คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : HEART
แสงแดดอ่อนๆสาดเข้ามาผ่านช่องว่างระหว่างผ้าม่านรบกวนคนตัวเตี้ยที่นอนขดอยู่บนที่นอนนุ่ม ร่างสั้นขยับขยุกขยิกไปมาเพื่อหาท่านอนที่สบายที่สุดแต่เพียงขยับเล็กน้อยความเจ็บจี้ดที่ช่วงล่างก็แล่นเข้าสู่โสตประสาท ดวงตากลมเปิดขึ้นทันทีก่อนจะสำรวจไปทั่วบริเวณและจนถึงแขนใครซักคนที่พาดอยู่ที่เอวของเขา ไล่มองขึ้นตามวงแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม แผงอกแกร่ง ซอกคอขาว เส้นผมสีแดงที่คนทำต้องมั่นหน้าในความหล่อพอสมควรก่อนจะหยุดมองใบหน้าขาวหล่อเนียนที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
“คนห่าไรนอนยังหล่อ หล่อมากใช่ไหมมึงหน่ะ โดว่ว” ว่าพลางแลบลิ้นปลิ้นตาใส่คนตัวสูง พลันภาพเมื่อคืนก็ฉายวนกลับมาเป็นฉากๆ ดวงหน้าหวานร้อนผ่าวก่อนจะแกล้งปิดตาลงเมื่อเห็นอีกคนขยับ
“หมาน้อยของกู” มาร์คลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกว่าร่างเล็กกำลังขยับไปมา มือหนาเอื้อมปิดม่านให้สนิทเพื่อให้ให้แสงส่องเข้ามารบกวนอีกคนได้ ลายนิ้วไล้วนไปรอบใบหน้าที่หลายคนมองว่ามาดแมนเสียเหลือเกินแต่สำหรับมาร์ค แจ็คสันเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ ดวงตาสุกใสขี้อ้อนริมฝีปากสีชมพูน่าจูบ
หวง
ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหวงคนตรงหน้ามากแค่ไหน ปลายนิ้วเรียวปัดผมที่อาจจะทำให้คนข้างๆรำคาญให้พ้นทางก่อนริมฝีปากหนาเลื่อนขึ้นจูบที่หน้าผากมนแผ่วเบา รอยยิ้มละมุนที่ไม่เคยมอบให้ใครมาก่อนถูกมอบให้คนข้างๆอย่างเปิดเผย มาร์คหุบยิ้มลงแทบไม่ทันพร้อมกับตีหน้านิ่งไร้อารมณ์เหมือนเดิมเมื่อเห็นดวงตากลมที่จู่ๆก็เปิดพรึ่บอย่างกับรู้ตัวอยู่แล้ว
“ตื่นแล้วหรอ หืม?” มาร์คส่งใบหน้ายียวนกวนบาทาไปให้แจ็คสันแต่เช้า
“ยัง นี่ละเมออยู่ ไอ้สัสมาร์คมากูขอบ่น มึงแม๊งงงงง รู้จักคำว่าเบาๆไหมวะครับ นี่มันครั้งแรกของกู เค๊ มึงทำแรงอย่างกับว่ากูผ่านชายมาแล้วนับร้อย ตอนนี้ก้นกูระบมไปหมด ความเจ็บนี่แล่นตั้งแต่ผลายนิ้วตีนขึ้นมาถึงสมองส่วนซีรีบรัมกูเลยครับ แหม๊ บอกมาได้อย่าเกร็งนะครับ ไม่เจ็บนะครับ มึงลองมาโดนเสียบไหม โถ ไอ้สะ. อื้อ” ตื่นมาก็โวยวายไปตามนิสัยก่อนจะโวยวายจบริมฝีปากอิ่มก็ถูกริมฝีปากหนาทาบทับลงอย่างรวดเร็ว ลิ้นร้อนสอดเข้าโพรงปากหวานทันทีก่อนจะตวัดรัดลิ้นเล็กแน่นดูดแรงๆจนเกิดเสียง บดขยี้ริมฝีปากช่างจ้อจนบวมเจ่อ
“อื้อ อ่ะ” แขนเล็กทุบอกอีกคนอย่างแรงเป็นสัญญาณว่ากำลังจะขาดใจตายอยู่แล้วไอ้ห่า มาร์คยอมถอนริมฝีปากออกอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะจุ๊บริมฝีปากที่เปลี่ยนเป็นสีแดงช้ำเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มจนเห็นฟันเขี้ยวสวย
“แถม” แจ็คสันเบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้ มาร์คหัวเราะต่ำในลำคอเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่าย ‘ทำไมน่ารัก’
“กูชอบของฟรีแต่ไม่ต้องแถมให้กูก็ได้ เกรงใจ!” พูดกระแทกเสียงใส่อีกคนก่อนจะตวัดมองด้วยหางตา มีหน้ามาหัวเราะกูหน้าเหมือนพี่หม่ำ จ๊กมกหรือพี่โน้ต อุดมมากไหม ตอบ!!! น้ำเสียงฮึดฮัดเรียกรอยยิ้มจากมาร์คได้เป็นอย่างดี ลูกหมายังไงก็คือลูกหมาอยู่วันยังค่ำ
“ไม่เป็นไร กูเต็มใจ” แขนแกร่งรั้งเอวอีกคนเข้ามากอดแน่นพร้อมฟัดแก้มนุ่มนิ่มทั้งสองข้างจนพอใจ แจ็คสันดื้นขลุกขลักได้ซักพักก็ปล่อยให้อีกคนทำตามใจ กูไม่ดิ้นแม่งละ เหนื่อย!!
