คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chaptar : TWO
ณ เครื่องบินส่วนตัวของ ผอ.(?)
โอ้ย! อยากตายย ทำไม ผอ. ต้องทำร้ายจิตใจกันด้วยเนี่ย แทนที่จะติดประกาศพร้อมๆกัน แต่สุดท้ายและท้ายสุดก็ยังดีที่เตรียมของทัน ไม่งั้นจบไม่สวยแน่ๆเลย
“กรี๊ด!!!”
เสียงอะไรเนี่ยยย แต่เสียงแบบนี้คุ้นๆหูนะ รึว่า
“อันน์!!”
ตะโกนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย(อีกแล้ว)
“เป็นอะไรของเธอ อย่าทำให้ตื่นตกใจได้ไหมฮะ!”
ไอวีส์บ่นออกมาพลางจัดผมของตนเอง ถ้าให้เดา ยัยนั้นคงหลับละมั้ง ผมถึงยุ่งขนาดนี้ อ่อ! ตอนนี้พวกเราอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวของ ผอ. นะ ผอ.ให้ใช้เครื่องบินลำนี้แทนการขึ้นเครื่องบินโดยสารทั่วๆไป เพราะกลัวพวกเราไปทำเรื่องวุ่นๆ ฉันเองก็ยังงง หน้าพวกฉันเหมือนตัวปัญหาใช่ไหมเนียT^T
แต่ก็ดีตรงที่มันกว้าง สบาย ใหญ่ พออยู่กันได้นะ มีเตียงพร้อมเสิร์ฟ เฮ้ย! ไม่ใช่! มีเตียงพร้อมให้เราทุกๆคนนอนได้เลย เตียงนอนคล้ายๆเตียงแคปซูลอะ อยู่แถวท้ายๆเครื่องบิน ถัดมาก็เป็นห้องนั่งเล่น ดูทีวีเพลินอย่างสบายๆ ส่วนห้องน้ำอยู่ใกล้ๆห้องนั่งเล่น ต่อมาอีกก็ห้องของกัปตันอะนะ ไม่ต้องถามหรอกกว่าใครเป็นกัปตัน
ผอ.ไง =_=;
ถ้าให้อธิบายว่าใครอยู่ไหน อันน์นั่งอยู่บนโซฟาสีเขียวสดกับริเซ่และฟาลโซ ความจริงฟาลโซให้คนสนิทเรียกว่าเรย์ แต่ฉันไม่ถนัดอ่า เรียกงี้ละกัน ไอวีส์ก็อย่าที่บอก นอนอยู่แล้วก็ตื่นขึ้นมา มามิยะนั่งชมวิวอยู่ตรงหน้าต่าง คาร่าก็นั่งหน้าระรื่นชมดอกไม้ในแจกันอยู่ไง ก็สมเป็นเธอดีนี่ ว่าไหม
“กะ..ก็ ฉันนะ..”
“เป็นอะไรรึเปล่าคะ คุณอันน์ ไม่สบายรึเปล่า”
ริเซ่ไถ่ถามด้วยความเป็นห่วง เธอก็อย่างนี้แหละ น่ารักสุดๆเลย ^_^
“ฉันลืมผ้าพันคอขนห่านสีแดงไว้ในห้องนะซิ!!! TOT”
ผะ..ผ้าพันคอขนห่าน!!
ขอบคุณสำหรับคำตอบนะอันน์=_=;
“โถ่ นึกว่าอะไร ไม่ต้องกลุ้มน้า ดูดอกกุหลาบแสนสวยนี่สิ จิตใจอาจจะสดใสขึ้นนะ ^o^”
คาร่าที่กำลังหน้าระรื่นกับดอกกุหลาบ เอ.. ถ้าจำไม่ผิด นั้นตอกกุหลาบควีนเอลิซาเบทที่หายากนี่ ถึงว่าละ ทำไมหน้าระรื่นได้ซะขนาดนี้
“ฉันไม่ได้ชอบดอกไม้หนักหนาแบบเธอนี่ นั้นผ้าพันคอที่ได้มาจาก...อุ๊บ!”
เอ๊ะ! ทำไมต้องปิดบังด้วยละ รึว่าคนพิเศษให้มา แบบนี้ต้องเค้นหาความจริงซักหน่อยแล้ว เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับลิซ่าคนนี้ ฮุๆ
“นี่ๆ อันน์จัง” เสียงนี่ มามิยะ! แย่งซีนฉันอะ-*-
“มะ..มะ..มีอะไร ระ..หรอ มามิยะ”
“เธอจำช่วงที่ฉันกับเธอไปเรียนซัมเมอร์ที่แคนาดาได้ไหมเอ๋ย”
“ดะ..ได้สิ เอ๊ะ! นี่เธอจำได้หรอ!”
“แน่นอนอยู่แล้ว ใครจะไปลืมประสบการ์ณแบบนั้นเหล่า วันที่เพื่อนรักมี เออ.. มันเรียกว่าอะไรนะ ความรู้สึกที่..”
ตุ้บ!
