Xse ภาค "ปรากฏการณ์แห่งพลัง"

ลำดับตอนที่ #1 : ..ทางลัด แห่งชะตากรรม.. (ธารา)

..

..

..

ณ จุดเล็ก ๆ ของเมืองหลวง ประเทศไซแอม
มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังครุ่นคิดอยู่กับตัวเอง

ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเธอ..

..แสงสีทองเพียงวาบเดียวในครานั้น..

..หยิบยื่นพลังดั่งเวทมนตร์ให้กับโลกใบนี้..

ถึงไม่ใช่ทุกคนที่รับรู้ถึง 'แสงนั่น' แต่ 'ฉัน' เชื่อว่า

นั่นคือ จุดเริ่มต้นของเรื่องราววุ่นวายครั้งใหญ่สุด
ที่เกิดกับมนุษยชาติ ..แสงที่มอบพลังพิเศษมาให้..

..เพราะหลังจากที่ฉันสัมผัสกับแสงสีทองนั่น..

ร่างกายของฉันได้ปล่อยเส้นใยบางอย่าง และมันได้
เข้าห่อหุ้มไปทั่วร่างกายของตัวฉันเอง..

เป็นเหตุการณ์แปลกประหลาดที่ดูน่ากลัว..

แต่ฉันกลับไม่รู้สึกหวาดกลัวเลย จนสติฉันได้ดับลง..

..

ช่วงเวลากว่า 3เดือนได้หายไป กับการเป็น..ดักแด้..

..ฉันได้สติกลับมาอีกครั้ง..

ตัวฉันเหมือนเกิดใหม่ในร่างที่ดีกว่าเดิม..(คิดว่านะ)
ในกรณีของฉัน รูปร่างหน้าตาไม่ค่อยเปลี่ยนไปนัก

แต่ภายในร่างของฉันนั้น รู้สึกได้ว่า เปลี่ยนไปมาก

จนทำให้คิดว่า ฉันอาจไม่ใช่มนุษย์แล้ว ก็เป็นได้..

โดยเฉพาะการที่ตัวฉัน.. ได้มีพลังพิเศษขึ้นมา..

..ดูจากแค่ตัวเองก็ไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่..

เห็นจากสื่อ ที่แสดงถึงคนที่มีพลังพิเศษคนอื่น ๆ

มีคนที่หล่อสวยเกินคน หรือ มีรูปร่างแปลก ๆ

เหมือนหลุดมาจากโลกอื่น.. 

..ฉันคิดว่า..

..ดีแล้ว..

ที่รูปลักษณ์ภายนอกของฉัน

ดูไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่.. (ไม่สวยขึ้นก็เถอะ)

..ถ้าโดดเด่นเกินไป คงอยู่ในสังคม ลำบากแน่..

..เพราะตอนนี้..

สิ่งที่เกิดขึ้นใหม่ อย่างผู้มีพลังพิเศษ Xser นั้น

กำลังถูกเพ่งเล็ง ในแง่ไม่ดี มากกว่า ในแง่ดี..

ผลจากการก่ออาชญากรรมของผู้ใช้พลังบางคน

ถึงแม้ จะมีผู้ใช้พลังในทางที่ดี แบบฮีโร่อยู่ด้วย

แต่ภาพลบ ยังคงมีอิทธิพลต่อสังคมมากกว่า..

..นั่นแหละ..

เหตุผลหนึ่ง

ที่ฉันเลือกที่จะใช้ชีวิต ในแบบที่ไม่โดดเด่นเช่นนี้

เนียนเป็นคนส่วนใหญ่ของโลก ..ผู้คนแบบดั้งเดิม

..ผู้คนที่ไร้ซึ่งพลัง..

(ตัวฉันมั่นใจว่า
ผู้หญิงสวมแว่น ผมเปียคู่ แต่งตัวเชย ๆ แบบฉันนี่
คงไม่มีใครคิดว่าเป็น Xser เป็นแน่..

