รักร้ายๆของผู้ชายกลับใจ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 ทำความรู้จัก

ฉันนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนที่นอน วันนี้วันเสาร์ฉันเลยไม่ต้องไปโรงเรียน ปกติก้จะไปช่วยงานที่ร้านอ่ะน่ะแต่วันนี้ขี้เกียจจริงไรจริง ฉันเอื้อมมือหยิบกล่องโทรศัพท์ที่หมอนั่นให้มา จะว่าไปตั้งแต่เมื่อวานที่ได้มาฉันก็ไม่ได้เปิดดูเลยกะว่าจะเอาไปคืนเค้า แต่ยังไงแบ้วก็ขอเปิดดูหน่อยล่ะกัน ฉันแกะกล่องออกเจอโทรศัพท์ i phone 5 เครื่องสีขาวดูใหม่เอี่ยมอยู่เลย เอ๊ะ ทำไมมันมี miss call ล่ะ หรือว่าหมอนั่นจะโทรมา แล้วเค้าโทรมาได้ไง ซิมอะไร แต่ฉันก็ยังไม่ทันได้คิดไรมาก i phone ในมือก็สั่นพร้อมขึ้นรูปใอ่หมอนั่นโทรเข้า เห้อะ มีการเซฟชื่อตัวเองไว้ว่า Baby<3 ว่าแต่ เบบี้นี่คืออะไรฟ่ะเป็นพี่น้องกับบู้บี้หรือเปล่า ฉันกดสไลด์รับสาย (ถึงจะไม่มีโทรศัพท์ใช้ก็ไม่ได้หมายความว่าใช้ไม่เป็นน่ะ)
"ว่าไง"
(นี่เธอ ฉันให้โทรศัพท์ไปไม่ได้ให้เธอเอาไปตั้งหิ้งหรอกน่ะ) หมอนั่นใส่ทันทีที่ฉันกดรับ
"แล้วใครใช่ให้นายให้ฉันล่ะ โทมาก็ดีช่วยมาเอากลับไปด้วยน่ะ ฉันซื้อเองได้"
(กะแล้วว่าเธอต้องพูดแบบนี้ เธอนี้เป็นผู้หญิงที่แปลกมากเท่าทีฉันเจอมาเลยน่ะ เห้อะ เอาเถอะเปิดดูในน์แล้วกันแล้วเธอจะอยากใช้มันทันที) หมอนั่นพูดเส่ดก้วางสายโดยที่ฉันยังพูดไม่จบ เอ๊ะ ไลน์หรอ ฉันเคยเห็นเด็กที่ทำงานนั่งเล่นมันก้แค่แอพไร้สาระอ่ะน่ะ เห้อะ ฉันคิดแบบนั้นแต่ก้เปิดดู รูปโปรไฟล์ไลน์เป็นรูปหมาแถมยังเป่นร๊อคไวเลอร์ต่างหาก หนอยยยย ไอ่บ้านี่วอนส่ะแล้ว ติ้ง ติ้ง เสียงไลน์ดัง หมอนั่นน่ะเองฉันลมแทบจับเมื่อเห็นรูปที่เค้าส่งมา เป็นรูปฉันที่กำลังนั่งกินบะหมี่ด้วยใบหน้าราวกับมันเป็นของประเสิรฐ์เลิศล้ำ ฮึ่ยยยย หมอนี้มันจงใจ่จะเบล๊กเมย์ฉันนี้ ฉันรีบพิมตอบไปทันที
'ลบเดี่ยวนี้น่ะ'
'ลบแน่ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจ' หมอนั่นตอบกลับมาแทบจะทันที
'ก็ได้ ถามจริงเห้อะ นายทำแบบนี้ไปทำไม' หมอนั่นหายไปสักพักก่อนจะตอบมาเป่นสติกเกอร์ที่เขียนว่าความสุ่ก ฮึ่ม
'นานแค่ไหน ระยะเวลาการเป็นแฟนของเรามันนานแค่ไหน' ฉันถามในสิ่งที่อยากรู้
'ไม่มีกำหนดจนกว่า...' หมอนั่นตอบกลับก่อนจะเว้นวรรค ฉันรอสักพักหมอนั่นก็ไม่ตอบ
'จนกว่าอะไร'
'ไม่บอก แบร่' หมอนั่นถ่ายรูปตัวเองแลบลิ้นปลิ้นตาส่งมา เห้อะ ถ้าเป็นคนอื่นทำคงดูน่ากลัวแต่เพราะหมอนี้มันหล่อลากเลยทำให้ เห้อะ ไม่อยากจะยอมรับหรอกน่ะแต่มันดูน่ารั่กมากๆเลยล่ะ

