นิทานคนธรรพ์สัญจร

        

        เสียงนี้คนที่ได้ยินจะต้องอยู่ในอาการพวัง(กึ่งหลับกึ่งตื่น) เสียงที่ได้ยินเป็นเสียงนิทานที่ร้องเป็นคำกลอน  จนกระทั้งตัวเองได้สติและพยายามจะมองหาต้นตอของเสียง  เสียงนั้นก็ดูเหมือนจะหายไปครู่หนึ่ง  ซักพักก็มีลมจากที่ไหนไม่รู้พัดวูบใส่หน้า  แล้วเสียงนิทานนั้นก็เหมือนจะพัดจากไปพร้อมกับสายลม

        ไม่มีใครรู้ว่าคนธรรพ์รูปร่างจริงๆหน้าตาเป็นอย่างไร  บางคนบอกว่าเป็นคนหนุ่มที่ใส่เสื้อผ้าเย็บด้วยแผนที่หนังสัตว์ต่อกันจนเป็นเสื้อ  
บางคนก็บอกว่าเป็นเด็กชายตัวเล็กๆที่ใส่เสื้อคลุมขนแกะที่ทำจากปุยเมฆ  คนเถ้าคนแก่บอกว่าหากใครฟังนิทานคำกลอนของคนธรรพ์จนจบแล้วนำไปเล่าให้คนฟังต่อๆกันไป  คนๆนั้นจะมีชื่อเสียงด้านการประพันธ์กลาบกลอน นิยาย หรือมีชื่อเสียงด้านดนตรี

 
   
                                                 แดช  ดอนลากอ้อย

                                  นักประพันธ์โน๊ตเพลงไวโอลีนชื่อดังของโลก

                                  บันทึกไว้ขณะที่กลับมาจาก(ฉี่)ใต้ต้นมะขาม