ตอนที่ 22 : : Dangerous 21 : Unravel [Loading...10%]
21
Unravel
คลี่คลาย
เรื่องที่ควีนลาออกไปอย่างกระทันหันเป็นเรื่องที่พูดถึงอยู่ในโรงเรียนอยู่หลายวัน เนื่องจากว่าควีนนั้นก็ค่อนข้างดัง พวกนักเรียนที่นี่ก็ได้แต่คาดเดาไปต่างๆนาๆ ว่าควีนออกไปเพราะอะไร บ้างก็ว่ายัยนั่นทนไม่ไหวที่จมูกเบี้ยว เลยต้องไปแก้จมูกใหม่(ฉันไม่เคยสังเกตจมูกยัยนั่นเลย) บ้างก็ว่ายัยนั่นทำผิดกฏของโรงเรียนขั้นร้ายแรงถึงขั้นไล่ออก แต่ก็ยังมีแฟนคลับเธอออกมาปกป้องนะ บอกว่าเธอยัยนั่นเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ทนความกดดันไม่ไหว บลาๆ ฉันฟังแล้วอยากจะเบะปากมองบน =_=
ส่วนฉันก็เหมือนเดิม ตอนนี้ก็เริ่มจะสอบกลางภาคกันแล้วล่ะ ฉันเลยไม่ค่อยได้สนใจอะไรเท่าไหร่นัก เพราะถึงเวลาต้องทุ่มให้กับการเรียนบ้างแล้วล่ะ หลังจากที่เล่นมานาน T_T และที่โหดร้ายสุดๆก็คือ ติวเตอร์ของฉันนี่แหละ!!
“ไม่ใช่ตรงนั้น!”
ใช่แล้ว เทียร์นั่นเอง ดูท่าแล้วเขาเองก็คงทนไม่ไหวกับความโง่ของฉันแล้วล่ะ ปกติแล้วเขาจะชอบพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ(เหมือนคนง่วงนอน) แต่ตอนนี้เขากำลังกลายร่างค่ะ กลายร่างเพราะฉันเนี่ยแหละ
“นี่ เราอยู่ที่บทนี้มาครึ่งวันแล้วนะ!”
เพราะวันนี้เป็นช่วงวันหยุดก่อนฤดูสอบจะมาถึง เราก็เลยนัดกันมาอ่านหนังสือน่ะ ฉันอยู่ที่คอนโดเขาเองแหละ พรุ่งนี้ก็จะสอบแล้วด้วย TOT
“ใจเย็นๆสิ ก็ฉันไม่เข้าใจนี่นา T_T”
“ฉันว่าเธอโง่มากกว่า นี่เรียนมาถึงตอนนี้ได้ยังไงวะ”
โอ้โหหห เจ็บปวดดด
“งั้นเดี๋ยวอ่านเองก็ได้ ไปยิงปืนเลยไป!”
“มั่นมากนักเหรอถึงไล่เนี่ย ขนาดฉันนั่งติวอยู่ตรงนี้เธอยังทำไม่ได้เลย ยัยโง่เอ้ย!”
“ก็ฉันไม่เข้าใจอ่ะ!”
“เออๆ เดี๋ยวสอนใหม่”
เทียร์ถอนหายใจ แล้วหยิบกระดาษแผ่นใหม่ขึ้นมา เขาก็เป็นแบบนี้ บ่นๆแต่ก็ยอมสอนใหม่ให้ คราวนี้ฉันมีสมาธิจดจ่อเต็มที่ ต้องทำให้ได้!
-ผ่านไปสองชั่วโมง-
“พัก 10 นาทีละกัน”
หลังจากเทียร์พูดประโยคนี้หลังจากผ่านการติวมาอย่างยาวนาน ตอนนี้ประมาณบ่ายสองแล้ว ให้ตายเถอะ ฉันรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์หลังจากได้พักสมองตอนนี้ในหัวฉันเต็มไปด้วยสูตร และมันเต็มจนแทบจะล้น ฮือออ ฉันเกลียดคณิตศาสตร์จริงๆนะ ฉันเลื้อยลงไปกับโต๊ะ ของีบซักสิบนาทีก็ยังดี
“ง่วงเหรอ...”
“อื้อ...”
“ฉันอยากให้เธอนอนนะ แต่เราเหลืออีกสองบท อดทนหน่อย”
“ก็ได้...”
ฉันดึงหัวตัวเองขึ้นมา ก็เห็นแก้วกาแฟร้อนๆวางอยู่ตรงหน้า พอหันไปมองเทียร์ เขากลับดื่มเบียร์ =_=
“ดื่มเข้าไป จะได้ไม่ง่วง”
“ทำไมนายไม่กินอันนี้ด้วยอ่ะ”
“ไม่ กาแฟไม่ค่อยช่วยอะไรฉันเท่าไหร่”
“แต่ดื่มเบียร์มากไม่ดีนะ”
“รู้แล้ว...”
“แล้วดื่มทำไม”
“นี่เธอเป็นเจ้าหนูจำไมเหรอ หืม...”
เทียร์วางกระป๋องเบียร์แล้วเริ่มขยับเข้ามาใกล้จนฉันเริ่มได้กลิ่นเบียร์จากตัวเขา นี่ฉันถอยจนสุดโซฟาแล้วนะ แบบนี้มันอันตรายเกินไปแล้ว!
“ถอยไปเลย ฉันเหม็น”
“เหม็นอีกละ”
เทียร์ยอมถอยออกไปเขาหยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นขึ้นมาดูแล้วก็เริ่มขมวดคิ้ว จากนั้นก็หันไปหยิบหนังสือเหมือนเตรียมพร้อมที่จะติวกันอีกครั้ง แงงง
“มาอ่านต่อได้ละ เดี๋ยวฉันจะไม่ว่างแล้ว”
“ก็ได้ T_T”
ฉันค่อยๆเลื้อยขึ้นจากโซฟาอย่างอ่อนระโหยโรยแรง เทียร์หันมาทำตาดุใส่ฉันเท่านั้นแหละฉันก็เด้งตัวขึ้นมาทันที คนเผด็จการ!
กกลับมาอัพต่อเถอะนะคะ