรอะ ที่ว่าระยะสุดท้ายอ่ะ =0=
“แล้วถ้าชั้นช่วยอะไรพวกเธอไม่ได้ TT.,TT TOT ผอ.ต้องไล่ชั้นออกชัวร์ TT^TT แล้วชั้นจะเอาเงินที่ไหนไปรักษาแม่ ที่ตาบอด โฮๆๆ” เอ๊ะ! เมื่อกี้บอกว่าเป็นอัมพาตไม่ใช่เรอะ =_=;;;;
“ฮือๆ ครูครับ ครูน่าสงสารที่สุดเลย ฮือๆ “ ไอ้ออฟพูดพลางเข้าไปกอดเจ๊แกแน่น แล้วคู่กล้วมหอมก็เข้าไปกอดทับอีก ==;;;; ตามด้วยไอ้เซ็น ปัญญาอ่อนที่สุด พลางร้องไห้กันระงม ทำเอาคนรอบข้างต้องหันมามองแล้วพากันร้องไห้ตะเบ็งเซ็งแซ่เหมือนที่รับเลี้ยงเด็ก TT^TT
“T^T” เอ๊ะ! ผมก็ปัญญาอ่อนไปด้วยรึนี่? TT^TT เปล่าหรอกตอนนี้ผมกำลังอายที่พวกนอกกำแพงโรงเรียนเข้ามามุงแล้วพากันร้องไห้กันยกใหญ่ T^T ตอนนี้ผมร้องไห้เพราะอายโคดๆ เลยครับ TT^TT
“เออๆ ไปก็ได้ T^T”
“จริงนะ ! เย้!” (ทุกคน) อะไรวะ ! =o=;;; ไอ้ที่ร้องกันระงมเมื่อกี้มันหายไปไหนกันหมด
“นายพูดแล้วนะ T^T “ (เจ๊แก)
“เออน่า! “
“ใครใช้ให้เออน่า! กับครูกันยะ “ เจ๊แกพูดพลางบิดหูผม
หน้าร้านขายส้มตำของโรงเรียน
“โอ้! @O@ มากันทั้งห้องเลยเว๊ยเฮ้ย! o.O” ไอ้ไปป์ทำหน้าเหมือนพวกบ้านนอกเข้ากรุง พวกผมนั่งโต๊ะเดียวกับเจ๊ยุย
แล้วเมื่อป้าแกยก...มา
“เฮ้ย! ไรเนี่ย? ตำปูปราร้า! OoO;;;;;” ผมตะโกน
“เออดิ! รู้ป่าว?อร่อยโคด “ เจ๊แกตอบหน้าตาเฉย
“ว้าว! อยากลองมานานแล้ว O.o” (บี1)
“แล้วไหนช้อนส้อม?” (บี2)
“ใช้มือจ๊ะ! ^^แบบนี้ )^3^(” เจ๊แกพูดพลางจกปูใส่ปากอย่างช่ำชอง
“อ๋อ! แบบนี้เหรอ? ที่เขาเรียกตำปูปราร้า OoO;;;; “ ไอ้ออฟพูดพลางจกใส่ปากเชี่ยวชาญ
“แจ่มอร่อยโคด! )^U^( “ เฮ้ย! แกก็ด้วยเรอะ ไอ้เซ็น เมื่อมันจกปูใส่ปากตามเจ๊แก อย่างเชี่ยวชิม (ไม่มีอะไรให้พูดแบบคล้องกันแล้วจริงๆ ครับ T^T)
“เอาเลย อร่อยจริงๆนะ )^^(“ เจ๊แกยุให้ผมกินจัง แต่ก็ช่างเถอะ เจ๊แกก็กินด้วยนี่นา?
“ของดีๆแบบนี้ ^^ ต้องแบ่งกันกิน ^^”
“เฮ้ย! ผมอันพะรุงพะรังของเจ๊ตอนนี้กำลังแช่อยู่ในอ่างส้มตำอ่ะ =_+;;;;” เจ๊แกร้องกรี๊ดแป๊ปนึงแล้ว...
“ช่างมันเถอะ เด๊วพรุ่งนี้ก็หยุดไปสระที่ร้านก็ได้ ^^”
“บ้าป่าว ? =_=;;; งั้นก็เน่ากันก่อนพอดี “
“งั้นเด๊วสระเย็นนี้*0* “
“ตอนนี้เว้ย! *0* “
“จ้าๆ งั้นกินก่อน ละกัน )>.,<( อุ๊ก! ๆ “เอางัยล่ะ ตระกรุมตระกราม ยังกับว่าพวกผมจะแย่งเจ๊แกกิน =_=;;;; ผมจึงช่วยลูบหลังพลางยกน้ำให้แกซด แต่ปรากฏว่าคราวนี้เหมือนมันจะออกมาทางปาก T^T ผมจึงพาไปที่ห้องน้ำ
“อ้วก! >(,,)< แหวะ! >()< “ ผมตามเข้าลูบหลังให้ในห้องน้ำหญิง
“*0* ขอบใจ T()T “
“อะไร?ยังนึกเสียดายอยู่อีกเรอะ ! =_=;;;;”
“อืม...*0*”
“คราวหลังค่อยกินก็ได้ >*<”
“ก็จริงแฮะ =_+” บางทีเจ๊แกก็ดูน่ารักดีนะ ^^ เฮ้ย! ผมกำลังคิดอะไรอยู่กันนี่? *0* แล้วพวกเราก็เดินมาที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ปรากฏว่าส้มตำพวกนั้น หายไปอยู่ที่กระเพาะเรียบร้อยแล้ว เอ๊ะ! วันนี้ไม่ยักเห็นไอ้พีแฮะ
“พวกแกเห็นไอ้พีกันบ้างป่าว? -0- “ ผมถามแต่เหมือนทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการ เล็มน้ำปลาร้าที่อยู่ในส้มตำ ( =____=);;; ติดใจกันขนาดนั้นเชียวเรอะ
“เด๊ว ฉันกลับไปสระผมที่หอนอนก่อนละกัน ( *0*)/ พวกนายกินเสร็จแล้วก็ช่วยป้าเขาเก็บจานแล้วไปเรียนซะ *0* เข้าใจ๋ “
“คร๊า.....บ “ (ทุกคน)
เมื่อเจ๊ครูแกเดินกลับหอไปสักพัก เรื่องที่ผมสังหรณ์ใจก็ยังเกิดขึ้น ...