“ห่า แล้วกูเป็นงี้จะลุกไปไหนมาไหนได้ไงว๊า ดีนะวันนี้วันหยุดไม่งั้นกูได้ถ่างขาไปเรียนแน่ มึงก็หยุดหัวเราะซะที” แจ็คสันขมวดคิ้วหงุดหงิดที่อีกคนเอาแต่ยิ้ม เออ ยิ้มให้ปากมึงฉีกถึงใบหูเลยนะ
“หงุดหงิดไรนักหนา ทำตัวเหมือนคนวัยทองไปได้ อืม.. หรือว่าคืนเดียวท้องเลย แหม่น้ำยากูมันดีจริงๆ โอ้ยยย” มาร์คร้องโอดโอยเมื่ออีกคนกัดเข้าที่แผงอกเขาอย่างแรง แจ็คสันแลบลิ้นให้ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมากับท่าทางของร่างสูง
“กูไม่มีมดลูกท้องไม่ได้สัส มึงจำไว้เลย คราวหน้ามึงได้นอนครางใต้ร่างกูแน่กูไม่ยอมให้มึงเสียบฝ่ายเดียวหรอรู้ไว้ซะ” แจ็คสันชี้หน้าคาดโทษไว้
“หึ แสดงว่าต้องมีครั้งต่อไปสินะ เอาดิ กูจะตั้งหน้าตั้งตารอเลยครับ” มาร์คกระตุกยิ้มมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่ไม่ค่อยปลอดถัยเท่าไรสำหรับแจ็คสัน ร่างเตี้ยหน้างอเมื่อไม่ว่าจะพูดอะไรอีกฝ่ายก็ตอกกลับซะหน้าหงายตีลังกา3รอบครึ่ง
“ไม่เว้ย ไม่มีครั้งไหนอีกทั้งนั้นแหละ พอๆๆๆๆ เห้ย จะพาไปไหน วางกูล๊งงงงง ไม่อาวว ไม่ปายยยย” แจ็คสันโวยวายออกมาทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองแพ้ราบคาบก่อนจะหน้าเหวอเมื่ออยู่ๆมาร์คก็อุ้มอีกคนด้วยท่าเจ้าหญิงแล้วพาลุกออกจากเตียง แขนเล็กตวัดรัดต้นคอหนาแน่นกลัวจะตก
“จะพาไปเอาลูกรักกูออก ไม่อึดอัดรึไง” มาร์คว่าเสียงเรียบ โถๆๆๆ ไอ้หน้าด้านพูดออกมาได้ไม่อายปากหน้ามึงนี่มันฉาบด้วยปูนเสริมเหล็กใช่ไหม ตอบกูวววววว ถึงจะโวยวายแค่ในใจแต่ใบหน้าสวยก็ขึ้นสีแดงระเรื่อจนมาร์คหัวเราะ หึ ในลำคอ
“อย่าทำหน้าอ่อย ถ้าไม่อยากโดนจัดหนักในห้องน้ำ” มาร์คว่า แจ็คสันขมวดคิ้วแน่น
------------------------------------------------------------------------ CUT ---------------------------------------------------------------------------
"เซ็กซี่" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูเล็กก่อนจะขบเม้มเบาๆให้อีกคนขนลุกซู่
“เซ็กซี่พ่อง ปล่อยกูวววววววว” หมดกันอารมณ์ที่กำลังขึ้นของมาร์คดับลงเพราะคำพูดของอีกคน ให้ตายเถอะมึงช่วยเปลี่ยนจากคำพูดกวนตีนเป็นคำเชิญชวนให้กูกระทำได้ไหมครับ มาร์คจุ๊บริมฝีปากบางเบาๆก่อนจะก้มลงไซร้ซอกคอขาวพร้อมลากฟันเขี้ยวให้ครูดไปตามลำคอจนเกิดรอยถลอกเล็กน้อย
“โทษฐานทำกูหมดอารมณ์ อาบน้ำเร็วๆอย่าให้กูต้องโมโห” มาร์คผละออกก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากช้าๆ ซึ่งมันดูโรคจิตโคตรสำหรับแจ็คสัน ที่ทำนั่นคิดว่าหล่อมากไหม แจ็คสันคิดในใจ