ห้างสรรพสินค้า N ตอนนี้ฉันกำลังยืนเก้ๆกังอยู่หน้าห้าง วันหยุดอันแสนจะสุดวิเศษของฉันต้องพังลงเพราะใอ่นายเลสเน่คนเดียวเลย ฮึ่ยยยย หมอนั่นบังคับให้ฉันออกมาเจอเพราะเค้าเบื่อ เหตุผลน่าทึ่งใช่มั้ยล้ะ เห้อะๆ แล้วนี้ดูสิ่ฉันยืนรออยู่ครึ่งชั่วโมงล่ะ นายนั้นก็ยังไม่ยอมมา ว่าแล้วฉันก็หยิบโทศัพท์กดโทรไปหาหมอนั่นทันที
"นี่นาย ฉันรอนายนานล่ะน่ะถ้าอีกห้านาทีไม่ถึงฉันจะกลับ"ฉันกลอกเสียงอย่าสุดอารมณ์ทันทีที่หมอนั่นรับสาย
(มองมาทางซ้ายสิ่) ฉันหันตามเค้าบอกแล้วก็เจอ เลสเน่มาในชุดเสื้อยืดลายเท่ๆสีดำกับกางเกงยีนขาเดฟสีเข้มรองเท้าผ้าใบกับหมวกใบเท่ที่เค้าใส่ให้มันกลับหลัง ไม่อยากจะบอกเลยว่าหมอนั่นหล่อเวอร์
"ว๊าว เหมือนว่าเราจะแต่งตัวคอนเซปเดียวกันเลยน่ะเนี่ย" เลสเน่พูดขึ้นตอนที่หยุดตรงหน้าฉัน ฉันก้มมองตัวเอง จริงด้วยแฮะ วันนี้ฉันใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาสั้นเอวสูง ตัดกับรองเท้าผ้าใบสีขาวเชือกดำพร้อมหมวกสีดำใบโปรดของฉันที่หยิบมากันแดดเท่านั้น นี้มองผ่านเหมือนพวกคู่รักที่นัดกันแต่งตัวเหมือนกัน เพื่อ ออกเดต อะ ออกเดต
"นี่เธอ ทำไมหน้าแดง ร้อนหรอ" เลสเน่ชะโงกหน้ามาถาม ฉันรีบหันหน้าหนีฉันรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าเพราะความคิดบ้าๆนั้นแหละ ฮึ่ยยยย
"ใช่ ฉันร้อนมาก เพราะนายนั้นแหละมาสายนายต้องรับผิดชอบ"
"อืมมม รับผิดชอบด้วยการเลี้ยงหนัง เลี้ยงข้าว แล้วตบท้ายด้วยไอติมดีม่ะ" ข้อเสนอของเค้าทำให้ฉันยิ้มพราย
ไอติมหรอออ ของโปรดจ้าาาา
"แล้วจะรออะไรล่ะค่ะ คุณแฟน" ฉันยักคิ้วหลิ่วตาล้อเลียนเค้า หมอนั่นยักไหล่แล้วเดินนำไป ชิ่ ฉันกับเลสเน่เลือกที่จะดูหนังก่อนซึ่งโชคดีหนังที่พวกเราจะดูกำลังจะเข้าไม่งั้นคงรอกันเก้อเลย พอดูหนังเส่ดเค้าก็พาฉันไปกินอาหารญี่ปุ่นซึ่งบอกเลยว่าฉันไม่ปลื้มเลยแต่ก็น่ะของฟรีต้องจำใจยอม พอกินเส่ดเค้าก็พาไปเดินเล่น เดินดูของและตอนนี้ฉันก็ลากเค้าเข้ามาในห้องคาราโอเกะกว่าเค้าจะยอมเล่นเอาแทบตาย
"เธอจะร้องก็ร้องไปเส่ ทำไมต้องพาฉันเข้ามาด้วยเล่า" หมอนั่นกระแทกก้นลงนั่งอย่างไม่สบอารมณ์ ชิ่
"เห้อะ นายไม่ร้องก็นั่งเงียบๆไปเห้อะ" ฉันหยิบสมุดรายชื่อเพลงแล้วก็นั่งลงข้างเค้า อืม ร้องเพลงไรดีน้า เอาเพลงนี้เป็นไง อิอิ ฉันกดรหัสเพลงเส่ดก็หยิบไมค์ เลสเน่นั่งทำหน้าเหมือนคนอมรังแตนอะไรเทือกนั้น นายนี้ไม่มีอารมณ์สุนทรีเอาส่ะเลย

