คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ของกันและกัน {BNior}
It’s amazing how you can speak right to my heart
Without saying a word you can light up the dark
Try as I may I can never explain
What I hear when you don’t say a thing
อัศจรรย์ใจเหลือเกินที่คุณพูดได้ตรงกับใจผม
ไม่ต้องมีคำพูด คุณก็เป็นเหมือนแสงที่ทอประกายในความมืดมน
พยายามเท่าไร ผมก็ไม่อาจจะอธิบายได้
ว่าผมได้ยินอะไร ในเมื่อคุณไม่เคยจะพูดสักคำ
The smile on your face let’s me know that you need me
There’s a truth in your eyes saying you’ll never leave me
The touch of your hand says you’ll catch me wherever I fall
You say it best, when you say nothing at all
รอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าคุณทำให้รู้ว่าคุณต้องการผม
ความจริงจากดวงตาคู่นั้นเผยความนัยว่าคุณจะไม่จากผมไป
สัมผัสจากมือคุณบ่งบอกให้รู้ ไม่ว่าเมื่อไรที่ผมพลาดพลั้ง คุณจะฉุดรั้งผมไว้
คุณสื่อมันออกมาได้ดีที่สุด ยามที่คุณไม่เอ่ยคำพูดใดออกมา
All day long I can hear people talking out loud (oh?)
But when you hold me near (oh, hold me near)
You drown out the crowd (drown out crowd)
Try as they may, they can never define
What’s been said between your heart and mine
ตลอดทั้งวัน ผมได้ยินผู้คนพูดคุยกันอื้ออึง
แต่เมื่อคุณเข้ามาใกล้
เสียงคนเหล่านั้นก็ไร้ความหมาย(ผู้คนส่งเสียงอื้ออึง)
พยายามเท่าไร พวกเขาก็ไม่มีทางรู้
ว่าอะไรคือสิ่งที่พูดไประหว่างใจของคุณและผม
The smile on your face let me know that you need me
There’s a truth in your eyes saying you’ll never leave me
The touch of your hand says you’ll catch me wherever I fall
You say it best, when you say nothing at all (oh)
รอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าคุณทำให้รู้ว่าคุณต้องการผม
ความจริงจากดวงตาคู่นั้นเผยความนัยว่าคุณจะไม่จากผมไป
สัมผัสจากมือคุณบ่งบอกให้รู้ ไม่ว่าเมื่อไรที่ผมพลาดพลั้ง คุณจะฉุดรั้งผมไว้
คุณสื่อมันออกมาได้ดีที่สุด ยามที่คุณไม่เอ่ยคำพูดใดออกมา
The smile on your face let’s me know that you need me
There’s a truth in your eyes saying you’ll never leave me
The touch of your hand says you’ll catch me wherever I fall
You say it best, when you say nothing at all
[Chorus:]
You say it best, when you say nothing at all
You say it best, when you say nothing at all…
รอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าคุณทำให้รู้ว่าคุณต้องการผม
ความจริงจากดวงตาคู่นั้นเผยความนัยว่าคุณจะไม่จากผมไป
สัมผัสจากมือคุณบ่งบอกให้รู้ ไม่ว่าเมื่อไรที่ผมพลาดพลั้ง คุณจะฉุดรั้งผมไว้
คุณสื่อมันออกมาได้ดีที่สุด ยามที่คุณไม่เอ่ยคำพูดใดออกมา
The smile on your face
The truth in your eyes
The touch of your hand
Let’s me know that you need me
รอยยิ้มบนใบหน้าคุณ
ความจริงใจในดวงตาคุณ
สัมผัสจากมือคุณ
