คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Thanks GV
ร่างเล็กออกมายืนที่หน้าบ้าน เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะสูดดมอากาศเย็นๆยามเช้าที่เข้าเต็มปอด เหยียดสองแขนขึ้นกลางอากาศบิดเอวไปมาเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ เสื้อยืดสีขาวถูกคลุมด้วยสเวตเตอร์สีดำพร้อมกับกางเกงวอร์มสีเทาหม่นรับกับรองเท้าผ้าใบสีน้ำตาลแถบส้มเข้ากันได้ดี ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มบางๆมือเรียวหยิบเฮดโฟนสีขาวเสียบเข้าในหูพร้อมเลื่อนสมาร์ทโฟนกดเลือกเพลงที่ชอบก่อนจะก้าวขาออกตัววิ่งจ็อกกิ้ง
“อา.. ถ้าทุกเช้าอากาศดีแบบนี้จะออกมาวิ่งทุกวันเลยแต่เสียดายเกาหลีตอนนี้บางวันนี่ร้อนอย่างกะตกเป็นเมืองขึ้นของดวงอาทิตย์” ริมฝีปากสีสวยบ่นพึมพำคนเดียว พร้อมส่ายตัวไปมาเป็นท่าประกอบเมื่อเพลงเลื่อนมาถึงเพลงที่เต้นได้
“I am a good boy” ยกข้อมือปัดไหล่ตัวเองเบาๆตามท่าเต้น
“นายมันเด็กดื้อต่างหาก” เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาจากด้านหลัง ขาเรียวชะงักหยุดกึกประดุจร่างกายถูกกดพอส หันกลับไปมองทางต้นเสียง ร่างสูงมาในชุดสบายๆเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขายาวสีเดียวกับคนตัวเล็กพร้อมกับรองเท้าสีดำคาดเทานี่ถ้าไม่มีใครบอกต้องมีคนมองว่าเป็นเซตเสื้อคู่เป็นแน่ แต่.. ทำไมวันนี้เจบีถึงได้หล่อระเบิดขนาดนี้ ชุดนี้ก็เคยเห็นแล้วนี่นาแต่ทำไม..
“ถ้าชั้นดื้อนายเรียกอะไร” คนตัวเล็กตอบเบาๆพอให้ได้ยินกันแค่สองคน คิ้วหนาเลิกขึ้นหากแต่ริมฝีปากดันเผยรอยยิ้มกระชากใจสาวๆได้อย่างง่ายดาย ขายาวเดินเข้ามาใกล้อีกคนเรื่อยๆ ก้มหน้าเล็กน้อยพร้อมดันกรอบแว่นให้ติดกับหน้า
“เทพบุตร” ไม่พูดเปล่ามือข้างเดียวกันกับที่ดันกรอบแว่นยกขึ้นเสยผมประกอบกับลมที่พัดผ่านมายิ่งเพิ่มให้ท่าทางนั้นมีเสน่ห์ระดับMAX ยิ่งส่วนประกอบต่างๆในร่างกายแล้ว เจบีไม่เหมือนเด็กม.ปลายเลยซักนิด นี่ถ้าไม่รู้จักกันแล้วบอกว่าเป็นนายแบบจูเนียร์ก็คงเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัย
“เทพบุตรหน้าตาอย่างงี้ชั้นขอเป็นซาตานยังจะดีกว่า” จูเนียร์เบะปากเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้ รักษาความนิ่งไว้สิจินยอง ใจเย็นๆ พูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะหันตัวกลับไปวิ่งต่อ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวขาก็ถูกมือหนาคว้าเข้าที่แขนก่อนจะดึงอย่างแรงจนคนตัวเล็กกระแทกกับแผงอกตรงหน้า แขนแกร่งโอบรอบเอวบางทันที อยู่ในท่านี้ไม่ต่างกับโดนกอดเลยซักนิด จะต่างได้ไงหล่ะก็นี่มันเรียกว่ากอดชัดๆ จูเนียร์ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดอุ่นไปมา ร่างกายปฎิเสธหากแต่ถายในใจกับรู้สึกดีแปลกๆ เจบีกินยาไม่เขย้าขวดหรือไงทำไมอยู่ๆถึงได้ทำอะไรบ้าๆแบบนี้
“งั้นเดี๋ยวเทพบุตรจะกักขังซาตานตัวนี้ไว้อยู่ใต้อาณัติของชั้นเลยละกันนะ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ประกอบกับสายตาหลังเลนส์แว่นที่ส่งมาทำเอาคนตัวเล็กแทบระเบิดตัวตู้ม(กลายเป็นโกโก้ครันช์)ซะให้ได้ รู้สึกถึงความร้อนที่แล่นขึ้นมาบนหน้าอย่างไม่รู้สาเหตุ
“บ้า”
“โอ้ยยยย ทำร้ายชั้นทำไมเนี่ย” จูเนียร์เหยียบเท้าอีกคนอย่างแรงก่อนจะผลักอกของเจบีจนเซล้มลงไปกองที่พื้น ร่างสูงยกนิ้วขึ้นชี้หน้าคนมือหนักอย่างคาดโทษ
“ก็นายมันบ้า ชั้นไปละ บาย” จูเนียร์ไหวไหล่เบาๆพร้อมทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวก่อนจะหันตัวกลับไปแล้วออกตัววิ่งให้เร็วกว่าเดิม ริมฝีปากยกยิ้มอีกครั้ง “อ้ะ” จูเนียร์ร้องเมื่ออยู่ๆก็ถูกอุ้มในท่าเจ้าสาวโดยไม่ทันตั้งตัว แขนเล็กคว้าหมับเข้าที่คอหนาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวตก ตวัดหางตามองหน้าคนเจ้าเล่ห์ทันที
“ดีใจเถอะ ชั้นเป็นแบบนี้ก็เฉพาะกับนายคนเดียว” ตาคมมองดวงตาหวานที่กำลังมองมาอย่างไม่พอใจ ดวงตาใสไหววูบไปเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเป็นปกติ ริมฝีปากหนายกยิ้มหล่อๆขึ้นมาอีกครั้ง จมูกโด่งก้มลงสูดดมความหอมจากแก้มนุ่มไล่ไปจนถึงลำคอขาวโดยที่อีกคนไม่ทันตั้งตัว ลิ้นร้อนตวัดเลียเบาๆให้อีกคนตกใจเล่น “อา.. ให้ตาย นายนี่หอมเป็นบ้า”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจดังรัวเร็ว มันเต้นดังจนจูเนียร์กลัวว่าคนที่อุ้มเขาอยู่จะได้ยิน
‘คนเดียว?’ อ้ากกกกกกกกกกกก
“ปล่อยยยยยย เดินเองได้ทำไมต้องอุ้มด้วย” จูเนียร์มองไปรอบๆสติเริ่มกลับมาเมื่อเห็นว่ามีสายตาหลายคู่ที่จ้องมองมาทางพวกเขา