“เผด็จการ” แจ็คสันพูดเบาๆหากแต่อีกคนกลับได้ยิน มาร์คหันกลับมาเพียงเสี้ยวหน้า
“ปากมากระวังจะโดนเผด็จศึกอีกหลายๆรอบบนเตียงนะครับ กากา” มาร์คยิ้มมุมปากก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป แจ็คสันถลึงตาใส่อีกคนด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะลงมือชำระร่างกายแต่แล้ว
“เห้ยๆๆๆๆ เอาผ้าเช็ดตัวมาให้ดิ มึงหิ้วกูเข้ามาก็ไม่หยิบมาให้ด้วยว๊า” แจ็คสันตะโกนเสียงดังแต่ก็ได้เพียงความเงียบเป็นคำตอบ ร่างสั้นจึงตรงดิ่งไปที่ประตูแง้มออกดูข้างนอก ว่างเปล่า.. ไปไหนของมันวะ ก็ดีกูจะได้เดินออกไปแบบล่อนจ้อน ขาเรียวค่อยๆก้าวออกมาจากห้องน้ำช้าๆก่อนจะย่องไปถึงตู้เสื้อผ้า
แอ๊ด
“อ่อยหรือไง หืม?” ยังไม่ทันได้หยิบจับอะไรประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับไอ้หน้าหล่อที่ยืนยิ้มมุมปากพลางมองมาที่แจ็คสันด้วยสายลาโลมเลีย มือเล็กรีบกอบกุมส่วนตรงนั้นไว้ทันที
“อ่อยห่าไร มึงไม่เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปให้กูกูก็ต้องออกมาเอาเองดิวะ” แจ็คสันว่าพลางก้มหน้างุดกลบเกลื่อนความอาย
“เดี๋ยวกู ‘เอา’ ให้ไหม” มาร์คจงใจเน้นคำว่าเอาซะจนแจ็คสันหันขวับไปมองโดยลืมไปว่าร่างกายกำลังเปลือยเปล่า ผิวขาวเนียนที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยรอยแดงแทบจะทั้งตัวปรากฏต่อสายตามาร์คอีกครั้ง ร่างสูงลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างพยายามห้ามใจ
“ให้เวลา 1 นาที ถ้ายังไม่รับเอาผ้าเช็ดตัวพร้อมเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำ มึงเสร็จกูแน่” มาร์คพูดพลางพยายามข่มอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านในกาย แจ็คสันลุกลี้ลุกลนพยายามควานหาเสื้อผ้าที่ใกล้มือที่สุดพร้อมผ้าเช็ดตัววิ่งเข้าห้องน้ำไป ซักพักก็ออกมาพร้อมกับเสื้อกล้ามสีขาวแขนกว้างจนมองให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน กางเกงเอวต่ำสีดำเข้ารูปรัดกับต้นขาเรียว(?)เข้ากันเป็นอย่างดี มาร์คหันมามองอีกคนอย่างอึ้งๆก่อนจะปรับสีหน้านิ่งเหมือนเดิม ขายาวก้าวเข้าไปใกล้ก่อนจะหยิบเสื้อโค้ทแนวฮิปฮอปที่ตัวยาวปิดถึงหน้าขามาใส่ให้
“ใส่แบบนี้ถึงจะดี” มาร์คกระตุกยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำปล่อยให้อีกคนตัวแข็งทื่อกับการกระทำเมื่อกี้ แจ็คสันเดินไปส่องกระจกจริงอย่างที่มาร์คว่า แต่แบบนี้มันช่าง..
