DXD เมื่อเหล่าลูกๆของพวกเขาเดินทางมายังอดีต Fanfic DXD X Kaiju

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ณ โลกปีศาจบ้านตระกูลเกรโมรี่

ภายในห้องๆนึงมีเด็กผู้หญิงคนนึงกำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย เธอคือเรน่า เกรโมรี่ ลูกสาวของตระเกรโมรี่

เรน่า เกรโมรี่

ตามจริงวันนี้คือวันที่เธอต้องไปโรงเรียนได้แล้วแต่ว่าเธอถูกพักการเรียนอยู่ เพราะไปซัดกับนักเรียนอีกคนจนอีกฝ่ายเกือบตาย

ก็อกๆ

“พ่อขอเข้าไปได้ไหม?” เสียงของผู้เป็นพ่อดังขึ้นมาหลังประตู

“ได้สิตาแก่..” เรน่า

“ไม่คิดจะเรียกคุณพ่อเลยรึไงเนี่ย? เรน่า..” ผู้เป็นพ่อเปิดประตูเดินเข้ามาเขาก็คือ อิซเซย์ เกรโมรี่ อิซเซย์มองลูกสาวของตัวเองด้วยความเป็นห่วง

“ลูกไม่ควรจะใช้ความรุนแรงกับเด็กคนนั้นน่ะ..” อิซเซย์นั่งบนเตียงข้างๆเรน่า

“ชิ! คุณแม่เล่าให้ฟังแล้วเหรอ?” เรน่าวางหนังสือลง ซึ่งอิซเซย์ก็สังเกตุเห็นชื่อหนังสือที่ลูกของตัวเองอ่านเลยหยิบขึ้นมาดู

“สาเหตุแท้จริงที่โลกมนุษย์ล้มสะลายงั้นเหรอ? ลูกสนใจเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ?” ใช้แล้วโลกมนุษย์นั้นล่มสลายไปเมื่อหลายร้อยปีแล้ว ซึ่งสาเหตุนั้นก้ยังไม่แน่ชัด

“ไม่ใช้เรื่องที่แกต้องสนนิ..” เรน่า

"งั้นเหรอ? แต่ว่าน่ะเรน่าพ่อก็ยังไม่ชอบใจอยู่ดีที่ลูกเกือบฆ่าเพื่อนร่วมห้อง-

“แต่เจ้านั่นมันเริ่มก่อนเองนิ..” เรน่า

"ถึงจะเป็นอย่างนั้นลูกก็ควรจะใช้เหตุผลในการพูดคุยก่อนสิ..ความรุนแรงมันไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอก…แล้วก็อีกอย่างลูกคือคนที่จะต้องสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลต่อจากพ่อน่ะ-

“หนูเคยบอกไปแล้วน่ะว่าหนูไม่อยากเป็นน่ะ!!” เรน่าตัดบททันที

“ถึงลูกจะปฏิเสธมากแค่ไหน สักวันลูกก็ต้องได้เป็นอยู่ดี..” อิซเซย์พูดพร้อมเดินออกจากห้องของลูกสาวไป

ห้องนั่งเล่น

“เรน่าเป็นยังไงบ้างค่ะ?” ภรรยาของอิซเซย์ รีอัส เกรโมรี่ ได้ถามหลังจากที่เห็นสามีของเธอเดินลงมาจากห้องของลูกสาว

“ก็เหมือนทุกที..” อิซเซย์พูดด้วยท่าทางที่เครียดๆ

“ไอนิสัยดื้อด้านไม่ยอมฟังใครเนี้ยนได้มาจากใครกันเนี่ย..” อิซเซย์บ่นออกมา

“ก็ไม่รู้สิค่ะ..” รีอัสพูดพร้อมมองไปทางอิซเซย์

รีอัสนั้นเป็นห่วงความสัมพันธ์ของทั้งพ่อลูกเป็นอย่างมาก เพราะอิซเซย์นั้นยุ่งอยู่แต่กับงานทำให้นานๆทีตัวของเขาจะกลับมาที่บ้านซึ่งนั้นทำให้เวลาส่วนใหญ่นั้น เรน่าจะอยู่กับคนแม่อย่างรีอัสซะมากกว่า เรน่าเองก็ไม่ค่อยชอบพ่อของตนอย่างอิซเซย์เพราะว่าเอาแต่บ้างานไม่เคยให้ความสำคัญกับครอบครัวเลยสักครั้ง แถมอิซเซย์ยังเป็นพ่อที่กดดันเรน่าเป็นอย่างมากอิซเซย์อยากให้เรน่าโตมาในแบบที่เขาต้องการ ไม่ต้องการให้โตมาแล้วเป็นแบบเขาในอดีต

เวลาที่เรน่าว่างๆไม่ยอมทำอะไรอิซเซย์มักจะทักตลอดว่า “ เวลาตั้งเยอะหัดทำตัวมีประโยชน์บ้างสิ ไม่ก็ไปอ่านหนังสือบ้างก็ดี ” 

“คุณเองก็ควรจะอ่อนข้อกับเธอบ้างน่ะ..” รีอัส

“เธอเองก็ควรเลิกตามใจลูกมากเกินไปน่ะ..” อิซเซย์หันไปพูดเพราะ นิสัยของรีอัสที่ชอบตามใจลูกจนบางครั้งเรน่าก็มีนิสัยเอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้ แต่ยังโชคดีที่อิซเซย์ยังพอหาเวลามาคุมจนทำให้นิสัยของเรน่ากลับมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนเดิม ถึงนั้นจะทำให้เรน่ายิ่งไม่ชอบอิซเซย์มากกว่าเดิม