“ไม่อ่ะ เมื่อยอุ้มไปแบบนี้แหละ คิดซะว่านายเป็นดัมเบลละกัน ชั้นอยากฟิตกล้ามพอดี” แววตาขี้เล่นที่ร่างสูงส่งมา นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นคนตัวสูงทำสายตาแบบนี้ ไม่เห็นจะรู้สึกปลอดภัยเลยซักนิด แต่เมื่อดูแล้วท่าทางเจบีจะไม่ยอมปล่อยแน่ๆ คิ้วเรียวยกขึ้นนึกอะไรดีๆออก ดวงหน้าหวานหันมองใบหน้าคมด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆสันกรามสวยเหมาะกับใบหน้าหล่อเหลา จมูกเล็กไล้ไปตามสันกรามลามไปถึงลำคอจงใจปล่อยลมหายใจรดเบาๆ กดริมฝีปากจูบซอกคอที่มีกลิ่นหอมเฉพาะตัวของอีกคน กลิ่นที่คุ้นเคย ได้ผลเจบีลมหายใจสะดุดเล็กน้อยเมื่อสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆและสัมผัสจากริมฝีปากนั้น
“อา.. บี” คนตัวเล็กครางต่ำในลำคอพอให้ได้ยินแค่สองคนก่อนจะงับเข้าที่ใบหูอีกคนเบาๆ ขนอ่อนแทบจะทุกส่วนในร่างกายของคนตัวสูงลุกชันขึ้นพร้อมกันประดุจยืนตรงเคารพธงชาติ ค่อยๆกลืนน้ำลายเหนียวลงอย่างฝืดคอก่อนจะค่อยๆปล่อยตัวอีกคนลงอย่างว่าง่าย คนตัวเล็กยกยิ้มดีใจที่แผนการได้ผลแต่ก็ต้องชะงักเมื่ออีกคนยื่นหน้าเข้ามาใกล้เกินจำเป็น
“เนียร์.. ถ้าวันหลังนายทำแบบนี้อีก ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยในร่างกายของนายแน่ วันนี้ไม่ต้องออกกำลังกายแล้ว กลับบ้าน” เจบีขบกรามแน่นกดอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นอย่างง่ายดายเพียงสัมผัสเล็กน้อยจากอีกคนก่อนจะจูงข้อมืออีกคนกลับร้าน จูเนียร์ขมวดคิ้วแน่นเอียงคอเล็กน้อยด้วยความสงสัย อะไรเข้าสิงเนี่ยอยู่ๆก็ทำตัวเป็นเด็กไม่มีเหตุผลซะงั้น
เพียะ
“จับแน่นเกินไปแล้ว เจ็บนะ” จูเนียร์พองแก้มอมลมแสนงอน อีกคนหันกลับไปพบท่าทางน่ารักที่เรียกรอยยิ้มของเขาได้เสมอ พร้อมเอื้อมมือไปยีกลุ่มผมนุ่มเบาๆ
“ครับผมๆ ขอโทษครับ” ด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่นไปด้วยกามรมณ์ล้วนๆทำให้เผลอกำข้อมืออีกคนแน่น มือหนาค่อยๆคลายออกก่อนทั้งคู่จะเดินเตะต่อยกันไปตลอดทาง
“ขี้เก๊ก” ร่างเล็กพึมพำออกมาเบาๆเบะปากหมั่นไส้เมื่อเห็นคนข้างๆเสยผมขึ้นก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเดินผ่านกลุ่มเด็กสาวน่ารัก ทำเอาหลายคนกรี้ดสลบตายคาที่
“หืม? ไม่หึงสิครับ” เจบีเลิกคิ้วสูงก่อนจะวาดแขนโอบไล่เล็กแล้วดึงเข้าหาตัวอย่างถือวิสาสะ “ชั้นทำแบบนี้กับนายคนเดียวนะ รู้ไว้” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบเบาๆที่ข้างหูทำเอาคนตัวเล็กที่กำลังจะปะทะฝีปากถึงกับกลืนคำด่าทุกอย่างลงคอ สมองว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น ใบหน้าขาวขึ้นสีแดงระเรื่อขนอีกคนฉีกยิ้มหล่อเจบีสไตล์ออกมาทันที
