คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ร้ายนักนะ
หลังจากไอ้เพื่อนตัวดีหนีออกไปไหนไม่รู้ มาร์คที่ดูมีสติที่สุดพยายามคนตัวเตี้ยที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของตนจนตอนนี้ชาไปหมดแล้ว มาร์คระบายยิ้มกับท่าทางน่ารักของอีกคนก่อนที่กดจมูกโด่งสูดดมความหอมแบบแปลกๆที่แก้มนิ่ม กลิ่นที่ไม่มีใครเหมือนและเป็นกลิ่นที่ทำให้มาร์คหลงใหลได้อย่างไม่น่าเชื่อ ร่างสูงมองไปยังอีกสองร่างที่นอนแน่นิ่งบนโซฟา
“เฮ้อออ” พ่นลมหายใจยาวก่อนจะมองหาคนที่พอจะมาช่วยเขาได้
“มาครับฮยอง เดี๋ยวผมช่วย” เด็กหนุ่มตาโตแต่แฝงด้วยเสน่ห์ในแบบน่ารักๆ มินโฮเข้ามาช่วยพยุงแบมแบมและยองแจให้ลุกขึ้น ถึงทั้งสองจะตัวเล็กนิดเดียวแต่เมื่อรวมกันสองคนแบบนี้ทำให้เหงื่อเม็ดเป้งผุดออกมาจากใบหน้าหล่อเหลาได้ไม่ยาก
“ทีละคนก็ได้ ฉันไม่รีบ” มาร์คตอบกลับก่อนจะอุ้มแจ็คสันขึ้นในท่าเจ้าสาว ทำไงได้ก็ไอ้เตี้ยนี่เดินสะเปะสะปะไปมาเดี๋ยวก็ได้ล้มหัวคะมำลงไปทั้งคู่ หัวเล็กซุกเข้ากับอกแกร่งที่แสนจะอบอุ่น มาร์คอุ้มแจ็คสันลงมาที่รถตัวเองอย่างรวดเร็ว
“แขนฉันจะหักไหมเนี่ย” มาร์คนิ่วหน้าความหนักของไอ้นี่ไม่ธรรมดาจริงๆ พอวางคนตัวหนักลงที่เบาะนุ่มก็จัดการรัดเข็มขัดให้ ลมหายใจร้อนเป่ารดใบหูจนใบหน้าหล่อต้องหันไปมองหน้าคนที่หลับสนิทที่ชอบทำท่ายั่วเขา(โดยไม่รู้ตัว)อยู่ตลอดเวลา ไม่คิดเปล่าริมฝีปากหยักประกบเข้าที่ริมฝีปากแดงที่เผยอขึ้นเล็กน้อย ลิ้นร้อนสอดเข้าเก็บเกี่ยวความหวานภายในที่ตอนนี้มีกลิ่นแอลกอฮอล์อบอวลอยู่เล็กน้อย ความหวานที่ไม่ว่าเขาจะได้สำผัสเท่าไรก็ไม่เคยรู้จักพอ
“เอ่อ.. ” เสียงทุ้มของรุ่นน้องดังขึ้น มาร์คขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจที่โดนขัดจังหวะแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“เอาขึ้นหลังรถ เดี๋ยวแบมแบมฉันจัดการเอง” มาร์คสั่งรุ่นน้องนิ่งๆก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟา ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าน่ารักที่เขาแสนจะคุ้นตา ทำไมหน้าคุ้นๆวะ โอ้ยย จำไม่เว้ย ช่างแมร่ง ร่างสูงสะบัดหัวไปมาก่อนจะเดินไปพยุงคนตัวเล็กที่เอื้อมแขนมาโอบคอหนาอย่างรวดเร็ว วงตากลมโตปรือขึ้นเล็กน้อยรอยยิ้มยั่วยวนถูกส่งให้คนตรงหน้าอย่างเปิดเผย
“ฮยอง อึก. แจ็คสันฮยองง” ใบหน้าเล็กซุกไซร้ซอกคออีกคนอย่างถือวิสาสะ มือหนาโอบรอบเอวบางที่โอนเอนไปมาจะล้มเต็มที มือเล็กผลักคนตัวสูงให้ล้มลงไปที่โซฟาสีเข้มก่อนจะรีบขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว ปลายนิ้วเรียวไล้ไปตามโครงหน้าหล่อช้าๆ ดวงหน้าหวานก้มลงต่ำส่งจมูกรั้นหยอกล้อกับสันจมูกคมไปมา มือเล็กควานหาบางอย่างในกระเป๋าก่อนจะกำมันไว้แน่น