..อื้ม..

ไม่เคยรู้สึกดีกับภาพลักษณ์ของตัวเองเท่านี้เลย..)

.

.

.

ใช้ชีวิตประจำวันแบบคนทั่ว ๆ ไป (คิดว่านะ)

กิจวัตรของฉัน ที่อาจจะต่างจากคนทั่วไป อยู่บ้าง

ก็ตรงที่เมื่อมีเวลาว่าง จะแวะไปหมกตัวอยู่ที่
หอสมุด แถวบ้าน ..ใช่ ฉันยังชอบอ่านหนังสือ
ที่เป็นแบบเล่ม ๆ ในหอสมุดเก่าแก่แห่งนี้อยู่

และที่ต่างจากก่อนที่จะมีพลังพิเศษ ..ก็คือ..

การใช้พลังพิเศษของฉันไงละ! "ห้องลับ"
(ตะโกน..ในใจ)

Secret~ Room~ !!

(ว่าไปนั่น จริง ๆ ไม่มีชื่อท่า ก็ใช้พลังได้แหละ)

- ขั้นตอนการใช้พลัง -

1. (หาที่ลับตาคนแล้วจึง)เสกกุญแจขึ้นมา
2. เลือกจุดที่จะไขกุญแจ (ที่ว่าง ๆ ไหนก็ได้)

3. เมื่อไขกุญแจ จะปรากฏประตูมิติอยู่ตรงหน้า

เปิดประตูเข้าไป อย่าลืมปิดประตูให้เรียบร้อย

(ถึงจะไม่ปิดประตู สักพักประตูก็จะหายไปเอง

แต่ควรจะรีบปิด เพื่อป้องกันการถูกพบเห็นนะ)

..พลังXseของฉัน..

สามารถสร้างช่องทางพิเศษ เชื่อมไปหยั่ง

..มิติพิเศษ..

เป็นสถานที่ คล้ายห้องโล่ง ๆ ที่มีแต่สีขาวล้วน

แยกออกไปจากโลก และมีเวลาแยกจากโลก

..คือ ถึงฉันจะใช้เวลาในห้องแห่งความลับนี้

เหมือนจะผ่านไปหลายชั่วโมงก็ตาม แต่เมื่อ

กลับออกมาสู่โลก เวลาของโลกก็แทบจะ

ไม่ต่างไปจากตอนก่อนที่ฉันจะเข้าไปในนั้น

(ฉันเรียกอีกชื่อว่า ห้องหยุดเวลา ซึ่งจริง ๆ
ก็ไม่ใช่หยุดเวลาหรอก คือ แม้จะใช้เวลาใน

ห้องลับผ่านไปหลายชั่วโมง แต่เมื่อกลับสู่
โลกภายนอก เวลาของโลกผ่านไปไม่กี่วินาที)

ถึงจะเรียกว่า ห้อง ก็เถอะ..
แต่ก็กว้างแค่พอฉันนั่งได้ (นอนไม่ได้อ่ะ)

คับแคบอยู่แหละ ..แต่ว่านะ.. ฉันก็ชอบ
ที่แคบ ๆ ที่ที่เป็นของของฉันคนเดียวนี้

..ที่สุด!..

ฉันเอาหนังสือของหอสมุด เข้าไปอ่านในห้องนี้

..อืม จะเรียกว่า โกงเวลา..ก็ได้อยู่มั้ง..

คุณบรรณารักษ์ที่คุ้นเคยกัน ทักว่า ฉันใช้เวลาอยู่หอสมุด

น้อยกว่าเมื่อก่อนมาก ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ฉันก็ใช้เวลาแบบ
ที่เคยนั่นแหละ แต่เป็นในห้องมิติส่วนตัวของฉันน่ะนะ

..คนอื่น ๆ รู้เข้า จะว่า ฉันเป็นคนขี้โกงหรือเปล่านะ..?