“SWAG!!” ยืนโพสต์ท่าเท่ห์ๆหน้ากระจกไปมา รู้สึกถึงความเท่ห์ที่เพิ่มขึ้นของตัวเอง
“หล่อไม่เบาเลยนะแจ็คสัน” ชมตัวเองหน้ากระจกเสร็จก็เดินกลับมานั่งรอไอ้คุณชายที่เตียง
ตึ๊ง
เสียงข้อความไลน์ดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปสนใจ มาจากโทรศัพท์มาร์ค แจ็คสันมองซ้ายมองขวาก่อนจะค่อยๆเขิยบเข้าไปใกล้แล้วคว้าโทรศัพท์อีกคนขึ้นมาดู
‘มาร์คคะ คิดถึงจังเดี๋ยวนี้ไม่มาหากาอินเลยนะคะ’ แจ็คสันเบะปากใส่ข้อความที่เด้งขึ้นทันที ความรู้สึกแปลกๆถาโถมเข้ามาใส่แจ็คสันจนแทบอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์เครื่องสวยทิ้ง
“ห้ามคนอื่นยุ่งกับคนนั้นคนนี้แต่ตัวเองยุ่งได้เนี่ยหมายความว่าไงวะ” แจ็คสันบ่นด้วยความหงุดหงิด โยนโทรศัพท์กลับที่หัวเตียงเช่นเดิม ไม่นานนักเสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หน้าจอโชว์รูปผู้หญิงหน้าสวยดวงตาเฉี่ยวคม ริมฝีปากสีแดงสดที่อยู่ในชุดสีดำรัดรูปโชว์ร่องอกที่ไม่เล็กตามขนาดตัว
“มาร์ค!!มีคนโทรมา รีบมารับดิ๊ รำคาญ” ไม่รู้อะไรที่ทำให้แจ็คสันเหวี่ยงได้ขนาดนี้ อยากจะวีน โอ้ยยยย อารมณ์เสีย
“รับให้ดิ๊ บอกว่ากูอาบน้ำ” มาร์คตะโกนดังออกมา แจ็คสันมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วยสายตาหมั่นไส้เสียเต็มประดา จิกขนาดนี้หน้าจอมึงใกล้แตกละ นิ้วสั้นกดรับโทรศัพท์ก่อนจะเอามาแนบหู
‘มาร์คขา ทำไมรับช้านักหล่ะคะ กาอินคิดถึงนะรู้ไหม อื้ม’ เสียงผู้หญิงแหบพร่าอย่างยั่วยวนดังออกมาจากโทรศัพท์ ฟังก็รู้ว่าอีกคนพยายามทำเสียงอ่อยแค่ไหน คนอย่างแจ็คสันไม่ใช่คนใสๆ
“อ่า โทษทีนะครับ มาร์คอาบน้ำอยู่” แจ็คสันยกยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินเสียงฮึดฮัดเบาๆจากปลายสาย
‘แล้วนั่นใคร มารับโทรศัพท์มาร์คขาได้ไง’ น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคนทำเอาแจ็คสันแทบจะอดขำไว้ไม่อยู่
“เห้ยมาร์ค เขาถามว่ากูเป็นใคร” แจ็คสันว่าก่อนจะเดินไปหยุดที่หน้าห้องน้ำ พร้อมกับเอาโทรศัพท์แนบไว้ที่ประตู
“บอกไปว่าเป็น ‘เมีย’” มาร์คตะโกนออกมาดังพอที่แสงจะแทรกเข้าไปในโทรศัพท์ แจ็คสันกระตุกยิ้มก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาแนบหูแล้วต้องดึงออกอีกทีเพราะเสียงปลายสายที่กรี้ด19ล้านหลอดดังออกมา
“อ้าว ป้า ไม่กรี้ดนะครับไม่กรี้ดเดี๋ยวความดันขึ้น ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมครับว่าผมเป็นใครเพราะงั้นเลิกโทรหามาร์คขาได้แล้ว เข้าใจนะครับ บรัย” พูดจบก็รีบกดวางโทรศัพท์ทันทีก่อนจะผิวปากไปนั่งที่เดิมอย่างอารมณ์ดี ซักพักมาร์คก็เดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวอย่างหมิ่นเหม่ แผงอกแกร่งและใบหน้าหล่อยังคงมีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย มาร์คเสยผมเปียกน้ำขึ้นทำเอาแจ็คสันที่แอบมองอยู่ถึงกับเบือนหน้าหนี
“ขี้เก๊ก” แจ็คสันพูดเบาๆและเพราะหันไปอีกทางถึงไม่รู้ว่าร่างสูงมายืนอยู่ข้างๆเรียบร้อยแล้ว ผ้าสีขาวผืนเล็กถูกโยนลงที่หน้าตัก
