Xse ภาค "ปรากฏการณ์แห่งพลัง"

ลำดับตอนที่ #5 : "เพื่อน 2คน" (ตอนพิเศษ01)

..

..โซวาระ กับ มารี..

ณ สถานที่ประกาศผลอย่างเป็นทางการ ของการสอบที่เรียกว่า..

" การสอบของอัจฉริยะ " 

เป็นการสอบที่ตั้งขึ้นของกระทรวงศึกษาฯ เพื่อคัดเลือกเด็กวัยมัธยม
คะแนนที่ดีที่สุด 5ลำดับแรก จะได้จารึกชื่อในหอเกียรติยศ แห่งรัฐ 
ซึ่งไม่มีผลในการเข้ามหาวิทยาลัย.. แต่มีผลต่อชื่อเสียงของเด็กและ
ครอบครัววงศ์ตระกูล เป็นแบบแผนซึ่งกระทรวงศึกษาฯ สร้างขึ้นมา

อ้างเพื่อยกระดับการศึกษาของประเทศ.. จัดสอบมาได้กว่า 10ปีแล้ว..

คะแนนเต็มที่ 1พันคะแนน ด้วยข้อสอบที่อ้างว่า มีแต่อัจฉริยะที่ทำได้

..และในปีนี้..

ผู้ที่ได้คะแนนเป็นที่ 1 นั้น ได้ 1พันคะแนนเต็ม

และเป็นคนแรกที่ได้คะแนนเต็ม ตั้งแต่ที่ได้มีการจัดสอบนี้ ขึ้นมา

เขา คือ ดีวัน หลานชาย ของอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาฯ

ดีวัน

กลายเป็นจุดเด่นของงานทันที ที่บอร์ดติดประกาศว่าเขา คือ ที่หนึ่ง

ผู้ร่วมสอบคนอื่น ๆ และนักข่าว ต่างรุมล้อม แสดงความยินดีกับเขา

..แต่..

มีเด็กหญิงคนหนึ่ง กลับเข้าหาและทักทายเขา ในแบบที่ต่างออกไป..

" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มารี คะแนนอันดับที่2 (996คะแนน)ค่ะ

ขอรบกวนถามคุณดีวัน สักข้อได้ไหมคะ? "

" ยินดีครับ ถามมาได้เลยครับ "

" ข้อที่ 44 คุณตอบว่า อะไรคะ? "

" ขะ..ข้อที่ 44 เหรอครับ.. "

" ค่ะ ข้อที่ 44 "

" ข้อสอบมี 250ข้อ เรื่องโจทย์ มันก็ออกจะ.. เอ่อ คือ
เป็นข้อที่ยากมากข้อนึงเลย ต้องอธิบายยาวเลยละครับ.. "

" รายละเอียดไม่รบกวนค่ะ ขอแค่คำตอบเท่านั้นค่ะ "

" ..ฮาฮาฮา.. 

การสอบก็จบไปแล้ว ผมไม่อยากให้เครียดกันนะครับ
คุณอันดับที่2 ด้วย น่าเสียดายนะครับ ที่ผิดไปข้อนึง
อะไรที่ผ่านไปแล้ว ก็ไม่น่าจะเก็บมาให้เป็นปัญหา..

ยังไงทั้งผมและคุณ ก็ถูกจารึกชื่อ ในหอเกียรติยศ
เหมือนกันอยู่แล้ว ผมว่า.. ยอมรับความจริงดีกว่าครับ "

และดีวันกับคณะของเขา ก็เคลื่อนพลเดินจากมารีไป..

ถึงพอจะจับได้ว่า อะไรเป็นอะไร จากการพูดคุยกันแล้ว
แต่ใจของมารี ก็ไม่อาจสงบนิ่งได้ ยังคาใจเหลือเกิน..

จนสายตาไปเห็น คนที่ได้คะแนนอันดับที่ 3 มารีจึงได้..

" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มารี คะแนนอันดับที่2 ค่ะ "

" ค่ะ สวัสดี ฉัน โซวาระ ค่ะ " (992คะแนน)

" คือ มีเรื่องอยากถามเกี่ยวกับข้อสอบที่ผ่านมาน่ะค่ะ "

และมารีก็ถามถึง ข้อ 44 เหมือนกับที่เธอถามกับดีวัน

" ข้อนั้น ไม่มีคำตอบที่ถูกต้องค่ะ "

คำตอบของโซวาระ ทำให้ใจของมารีปลอดโปร่งขึ้น
เธอคิดเหมือนโซวาระ โจทย์ ข้อ 44 นั่นน่ะเป็นปัญหา

" ใช้โจทย์แบบนั้น มาเป็นข้อสอบ คงเป็นข้อผิดพลาด
เพราะนั่นยังไม่มีคำตอบที่ถูกต้อง ยอมรับกันในสากล "

(โซวาระเอ่ยสิ่งที่เธอคิด)

" ..คุณโซวาระ.. "

จากนั้น มารีก็ถามโซวาระ ถึงข้อสอบข้อต่าง ๆ แบบไม่เรียงข้อ

ข้อนั้นล่ะ ข้อนี้ล่ะ .. โซวาระ ก็ตอบได้ทุกข้อ อย่างไม่ติดขัด..