ปัญหาหนึ่ง ที่ผู้มีพลังพิเศษถูกมองในแง่ลบ คือ ถูกหาว่า
เป็นพวกคนโกงไงละ.. พลังของฉัน และวิธีใช้ ถึงจะไม่

ผิดต่อกฎหมายบ้านเมือง(ณ ขณะนี้น่ะนะ) แต่ก็คงถูกด่า
ว่าเป็นการโกง จากสังคม อยู่ดีละมั้ง?

..คิดมากไปก็เท่านั้น..!

ยังไงซะ ฉันก็ไม่ใช่คนที่จะไปมีบทบาทอะไรอยู่แล้ว นี่นะ

แค่ใช้พลังทำเรื่องที่ไม่เดือดร้อนใคร และขอภาวนาเลยว่า

อย่าได้พบเจอเรื่องวุ่นวาย เพราะความเป็น Xser เลย..

"ธารา"

..แต่แล้ว ชื่อของฉันก็ถูกเรียก โดยผู้ชายที่อันตรายที่สุด..

..ชีวิตแสนปกติของฉัน ได้สิ้นสุดลงในวันนั้น..

เมื่อเขาคนนั้น ยืนดักรอฉันอยู่(สินะ)
ตอนที่ฉันเพิ่งก้าวออกมาจากห้องลับ

"ธารา" ชายที่สวมชุดสีดำทั้งตัว เอ่ยชื่อของฉัน

ก่อนที่ตัวฉันจะตอบสนองต่อเหตุการณ์ (ฉันก็อึ้ง ๆ อยู่ละ)

เขาก็เอ่ยเสริมว่า เขาเป็น Xser เช่นเดียวกับฉัน..

"ฉันขอคุยกับเธอ ธารา"

"คุย..?"

"คุยเรื่องสำคัญ คุยกันในห้องลับของเธอละกัน"

เขารวบรัดถึงเจตนาของเขา ตัวฉันเหมือนถูกโจมตีกะทันหัน

"นะ..ใน..ห้อง..ลับ ของฉันเนี่ยนะ!?"
(ห้องมันคับแคบมาก.. ถ้านายเข้าไปอีกคน ฉันกับนาย

จะอยู่กันในสภาพไหน..!? ที่สำคัญที่สุด นายเป็นใคร!!?
อยู่ ๆ มาทำอะไรแบบนี้กับฉัน ทำไมเนี่ย..!!!?)

(ฉันอยากให้ปากและเท้าฉัน ไวเท่าความคิด จริง ๆ ..)

(..ฉันต้องหนี..)

..ใช่..ก็ควรจะหนีละ อันตราย ชายแปลกหน้าคนนี้
กำลังคุกคามฉัน ฉันต้องหนี ต้องหนี..เดี๋ยวนี้เลย!!!

แต่แล้วมือของฉัน กลับใช้กุญแจไขประตูห้องลับ
ที่ปิดไปแล้ว ให้เปิดต้อนรับเขา.. ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ!!!?

"โทษที ที่ต้องบังคับ เพื่อให้อะไร ๆ ง่ายขึ้น"

นั่นคือ คำพูดของเขา เขาใช้พลังบังคับฉันอยู่!?

..ห้องลับส่วนตัวของฉัน.. กำลังต้อนรับคนแปลกหน้า
ตัวฉันที่โดนพลังของเขาบังคับ กับตัวเขา กำลังจะ

เข้าไปอยู่ในที่แคบ ๆ กันสองคน.. ในที่แคบ ๆ นั่น..
..ฉันกับเขา ..ในที่แคบ ๆ ..ที่แคบ ..ที่แคบ..???

ที่อยู่ต่อหน้าของฉันตอนนี้.. คือ ห้องโถงกว้างขวาง???

ความรู้สึกของฉัน นี่เป็นห้องลับของฉัน แต่ทำไมจาก
ห้องแคบ ๆ นั่น กลับกลายเป็นห้องโถงใหญ่แบบนี้ได้?