“เช็ดผมให้หน่อย” ไม่ว่าเปล่าก็นั่งลงที่หว่างขาคนที่กำลังนั่งอยู่ปลายเตียง แจ็คสันหยิบผ้าขึ้นมาพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยข่วนและรอบเล็กจิกเป็นริ้วตามไหล่กว้างและแผ่นหลัง ซอกคอแกร่งเนียนน่าจุ๊บ ภาพตอนร่วมรักฉายขึ้นมาอีกรอบทำเอาแจ็คสันต้องสะบัดหัวไล่ภาพน่าอายออกไป ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อก่อนจะหยิบผ้าเช็ดผมให้อีกคนแรงๆ
“นี่ ช่วยเขินให้น่ารักๆหน่อยได้ไหม เขินรุนแรงเกินไปนะมึงหน่ะ หัวกูจะหลุดอยู่แล้ว” มาร์คพูดเบาๆหากแต่ดึงสติแจ็คสันกลับมาทันที มือกำลังขยำเส้นผมสีแดงอย่างเอาเป็นเอาตายก็หยุดลงก่อนจะเริ่มเช็ดต่อช้าๆ
“ใครเขินมึงอย่ามามั่ว” ริมฝีปากเล็กพูดเบาๆก่อนจะเช็ดต่อเรื่อยๆ
“กูได้ยินที่มึงพูดกับคนในโทรศัพท์นะ หึงหรอครับ หืม?” มาร์คแหงนหน้าขึ้นมามองอีกคน แจ็คสันหลบสายตาที่เหมือนจะรู้ทันเขาไปซะทุกอย่าง
“ไม่หึงโว้ยยยย ก็แค่หมั่นไส้ มึงสั่งกูห้ามยุ่งกับคนนั้นคนนี้แต่ทีมึงมีสาวโทรมาอ่อยถึงที่ มันก็ไม่ยุติธรรมป่ะว๊า” แจ็คสันพยายามพูดกลบเกลื่อน มาร์คหัวเราะหึในลำคอก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปใส่เสื้อผ้า ใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมา มาร์คส่ายหน้าเบาๆเมื่อเห็นคนช่างจ้อตอนนี้หลับไปแล้ว
“นี่กูแต่งตัวไม่ถึง10นาทีเลยนะ ให้ตาย” มาร์คสะกิดเรียกอีกคนเบาๆ แจ็คสันปรือตาขึ้นมองก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่งพร้อมมองแขนที่ถูกอีกคนจับไว้รั้งให้ดึงขึ้น
“ไปไหน” แจ็คสันพูดงัวเงีย ง่วงนอนจะตายห่า เมื่อคืนก็กว่าจะได้นอน พลิกตัวก็เจ็บให้กูพักเถ๊อะ
“ไปหาไรกินแล้วก็.. ไม่ซื้อซิมใหม่” มาร์คพูดแค่นั้นก่อนจะดึงร่างลูกหมาขี้งอแงขึ้นมายืน แจ็คสันมองหน้าอีกคนงงๆแต่ก็ยอมเดินตามอีกคนแต่โดยดีแล้วขึ้นรถประจำตำแหน่งตุ๊กตาหน้ารถ
“ซื้อซิมใหม่ไมวะ” แจ็คสันสะบัดหัวไล่ความง่วงออกพลางทอดสายตามองวิวข้างทางเรื่อยๆ
“ก็เปลี่ยนไม่ให้คนอื่นโทรหาไง” น้ำเสียงเรียบๆ มาร์คเพียงแค่ปรายตามามองคนข้างๆเท่านั้น แจ็คสันรู้สึกอย่างกับมีคำกำลังตีกลองจัดปาร์ตี้ครั้งยิ่งใหญ่อยู่ในอก เสียงหัวใจที่เต้นแรงเกินไปและเริ่มกระอักกระอ่วนท้องเพียงเพราะรู้สึกดีที่อีกคนสนใจคำพูดประชดไม่จริงจังของตน มือเล็กเลื่อนไปกดเปิดวิทยุเพราะกลัวมาร์คจะได้ยินเสียงหัวใจของตัวเอง บทเพลงรักหวานฦซึ้งซึ่งแต่ก่อนแจ็คสันไม่ใส่ใจเท่าไรนักแต่วันนี้เนื้อเพลงกลับติดตรึงอยู่ในหูก่อนที่จะกดเปลี่ยนคลื่นไปฟังเพลงฮิปฮอปทรี่กำลังเล่นเพลงของคริสบราวน์ก่อนจะแร็ปตามอย่างลืมตัว
มาร์คเอื้อมมือไปหยิกแก้มนิ่มเบาๆก่อนจะแกล้งเอามือปิดปากอีกคน แจ็คสันส่งสายตาอาฆาตไปให้มาร์คแต่ก็ได้รับกลับมาเป็นใบหน้านิ่งๆพร้อมกับปากที่ขมุบขมิบแร็ปตามเพลง ลิ้นเล็กแลบออกเลียฝ่ามือที่กำลังปิดปาดจนมาร์คต้องเอามือออกพลางผลักหัวกลมเบาๆ