ทำให้รู้ว่าคุณต้องการผม
เสียงกีต้าร์ขับกล่อมไปพร้อมกับเสียงร้องนุ่มนวลของชายหนุ่มเรียกรอยยิ้มจากแขกในร้านและพนักงานทุกคนได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะพนักงานหน้าหวานที่ยิ้มไม่หุบตั้งแต่ได้ยินเสียงเกลากีต้าร์เพลงนี้เป็นเพลงโปรดของเขาและที่ทำให้ยิ้มไม่หุบก็คงเป็นคนที่กำลังร้องเพลงนี้พร้อมกับส่งสายตาที่แสนมีเสน่ห์นั่นมาทางเขา
“คนบ้า ไหนบอกว่าไม่ชอบไง” จูเนียร์พึมพำขณะที่มือก็เช็ดโต๊ะทำความสะอาดไปเรื่อยๆ เมื่อหลายคืนก่อนจูเนียร์เปิดเพลงนี้ให้เจบีฟัง แต่อีกคนก็เอาแต่บอกว่างั้นๆแหละ ง่วงนอนบ้างแหละแต่วันนี้ดันเอาเพลงนี้มาร้องซะงั้น
หมับ
จูเนียร์เงยหน้ามองแขกในร้านที่ถือวิสาสะจับมือเขาซะแน่นพลางขมวดคิ้วมอง ตรงหน้าเป็นชายแก่รุ่นพ่อ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น สายตาหยาดเยิ้มยิ่งเสริมให้ดูเป็นตาแก่ลามกมากขึ้นไปอีก
“หนู ป๋าเงินเยอะนะ ถ้าคืนนี้หนูไปกับป๋า ป๋าจะเลี้ยงหนูเป็นอย่างดี” รอยยิ้มกรุ้มกริ้มพร้อมสายตาโลมเลียไล่มองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า จูเนียร์หายใจเข้าปอดลึกๆเพราะระงับอารมณ์โกรธไว้ในใจ พยายามปั้นหน้ายิ้มบางๆจนคนผ่านไปผ่านมาต้องมองจนเหลียวหลัง
“โทษทีครับผมไม่ได้ขายตัว อีกอย่างเอาเงินกลับไปเลี้ยงลูกของคุณจะดีกว่าเอามาเลี้ยงเด็กอย่างผม ขอให้สนุกนะครับ” รอยยิ้มหวานประดับใบหน้าสวยเกินชายอีกครั้งก่อนจะสะบัดข้อมืออย่างแรงและเดินจากไป ประโยคดังกล่าวสร้างความไม่พอใจให้อีกคนอย่างมาก
“เจ้าของร้านอยู่ไหน!!!!!” เสียงแหบพร่าตะโกนดังลั่น พลางกวาดแก้วสีอำพันบนโต๊ะให้ตกลงมาเรียกเสียงกรี้ดจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี เจบีที่กำลังร้องเพลงอยู่ขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นก่อนจะเดินเข้าไปยังที่เกิดเหตุ
“เกิดอะไรขึ้นครับ?” เจบีมองชายแก่ที่กำลังอาละวาดด้วยสายตาเย็นๆ ถ้ามีเหตุผลไม่ดีพอ พ่อจะตบให้หัวหลุด
“พนักงานที่นี่ถูกอบรมมาให้ด่าลูกค้างั้นหรอ?” เจบีกระตุกคิ้วเบาๆ พนักงานร้านเค้าเนี่ยนะจะไปด่าลูกค้า เป็นไปไม่ได้อ่ะ
“ขอโทษนะครับ แต่ทางร้านเราไม่เคยมีพนักงานคนไหนก้าวร้าวต่อลูกค้าเลยนะครับ” เจบีพยายามพูดอย่างใจเย็น แต่แล้ว..
ปึก เพล้ง
แก้วเหล้าถูกโยนเข้ามาโดยที่เจบีไม่ทันระวังตัวทำให้แก้วกระแทกเข้าที่หางคิ้วอย่างจัง เลือดสีสดไหลออกมาช้าๆ เจบีกำมือแน่นเพื่อข่มอารมณ์ จูเนียร์วิ่งออกมาตรงที่เกิดเหตุทันทีพร้อมกับเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าอีกคนบาดเจ็บและพอรู้ว่าเป็นฝีมือใครก็แทบอยากจะประเคนเท้าไปประดับบนหน้าคนๆนั้นจริงๆ
“นี่ลุงครับ จะมาซื้อตัวผมแล้วพอผมไม่เล่นด้วยบอกให้เอาเงินกลับไปเลี้ยงลูกก็อาละวาดหรอครับ นี่ผมหวังดีนะครับเนี่ยไม่เห็นจะก้าวร้าวตรงไหน” จูเนียร์พูดออกมาเสียงดังเรียกสายตาทุกคนให้หันไปมอง ก่อนแขกในร้านจะหันกลับไปมองชายแก่คนนั้นอีกครั้งด้วยสายตารังเกียจ
“พ่อคะ” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นก่อนเจ้าตัวจะเดินเข้าไปหาชายแก่คนนั้น หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดชายที่คาดว่าน่าจะเป็นพ่อไว้แน่น