"เพราะพลังของเธอเลเวลอัพ ยังไงละ"

"เลเวลอัพ?"

ตัวเขาเริ่มอธิบายว่า พลังของเขาช่วยให้พลังของฉัน
เลื่อนขั้นไปสู่ขั้นพลังที่ดีกว่าเดิม ทำให้ผลลัพธ์ที่เคย
เป็นแค่ห้องมิติแคบ ๆ กลายเป็นห้องมิติที่กว้างแบบนี้

"สร้างเก้าอี้ขึ้นมาสิ จะได้ใช้นั่ง"

เขาพูดกับฉัน ให้สร้างเก้าอี้? ฉันทำได้ที่..

ก่อนที่ฉันจะทันคิดเสร็จ ดูเหมือนว่า ฉันจะเสกเก้าอี้
ขึ้นมาได้ซะแล้ว..

"นั่งสิ"

ตัวฉันนั่งลง ที่เก้าอี้ที่ฉันสร้างเอง อย่างว่าง่าย(ซะงั้น)
ฉันมองที่เขา เก้าอี้พอนั่งได้แค่คนเดียว เขาคงไม่คิด

จะนั่งเก้าอี้นี้กับฉัน ทั้ง ๆ ที่นั่งได้คนเดียว หรอกนะ..
นี่ฉันคิดอะไรเนี้ย!? ฉันแค่เสกเก้าอี้อีกตัวให้เขานั่ง!

"ไม่เป็นไร ฉันชอบยืนแบบนี้มากกว่า"

(..ฉันมันบ้า..)

..ชายชุดดำเริ่มเอ่ยคำต่อกับฉันว่า

"พลังของเธอยังไปต่อได้มากกว่านี้ ทำได้มากกว่านี้"

"ฉันสามารถปลดล็อกพลังของเธอ ให้ไปที่เลเวลสูงสุด
หรือก็คือ การที่เธอจะใช้พลังของเธอได้เต็ม 100%"


เหมือนจะหวังดีให้กัน แต่มันดูยัดเยียด แล้วฉันคิดว่า
ไม่มีทางที่เขาจะทำให้ฉัน โดยไม่หวังผลตอบแทน..

"ร่างกายและชีวิตของเธอ ต้องเป็นของฉัน"

..นั่นไง..

"ไม่เอา!!!
ฉันพอใจในพลังที่ฉันมีอยู่แล้ว เงื่อนไขโรคจิตนั่น ฉันไม่เอาด้วย!!!"

"โทษที แต่เธอไม่มีสิทธิเลือก ฉันต้องให้เธอ ทำงานให้ฉัน"

"เลวที่สุด!!!"

"เธอจะคิดกับฉันยังไงก็ได้ ใจของเธอเป็นอิสระที่จะคิด

พันธะของฉัน บังคับที่ร่างกายและชีวิตของเธอ เท่านั้น"


ฉันอยากจะด่าเขาให้ถึงที่สุด.. แต่ดูเหมือนเขาจะใช้พลัง

ทำให้ฉันเอ่ยปากพูดอะไรไม่ได้.. เลวที่สุด.. ไอ้..ฯลฯ

"ก่อนที่จะพูดถึงเรื่องงาน ฉันจะปลดล็อกพลัง100% ให้เธอ"
(ก็บอกว่า ไม่เอายังไงละวะ ไอ้..ฯลฯ)

"เพื่อจะได้ไม่ติดขัด.. ระหว่างที่ทำการปลดล็อกพลังให้

ฉันจะทำให้เธอหลับก่อนละกัน"
(หลับ!? ไม่นะ!!! ฉันจะไม่ยอมให้แก.. ...)

"ฝันดี" 

นั่นเป็นเสียงสุดท้าย ที่ธาราได้ยิน ก่อนนั่งหลับไป..

.

.

.

