ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {Oppa} รักวุ่นๆของหนุ่มสตาร์ 1 89%
� � � � � � � � � � � � � � � � �
เป็นเรื่องแรกของไรเตอร์ ไม่รู้จะถูกใจกันหรือป่าว
ผิดพลาดอะไรก็บอกไดว่าได้ติได้นะค่ะ ไรเตอร์รับได้และจะปรับปรุ่งตัวเองให้ดีค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � ��{Oppa}�รักวุ่นๆของหนุ่มสตาร์ �
� � � � � � '�น้องธีร์เตรียมตัวถ่ายชุดต่อไปเลยค่ะ��'
� � � � � ��
� � � � � � '�ครับ �' ตอนนี้ผมมาถ่ายแบบ ฤดูร้อนนะคับ เป็นงานอะไรที่ผมชอบมากเลย ไอ � �
� � � � � � � � � �เรื่องการถ่ายบง ถ่ายแบบเนี้ย และเนี้ยและครับคือจุดเริ่มต้นที่ผมได้เข้ามาอยู่ใน � � � � � � � � � � � � � วงการบันเทิง หึหึหึ ผมลืมเนาะนำตัว สวัสดีครับ ผมชื่อ ธีร์ ครับผมเป็นซุปเปอร์ � � � � � � � � � � � � สตาร์น้องใหม่ของวงการครับ ตอนนี้ผมก็มาถ่ายแบบ อย่างที่บอกไปนั้น � � � � � � � � � � � � � � � � � และ..เนอะ
�
� � � � � � � � � �'��น้องธีร์ค่ะ เร็วๆสิ้ค่ะ พ่อหนุ่ม' �
� � � � � ��' ครับ ครับ เจ้ ซีๆ�'��คนที่เรีกผมเนี้ย เจ้ซีๆครับ ผู้จัดการส่วนตัวผม อ่านะทุกคนคง � � � � � � � � � � รู้ว่าเป็นเพศไร ?�
� � � � � � � � � �' เร็วเลยเดียวเราต้องมีสัมภาษกับนิตยสาร อุ้ยว้าย !! อีกนะ�' � �
� � � � � � ' ครับ ครับเจ้ ผมรู้แล้วนร้า '�
เวลาผ่านไป3ชั่วโมง ไม่ไวไปนะ
� � � � � � � � ��' สวัสดีครับคุณธีร์ ผมชื่อภู มาจากนิตยาสาร อุ้ยว้าย! ครับ '�
� � � � � � ' ฮะ!!! นายอีกแล้วหรอ !! ไอนักข่าวปากหมา ' �ใช่ ใช่มันจิงๆด้วย ไอนักข่าวปาก � � � � � � � � � � หมา ไอนี้และครับที่ชอบแซะผม ชอบมามั่วกับผม ชอบยุ่งกับผม จน ผมไม่เป็นอัน � � � � � � � � � �ทำงานเลยด้วยซ่ำ มันมาอีกแล้วหรอเนี้ย จะเจออะไรอีกเนี้ย
� � � � � � ��
� � � � � � � � � ��' No No NO ...ครับคุณธีร์ผมนักข่าวรูปหล่อครับ ไม่ใช่ไอปากหมา�'�
� � � � � � � � � ��
� � � � � � � � � � ' เหอะ ! วันนี้จะมีอะไรอีกละ '�
� � � � � � � � � � �
� � � � � � � � � �ผมมานั่งบนเก้าอี๋สีแดงตัวหนึ่งที่ทีมงานเตรียมไว้ให้เรา 2 คน ผมหันหน้าไปทาง � � � � � � � � � � � �อื่น �เหม็นขี้หน้าไอหมอนี้�
� � � � � � � � � ��' จะรีบไปไหนละครับ คุณธีร์น้อย ' ผมรีบหันควับไปหา ไอเจ้านักข่าวปากหมานั้น � � � � � � � � � � เดียวก็ได้เจอต่อยหรอกมาเรียกธีร์นง ธีร์น้อย �เคยเห็นหรือไงถึงรู้ว่าน้อยอ่า
� � � � (ผู้เคียด:อะอะอะ ! อย่าคิดลึกนะจะ ) (ซุปตาคนงาม:เขาคงไม่คิดหรอกถ้าแกไม่พูด )�
� � � � � � � � � ��' นายนิ้ มีไรก็รีบๆ ฉันมีงานต่อไม่ว่างมาต่อปากต่อคำกับนายหรอกนะ�'�
� � � � � � � � � ��' �ครับๆ พ่อซุปตาร์ งั้นมาเริ่มคำถามแรกเลย�' �ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
� � � � � � � � � ��' คุณ..แอบไปดูหนังกับรุ้นพี่ ไผ่ ฮอโมนจิงไม่ครับ�'
� � � � � � � �
� � � � � � � � � � นึกว่าเรื่องไรซะอีก ฮะ!! คิดได้ไงเนี้ย สมองของนักข่าวคิดได้แค่นี้อ่อ
� � � � � �
� � � � � � � � � �' ไม่จิงครับ ' ไอนักข่าวนั้นอมยิ้มออกมา ทำไมนะ ขำอะไรของเขา�
� � � � � � � � � �' ไม่ต้องรีบแก้ตัวก็ได้ครับ�' �อะไรนะ !! นิ้หาว่าฉันแก้ตัว โธ่!!เอ้ยผมเริ่มไม่ค่อย � � � � � � � � � � � �สบอารมณ์เท่าไรแล้วนะ
� � � � � � � � � �' ฉันไม่ได้แก้ ถามเรื่องต่อไปได้แล้ว�' ผมเชิดหน้าไปอีกทางหนึ่งไม่รู้เรื่องที่จะ � � � � � � � � � � � � � �ถาม คือเป็นเรื่องอะไรอีก
� � � � � � � � � �' คำถามที่2 คุณ....เพิ้มค่าตัวจิงไม่ครับ�'�
� � � � � ��' ไม่จิง ' �
� � � � � ��' นาย�หมดยังเนี้ย�' �ผมเริ่มหมดอารมณ์เสียแล้วนะ ผมเบื่อที่สุดที่ต้องมานั่งตอบ � � � � � � � � � �ข่าวที่เราไม่ได้ทำจิง ผมไม่ได้ทำ ก็จะยัดเยียดให้ผม ทำ พอเรื่องความดีของผม � � � � � � � � � � � � ไม่เห็นจะมีใครพูดเลย เหอะ�
� � � � � ���' ทำไมหรอครับ คุณธีร์น้อย คุณคิดคำแก้ตัวไม่ออกแล้วหรือไงครับ�' �
� � � � � � � � ��
� � � � � � �มีการมายักคง ยักคิ้วใส่ผม อีก มันยั่วโมโหกันชัดๆ �
� � � � � � � � � ��' �นายนิ้มัน...!! '�
� � � � � � �' �ผมมันทำไมหรอครับ�' �
� � � � � � �' ชิส์ !! ...โอ๊ะ!' � ผมลุกขึ้นจากเกาอี๋ แต่ไม่รู้สะดุด อะไร ล้มลงไป แต่ตอนนั้น � � � � � � � � � � � � �นายนักข่าวนั้น ดันลุกด้วยนะสิ้ ผมจึงล้มลงไปทับนายหมอนั้น และเราก้จ้องตา � � � � � � � � � � � �กัน แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจของผมถึงเต้นเร็วและแรงขนานนี้ ไม่รู้นายหมอนั้นไดยินหรือ � � � � � � � � � � �ป่าว ผมว่าผมต้องไปหาหมอแล้วและเนี้ย ผมดูจากในตาเขาแล้ว มันอ่านยากมาก � � � � � � � � � � � �ไม่รู้ว่าเขาเป็นห่วงผม หรืออะไรกันแน้�
� � � � � � � � � � �' ตัวหนักเหมือนกันเนี้ยเรา��' ผมรีบลุกจากตัวหมอนั้น แอะ หมอนั้นหาว่าผม � � � � � � � � � � � � � � หนักหรอ บ้านะน้ำหนักผมแค่39 เองนะ � หรือ่ามันหนัก จิงๆอ่า แบบนี้ต้องลด � � � � � � � � � � � � � ต้องลด�
� � � � � � � �' �บ้านะ นายก็..กลับไปได้แล้ว ไอนักข่าวปากหมา ชิ้วชิ้ว ' ผมแลบลิ้นใส่เจ้า � � � � � � � � � � � � � �หมอนั้น ไป