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
โอ้ มาย ก็อด พระเจ้านี่สร้างเจบีขึ้นมาให้ก่อกวนหัวใจเขาหรือไงนะ ทำไมต้องชอบทำให้ใจเต้นแรงอยู่เรื่อย หยุดเลย พอๆๆๆๆ เจบีไม่ได้เป็นเกย์ จำไว้สิจินยอง ดวงตาหวานเหล่มองอีกคนเล็กน้อย ขยับไหล่เบาๆเพื่อให้อีกคนปล่อยแต่กลับกันยิ่งดิ้นอ้อมแขนก็ยิ่งโอบแน่นขึ้น
ฟอดดดดดด “อา หอมชื่นใจจริงๆ” ยังไม่หลุดจากความคิดเดิมๆก็ถูกอีกคนขโมยหอมแก้ม ถ้านี่เป็นในห้องจูเนียร์อาจรู้สึกประหม่ามากกว่านี้ แต่นี่มันกลางถนนทางกลับร้านที่ตอนนี้ก็เริ่มมีผู้คนขวักไขว่ไปมา สายตาหลายคู่จับจ้องมาทางเขาจนคนตัวเล็กรู้สึกถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นโลดแล่นบนใบหน้าวูบวาบไปหมด
“เจบี ตายซะเถอะ!!!” ไม่ว่าเปล่ายังส่งขาเล็กออกไปหมายจะถีบอีกคนหากแต่ร่างสูงไหวตัวทันและหลบฝ่าทีนอรหันต์ได้อย่างหวุดหวิด ทั้งคู่ไล่เตะกันไปตามทางสร้างเสียงหัวเราะให้ผู้พบเห็นได้เป็นอย่างดี
ตึ๊ง ตึ๊ง
Mark Tuan
เห้ย! กูมี winning ล่าสุด เล่นด้วยกันป่ะ
Jackson Wang
จริงป่ะวะ เอาดิๆ วันนี้กูขี้เกียจซ้อมบาสพอดี
มาเล่นคอนโดกูละกันนะ
บ้านมึงกูเกรงใจยูคยอม
Mark Tuan
ฮ่าๆๆ จริงๆไม่ต้องเกรงใจน้องผัวขนาดนั้นก็ได้ครับเมีย
Jackson Wang
สัส ใครเมียมึงครับ เพ้อเจ้อ
มึงแหละครับเมียกู
Mark Tuan
หึๆ เดี๋ยวรู้เลยครับ ที่รัก
Jackson Wang
รู้เห้อะไรครับ มาคอนกูเดี๋ยวเจอป๋าหวังข่มขืนนะครับน้องต้วน
Mark Tuan
เก็บไว้เตือนตัวเองดีกว่านะครับ
เอวมึงดีขนาดนั้น แต่มึงรัวได้ไม่เร็วเท่ากูหรอก
เด้งกลับสวนทางกูก็พอละ
Jackson Wang
สัสครับ สมองมีแต่เรื่องแบบนี้รึไงวะ
หมกมุ่นชิป
Mark Tuan
ปกติก็ไม่ เริ่มหมกมุ่นตั้งแต่เจอมึงนี่แหละ
Jackson Wang
ไร้สาระสาสสสสส
เรียนละ
ตั้งใจเรียนนะหนูน้อย
Emotical(หลับ)
Mark Tuan
มึงแหละครับที่ควรตั้งใจเรียน
บายเว้ย 4ครึ่งเจอกัน เดี๋ยวกูไปรับหลังโรงเรียนตรงประตูสาม
คนน้อยดี
Jackson Wang
เออออออออออออออ
แล้วแต่มึงเลยยยยยยยย
Emotical(ผี)
“หึ” กระตุกยิ้มโหดประดุจจะฆ่าคน หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนจะเสยผมแบบที่ชอบทำ ดวงตาคมมองออกไปนอกหน้าต่าง น่ารักอะไรแบบนี้นะ ถ้าวันไหนกูหลงมึงขึ้นมาใครจะรีบผิดชอบวะ