.

.

" ครบทั้ง 250ข้อ แล้วนะคะ คุณมารี "
" ค่ะ คุณโซวาระ .. ขอโทษค่ะ ไม่ตั้งใจที่จะถามขนาดนี้.. "

" ไม่เป็นไรค่ะ คุยกับคุณมารี แบบนี้ก็สนุกดี ฉันคิดว่า การที่
เราได้มาคุยทบทวนกันแบบนี้ ดีกว่าปล่อยทิ้งไปเฉย ๆ นะคะ "

" งั้นขออีกนิดค่ะ

ข้อ 191 ทำไมคุณโซวาระ เลือกตอบแบบนั้นล่ะคะ ฉันว่าคุณ
รู้ว่า คำตอบที่จะได้คะแนน คือ ข้อไหน ทำไมไม่ตอบไปล่ะคะ? "

" เพราะคำตอบที่ได้คะแนน เป็นคำตอบที่ล้าสมัยไปแล้วนี่คะ
เข้าใจว่า ข้อมูลล่าสุดค่อนข้างใหม่ ข้อสอบยังใช้ข้อมูลเก่าอยู่

คำตอบที่ให้เลือกเป็นของเก่า ที่ปัจจุบันเป็นคำตอบที่ผิดไปแล้ว

ฉันก็ใส่คำตอบใหม่ พร้อมอธิบายเสริมไปแล้ว แต่ก็คงนับว่า ผิด

จากผลคะแนนที่ออกมานั่นแหละค่ะ " (โซวาระพูดอธิบาย)

" ถ้าคุณโซวาระ

เลือกคำตอบที่ได้คะแนน เราคงคะแนนเท่ากันแล้ว แท้ ๆ เชียว.. "

" คุณมารี ฉันมาสอบ เพราะอยากรู้ว่า ข้อสอบจะเป็นยังไง
ทดสอบความรู้ของตัวเองเท่านั้นละคะ คุณมารีล่ะคะ? "

" เหมือนกันค่ะคุณโซวาระ ฉันก็มาสอบ เพื่อทดสอบตัวเอง.. "

" คุณโซวาระ! คุณ คือ ของจริงค่ะ!! " (มารีโค้งคำนับ)

" คุณมารี ก็เป็นของจริงค่ะ " (โซวาระโค้งคำนับตอบมารี)

จากตอนนั้น มารีก็ได้ขอติดต่อกับโซวาระ และได้เป็นเพื่อนกัน

มารี คือ หนึ่งในเพื่อนสองคน ที่ยังคงไปเยี่ยมโซวาระ แม้ว่า

โซวาระ จะนอนติดเตียงไม่ได้สติเลย เป็นเวลากว่า 3ปี ก็ตาม..

( ตอนที่พบกันครั้งแรก มารีและโซวาระ อายุ 10ปี

และ มารี ก็เข้ามหาวิทยาลัย ตอนอายุ 10ปี นั่นเอง..

ส่วนโซวาระ เลือกที่จะเรียนไปตามเกณฑ์ปกติ เธอบอกกับมารี

ว่า เธอเป็นแค่คนขยัน ต่างจากมารี ที่เป็นอัจฉริยะจริง ๆ ฉะนั้น
การเรียนไปตามวัยเหมือนคนทั่วไป จะเหมาะสมกว่า แม้ว่า
มารี จะบอกว่า โซวาระ ก็เป็นอัจฉริยะ เหมือนกันก็ตามที.. )

.

.

..โซวาระ กับ ธารา..  

" เราเรียนห้องเดียวกันตั้งแต่เข้าเรียนวันแรก ชั้นอนุบาล "

(ธาราเพ้อ)

..ถึงอย่างนั้นก็เถอะ..

จนถึงชั้นประถม ธารากับโซวาระ ก็ไม่เคยได้คุยกันตรง ๆ เลย..

..ถึงอย่างนั้นก็เถอะ..

ธารา ก็แอบปลื้มโซวาระ อยู่ห่าง ๆ ฝันว่า คงจะได้เป็นเพื่อนกัน..

..ในสักวันหนึ่ง..แหละนะ..

แต่เมื่อเรื่องที่โซวาระไปได้ลำดับที่ 3 จากการสอบของอัจฉริยะ

ทั้งที่ยังอยู่แค่ชั้นประถม.. แม้ธาราจะไม่เข้าใจซะเท่าไหร่ แต่รู้ว่า
มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก ๆ โซวาระ เป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาก..