“อยากโชว์เดี่ยวก็บอกไม่ต้องมาปิดปากกูโดว่ว เสียงกูมันเท่ห์กว่าไง อายอ่ะดิ” แจ็คสันว่าพลางร้องต่อโดยไม่สนใจคนข้างๆ เสียงสองคนแร็ปไปตามทางสลับท่อนบ้าง ร้องพร้อมกันบ้างจนไปถึงห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ทั้งสองก้าวลงรถมาพร้อมกัน สาวเล็กสาวใหญ่พากันหันมามองจนเหลียวหลัง มาร์คจับมือแจ็คสันเบาๆเมื่อเห็นสายตาผู้ชายบางคนที่มองมาด้วยสายตาแปลกๆ แจ็คสันทำหน้าเหวอทันทีแต่ก็ไม่ขัดขืนอะไร
“น้องมาร์คคค สวัสดีค่ะ อะอ้าว พาใครมาด้วยคะ” ทันทีที่ก้าวเข้าไปในร้านขายโทรศัพท์เจ้าของร้านอายุน่าจะรุ่นป้าออกมาต้อนรับอย่างสดใส ดวงตาสวยมองตรงมายังร่างเล็กด้านหลัง แจ็คสันยิ้มตอบกลับพร้อมกับก้มหัวเป็นเชิงเคารพ หญิงสาวยิ้มแล้วก้มหัวเล็กน้อย
“คนพิเศษครับ เอ่อ ผมอยากได้ซิมใหม่หน่ะครับรบกวนฮันวอนนูน่าหาให้หน่อยนะครับ” มาร์คว่าอย่างนอบน้อมก่อนจะเดินไปมองดูโทรศัพท์ไปเรื่อย แจ็คสันเมื่อได้ยินคำว่าคนพิเศษก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินตามมาร์คต้อยๆโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองอีกคนเลย
ปึก
มาร์คหยุดเดินกะทันหันทำให้หัวกลมๆชนเข้ากับแผ่นหลังอย่างจัง มาร์คหันมามองก่อนจะคว้าไหล่เล็กเข้ามาโอบแล้วยกมือสูงขึ้น แจ็คสันมองตามก็เห็นว่าในมือมาร์คถือโทรศัพท์ไว้อยู่ ด้วยความเคยชิมรอยยิ้มหวานฉีกสู้กล้องทันทีจนตาหยี มาร์คตีหน้านิ่งเก๊กหล่อก่อนจะกดถ่ายไว้หลายๆรูปแล้วลดมือลง แจ็คสันพยายามยืดตัวขอดูรูปแต่มาร์คก็ล็อคหน้าจอแล้วส่งโทรัพท์ให้พี่พนักงานเพื่อเอาไปเปลี่ยนซิม
“สัส ถ้ากูไม่หล่อนะ มีเรื่อง” แจ็คสันชี้หน้าคาดโทษโดยที่ไม่รู้เลยว่ามือหนาเลื่อนมาโอบเอวแล้วเป็นที่เรียบร้อย ไม่นานฮันวอนก็ออกมาพร้อมกับโทรศัพท์และส่งคืนให้มาร์ค เจ้าตัวยิ้มรับก่อนจะโค้งขอบคุณ ฮันวอนมองเด็กหนุ่มทั้งสองที่พึ่งเดินออกไปจากร้านด้วยรอยยิ้ม
“ช่างเหมาะสมกันเสียนี่กระไร คนนี้ใช่ไหมคะที่จะทำให้คุณมาร์คกลับมาเป็นคุณหนูที่น่ารักเหมือนเดิม” ฮันวอนพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะกลับไปทำธุระในร้านต่อ
มาร์คและแจ็คสันเดินไปตามทางกว่าจะตัดสินใจได้ว่าจะฝากท้องไว้ที่ร้านไหนก็ต้องเปิดศึกชิงของกินไปหลายยกจนในที่สุดก็ลงเอยด้วยชาบูชาบูร้านประจำของแจ็คสัน มาร์คมองอีกคนที่กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะจัดการของในหม้อบ้าง
“นี่มึงยังไม่อิ่มอีกหรอวะ ตัวผอมแค่นี้แดกห่าไรเยอะแยะ” แจ็คสันว่าพลางมองอีกคนอย่างอึ้งๆ มาร์คเป็นคนกินจุแม้จะตัวผอม นี่ตั้งแต่เริ่มจนผ่านไป1ชั่วโมงก็ยังไม่หยุดกิน
“กูกินแล้วไม่อ้วน” คำพูดที่มาพร้อมสายตาที่มองไปยังพุงน้อยๆของแจ็คสสันนั่นมันเหมือนคำพูดเย้ยหยันกันชัดๆ แจ็คสันถลึงตาใส่ก่อนจะนั่งลงตามเดิม อิ่มจนลุกไม่ขึ้น แจ็คสันรู้สึกอย่างงั้น แต่ไม่วายชี้หน้าอีกคนไว้ก่อนจะกอดอกแล้วหันมองไปอีกทาง
“อ่ะ กูให้” แจ็คสันหันมาก็เจอหมูชิ้นโตกำลังจ่ออยู่ที่ปาก