“เจีย มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” เสียงชายแก่แหบพร่าปนอึ้งนิดๆที่เห็นลูกสาวของตนมาอยู่ในนี้ มือหนาลูกกลุ่มผมหนาของลูกสาวช้าๆ
“หนูตามพ่อมา พ่อคะ อย่าเป็นแบบนี้เลยนะถึงแม่จะทิ้งเรา ฮึก.ไปหาผู้ชายคนอื่นแต่พ่อยังมีหนูนะ ฮือ. พ่อขา” หญิงสาวพูดไปสะอื้นไปทั้งร้านเงียบสนิท ไม่นานเหตุการณ์ทุกอย่างก็ผ่านไปหญิงสาวและคนเป็นพ่อกล่าวขอโทษทางร้าน เจียเล่าว่าตั้งแต่แม่ของเธอทิ้งพ่อและเธอไปหาผ้ชายคนอื่นที่เด็กกว่าพ่อของเธอก็กลายเป็นคนที่ชอบซื้อบริการผู้ชายเด็กๆเพื่อระบายอารมณ์ความแค้นเล่น แต่ต่อไปเธอจะไม่ยอมให้พ่อทำแบบนี้อีก จูเนียร์ยิ้มให้กับชายแก่คนนั้นก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างที่ทำให้ชายแก่ยกยิ้มขึ้นมาบางๆก่อนจะกุมมือลูกสาวแล้วจากไป
“หืม?” จูเนียร์เลิกคิ้วพลางอียงคอเป็นเชิงถามเมื่อหันมาก็เจออีกคนยืนจ้องเขม็ง
“กระซิบอะไร” เจบีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบซึ่งรู้ได้ทันทีว่านี่แหละน้ำเสียงตอนงอนหล่ะ จูเนียร์ยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลูบโครงหน้าหล่อเบาๆเช็ดคราบเลือดที่ไหลออกมาช้าๆ
“ไม่มีอะไรหรอกน่า มาครับเดี๋ยวเนียร์ทำแผลให้ เจ็บไหม หืม?” มือเล็กบีบจมูกโด่งของอีกคนเบาๆแต่เจบีก็ยังมองหน้าอีกคนนิ่งเหมือนเดิม งอนเว้ย งอน!! แต่ก็ยอมเดินตามอีกคนอยู่ดี จูเนียร์หยิบกล่องยาออกมาทำแผลให้ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานไล่ตั้งแต่ หน้าผากมน ดวงตากลมโต ไหนจะจมูกเล็กๆเหมือนลูกแมวนั่น ริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่
จูเนียร์ที่ยุ่งอยู่กับการทำแผลจึงไม่ได้สังเกตว่าอีกคนเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้แค่ไหน เจบีกดริมฝีปากลงที่ริมฝีปากสีสวยเบาๆค้างไว้ จูเนียร์เบิกตากว้างตกใจกับการกระทำของอีกคน เจบีผละออกไปพร้อมรอยยิ้มบางๆที่ทำอีกคนหัวใจเต้นรัว
“ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าใครมาเห็นเข้าจะว่ายังไง” จูเนียร์ก้มลงเก็บยาเพื่อซ่อนใบหน้าหวานที่ขึ้นสีด้วยความเขินอายก่อนจะลุกขึ้นยืนแต่ก็ถูกมือหนารั้งไว้พร้อมทำสายตาออดอ้อน สายตานั่นบวกกับพลาสเตอร์ที่ติดที่หางคิ้วมันยิ่งเพิ่มความแบดขึ้นมาอีก.. อ้ากกก หล่อเกินไปแล้วนะเจบี
“ปิดร้านแล้วไปท่าเรือเป็นเพื่อนหน่อย” เจบีพูดเบาๆพลางส่งยิ้มหล่อๆไปให้อีกคน จูเนียร์พยักหน้าน้อยๆก่อนจะขอตัวออกไปทำงาน ไม่นานเจบีก็ตามออกไปและเล่นกีต้าร์ร้องเพลงไปเรื่อยๆจนร้านปิด
ร่างสองร่างกำลังนั่งอยู่ที่ท่าเรือ สายลมเย็นๆพัดผ่านใบหน้ายิ่งเพิ่มความสบายให้ทั้งคู่ จูเนียร์หลับตาลงรับลมเต็มที่ โซลที่แสนวุ่นวายแต่ก็ยังมีอีกหลายที่ที่สงบๆแบบนี้ จนกระทั้งรู้สึกสัมผัสอุ่นๆที่ข้างแก้ม คนตัวเล็กหันไปมองทันทีทำให้จมูกทั้งคู่แตะกัน ดวงตากลมโตจ้องมองลึกลงไปในดวงตาเฉี่ยวนั่น ทั้งคู่จ้องตากันซักพักก่อนที่คนตัวสูงจะค่อยๆก้มลงประกบริมฝีปากอิ่มเบาๆ เรียวลิ้นร้อนแตะไปรอบๆกลีบปากเป็นเชิงขออนุญาต ริมฝีปากเล็กเผยอขึ้นเล็กน้อยให้อีกคนเข้ามาสำรวจภายในได้ ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นเล็กจนจนมุมก่อนจะเกี่ยวกระหวัดดูดดุนจนเกิดเสียง มือเล็กไล่ไปตามลำแขนแกร่งก่อนจะยกขึ้นโอบรอบคอไว้แน่น เอียงหน้าปรับองศาเล็กน้อย เจบีกระตุกยิ้มเมื่อการตอบสนองของอีกคนเป็นที่น่าพอใจ