“ไอ้บ้า จะมีใครบ้าได้เหมือนมึงไหมเนี่ย” ร่างเตี้ยสบถใส่โทรศัพท์เบาๆหากแต่ริมฝีปากกลับยิ้มเมื่อนึกถึงหน้าใครอีกคนที่พึ่งคุยกันทางโปรแกรมแชท ถ้ากูติดมึงขึ้นมากูจะฆ่ามึงทิ้งแล้วเอาไปหมกโถส้วม
เวลาผ่านไปจนถึงเวลาเลิกเรียน รถหรูสีดำแล่นไปจอดหลังโรงเรียนข้างๆ มาร์คชะเง้อคอมองหาคนตัวสั้นที่ป่านนี้ยังไม่ยอมออกมารอ ทั้งๆที่นัดไว้แล้วเชียว พลันสายตาก็เข้าปะทะร่างคุ้นเคยกำลังเดินออกมากับร่างที่คุ้นตาเช่นกัน ทั้งสองคุยหยอกล้อกันพร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างโคตรจะมีความสุขทั้งทั้งคู่ดังเข้ามาจนถึงในรถ มือหนากำหมัดไว้เบาๆก่อนจะค่อยๆคลายออกเมื่อดวงตากลมหันมาเจอรถของเขาก่อนจะบอกลาใครอีกคนแล้ววิ่งมา
“เห้ย มานานแล้วหรอวะ โทษทีๆพอดีแบมแบมแวะมาหาว่าจะมาซ้อมฟันดาบกับกู เสียดายวันนี้กูมีเกมส์ที่สำคัญกว่า ฮ่าๆ” พอขึ้นรถมาปุ๊บริมฝีปากเล็กก็พูดเจื้อยแจ้วหัวเราะอย่างร่าเริง เออ ร่าเริงมากไหมมึง หมั่นไส้สัส
“นาน เออ กูสำคัญกว่ามันเยอะ” คำพูดสองแง่สามง่ามทำเอาคนที่พูดเจื้อยแจ้มงับริมฝีปากลงฉับ พลางหันไปมองเสี้ยวหน้าหล่อของคนที่ออกรถแทบจะทันทีทั้งๆที่เขายังเข้ามาให้เต็มตัวเลยด้วยซ้ำ
“เป็นไรของมึงวะเนี่ย ฮ่าๆ” เอาวะ ใจดีสู้เสือแม่ง
“เป็นคนหล่อ” ไม่พูดเปล่า ใบหน้าหล่อหันมายิ้มน้อยๆเผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆที่คอยเสริมให้คนข้างๆมีเสน่ห์เพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ดวงตาคมขยิบส่งให้อีกคน
“อ่อยสัส หล่อตายหล่ะ” เบะปากอย่างหมั่นไส้ก่อนจะหันออกไปมองนอกกระจก
“ไม่หล่อ? แล้วมึงหันหน้าหนีกูทำไมครับ แน่จริงก็หันมาดิ” มือหนาเอื้อมไปลูบสันกรามได้รูปเบาๆ หากแต่มือป้อมกลับยกขึ้นมาปัดออกอย่างนึกรำคาญ
“กูเบื่อหน้ามึง นี่ถ้าไม่มีเกมส์นะ กูไม่มาด้วยหรอกครับ” พูดงึมงำเบาๆ อีกใจก็อยากให้อีกคนได้ยินแต่อีกใจก็ไม่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับกูวะ หวัง แจ็คสัน เห้ยยยยย เป็นไรของมึงงง คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันยุ่งในหัวมีหลายเรื่องตีกันวุ่นวายประดุจสงครามโลกครั้งที่3ก็ไม่ปาน
“อ้อเหรอออออ นี่ คิ้วมึงหน่ะขมวดจนมันจะเปลี่ยนเป็นสะพานข้ามแม่น้ำได้ละ คิดไรวะ” จู่ๆก็เหมือนหลุดออกจากภวังค์ ก่อนจะหันกลับไปมองคนข้างๆหากแต่ปลายจมูกกลับเฉียดจมูกโด่งเป็นสันของมาร์ค ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ห่างกันเพียงแค่อากาศคั่นอยู่ ดวงตาทั้งคู่สบกันอยู่พักใหญ่อย่างไม่มีใครยอมใครก่อนจะเป็นมาร์คที่ผละหน้าออกไปก่อนเนื่องจากสัญญาณจราจรเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว ทำเอาแจ็คสันหายใจไม่ทั่วท้องกันเลยทีเดียว รถคันหรูถอยเข้าซองที่จอดรถอย่างชำนาญก่อนจะเดินลงไปรอนอกรถโดยทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันอีก
“มาร์ค”
“หืม?” คิ้วเข้มเลิกขึ้นเชิงถามว่า ‘อะไรครับคุณมึง’
“เปล่าๆ เห็นมึงไม่เอากระเป๋าลงเลยงงว่าไหน winning มึง” มาร์คหน้าเหรอเมื่อนึกขึ้นได้ โดว่ ไอ้เราอุตส่าห์แอ๊บขรึมทำเท่ห์ซะหน่อยหน้าแตกเลยกู แจ็คสันขำกับท่าทางเหรอหราของไอ้ขี้เหร่ก่อนจะแกล้งเดินนำเข้าไปก่อนจนมาร์ควิ่งตามแทบไม่ทัน
“มึงทำไรวะ แฮ่กๆ ไอ้สัสถ้ากูวิ่งมาไม่ทันจะเข้าไงไม่มีคีย์การ์ดนะเว้ย เดี๋ยวก็ไม่ให้เล่นซะนี่” มาร์คหอบหายใจหนักด้วยความเหนื่อยล้าที่วิ่งตามอีกคนจนเข้ามาถึงลิฟต์ แจ็คสันไม่ตอบพลางไหวไหล่ก่อนจะมองไปยังหน้าจอของลิฟต์เพื่อหาที่ยึดสายตา
“ไม่ตอบอีก เดี๋ยวมึงเดี๋ยว เดี๋ยวรู้เลย” ไม่พูดเปล่ายังชี้หน้าอย่างคาดโทษไว้ ทั้งคู่เดินเข้าไปจนไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องๆหนึ่ง มาร์คลอบมองหมายเลขห้องก่อนจะรีบจดจำใส่ไว้ในซีรีบรัมทันที
“เดี๋ยว!! รอด้านนอกก่อน เก็บห้องแปป” พูดเสร็จก็แตะคีย์การ์ดแล้ววิ่งเข้าห้องจนอีกคนตั้งตัวไม่ทัน มาร์คหัวเราะเบาๆกับท่าทางติ๊งต๊องๆนั้น ไม่นานนักประตูห้องก็เปิดออก ขายาวก้าวเข้าไปในห้องทันที ห้องขนาดกำลังพอดีตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์สีครีมมีผ้าม่านสีแดงตัดให้ดูสวยสไตล์ยุโรปผสมกับจีนลงตัวได้อย่างไม่น่าเชื่อ มาร์คหยิบแผ่นเกมส์ออกมาก่อนจะเดินไปที่เกมส์PLAYอย่างชำนาญ จัดการทุกอย่างต่อระบบเข้าทีวีก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกถึงสามเม็ดเพื่อคลายร้อนเผยให้เห็นกล้ามอกเรียงตัวสวย แจ็คสันออกมามองอีกคนอย่างงงๆ
“ทำตัวอย่างกับเจ้าของห้องนะครับคุณมึง” แจ็คสันแซะเบาๆพร้อมกับก้มๆเงยๆเก็บขยะและกองเสื้อผ้าที่ระเนระนาดอยู่บนพื้นใส่ในตะกร้า
“ห้องเมียก็เหมือนห้องกู มาเล่นด้วยกันดิ มานี่” มาร์คเหลือบมองคนตัวสั้นที่ก้มๆเงยๆไม่หยุดก่อนจะกวักมือให้มานั่งเล่นด้วยกัน แจ็คสันเก็บกวาดห้องจนสะอาดแล้วเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆอีกคนที่ทำตัวสบายเหลือเกิน เสื้อเชิ้ตจะปลดกระดุมทำไมเยอะแยะ หล่อมากไหม?