“นั้นก็จริง…” รีอัส

“เห้อออ…” ทั้งสองถอนหายใจออกมาพร้อมกัน ที่ไม่สามารถเป็นพ่อแม่ที่ดีพอจะเลี้ยงดูเรน่าได้ ฝ่ายพ่อก็เอาแต่กดดันกับคาดหวัง ส่วนฝ่ายแม่ก็เอาแต่ตามใจลูกจนลูกเสียนิสัยไปรอบนึง

ทางด้านเรน่าที่นอนอยู่บนห้อง

“จะทำยังไงดีเนี่ย..” เรน่านั้นรู้สึกผิดกับเรื่องที่เธอทำที่โรงเรียนจนพ่อกับแม่ของเธอต้องมาก้อมหัวขอโทษทั้งที่ทั้ง 2 ไม่ได้ทำอะไรผิด ถึงเรน่าจะไม่ชอบพ่อของตัวเองเธอก็รู้ดีว่าพ่อของเธอแค่เป็นห่วงแต่ความเป็นห่วงนั้นมันกดดันเธอมากจนเกินไป

‘ว่าแต่สิ่งตาแก่นั้นเคยบอกว่า…ไม่อยากให้โตไปเป้นแบบมันในอดีตนี่หมายความว่าไงกัน?’ เรน่า

‘พ่อของเราในอดีตนี่เป็นแบบไหนกันน่่ะ..’ เรน่าได้แต่สงสัย

หลายชั่วโมงต่อมา

‘เอาว่ะ! วันนี้ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง..’ เรน่าตัดสินใจที่จะลงไปเปิดอกคุยกับพ่อและแม่ เพื่อจะได้เข้าใจกันมากขึ้น

“พ่อค่ะแม่ค่ะ..” แต่เมื่อเรน่าลงมาจากห้องก็พบว่าภายในบ้านเต็มไปด้วยฝุ่นสีแดงมากมายที่ร่องรอยไปมา

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย…แล้วไอแดงๆพวกนี่มันอะไรเนี่ย?” เธอมองไปรอบๆก็ไม่เห็นวี่แวของผู้เป็นพ่อกับแม่หรือแม้แต่คนใช้สักคน

“พ่อ! แม่!” เรน่าไปที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่พบใครอีกเช่นกันภายในห้องนั่งเล่นมีเพียงแค่ฝุ่นแดงที่รอยไปรอยมากับเครื่องเล่นเพลงที่กำลังเล่นเพลงบางอย่างอยู่

เพลงที่ถูกเปิด

"ทุกคนหายไปไหนกันหมด? แล้วไอเพลงนี่-

“ใครน่ะ!!?” เรน่าหันไปทางด้านหลังของตนก็พบกับร่างของผู้หญิงที่ไม่รู้จัก

“แกเป็นใคร!!?” เรน่าพูดพร้อมเรียกวงเวทย์ออกมาเตรียมโจมตี

“ลูกสาวของวีรสตรีผู้หยุดยั้งหายนะกับราชาแห่งหายนะเอ๋ย บัดนี้ถึงเวลาแล้ว…”

“พูดอะไรของแก!!? รีบตอบมาเดียวนี่เลยน่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!? แล้วพ่อกับแม่ของฉันไปอยู่ที่ไหน!!?” เรน่าพูดพร้อมเตรียมปล่อยพลังเวทย์ใส่หยิงสาวตรงหน้า

“จงหยุดยั้งหายนะในอดีตและจงช่วยมนุษยชาติให้รอดพ้นจากการล่มสลายด้วยเถอะ..”

"มันใช้สิ่งที่แกควรจะตอบที่ไหนว่ะ-

ฟึม!!!!

เรน่าถูกกลุ่มฝุ่นแดงกลืนหายไป

โลกมนุษย์ ปี ไม่ทราบ วันที่ ไม่ทราบ

“ท ที่นี่!? ที่ไหนเนี่ย!!?” เรน่าตื่นขึ้นมายังสถานที่แห่งใหม่ที่เธอไม่คุ้นเคย ทุกที่ที่เธอมองไปมีแต่ฝุ่นแดงเต็มไปหมดท้องฟ้านั้นมืดและมีสายฟ้าผ่าลงมาตลอด

“สิ่งปลูกสร้างแบบนี้..ตึกบนโลกมนุษย์เหรอ!!? ทำไมเราถึง- ตัวอะไรว่ะ!!!!?” เรน่าตกใจกับสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ยักษ์ด้านหน้าของเธอ ด้่านหน้าของมันมีวงแหวนขนากใหญ่สีฟ้าหลายอัน ส่วนหลังและหางของมันเรืองแสงสีฟ้า ภายในปากของมันเต็มไปด้วยแสงสีฟ้า

ไม่นานนักสิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็ปล่อยลำแสงสีฟ้าออกจากปาก

“กรี๊ดดดด!!!!!” แรงลมกับฝุ่นแดงที่จู่ก็กระจายตัวกันทำให้ตัวของเรน่าปลิวแถบตกตึก

“นีมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ร่างของเรน่าถูกฝุ่นแดงมหาศารกลบจนมองไม่เห็น