ปู๊ดดดดดด
“เฮ้ย! ใครวะ *0*” ไอ้เซ็นพูดพลางบีบจมูกตัวเอง ขณะที่หน้าไอ้ไปป์แดงก่ำ
“ใครวะ ! อื้อหือ กลิ่นสุดจะทน ( +.,+) “ ไอ้บี1 พูดพลางทำท่าจะเป็นลม
“ยอมรับซะดีๆ ไม่งั้นก็จะอ้วกจริงๆนะ ( #*#) “ ไอ้บี 2 ยังตลกไม่เลิก
ป๊าดดดดด
“ไม่ต้องถามอันนี้ชั้นเอง T^T ( TTvTT ) “ไอ้ออฟพูดแบบหน้าไม่อายพลางวิ่งเข้าห้องน้ำพร้อมกับไอ้ไปป์ ( +_+) ครับ! กลิ่นที่เพิ่มพลัง คูณ 2 ที่มันสุดจะทนจริงๆ T^T v
“เฮ้ย! ชั้นไปด้วย >O
“ไอ้บี 1 ชั้นไปก่อนนะเฟ้ย >*
“ไอ้บี 2 หุบปากไป๊ แชมป์วิ่งแข่งตลอกกาลคือชั้นนะเว้ย >_<” ไอ้เซ็นพูดพลางวิ่งแบบ เรียกได้ว่า หนีตายได้เลย โชคดีที่โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชายล้วน ไม่งั้นไอ้พวกนั้นต้องกระอักแน่ =_=
“ดีนะ ที่ชั้นไม่กินมันเข้าไป T^T สงสัยชั้นคงทำบุญมามากพอ ( TT^TT ) v ผมพูดพลางมองดูพวกทำบุญมาน้อยวิ่งหนีตายกันเข้าห้องน้ำ ฟู่ววววว ผมคงทำบุญมา...ก T^Tv ^U^v
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เข้าเรียนแต่ไปห้องเจ๊ครูแกแทน
“ยุย เธออยู่รึเปล่า =_= “ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“เฮ้ย! ยุยเธออยู่ปล่าวเนี่ย? “ (*O*) เลือดชักขึ้นหน้าแล้วครับ
“เธอทำไรไว้ อย่านึกว่าชั้นไม่รู้นะ *0* “ ไม่มีเสียงตอบกลับมา ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนบ้าอยู่คนเดียว =_=;;;;;;;;;;;
“อ.....ยู่.....นี่.....” เห เสียงไรอ่ะ -O-
“ยุยเธอเรอะนี่ชั้นเองนะ “ ผมพูดพลางบิดลูดบิด อ้าวไม่ได้ล็อคนี่นา ? ผมจึงเปิดเข้าไปพบห้องที่รกมากถึงมากที่สุด =____=;;;; ทั้งถุงกล้วยแขกที่เกลื่อนกลาดอยู่ริมโต๊ะ ใครก็ได้ช่วยบอกผมทีว่านี่คือห้องนอนไม่ใช่โกดังเก็บศพและ...
“ช่.....ว.....ย.....ด้.....ว.....ย......”ยัยเจ๊ยุยพูดพลางกวักมือเรียกผม ตอนนี้เจ๊แกนั่งหน้าเป๋อเหรออยู่หน้าห้องน้ำ
“ ..... ( =’’=) .....”
“ส้ม.....ตำแน่ๆ ปู....ตัวนั้นที่ชั้น.....หักขามั....นไป มั...นมาแ...ก้แ...ค้นชั้น TT^TT” อืม.... ยัยนี่ก็คงไม่ได้แกล้งพวกเราหรอก =_= ก็ดูสารรูปพี่แกเดะ แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว
“ ชั้นไปก่อนล่ะ T^T ไม่คิดจะมาดมกลิ่นที่ไม่น่าพิสมัยหรอก TT^TT “
“เด๊ว...ก่อ...นเ....ด้ “
“ ( =v=) ไรเรอะ????”
“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ T^T เรื่องที่ชั้นท้องเสีย TT^TT ไม่งั้นครูผู้ชาย(หนุ่มๆ)ทุกคนคงเกลียดชั้น ชั้นยังไม่อยากขึ้นคาน ( T.,T)” โห... สงสัยวันๆคิดเป็นอยู่เรื่องเดียว
“รับทราบ !!!” ผมพูดพลางรีบวิ่งออกมาก่อนที่พวกหนังสือการ์ตูนที่วางอยู่ไม่เป็นที่จะตกลงจากตู้เสื้อผ้ามาลงหัวผม TT^TTv
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น