(มุมผู้แต่ง) (ผมตั้งใจไว้ว่า จะไม่ระบุว่า ธาราฝันอะไร ถึงได้
ตื่นขึ้นมา แล้วมีความคิดว่า ชายชุดดำอาจไม่ใช่คนเลวก็ได้..
เพื่อให้ท่านผู้อ่าน คิดคาดเดาเอง แต่จุดนี้อาจทำให้รู้สึกว่า

ความรู้สึกของธารา ดูแปลก ๆ ขัดต่อสถานการณ์เกินไป

จึงจะขอระบุไว้สั้น ๆ สำหรับท่านที่อยากทราบตรงนี้นะครับ

..ธารา(ถูกทำให้)ฝันว่า..

..เธอได้ไปเกิดใหม่ ในโลกที่ตั้งแต่เด็ก เติบโต จนแก่เฒ่า
เธอพบแต่ความสุข อย่างที่เธอตั้งใจไว้ครับ ซึ่งนั่นทำให้
เมื่อเธอตื่นขึ้นมา และสำรวจตัวเองว่า ไม่ถูกล่วงละเมิด..

ธาราจึงคิดว่า
ชายชุดดำอาจจะไม่ใช่คนเลว..ซะทั้งหมด..

คือ ก็เลวนั่นแหละ(ฮา)

แต่เธอน่าจะพอพูดคุยดี ๆ เพื่อให้สถานการณ์ดีขึ้นได้..
และก็เป็นไปตามเนื้อเรื่องที่ว่าไว้ละครับ
..ก็โดนบังคับ(ให้ทำโน่นนี่)อยู่ดี.. )

.

.

.

"..."

ฉันตื่นขึ้น ฉันเห็นเขา..ยืนอยู่ที่เดิม..
..มันคงไม่เกิดอะไรแบบนั้นขึ้น..สินะ..?

ฉันใช้มือสำรวจตัวเอง.. ว่ายังดีอยู่..

"พูดมาอย่างลูกผู้ชาย นายได้ทำอะไรฉัน..
แบบนั้นหรือเปล่า..?"

ชายชุดดำ ตอบกลับมาเรียบ ๆ

"ที่ฉันทำ คือ สัมผัสที่หน้าผากของเธอ
เพื่อให้พลังของฉันทำงานได้เร็วขึ้น

และตอนนี้เธอใช้พลังได้ 100% แล้ว"

"..."

เมื่อคิดถึงความฝันที่เพิ่งจบไปนั้น..

ทำให้ฉันอดที่จะเอ่ยถามเขาไม่ได้

"แล้ว..ที่ฉันฝันนั่น ฝีมือนายหรือเปล่า?"

ชายชุดดำ นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ถึงจะตอบ

"..เพื่อให้เธอผ่อนคลาย ฉันจึงทำให้เธอฝัน
ในสิ่งที่จะทำให้เธอ..มีความสุขที่สุด แต่ฉัน

ไม่รู้ไปถึงรายละเอียดของเรื่องที่เธอฝัน
นั่นเป็นเรื่องที่ความปรารถนาของเธอเอง.."

(นายไม่รู้..ไม่เห็นที่ฉันฝัน..จริง ๆ เหรอ?)

"..โกหก.."

"แล้วแต่จะคิด"

"..."

"..จริง ๆ นายไม่ใช่คนเลว ใช่ไหม?"

"แล้วแต่จะคิด"

"..."

"..ถ้านายมาพูดกับฉันดี ๆ ฉันก็อาจจะ.."

ก่อนฉันจะได้พูดจบ ชายชุดดำก็พูดตัดบท

"พูดถึงเรื่องงานกันดีกว่านะ ธารา"

..ก็ได้..
ในเมื่อยังไง ฉันก็ถูกบังคับอยู่อย่างนี้แล้ว..

"..เฮ้อ..ก็ดีเหมือนกัน ฉันก็อยากจะรู้แล้วว่า
งานที่นายจะให้ฉันทำน่ะ เป็นแบบไหน"

.

.

.

***จบตอนที่ 01 ครับ***