“ไอ้สัสก็บอกแล้วว่าอิ่มๆๆๆๆๆ มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องใช่ป่ะ ท้องกูจะแตะ แอ่ก แค่ก แค่ก” ยังบ่นไม่ทันจบหมูชิ้นโตก็ถูกยัด ย้ำว่าถูกยัดเข้ามาในปากแจ็คสันจนอีกคนแทบอ้วก ตากลมโตที่มีน้ำใสรื้นขึ้นตวัดมองอีกคนที่นั่งขำอยู่ งอน คราวนี้กูงอนจริงจัง โถ แม่ง อ้ากกกกก เมื่อคนกินจุกินอิ่มก็เดินไปจ่ายตังค์ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกัน แจ็คสันหน้าบูดไม่พูดไม่จาทำให้มาร์ครู้ว่ากำลังโดนงอนอยู่เป็นแน่
แขนแกร่งโอบรอบไหล่เล็กก่อนจะดึงให้เข้ามาเดินใกล้ๆแจ็คสันขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็ยอม กูงอนครับ กูจะไม่หือไม่อือ ไม่อะไรทั้งสิ้น โนวๆๆๆๆๆ มาร์คเหลือบมองอีกคนเล็กน้อย ปากเล็กบึนปากออกมาสายตากลมมองไปอีกทาง โอยยยย น่ารัก
“เป็นไร แกล้งแค่นี้ทำงอน” มาร์คพูดแหย่แต่แจ็คสันก็เงียบก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆจนจมูกบานเป็นเชิงว่า ไม่ต้องมายุ่งกับกูววววว มาร์คกระตุกยิ้มก่อนจะหยุดเดินแล้วเลื่อนมือมาจับต้นคออีกคนแน่นแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ตอนนี้ใบหน้าทั้งสองห่ากันไม่ถึงคืบ แจ็คสันเบิกตาโพลงอย่างตกใจที่อยู่ๆมาร์คก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะกลับมาวางฟอร์มเหมือนเดิมแจ็คสันจ้องตาอีกคนกลับอย่างท้าทาย ที่สาธารณะมึงไม่กล้าหรอกคึคึคึ
“ไม่งอนนะครับ” พูดจบมาร์คก็ประกบริมฝีปากหวานโดยไม่ได้รุกล้ำเข้าไปภายในแต่อย่างใดก่อนจะถอนริมฝีปากออก ตาคมจ้องอีกคนที่ตอนนี้หน้าแดงลามไปถึงใบหู แจ็คสันถลึงตากลับอย่างเคืองๆ
“ทำบ้าอะไรนี่มันที่สาธารณะนะเว้ย” แจ็คสันพูดเบาๆพลางสอดส่องสายตาไปทั่วบริเวณว่ามีใครเห็นไหม ตามคาดสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมองตาตรงพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย ความอายยิ่งเพิ่มกระฉูดขึ้นมาอีกเพราะสายตาที่มองมาไม่ได้เป็นสายตาที่ดูรังเกียจแต่เป็นสายตาที่ดูเคลิ้มๆฟินๆยังไงชอบกล
“ถ้าไม่หายงอน กูจะทำมากกว่านี้ ตรงนี้ด้วย” มาร์คว่าก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างโรคจิตในความคิดของแจ็คสัน เมื่อรู้ว่าตัวเองแพ้ก็ผลักอกอีกคนออกเบาๆ
“เออๆๆๆๆๆไม่งอนแล้ว พอเลยมึงต่อไปห้ามทำแบบนี้ในที่สาธารณะอีก“ แจ็คสันพูดก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปเพราะความอายที่มากล้น มาร์คมึงมันหน้าด้านเหลือทนจริงๆ เดินหนีไม่ทันไรก็มีมือหนามาคว้าที่ข้อมืออีกครั้ง พอหันกลับไปมองก็เป็นไอ้คนที่ทำให้เขินหนักมากเมื่อกี้
“ที่สาธารณะทำไม่ได้ งั้น.. ที่ไม่สาธารณะก็ทำได้ใช่ป่ะ” มาร์คกระซิบข้างใบหูเล็กก่อนจะใช้ฟันกัดเบาๆแล้วยิ้มโชว์เขี้ยวมหาเสน่ห์ของตัวเอง แจ็คสันฟาดแขนแกร่งไปทีนึงจนมาร์คนิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะกลับมายักคิ้วกวนๆส่งกลับไปให้เหมือนเดิม
“มึงมันบ้า ไอ้หื่นกาม” แจ็คสันพูดก่อนจะพยายามเดินให้เร็วขึ้นแต่ด้วยขาสั้นๆอีกคนก็เดินตามทันอยู่ดี มาร์คหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดโทรออกไปหาคนข้างๆ แจ็คสันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูมือหนารีบฉวยมือถือเครื่องสวยไปก่อนจะกดพิมพ์อะไรบางอย่างแล้วส่งคืน
