คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter : Four
บทที่ 4
ณ บ้านพัก(หรือบ้านผอ.)
“มีใครเห็นสร้อยคอฉันไหม” ร่างบางผมยาวสีม่วงที่ถูกมัดรวบ 2 ข้างต่ำเอ่ยถามเหล่าเพื่อนๆในห้องรับแขก
“ฉันจะไปรู้ไหมละ ฉันไม่ได้นอนห้องเดียวกับเธอนี่” อันน์ตอบเป็นแรกในขณะที่กำลังจะกินขนมปัง
“รู้สึกว่าฉันจะเห็นอยู่นะค่ะ วางไว้บนโต๊ะรับแขกลองดูสิค่ะ” ริเซ่ในชุดนักเรียนที่สวมชุดกันเปื้อนทับอยู่
“เห็นแล้วละ ขอบใจนะลิเซ่” ฟาลโซขอบคุณลิเซ่ทันทีที่เจอสร้อยคอ แล้วเก็บมันขึ้นมาสวมทันที
“มากินข้าวก่อนสิทุกคน วันนี้อาหารเช้าสไตล์อังกฤษ ริเซ่ทำอร่อยสิๆสุดๆเลย” ทันทีที่ลิซ่าพูดจบ ลิเซ่ก็ตอบกลับไปทันที
“ไม่ขนาดนั้นหรอกคะ รีบๆกินแล้วไปโรงเรียนเถอะคะ”
“พวกเธอคิดว่าเราจะได้อยู่ห้องเดียวกันไหม??” มามิยะถามหลังจากกินอาหารหมด
“ฉันว่าคงไม่ละมั้ง” ฟาลโซที่เดินมานั่งกินอาหารตอบแทนทุกๆคน “ก็คงอาจจะคละๆกันไปนะ”
“คงงั้น ก็มากันซะเยอะเลยนี่” ไอวีส์โพลงขึ้นมาทันที
บรรยากาศกับมาเงียบอีกครั้ง ทุกๆคนบนโต๊ะรีบทานอาหารกันเพราะเวลาในตอนนี้สายแล้ว หลังจากที่ทานอาหารหมด ทุกๆคนก็นำจานไปวางที่อ่างล้างแล้วก็รีบจับกระเป๋าเดินออกจากบ้านทันที
สิ่งแวดล้อมรอบข้างตัวเหล่าหญิงสาวที่เต็มไปด้วยต้นซากุระสีขมพูที่กำลังร่วงโรยลงมาอย่างสวยงาม อันน์ยิ้มทันทีที่มีซากุระตกลงมาบนมือ
“ช่วงนี้ซากุระสวยจังนะ กำลังร่วงโรยเชียว” คาร่าเงยหน้าขึ้นไปดูซากุระที่กำลังร่วงโรย“นี่ จะว่าไปแล้วพวกเธอคิดว่าจะมีร้านดอกไม้แถวข้างๆโรงเรียนไหม ฉันว่าจะหนีไปซื้อสักหน่อย”
“ให้ตายเถอะคาร่า จะมีสักวันไหมที่จะไม่พูดถึงดอกไม้” ไอวีส์พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์“ทำไมต้องไปแต่เช้าด้วยเนี่ย ฮ้าว”
ไอวีส์ฮ้าวขึ้นทันทีทันใดที่พูดจบ แน่ละก็ก่อนนอนเธอดูซีรี่ย์ญี่ปุ่นที่เธอกำลังคลั่งไคล้อยู่จนทำให้นอนดึก และทำให้ริเซ่เกือบไม่ได้นอนไปตามๆกัน
“แหม ก็คุณไอวีส์เล่นดูซีรี่ย์จนดึก ไม่ให้ง่วงนอนก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วละคะ คิกๆ” ลิเซ่พูดพลางหัวเราะนิดๆ
“ถึงแล้วสินะ” ฟาลโซหยุดเดินทันที สายตามองดูโรงเรียนข้างหน้า
“อ่า.. พวกคุณคือนักเรียนที่มาแลกเปลี่ยนสินะครับ” ฟาลโซและทุกๆคนมองตามเสียง ก็พบกับเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลที่ยืนอยู่ข้างๆประตูโรงเรียน “ผม‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’เรียกผมว่าสึนะก็ได้ครับ ผมเป็นผู้ช่วยประธานโรงเรียน มีหน้าที่พาพวกคุณไปที่ห้องเรียนนะครับ”
“เออ.. คนที่จะพาเราไปสินะค่ะ” ลิเซ่ทวนคำพูดแล้วถามต่อว่า “แล้วพวกเรา จะได้เรียนอยู่ห้องเดียวกันไหมค่ะ”