�
� � � � � � � �' โห่!! ผมเพิ้งโดนคุณทับมานะ ไม่รู้ระบมตรงไหนบ้าง ตัวหนักยังกะควาย ลด � � � � � � � � � � � � � � �ความอ้วนบ้างก็ดีนะคุณ�' �
� � �
� � � � � � �' ��นายนิ้มัน !!�' � ผมจะเขาตบนายหมอนั้น แต่ซะว่า นายหมอนั้นหลบผม พอ � � � � � � � � � � � � � � ผมจะลนถึงพื้น นายหมอนั้นคว้าผมไว้ ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมแขนของหมอนั้น � � � � � � � � � � � � เราจ้องตากันอีกครั้ง และหมอนั้นก็เลื่อนหน้าลงมา ลงมา ลงมา จนผมจับลม � � � � � � � � � �หายใจของเขาได้เลย และเขาก็เลื่อนหน้าลงมาที่หูของผมและกระซิบว่า�
� � � � � � � � � �' �ล้มลงไป ก้นช้ำขึ้นมาจะเกิดไรขึ้นครับ เป็นห่วงนะ�' �ผมรู้สึกเหมือนหน้าผม จะ � � � � � � � � � � � � ร้อนๆ ยังไง ไม่รู้ และพอหมอนั้นเงยหน้าขึ้นก้ยิ้มใหญ่ แต่ตอนนี้ผมยังอยู่ในออม � � � � � � � � � � แขนอันอบอุ่นอยูและเราก็ยังคงจ้องตากันจนซะว่า�
� � � � � � � ��' �ว้าย!! ตายๆ ทำไรกันเนี้ย�' � ดันมีเจ้ซีๆ เข้ามาพอดีและผมก็รีบเด้งตัวออกจาก � � � � � � � � � � � � � � � �อ้อมแขนของนายหมอนั้น ถึงมันจะอบอุ่นมากแค่ไหน ก็ต้องออกมาพอ ดี คิด � � � � � � � �อะไรเนี้ย�
� � � � � � --------------------------------------------------------------------------------------
เป็นเรื่องแรกของไรเตอร์ ไม่รู้จะถูกใจกันหรือป่าว
ผิดพลาดอะไรก็บอกไดว่าได้ติได้นะค่ะ ไรเตอร์รับได้และจะปรับปรุ่งตัวเองให้ดีค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
� � � � � � � � � � � � � � � � � � � � ��{Oppa}�รักวุ่นๆของหนุ่มสตาร์ �
� � � � � � '�น้องธีร์เตรียมตัวถ่ายชุดต่อไปเลยค่ะ��'
� � � � � ��
� � � � � � '�ครับ �' ตอนนี้ผมมาถ่ายแบบ ฤดูร้อนนะคับ เป็นงานอะไรที่ผมชอบมากเลย ไอ � �
� � � � � � � � � �เรื่องการถ่ายบง ถ่ายแบบเนี้ย และเนี้ยและครับคือจุดเริ่มต้นที่ผมได้เข้ามาอยู่ใน � � � � � � � � � � � � � วงการบันเทิง หึหึหึ ผมลืมเนาะนำตัว สวัสดีครับ ผมชื่อ ธีร์ ครับผมเป็นซุปเปอร์ � � � � � � � � � � � � สตาร์น้องใหม่ของวงการครับ ตอนนี้ผมก็มาถ่ายแบบ อย่างที่บอกไปนั้น � � � � � � � � � � � � � � � � � และ..เนอะ
�
� � � � � � � � � �'��น้องธีร์ค่ะ เร็วๆสิ้ค่ะ พ่อหนุ่ม' �
� � � � � ��' ครับ ครับ เจ้ ซีๆ�'��คนที่เรีกผมเนี้ย เจ้ซีๆครับ ผู้จัดการส่วนตัวผม อ่านะทุกคนคง � � � � � � � � � � รู้ว่าเป็นเพศไร ?�
� � � � � � � � � �' เร็วเลยเดียวเราต้องมีสัมภาษกับนิตยสาร อุ้ยว้าย !! อีกนะ�' � �
� � � � � � ' ครับ ครับเจ้ ผมรู้แล้วนร้า '�
เวลาผ่านไป3ชั่วโมง ไม่ไวไปนะ
� � � � � � � � ��' สวัสดีครับคุณธีร์ ผมชื่อภู มาจากนิตยาสาร อุ้ยว้าย! ครับ '�
� � � � � � ' ฮะ!!! นายอีกแล้วหรอ !! ไอนักข่าวปากหมา ' �ใช่ ใช่มันจิงๆด้วย ไอนักข่าวปาก � � � � � � � � � � หมา ไอนี้และครับที่ชอบแซะผม ชอบมามั่วกับผม ชอบยุ่งกับผม จน ผมไม่เป็นอัน � � � � � � � � � �ทำงานเลยด้วยซ่ำ มันมาอีกแล้วหรอเนี้ย จะเจออะไรอีกเนี้ย
� � � � � � ��
� � � � � � � � � ��' No No NO ...ครับคุณธีร์ผมนักข่าวรูปหล่อครับ ไม่ใช่ไอปากหมา�'�
� � � � � � � � � ��
� � � � � � � � � � ' เหอะ ! วันนี้จะมีอะไรอีกละ '�
� � � � � � � � � � �
� � � � � � � � � �ผมมานั่งบนเก้าอี๋สีแดงตัวหนึ่งที่ทีมงานเตรียมไว้ให้เรา 2 คน ผมหันหน้าไปทาง � � � � � � � � � � � �อื่น �เหม็นขี้หน้าไอหมอนี้�
� � � � � � � � � ��' จะรีบไปไหนละครับ คุณธีร์น้อย ' ผมรีบหันควับไปหา ไอเจ้านักข่าวปากหมานั้น � � � � � � � � � � เดียวก็ได้เจอต่อยหรอกมาเรียกธีร์นง ธีร์น้อย �เคยเห็นหรือไงถึงรู้ว่าน้อยอ่า
� � � � (ผู้เคียด:อะอะอะ ! อย่าคิดลึกนะจะ ) (ซุปตาคนงาม:เขาคงไม่คิดหรอกถ้าแกไม่พูด )�
� � � � � � � � � ��' นายนิ้ มีไรก็รีบๆ ฉันมีงานต่อไม่ว่างมาต่อปากต่อคำกับนายหรอกนะ�'�
� � � � � � � � � ��' �ครับๆ พ่อซุปตาร์ งั้นมาเริ่มคำถามแรกเลย�' �ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
� � � � � � � � � ��' คุณ..แอบไปดูหนังกับรุ้นพี่ ไผ่ ฮอโมนจิงไม่ครับ�'
� � � � � � � �
� � � � � � � � � � นึกว่าเรื่องไรซะอีก ฮะ!! คิดได้ไงเนี้ย สมองของนักข่าวคิดได้แค่นี้อ่อ
� � � � � �
� � � � � � � � � �' ไม่จิงครับ ' ไอนักข่าวนั้นอมยิ้มออกมา ทำไมนะ ขำอะไรของเขา�
� � � � � � � � � �' ไม่ต้องรีบแก้ตัวก็ได้ครับ�' �อะไรนะ !! นิ้หาว่าฉันแก้ตัว โธ่!!เอ้ยผมเริ่มไม่ค่อย � � � � � � � � � � � �สบอารมณ์เท่าไรแล้วนะ
� � � � � � � � � �' ฉันไม่ได้แก้ ถามเรื่องต่อไปได้แล้ว�' ผมเชิดหน้าไปอีกทางหนึ่งไม่รู้เรื่องที่จะ � � � � � � � � � � � � � �ถาม คือเป็นเรื่องอะไรอีก
� � � � � � � � � �' คำถามที่2 คุณ....เพิ้มค่าตัวจิงไม่ครับ�'�
� � � � � ��' ไม่จิง ' �
� � � � � ��' นาย�หมดยังเนี้ย�' �ผมเริ่มหมดอารมณ์เสียแล้วนะ ผมเบื่อที่สุดที่ต้องมานั่งตอบ � � � � � � � � � �ข่าวที่เราไม่ได้ทำจิง ผมไม่ได้ทำ ก็จะยัดเยียดให้ผม ทำ พอเรื่องความดีของผม � � � � � � � � � � � � ไม่เห็นจะมีใครพูดเลย เหอะ�
� � � � � ���' ทำไมหรอครับ คุณธีร์น้อย คุณคิดคำแก้ตัวไม่ออกแล้วหรือไงครับ�' �
� � � � � � � � ��
� � � � � � �มีการมายักคง ยักคิ้วใส่ผม อีก มันยั่วโมโหกันชัดๆ �
� � � � � � � � � ��' �นายนิ้มัน...!! '�
� � � � � � �' �ผมมันทำไมหรอครับ�' �
� � � � � � �' ชิส์ !! ...โอ๊ะ!' � ผมลุกขึ้นจากเกาอี๋ แต่ไม่รู้สะดุด อะไร ล้มลงไป แต่ตอนนั้น � � � � � � � � � � � � �นายนักข่าวนั้น ดันลุกด้วยนะสิ้ ผมจึงล้มลงไปทับนายหมอนั้น และเราก้จ้องตา � � � � � � � � � � � �กัน แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจของผมถึงเต้นเร็วและแรงขนานนี้ ไม่รู้นายหมอนั้นไดยินหรือ � � � � � � � � � � �ป่าว ผมว่าผมต้องไปหาหมอแล้วและเนี้ย ผมดูจากในตาเขาแล้ว มันอ่านยากมาก � � � � � � � � � � � �ไม่รู้ว่าเขาเป็นห่วงผม หรืออะไรกันแน้�
� � � � � � � � � � �' ตัวหนักเหมือนกันเนี้ยเรา��' ผมรีบลุกจากตัวหมอนั้น แอะ หมอนั้นหาว่าผม � � � � � � � � � � � � � � หนักหรอ บ้านะน้ำหนักผมแค่39 เองนะ � หรือ่ามันหนัก จิงๆอ่า แบบนี้ต้องลด � � � � � � � � � � � � � ต้องลด�
� � � � � � � �' �บ้านะ นายก็..กลับไปได้แล้ว ไอนักข่าวปากหมา ชิ้วชิ้ว ' ผมแลบลิ้นใส่เจ้า � � � � � � � � � � � � � �หมอนั้น ไป
�
� � � � � � � �' โห่!! ผมเพิ้งโดนคุณทับมานะ ไม่รู้ระบมตรงไหนบ้าง ตัวหนักยังกะควาย ลด � � � � � � � � � � � � � � �ความอ้วนบ้างก็ดีนะคุณ�' �
� � �
� � � � � � �' ��นายนิ้มัน !!�' � ผมจะเขาตบนายหมอนั้น แต่ซะว่า นายหมอนั้นหลบผม พอ � � � � � � � � � � � � � � ผมจะลนถึงพื้น นายหมอนั้นคว้าผมไว้ ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมแขนของหมอนั้น � � � � � � � � � � � � เราจ้องตากันอีกครั้ง และหมอนั้นก็เลื่อนหน้าลงมา ลงมา ลงมา จนผมจับลม � � � � � � � � � �หายใจของเขาได้เลย และเขาก็เลื่อนหน้าลงมาที่หูของผมและกระซิบว่า�
� � � � � � � � � �' �ล้มลงไป ก้นช้ำขึ้นมาจะเกิดไรขึ้นครับ เป็นห่วงนะ�' �ผมรู้สึกเหมือนหน้าผม จะ � � � � � � � � � � � � ร้อนๆ ยังไง ไม่รู้ และพอหมอนั้นเงยหน้าขึ้นก้ยิ้มใหญ่ แต่ตอนนี้ผมยังอยู่ในออม � � � � � � � � � � แขนอันอบอุ่นอยูและเราก็ยังคงจ้องตากันจนซะว่า�
� � � � � � � ��' �ว้าย!! ตายๆ ทำไรกันเนี้ย�' � ดันมีเจ้ซีๆ เข้ามาพอดีและผมก็รีบเด้งตัวออกจาก � � � � � � � � � � � � � � � �อ้อมแขนของนายหมอนั้น ถึงมันจะอบอุ่นมากแค่ไหน ก็ต้องออกมาพอ ดี คิด � � � � � � � �อะไรเนี้ย�
� � � � � � --------------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น