“หื่นเฉพาะกับมึง” มาร์คว่าก่อนจะกดโทรออกหาเบอร์เดิมอีกครั้ง ตากลมเบิกกว้างเมื่อมองเห็นหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะเบะปากออกมาเมื่อหันไปมองไอ้คนที่กำลังอมยิ้มอยู่ข้างๆ
‘GAGA’S HEART’
“น้ำเน่า” แจ็คสันว่าก่อนจะกดตัดสายไปแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ริมฝีปากอิ่มฉีกยิ้มกว้างก่อนจะกลับมาทำหน้าปกติ
“เขินก็บอกเขินสิครับ” มาร์คพูดลอยๆพลางหันหน้าจอโทรศัพท์มาทางแจ็คสัน พร้อมกับข้อความภาษาอังกฤษโชว์หรา
‘YIEN’S HEART’
“ใครจะไปพูดกัน ไอ้บ้า” แจ็คสันก้มหน้างุดก่อนจะเซไปอยู่ในอ้อมแขนของอีกคนที่โอบไหล่เอาไว้ ใบหน้าหวานแดงก่ำจนมาร์คอดขำไม่ได้ วันนี้เป็นวันที่ทั้งแจ็คสันและมาร์คต่างรู้สึกมีความสุข หัวใจดวงน้อยพองโตจนคับอกไปหมด มันแน่นอก ต้องยกออก กริ๊บกริ้ว (ไรท์มึงบ้าไปแล้วฮ่าๆ)
การกระทำทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของคนๆหนึ่งที่กำลังลอบมองอยู่ มือบางกำแน่นจนเล็บจิกลงไปในอุ้งมือ ตาใสแดงก่ำก่อนจะเดินออกจากจุดๆนี้ให้เร็วที่สุด
“เกลียด เกลียดมึงที่สุด รอยยิ้มนั้นพี่มาร์คมีไว้ให้กูแค่คนเดียว” ร่างเล็กกระทืบเท้าเดินอย่างอารมณ์เสียก่อนจะหยุดนิ่งแล้วเริ่มหัวเราะต่ำในลำคอ ก่อนจะเดินออกไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
วี้ดวิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว กลับมาแล้ววว ขอโทษที่ให้รอนาน สอบเสร็จตั้งแต่วันที่25แล้ว แต่พักผ่อนเพลินไปหน่อย ช่วงปิดเทอมจะพยายามอัพเยอะๆนะ อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนเลยนะ ฮ่าๆๆๆ ไรท์บ้าบออย่าคิดมาก สอบเป็นอะไรที่เครียดมากมันดึงสติที่มีอยู่น้อยนิดของไรท์หายไปหมดแล้ว ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาก เอ็นซีเยอะๆกลัวจะเบื่อกัน บีเนียร์ ตอนหน้าจะโผล่มาอีกนะแจ๊ะ ช่วงนี้ไรท์ปลิ้มปริ่มกับกับมาร์คสันอย่างหนักหน่วง ไปอ่านมาหลายเรื่องชอบให้คู่นี้ไม่สมหวังกันเห็นแล้วขัดอารมณ์ ยิ่งมีเรื่องนึงแต่งให้แจ็คสันแต่งงานตอนจบ พี่มาร์คไม่สามารถมีใครได้เลยตั้งแต่เลิกกับแจ็คสัน แบบเหมือนพี่มาร์คยอมเพื่ออนาคตของแจ็คสันเลยต้องเลิกประมาณนั้นแล้วสุดท้ายแจ็คก็แต่งงานกับชะนีน้อย ไรท์จิตตกอย่างรุนแรง สงสารพี่มาร์คหนักมากเข้าใจนะว่ามันควรจะมีตอนจบแบบอื่นมั่งแต่นี่ทำร้ายจิตใจเกินไปอ่ะ เจ้าของฟิคเรื่องนั้นสมมติเห็นอย่าว่าเราเลยนะ พูดมากไปละ ฮ่าๆๆๆๆๆ คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนนะคะ ยังไงก็ฝากฟิคด้วยเน้อ
ปล้ำลา. ติชมได้ไรท์ไม่กัด พูดคุยได้ในทวิตเตอร์นะจ๊ะ ไรท์รออยู่ อิๆ
ปล้ำลิง. อย่าพึ่งทิ้งหรือหนีกันไปไหนเลยนะ ตอนนี้อาจจะไม่ได้สนุกมาก พอดีสมองตื้อๆนิดหน่อย คิดเลยแต่งเลยเลยเป็นแบบนี้ ช่วงนี้โดนโอ เซฮุนแอคแทคเยอะด้วย(เกี่ยว?) ฮ่าๆๆๆๆๆ
ปล้ำลุง. รักรีดเดอร์ทุกคนค่ะ ฝากส่งต่อฟิคเรื่องนี้ด้วยเน้ออออออออออออออ
ปลาล้า. ไม่ได้มีอะไรเล๊ยยยยย แต่โดนแบน ถือเป็นฉากคัทละกัน ฮ่าๆๆ เซ็งเป็ด
ความคิดเห็น