“ขอตอบว่าได้อยู่สิ เพื่อจะได้ง่ายต่อการตามตัว” ไม่ทันที่สึนะจะได้ตอบก็มีคนตอบคำถามแทนแล้ว
ทุกๆคนหันไปตามที่มาของเสียงก็พบชายหนุ่มผมสีดำซอยสั้นระดับต้นคอ ที่ไหล่ข้างขวามีนกสีเหลืองเกาะอยู่ เขาสวมชุดนักเรียนได้เสื้อแจ็กเก็ตกับสวมไว้ให้พอดีกับตัว โดยต้นแขนขวามีตราสัญลักษณ์โรงเรียนเหมือนสึนะโยชิไม่มีผิดเพี้ยน
“แหม่ คุณฮิบาริก็ มาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะครับ” สึนะโยชิหันไปทักทายหัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนผู้เคร่งครัดกฎอย่า‘ฮิยาริ เคียวยะ’ “นี่คุณฮิบาริ เคียวยะหัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนของที่นี่นะครับ”
“งั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักทั้งคู่เลยนะคะ” ฟาลโซและริเซ่โค้งให้ทั้งคู่ทำให้ทุกๆคนทำตาม
ฮิบาริถลกแขนเสื้อตัวเองขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือสีเงินก็พบว่านี่ก็ปาไป 08:30 นาฬิกาแล้ว สำหรับคนทั่วไปอาจจะดูว่าไม่ค่อยสายเท่าไหร่ แต่สำหรับคนอย่างเขาแล้วมันสายสุดๆ
“นี่ รู้สึกว่าพวกคุณจะมาสายกันนะ ถึงจะพึ่งมาวันแรกแต่ก็คงต้องโดนทำโทษ”ฮิบาริละสายตาจากนาฬิกาข้อมือ
“อะไรกัน! นี่พวกเราน่ะปะ...”ไม่ทันทีอันน์จะพูดจบฟาลโซก็ยกมือซ้ายขึ้นเชิงห้ามปรามเล็กน้อย
“อะไรกันค่ะ พวกเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่พึ่งมาถึงยังไม่ร้เรื่องอะไรเลย เพราะฉะนั้นพวกเราก็ถือว่าไม่ผิดใช่ไหมละค่ะ”ฟาลโซยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“แต่พวกคุณก็ควรจะศึกษากฎของที่นี่มาก่อนแล้วนี่”
“ก็ไม่มีหนังสืออะไรจากผอ.ของพวกเรานี่ค่ะ แล้วพวกเราจะรู้เรื่องได้ยังไง”
“นั้นเป็นหน้าที่พวกคุณนะ ที่ควรจะรู้เรื่องต่างๆก่อนมาถึง”
“ช่วยไม่ได้นี่คะ แต่ว่าเรื่องกฎนั้นคุณก็น่าจะเป็นคนที่บอกพวหเราเองไม่ใช่เหรอคะ?”ฟาลโซตอบโต้โดยใช่น้ำเสียงที่ดูเจ้าเล่ห์
“คุณกล้าลองดีกับผมเหรอ”
“อืม.. ถ้าไม่เรียกว่าลองดีแล้วจะเรียกว่าอะไรเหรอคะ คุณหัวหน้าคณะกรรมการ”ฟาลโซกอดอกหลวมๆราวกับเชิงประกาศสงคราม
ถึงทั้งคู่จะไม่ได้พูดตอบกันแต่ก็รู้ได้ว่าทั้งสองคงใช้สายตาแทนคำพูด ฮิบาริหัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนที่โหดสุดในโรงเรียน เคร่งครัดในกฎเกณฑ์ของโรงเรียนนามิโมริมาก แถมยังรักโรงเรียนนี่แบบสุดๆ ด้วยสมยานานความโหดและเย็นชา ทำให้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเขาหรอก บางคนก็พูดได้ว่าถอดแบบมาจากพี่ชายเลย
“เออ.. พอเถอะครับคุณฮิบาริ คือผมต้องพาพวกเขาไปแล้ว”สึนะโยชิพูดห้ามฮิบาริเมื่อเห็นท่าทีว่าเขาดูจะโกรธ
“....”