“แบมแบมนายเมามากแล้. อุบ” ยังไม่ทันพูดจบมือเล็กส่งสิ่งที่เก็บไว้ในมือเข้าไปในโพรงปากร้อนก่อนจะก้มลงประกบริมฝีปากหนาอย่างรวดเร็ว ลิ้นเล็กดันเม็ดยาสีเข้มลงไปในลำคอลิ้นเล็กตวัดไปมาดูดดึงลิ้นหนาที่แข็งไปชั่วขณะ คนตัวสูงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ อะไรกันเด็กนี่คิดว่าเขาคือแจ็คสัน? แล้วไอ้ยาเมื่อกี้คืออะไร? อยู่ๆสมองก็เริ่มประมวลผลช้าลง อุนหภูมิในร่างกายพุ่งสูงขึ้นบวกกับการถถูกรุกเร้าอย่างรวดเร็วและร้อนแรงจากคนตัวเล็ก
“อืม” เสียงครางต่ำในลำคอเมื่อใบหน้าเล็กซุกไซร้ไปยังซอกคอเรียวลิ้นลากเลียตามความยาว ฝ่ามือเล็กลูบที่แสดงความเป็นชายที่ตอนนี้คับแน่นไปทั่วกางเกง เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นที่หน้าผากกว้าง
ครืดดดดดดด เสียงโทรศัพท์สั่นในกระเป๋ากางเกงดึงสติที่เริ่มหลุดลอยของคนตัวสูงกลับมาก่อนจะประมวลภาพเหตุการณ์ช้าๆแล้วผลักคนตรงหน้าออกก่อนจะรีบช้อนตัวอีกคนขึ้นในท่าเจ้าหญิงแล้ววิ่งลงบันได้ทันที ลิ้นเล็กเลียยอดอกผ่านเสื้อตัวใหญ่ที่อีกคนใส่อยู่ มาร์คนิ่วหน้าด้วยความเสียวซ่าน
“แบมแบม ร้ายนักนะ” ริมฝีปากหนาก้มลงมองดวงหน้าหวานด้วยความไม่เข้าใจ นายชอบแจ็คสันของฉันงั้นหรอ? หึ ฉันไม่ยกให้หรอกนะ มาร์คคิดในใจก่อนจะรีบจัดแจงแบมแบมให้เข้าไปที่เบาะหลัง
“ฉันไปก่อนละ” มาร์คกล่าวลามินโฮก่อนจะพุ่งรถออกไปด้วยความเร็วสูง คิ้วเข้มขมวดเข้หากันแน่นด้วยความรู้สึกอึดอัดอยากจะปลดปล่อย รถคันหรูถูกจอดตรงหน้าบ้านหลังใหญ่ของยองแจสถานที่ที่เขาเคยมาเล่นบ่อยๆกับเจบี
“พา2คนด้านหลังลงด้วยครับ ฝากด้วยครับ” มาร์คหันไปบอกรปภ.ที่เฝ้าหน้าบ้านอย่างรวดเร็ว เมื่อร่างทั้งสองลงจากรถมาร์คพุ่งรถคันหรูออกไปตามแรงอารมณ์ เหลือบสายตามองคนข้างๆที่นอนคอพับไปพิงกระจก ตาคมมองตามลำคอขาวค่อยๆไล่มองต่ำลงเรื่อยๆ กระตุ้นจนส่วนกลางลำตัวของเขาคับแน่นไปหมด ถ้าคนที่โดนยานี่เข้าเป็นแจ็คสันจริงๆฉันคงได้ฉีกอกนายแน่ แบมแบม ฟันคมขบแน่นเพื่อระงับอารมณ์ที่ประทุภายในตัว
เอี๊ยดดดดดดด
-------------------------------------ตัดฉับๆหาอ่านได้ที่ไบโอทวิตเตอร์ @OhSkb94------------------------------------------
ดวงตาใสตื่นขึ้นมา อึดอัดชิบ นั่นคือความรู้สึกแรกของเช้านี้ ดวงตากลมมองไปตามเรียวขายาวที่ยกขึ้นมาก่ายเขาเมื่อไรก็ไปรู้ หน้าท้องแบนราบที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวย อกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงช้าๆแสดงให้รู้ว่าอีกคนยังหลับอยู่ ใบหน้าซุกซนเงยหน้าขึ้นมองคนที่นอนกอดเขาตลอดทั้งคืน ใบหน้าคมที่ปกติชอบทำหน้ากวนบาทาแต่ตอนหลับกลับมีเสน่ห์อย่างบอกไม่ถูก ปลายนิ้วเล็กแตะที่สันจะจมูกโด่งก่อนจะไล้ไปตามโครงหน้าหล่อ
ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แรงสั่นจากโทรศัพท์ทำเอาร่างเล็กที่ตกอยู่ในภวังค์สะดุ้งก่อนจะหยิบขึ้นมาอ่าน
‘อยู่ไหน วันนี้ไม่มาเรียน?’ ยองแจส่งข้อความเข้ามาทำเอาอีกคนตาโต เห้ย!วันนี้มีเรียนนี่หว่า
‘ไปๆ แต่ไปสายหน่อย ไว้เจอกัน’ นิ้วสั้นรีบพิมพ์ข้อความตอบกลับก่อนจะพยายามหลุดออกจากอ้อมกอดนี่
“ชาติที่แล้วเป็นปลาหมึกรึไงวะ กอดกูซะแน่น” แจ็คสันขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดก่อนจะกดปลดล็อคหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูเวลาแต่สิ่งที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอกลับทำให้ตาที่โตอยู่แล้วโตขึ้นกว่าเดิม
“ไอ้มาร์คดดดด มึง อ้ากกกกก กูจะฆ่ามึงงงงงง” เสียงตะโกนลั่นบ้านและคิดว่าน่าจะเผื่อแผ่ไปยังป้าข้างบ้านอย่างช่วยไม่ได้
“ตะโกนทำไมวะ รำคาญ” มาร์คกดหน้าลงกับหมอนอย่างรำคาญ
“รูปหน้าจอโทรศัพท์กูทำไมเป็นรูปกูกับมึง บอกกูมาเดี๋ยวนี้” แจ็คสันจับแขนแกร่งเขย่าอย่างแรง
“โว๊ะ มึงคิดถึงกูขนาดเอารูป ’เรา’ ตั้งเป็นภาพหน้าจอเลยหรอเนี่ย เขินจริงๆ” มาร์คหลุดขำออกมา ก็ช่วยไม่ได้ใครใช้ให้มึงเมา
“ฝีมือมึงใช่ไหม ไอ้เหี้ยยยย” มือเล็กตีที่ลำแขนแกร่งอย่างแรงจนขึ้นรอยแดงรูปฝ่ามือไปทั่ว
“เออ กูทำเองแหละ และถ้ามึงเปลี่ยนนะ กูจะอัพรูปเราทั้งหมดลงเฟสแล้วแท็กมึงไปดีไหม?” มาร์คลุกขึ้นนั่งก่อนจะส่งยิ้มอย่างผู้ได้เปรียบ
“เฟส? มึงมีเฟสกูได้ไง” แจ็คสันขมวดคิ้วแน่น มีตอนไหนวะ
“กูแอดเองรับแอดเองนี่แหละ ช่วยไม่ได้ มึงดันมาเมาใส่กูเอง” มาร์คยักไหล่ แจ็คสันแยกเขี้ยวใส่
“เมื่อคืนกูไม่น่าช่วยมึงเลยจริงๆ” แจ็คสันบ่นไปอีกยืดยาว
สรุปวันนี้ก็ไม่ได้ไปเรียนกันทั้งคู่เนื่องจากถ้าออกไปตอนนี้หลังจากทะเลาะ อาบน้ำ กินข้าวก็จะบ่าย3แล้ว
“กูหล่ะเบื่อมึงจริงๆ” แจ็คสันส่ายหน้าไปมา ดวงตากลมจ้องไปที่วิดีโอเกมส์ตรงหน้า
“แต่กูคิดถึงมึงจริงๆเลย” มาร์คพูดเสียงเรียบทั้งที่ตายังคงจ้องที่วิดีโอเกมส์ข้างหน้าเช่นกัน
“กวนตีน” แจ็คสันก้มหน้างุดทำให้แพ้เกมส์อย่างช่วยไม่ได้ มาร์คไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มอย่างมีความสุขสุดๆกับวิดีโอเกมส์ตรงหน้า ไม่ใช่เพราะชนะหรอกนะ แต่เพราะไอ้เตี้ยที่นั่งข้างๆต่างหาก โอ้ยยย!!มีความสุขโว้ยยยยยยย
จบไปอีกตอน55 กากมากสำหรับตอนนี้ แต่ยังมีผู้ใจดีอุตส่าห์กดเข้ามาอ่าน ขอบคุณมากจริงๆนะฮับ ช่วยเม้นท์เป็นกำลังใจให้นิดนึงเนาะ แบบติเลยก็ได้ น่าเบื่อมากกถ้ายังทำแบบนี้จะไม่อ่านแล้วนะ เป็นต้น กร้ากกกกกก
ปล.ขอบคุณทุกกำลังใจเน้ออออ
ปล2. เอ็นซีกากๆ แต่งเรื่องนี้เรื่องแรกด้วยอ่ะ ต้องพัฒนาอีกเยอะ อิๆ
ปล3. บอกว่าปลดแบนแล้วแต่กดอ่านไม่ได้อยู่ดี ลบแล้วอัพใหม่เลยละกัน
ความคิดเห็น