มากเกินกว่าจะมาเป็นเพื่อนกับเธอได้.. ทั้งยังได้ยินว่า โซวาระ
อาจจะไปเข้ามหาวิทยาลัยเลยก็ได้ ทำให้ความหวังที่จะได้เป็น
เพื่อนกัน ก็เป็นแค่ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง..

..แต่นั่นก็ไม่แปลกอะไรเลย..

เพราะตั้งแต่ไหนแต่ไร ธาราตัวตนก็จืดจางสุด ๆ แม้แต่คุณครู
ก็ยังเคยหลงลืมเธอ อยู่บ่อย ๆ .. ได้แต่แอบเศร้าตามลำพัง..

..ถึงอย่างนั้นก็เถอะ..

โซวาระ กลับสังเกตและสัมผัสได้ ถึงธาราที่อาการหนักอยู่ได้..

เป็นโซวาระเอง ที่เข้าหาธารา ด้วยความเป็นห่วง และหลังจาก
ที่โซวาระชวนพูดคุยแบบเจาะใจ จนธาราพูดทุกอย่างที่เก็บกด
ไว้ในใจมานานอย่างหมดเปลือก.. ทั้งสองคนก็ได้เป็นเพื่อนกัน

และ ธาราก็พบโลกความจริงที่ว่า..

การเป็นเพื่อนกับโซวาระ เหมือนได้โซวาระมาเป็นแม่.. ละนะ..

.

.

..ในตอนที่โซวาระกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา..

ธารา คอยเยี่ยมโซวาระอยู่ไม่ขาด ทุกครั้งเธอจะกุมมือโซวาระ
พูดคุย เล่าเรื่องต่าง ๆ ให้โซวาระฟัง แม้จะมีคนบอกว่า โซวาระ
ไม่มีสติรับรู้อะไรแล้วก็ตาม.. ก็ยังเชื่อมั่นว่า เพื่อนของเธอยังอยู่
และยังรับรู้สิ่งต่าง ๆ ได้ ไม่เคยตัดใจที่จะอยู่เคียงข้างโซวาระ..

และสิ่งที่ธาราเชื่อนั้นก็จริง.. โซวาระ รับรู้สิ่งต่าง ๆ ได้อยู่ แม้ว่า
ดูจากภายนอก และเครื่องมือแพทย์ จะชี้ว่า โซวาระ ไม่มีสติรับรู้

แต่เธอยังมีสติอยู่แทบจะเป็นปกติ เธอต้องต่อสู้เพื่อรักษาตัวตน

ไม่ให้หลุดลอยไปในเส้นทางแห่งความตาย.. สติของเธอไม่ส่ง
ต่อไปถึงร่างกาย นั่นทำให้เธอไม่สามารถลืมตาหรือขยับตัวได้..

แต่ก็อ่อนล้าอ่อนแรงลงในทุก ๆ วัน.. กำลังใจจากครอบครัวที่รัก 
จากเพื่อนอันเป็นที่รัก แค่ยื้อเวลาแห่งความตายให้ช้าลงเท่านั้น..

จนเมื่อปาฏิหาริย์เกิดขึ้น โซวาระได้รับพลังXse ..จึงรอดตายมาได้..

และเธอก็กลับมาใช้ชีวิตอย่างจริงจัง ในฐานะผู้ช่วยเหลือสังคม

อย่างไม่หยุดพัก ด้วยความคิดที่ว่า เธอถูกพักมาตั้ง 3ปีแล้ว ดังนั้น
เธอจะให้ชีวิตให้คุ้มค่า ทดแทนเวลาที่เสียไปนั้น อย่างดีที่สุด!!

..ซึ่งนั่น..ทำให้เธอห่างเหินครอบครัวและเพื่อน ไปเลยทีเดียว..

แต่พวกเขาก็เข้าใจในนิสัย และอุดมการณ์ของโซวาระอยู่แหละ..

..เอาน่ะ..

ก็ยังเห็นกันจากสื่ออยู่แทบทุกวัน ..White Saint แห่ง Zai-Am.. 

.

.

.

***จบตอนที่ 05 ครับ*** 

***หมายเหตุ***
ในที่สุดก็ทำสำเร็จได้(ฮา) กับ 4ตอน+1ตอนพิเศษ เกริ่นนำเรื่อง

แม้แต่ละตอนจะสั้น ๆ ด้วยนิสัยของผู้เขียน จึงใช้เวลานานมาก
จากที่เริ่มตอนที่ 1 จนมาจบแบบทุลักทุเลแบบนี้ได้ การถ่ายทอด
สิ่งที่คิดไว้ สู่การเป็นตัวอักษรให้ได้ดี ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริง ๆ ..

จากนี้ไม่รู้ว่า จะเข็นออกมาได้สักกี่มากน้อย..

ขออภัยล่วงหน้า สำหรับข้อบกพร่องทั้งปวงครับ..

ขอบคุณครับ (^-^)/\