“คุณฮิบาริครับเดี๋ยวพ่ายคุณก็..”
“วันนี้ถือว่ายกโทษให้ก็แล้วกัน แต่ถ้าวันหลังละก็พวกคุณไม่รอดแน่”เขาพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจากไป
“คนอย่างเขาดูท่าจะเคร่งครัดในกฎระเบียบมากเลยสิเนี่ย”ลิซ่าพูดพลางกอดอกอย่างมาสบอารมณ์
“คุณฮิบาริเขาก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ตามผมมาเลยครับ”สึนะโยชิเดินตรงไปในอาคาร ทำให้พวอเธอทั้ง7ต่างเดินตามเขาไป
สึนะโยชิพาพวกเธอทุกคนเดินขึ้นมาถึงชั้นที่ 3 แล้วหยุดอยู่ที่หน้าห้องพักอาจารย์ประจำชั้นมัธยมปลายปีที่ 2 สึนะหันหน้ามาประจันกับพวกเธออีกครั้งก่อนจะเอ่ยออกมาว่า
“พวกคุณทุกคนจะได้อยู่ห้อง5-4 โดยจากทั้ง 12 ห้อง อาจารย์ประจำชั้นไว้ค่อยทำความรู้จักกันในห้องนี่แหละครับ”หลังจากพูดจบสึนะก็เดินเข้าไปในห้องทันที พวกเธอทุกคนจึงตามเข้าไป“อยู่พอดีเลยล่ะครับ”
สึนะพูดพลันมองเห็นอาจารย์สาววัยกลางคนผมมวยสูงสีน้ำตาลในชุดทำงานสีน้ำเงินนั่งทำงานอยู่บนโต๊ะมุมด้านบนของห้อง โดยที่ในห้องไม่มีใครอยู่เลย
“อาจารย์ครับ ผมพาเด็กแลกเปลี่ยนมาแล้วครับ”สึนะโยชิเดินเข้าไปหาอาจารย์สาวคนนั้นทันที
“มาแล้วเหรอจ้ะเตรียมเอกสารเสร็จพอดี งั้นก็หมดหน้าที่เธอแล้วนะ รีบไปเข้าเรียนเถอะ เดี๋ยวโดนทำโทษเอานะ”หญิงสาวหันหน้ามาหาสึนะโยชิ
“ครับ งั้นขอตัวครับอาจารย์”สึนะโยชิโค้งให้อาจารย์ตรงหน้าแล้วจึงรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที
อาจารย์สาวส่งยิ้มให้พวกเธออย่างเป็นมิตร แล้วจึงจัดการหยิบเอกสารและสิ่งของเล็กๆน้อยๆบนโต๊ะของเธอขึ้นมา
“พวกเธอคือเด็กแลกเปลี่ยนสินะ ขอแนะนำตัวก่อนละกัน ฉันชื่อ‘ชิโนดะ ฮารุกิ’ ยินดีที่ได้เจอนะ หวังว่าคงจะได้เรียนรู้อะไรมากมายนะ ถ้ามีปัญหาละก็มาหาฉันได้น่ะ”หญิงสาวตรงหน้ากล่าวแนะนำตัวเอง