“อ่อยกูหรอครับ” แจ็คสันว่าพลางมองไปที่เสื้อเชิ้ตที่ถูกแหวกออกอย่างลวกๆ มาร์คก้มมองก่อนจะกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
“ใช่ ทำไมอยากลูบ?” เลิกคิ้วสูง แจ็คสันเมื่อเห็นว่าเป็นฝ่านพ่ายแพ้อีกรอบก็ทำเป็นหูทวนลมกดเกมส์เล่นไม่สนใจอีกคน
“แอะ กูหุ่นเซ็กซี่ น่าลูบกว่ามึงเยอะครับ” เบะปากอย่างหมั่นไส้พลางสายตามองไปยังจอทีวีอย่างเอาเป็นเอาตาย
“มานี่ดิ” มาร์คเอนหลังพิงโซฟาในห้องรับแขกพลางแหงกขาออกแล้วชี้ลงตรงช่องว่างกลางลำตัว
“ไม่= =ทำไมต้องไปวะ” แจ็คสันขมวดคิ้วยุ่ง อะไรของมันวะ
“ก็บอกให้มา ไม่งั้นไม่ให้เล่นนะเว้ย” มาร์คขู่พลางทำท่าจะเดินไปปิดเกมส์
“เออๆ” มาร์คนั่งลงที่เดิม กระตุกยิ้มชั่วร้ายอีกครั้ง ร่างสั้นนั่งลงตรงช่องว่างกลางลำตัวอีกคน ยังไม่ทันได้ตั้งตัวมือหนาก็กดไหล่แจ็คสันให้แผ่นหลังอีกคนกดเข้าซุกกับแผงอกแกร่ง พร้อมเอาแขนล็อคตรงช่วงไหล่ไว้ไม่ให้อีกคนดิ้นแล้วกดเริ่มเกมส์ เมื่อเกมส์เริ่มแจ็คสันที่ดิ้นไปมาอยู่พักหนึ่งก็หยุดแล้วหันไปจดจ่อกับเกมส์ทันที
“ขี้โกงสัส แล้วทำไมต้องอยู่ท่านี้วะเนี่ย” แจ็คสันบ่นพึมพำหากแต่อีกคนได้ยินชัดสองรูหู ลมหายใจร้อนรดที่ข้างใบหูเล็กทำเอาคนตัวสั้นไม่มีสมาธิจดจ่ออยู่ที่เกมส์ทำให้พลาดไปหลายรอบ
“อื้ม. อา” เสียงครางต่ำในลำคออย่างจงใจแกล้งร่างที่นอนซบอกของเขาอยู่ มือหนากดจอยต่อไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงระเรื่อ มือเล็กเอื้อมตบหัวคนขี้แกล้งแรงๆ
“ครางหาพ่องมึงหรอครับ เก็บเสียงไว้ครางใต้ร่างกูดีกว่านะมาร์ค” พูดไปงั้นหากแต่ยังไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองสีหน้าของคนข้างหลังแต่อย่างใด สมาธิกับเกมส์เตลิดไปหมดตั้งแต่มานั่งในท่านี้
ปั่ก!