.......ฉันเหมือนคนหลงทาง หาไม่เจอกับความรัก
ฉันไม่เคยได้ รู้จักเลย ฉันได้แต่นั่งมอง
เหม่อดูคนอื่นเฉยๆ ฉันไม่เคยไม่เคย เลย ไม่เคย...

.....แล้ววันหนึ่งเธอ ก็เข้ามาเข้ามาในชีวิต
ฉันไม่เคยรู้สึกนี่ ว่าเธอนะใช่เลย ฉันเพิ่งเข้าใจ ทุกๆอย่าง
ทุกความหมาย ว่ารักของเธอนั่นช่างมากมายและเหนือใคร ...

ฉันค่อยๆร้องเพลงที่ฉันชอบ ความสุขของฉันอย่างหนึ่งคือการได้ร้องเพลงเพราะมันจะทำให้ฉันคิดถึงเค้า พ่อของฉัน ท่านชอบร้องเพลงและสอนฉันร้องเพลงมาตลอด

.....ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คนนี้เพราะ เธอแสนดีช่างแสนดีคนที่แสนดี
จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน ได้รู้ว่า
ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป โอ้
จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉันได้รู้ค่า
และหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่คนนี้ตลอดไป ตลอดไป.....
 

ฉันหันไปมองทางเลสเน่ที่มองมาทางฉันเหมือนกับอึ้ง ๆ ฉันยักคิ้วหลั่วตาใส่เค้า หมอนั่นก็ยักไหล่ไม่สนใจ ฉันเลยร้องเพลง กระโดดโลดเต้นอยู่คนเดียว เลสเน่ได้แค่มองแล้วหัวเราะหลังๆเค้าก็เป็นคนกดเพลงบ้างเลือกเพลงบ้าง พอฉันหมดแรงจากคาราโอเกะหมอนั่นก็พาไปซื้อไอติมแล้วก้เดินออกจากห้างกัน เห้อออ วันนี้ฉันมีความสุขมากๆเลยล่ะ
"ขอบคุนน่ะ"หมอนั่นพูดขึ้นทำลายความเงียบไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่าแต่แววตาของเค้าตอนนี้สั่นไหว ดวงตาเค้าดูเศร้าสร้อย เหมือนกัยคนกำลังมีความทุกข์ แต่แค่แวบเดียวเท่านั้นแหละ
"อะไรของนาย"
"ที่ยอมเป็นเพื่อนเล่นฉัน"
"เห้อะ ฉันสิ่ต้องขอบคุนนาย อุตส่าเลี้ยงตั้งหลายอย่าง" ฉันมองเค้าอย่างปลาบปลื้มแล้วแทบลมจับเมื่อได้ยินคำตอบ "มันเป่นหน้าที่ของเจ้านายที่ต้องดูแลสัตว์เลี้ยงน่ะ" สะ สัตว์เลี้ยง หมอนั่นหันมายักคิ้วลิ่วตาทำตากวนประสาท ฮึ่มมม ฉันขอถอนคำพูดที่บอกขอบคุนหมอนี้ ถอน ๆๆๆ !!!
"สัตว์เลี้ยงหราค่ะ ><"
"ใช่ " เค้ายิ้มอย่างไม่สะทกสะท้านฉันค่อยเดินไปหาเค้า แล้วก็ พลั่ก
"ส่งแค่นี้พอน่ะค่ะเจ้านาย บ๊ายบ๊าย" เลสเน่นั่งกุมเป้าหน้าแดง ใช่แล้วล่ะ ฉันเตะผ่าหมากเค้า
"ธะ เธอ"ดูท่าว่าจะพูดลำบากน่ะนั่น ฉันเดินไปตบแก้มเค้าเบาๆเชิงล้อเลียน
"ไว้เจอกันน่ะค่ะ คุนแฟน"
"ฝากไว้ก่อนเถอะ" ฉันได้ยินเสียงหมอนั่นคาดโทด หึ เล่นกับใครไม่เล่นดันมาเล่นกับ ฮันน่า เร็วไปใอน้อง