“คะ งั้นจากนี้ฝากตัวด้วยคะ”ริเซ่พูดด้วยเสียงแผ่วเบาชวนฟัง แล้วโค้งให้พร้อมๆกับทุกคน
“จะว่าไปก็สายแล้ว เข้าเรียนกันได้แล้วนะ เอาล่ะตามฉันมาเลย”อาจารย์สาวเดินนำพวกเธอออกมาจากห้องพักของอาจารย์แล้วเดินมาหยุดตรงประตูห้องห้องหนึ่ง
5-3
แผ่นป้ายสีครีมที่ติดอยู่เหนือประตูบานนั้นบ่งบอกได้ว่านี่คือห้องอะไร เสียงเจี้ยวจ้าวดังออกมาจากประตู ทำให้รู้ว่าในห้องคงจะวุ่นวายขนาดไหน อาจารย์ชิโนดะหันหน้ามายิ้มให้
“คอยอยู่ตรงนะ เดี๋ยวครูจะเรียกพวกเธอเอง แปปเดียวจ๊ะ”อาจารย์สาวยิ้ม แล้วเลื่อนประคูห้อง5-3แล้วเดินเข้าไป
ครืด...
เพียงแค่นักเรียนในห้องทุกคนได้ยินเสียงประตูสีครีม จากห้องที่เสียงดังจนทะลุออกจากห้องไป บัดนี้ได้กับเข้ามาสู่ความเงียบ นักเรียนทุกคนรีบนั่งโต๊ะประจำของตัวเอง อาจารย์สาวเดินถือเอกสารไปวางไว้ที่โต๊ะหน้าห้องทันที
“นะ..”
“วันนี้ไม่ต้องหรอกชิโตบะ ครูมีเรื่องจะมาแจ้งก่อนน่ะ”อาจารย์ชิโนดะห้ามเด็กหนุ่มผมดำที่กำลังจะเอ่ยทำความเคารพ
“ก่อนอื่นเลยนะ ห้องเรานี่เป็นห้องที่โชคดีมากเลยที่จะได้เรียนร่วมกับนักเรียนแลกเปลี่ยนจ๊ะ”
“โห.. นักเรียนแลกเปลี่ยนเหรอ”
“เราจะได้เรียนร่วมสินะ เยี่ยมเลย”
“ห้องเราคงสนุกขึ้นเยอะเลยสิ”
ทันทีที่อาจารย์ชิโนดะพูดจบ เหล่านกเรียนในห้องต่างก็พูดคุยกันบ้าง ซุบซิบกันบ้างราวกับดีใจที่จะได้เพื่อนใหม่ ไม่ถึงนาทีทั้งห้องกลับมามีเสียงดังอีกครั้ง
“อ้าวๆ คุยกันจบรึยัง เดี๋ยวก็ไม่ได้เรียนหรอกนะ”อาจารย์สาวกล่าว“เอาละ เรามาทำความรู้จักกับเด็กใหม่ดีกว่านะ เข้ามาสิจ๊ะ”
.
.
.
50 เปอร์เซ็น
--------------------------------------------------
ไรท์อยากคุย
ลมอะไรพัดไรท์ให้ขยันไรท์ไม่รู้หรอก//โดนโบก
เอาเป็นว่ารีดเดอร์ต้องจากไรท์ไปแล้วสินะ ไม่เป็นไรไรท์เข้าใจ
ขอแค่มีคนอ่านหรือเม้นด้วยจะดีใจมากๆ(แต่เข้ามาอ่านก็ดีใจมากแล้ว)
ความคิดเห็น