“โอ้ยย ไอ้สัส” มืออวบลูบหัวตัวเองป้อยๆเมื่อจู่ๆจอยก็ตกลงมากระทบกลางหน้าผากอย่างแรง มึงจงใจใช่ไหมไอ้ขี้เหร่ เห็นกูหล่อกว่าไม่ได้ใช่ไหม เดี๋ยวมึงจะโดนดี
“อุ้ย โทษที หลุดมือหนา” มือหนายังค้างอยู่ที่เดิมทำเป็นเหมือนจอยตกจากมือเองจริงๆ แต่รอบยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้านั้นมันเป็นรอยยิ้มสมน้ำหน้ากันชัดๆ
“เชื่อมึงก็เด็กอนุบาลละครับ มึงนะมึง” คนตัวป้อมพลิกตัวเข้าหาอีกคน ปล่อยหมัดชกร่างอีกคนเบาๆหากแต่ไม่รู้ตัวเลยว่าท่าทางที่ทำอยู่นั้นมันดูยั่วมากแค่ไหน มือหนารวบข้อมือเล็กไว้ด้วยมือเดียวก่อนจะกดอีกคนให้หงายหลังนอนราบลงที่พื้น ขายาวกดเข้าที่หน้าขาสั้นๆเพื่อไม่ให้ดิ้น รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ใกล้กันจนรู้สึกถึงลมร้อนที่ปลายจมูก
“ช่วยไม่ได้ ก็มึงน่ารัก แต่เสือกไม่ชอบน่ารักกับกูคนเดียว ต่อไปนี้ถ้ากูเห็นมึงอยู่ใกล้แบมแบมอีกมึงจะโดนมากกว่านี้ วันนี้ถือว่าเป็นการลงโทษละกัน”
----------------------------------------------------------------CUT-----------------------------------------------------------------------------
หาอ่านได้ที่ไบโอทวิต @OhSkb94
"ไอ้เหี้ยมาร์ค มึงมันบ้า" เสียงแหบพร่าเจือไปด้วยเสียงหอบเรียกรอยยิ้มจากคนด้านบนได้เป็นอย่างดี
"กูบ้าก็เพราะมึงแหละครับ เพราะมึงคนเดียว แจ็คสัน" ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ ทั้งห้องกลับเข้าสู่ความเงียบ มาร์คเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม ปลายนิ้วเรียวไล้ไปตามโครงหน้าหวานพร้อมเช็ดเหงื่อที่เกาะทั่วใบหน้าให้อย่างเบามือ ยังไงก็ต้องขอบคุณหนังจีวีหล่ะนะ
"กูต้องมานั่งดูหนังจีวีเพื่อจำเอามาใช้กับมึงเลยนะ ฝันดีครับ" ริมฝีปากอุ่นจูบลงที่กลางหน้าผากมนช้าๆก่อนจะรั้งร่างทั้งร่างเข้ามากอดแล้วเข้าสู่ห้วงนิทรา ดวงตากลมเปิดขึ้นมาอีกครั้ง รอยยิ้มหวานผุดขึ้นบนใบหน้าเมื่อเห็นคนขี้แกล้งหลับไปแล้ว ริมฝีปากแดงทาบทับริมฝีปากอีกคนเบาๆ
"กูเขินจะตายห่าอยู่แล้วครับ ฝันดี" นิ้วเรียวดีดเข้าที่หน้าผากได้รูปรับกับใบหน้าหล่อเหลาของคนข้างๆเบาๆเพราะกลัวอีกคนตื่นความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามา ทั้งวันกูคิดถึงแต่เรื่องของมึงจนเบื่อขี้หน้าจะตายอยู่แล้วรู้ไหม กูเอากับใครไม่ได้อีกเลยตั้งแต่เจอมึง รับผิดชอบไปเลยสัส
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รัก? เอาจริงดิ? คงไม่หวะ กูก็ไม่ใช่เกย์ มาร์คก็ไม่ใช่เกย์ที่ทำๆกันก็แค่สนองตัณหาไม่ใช่หรอวะ พอๆๆๆๆ นอนเถ๊อะ
เอ.. ยังไงนะคู่นี้ ซึนๆกันปายยยย55 ขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยที่ไม่ได้เข้ามาอัพนานเลย อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนเลยนะ(พลีสสสสสสส) พอดีช่วงนี้อารมณ์มันไม่ค่อยมาบวกกับติดภารกิจหลายๆอย่างด้วย
ปล. คิดถึงทุกๆคนมากมาย ยังไงก็เมนท์เป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้ออออออออ ขอบคุณที่ยังรักฟิคเรื่องนี้ และขอบคุณที่สนับสนุน ‘มาร์คสัน’ ฮ่าๆๆๆๆ
ปล2. ติชมกันได้ตามสบายเลย ถ้าชอบก็แนะนำคนอื่นๆที่รู้จักเข้ามาอ่านกันด้วยเด้อออออออออออออ
ปล3. ตอนนี้ดูไม่ค่อยมีอะไรเลย เนอะ ฮ่าๆๆๆ
ความคิดเห็น