มือหนาลูบเอวบางช้าๆก่อนจะสอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวบาง ลากไล้มือไปทั่วแผ่นหลังเนียน กดจูบบดขยี้ริมฝีปากไปตามแรงอารมณ์ก่อนจะถอนออกเพื่อให้อีกคนได้พักหายใจ ริมฝีปากพรมจูบไปตามสันกรามก่อนจะเลื่อนลงมาที่ลำคอระหงดูดดุนจนเกิดรอย มืออีกข้างลูบไล้ไปตามเรียวขาเล็กช้าๆ จูเนียร์เชิดหน้าขึ้นซี้ดปากเบาๆตามแรงอารมณ์ที่อีกคนกำลังปลุกปั่นก่อนที่ทุกอย่างจะหยุด เจบีผละตัวออกไป
“ถ้านายไม่ห้ามนายจะโดนตรงนี้นะ” เจบีมองหน้าอีกคนด้วยสายตากรุ้มกริ่ม จูเนียร์ก้มหน้างุดก่อนจะพูดออกมาเบาๆแต่พอให้ได้ยินกันทั้งสองคน
“ไม่ได้คิดจะห้ามอยู่แล้ว”
------------------------------------------------------------------------ CUT --------------------------------------------------------------------
"นี่" เจบีสะกิดเรียกอีกคนเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม ขี้อ้อนเหลือเกินนะ
"หืม?" จูเนียร์ที่หลับตาพริ้มไม่เงยหน้าขึ้นมองอีกคน ก่อนจะรู้สึกว่าอีกคนลุกขึ้นนั่งเลยลุกขึ้นนั่งตามเพื่อไม่ให้อีกคนเมื่อยโดยที่ยังไม่ลืมตา สัมผัสเย็นๆที่ต้นคอทำให้คนที่หลับตาอยู่ลืมตาขึ้นมาทันทีพร้อมกับก้มมอง สร้อยเงินมีจี้รูปตัวJ ก่อนจะขมวดคิ้วมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ
"ใส่ให้บีบ้างสิ" เจบีหยิบสร้อยรูปตัวJอีกเส้น จูเนียร์รับมาก่อนจะใส่ให้อีกคนอย่างเขินอาย
“ทำไมต้องตัว J” จูเนียร์เอียงคอสงสัย ‘สร้อยคู่?เรียกงั้นได้รึเปล่า’
“เจ แจบอมกับ เจ จินยองไง” เจบีตอมพร้อมกับยิ้มหล่อส่งมาให้ “ตอนนี้เราเป็นของกันแล้วนะ นายเป็นของฉันและฉันก็เป็นของนาย” เจบีดึงอีกคนเข้ามากอดแน่น มือหนาลูบผมอีกคนด้วยรอยยิ้ม
ความสัมพันธ์ที่เป็นของกันและกัน เรียกว่าคนรักได้รึเปล่านะ...
จบไปแล้วอีกตอน ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยอ่ะ ขอโทษทุกคนด้วยนะ ตอนหน้ากีฬาโรงเรียนจะเริ่มขึ้นแล้วววววว ยู้วฮูววว จะเกิดอะไรขึ้นไหมนะ?? ฮ่าๆๆๆๆๆๆ อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนนะ ตอนนี้3ตอนก่อนหน้าถูกแบนอยู่แต่ไรท์แจ้งปลดแบนแล้วนะคะ ฝากติดตามฟิคด้วยเด้อออออ
ปลาโลมา. ขอบคุณที่คอมเมนท์ที่ให้กำลังใจด้วยนะคะ ติชมได้ไม่ว่ากัน ตอนนี้มาแบบสั้นๆเพราะสมองตันจริงอะไรจริง ลงทะเบียนเรียน ปลดแบน แต่งฟิค สมองไปไหนไม่เป็นเลย ตอนต่อไปจะแก้ตัวอีกทีนะคะ
ปลาล้า. ฉากคัทตามได้ที่ไบอทวิต @OhSkb94 เน้อออออออ ตามจิดตามทวงฟิคได้ พูดคุยเล่นได้ตามสบาย
ปลาลิง. ยินดีกับผลแอดมิชชั้นด้วยเน้ออออออออออออออออออออออออออออออออ เยิ้บๆ
สุดท้าย.. ฝากคอมเมนท์ด้วยนะแจ๊ะ ครุคริ อย่าแบนกันเลยเนอะ ขอร้องหละ= =
ความคิดเห็น