“ยะ..อย่ามาพะ..พะ..พูดอะไรไม่เข้าท่านะ”
หมอนสี่เหลี่ยมเล็กสีเขียวอ่อนถูกขว้างไปที่ใบหน้ามามิยะเต็มเลย
เต็มสิบให้สิบค่ะ เยี่ยม! -_-;
“ความรู้สึกอะไรของเธอนะ” ฟาลโซ
“นั้นสิค่ะ เล่าให้ฟังหน่อยสิคุณมามิยะ ^_^” ริเซ่
“ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน เล่าเลยๆ ฟังไปดูดอกไปได้อารมณ์เลย” คาร่า
“พวกเธอหยุดเลยนะ ไม่งั้นหมอนที่ฉันถืออยู่ ลอยไปหน้าพวกเธอแน่ๆ!”
อุ้ย!กลัว ตอนนี้มันใช่เวลาเล่นไหมเนี่ยตัวฉัน จะว่าไปตอนที่อยู่คลาสดัทเชส ปี 2 มามิยะกับอันน์สอบชิงทุนแลกเปลี่ยนที่แคนาดาได้นี่น่า เห็นว่าพวกเธออยากไปแคนาดามากเลยนะนั้นนะ
“นั้นสิฉันชักอยากจะรู้ซะแล้ว มันคืออะไรหรอมามิจัง ^_^”
นั้นไง หายง่วงปลิดทิ้งเลยไอวีส์เพื่อนฉัน สงสัยอยากรู้สุดๆเลยละสิท่า เธอลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้นวมด้านตรงข้ามก่อนจะส่งยิ้มให้…
ในแบบอยากรูอยากเห็น
“ก็ความรู้สึกที่อยู่ใกล้คนๆหนึ่งแล้วใจตะ...”
ตุ้บ!
“พะ..พอได้แล้ว! อะ..อดีตก็คืออดีตยะ!”
และแล้วหมอนอีกใบก็พุ่งไปที่หน้าของมามิยะเต็มๆ บิงโก!
“แว่นฉันนจะพังเพราะเธอนั้นแหละยัยอันน์บ้า ก่อนที่จะเล่า ปิดปากยัยบ้านั้นก่อนดีไหม ฉันยังไม่แน่ใจว่าฉีดวัคซีนแล้ว”
มามิยะหยิบแว่นตากรอบเหลี่ยมของตัวเองมาเช็ดกับเสื้อผ้าของเธอเอง พลางกอดหมอนแล้วนั่งอยู่บนเก้าอี้นวมสีเขียว อย่าสงสัย ทำไมมีแต่สีเขียว
ผอ.แกชอบนะ -_-;
“จัดการให้ตามคำขอ ริเซ่ช่วยฉันหน่อยสิ” ฟาลโซ
“จัดให้ค่ะ ขอโทษล่วงหน้านะคะ คุณอันน์”
“เดี๋ยวๆ พวกเธอจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ.. อุ๊บ!”
เป๊ะเว่อร์ ฟาลโซเอามือปิดปากยัยอันน์ไว้ ส่วนริเซ่ล็อคแขนอันน์ไว้ ส่วนคาร่ากะไอวีส์ยังคงอยู่ในอิริยาบถเดิมๆเหมอนฉัน ฉันยืนพิงพนังรอฝังเรื่องสนุกๆไงละ
“เอาละนะ เรื่องเลยละกัน มีอยู่ว่าตอนนั้นที่ฉันกับอันน์ไปเยนแลกเปลี่ยนที่นั้นใหม่ไ ยัยอันน์ดัน เอิ่ม.. เขาเรียกว่าอะไรนะ จริงสิ ดันเจอรุ่นพี่ที่เป็นผู้ชายในอุดมคติแล้วก็..”
“แอบชอบ” ฟาลโซ่
“แล้วก็สารภาพรัก” ริเซ่
“แล้วอกหักสินะ” ไอวีส์
โห! ไปนัดกันมาตอนไหนจ๊ะ เรียงกันเป็นประโยคเลย - -*
“ก็คงงั้นนะ คิกๆ แต่อันน์มันไม่ได้สารภาพอย่างเดียว เอาผ้าพันคอสีผมของตัวเองไปให้ด้วย รุ่นพี่คนนั้นเลยให้ผ้าพันคอสรผมของพี่เขา ซึ่งเป็นสีแดงนะสิ ขนห่านด้วยนะ”
“อัยอ้า!! อันอะอ่าแอ!!”[ยัยบ้า ฉันจะฆ่าแก]
“โห ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย ว่าสาวอันน์แสยอาภัพประจำแก๊งค์จะมีความรักกับเขาด้วย ฮ่าๆๆ คิดแล้วก็ขำนะ”
ฉันหัวเราะขึ้นมา ตามด้วยเสียงของฟาลโซและไอวีส์ ก็ใครจะไปรู้เล่าว่ายัยอันน์มีความรัก ชักอยากรู้แล้วสิว่าคนที่ยัยนี่รักนะเป็นใครกัน
“จะว่าไปแล้ว คนนั้นเป็นใครหรอมามิย^o^” คาร่า
“จะบอกก็แล้วกัน” มามิยะพูดพลางกอดหมอน “คนที่ยัยอันน์ชอบนะ ชื่อ...”
ตุ้บ!
“ยัยบ้ามามิยะ!!!”
และแล้วหมอนลูกที่สามก็ปะทะกับหน้ามามิยะอีกครั้ง แว่นจะหักไหมเนี่ย
ฉันหันไปมองฟาลโซกับริเซ่ ทั้งสองยังคงนั่งอยู่ นี่จงใจปล่อยอันน์แน่ๆเลยใช่ไหมเนี่ย คาร่าก็ยังคงนั่งรื่นเริงกับดอกไม้ในแจกันอยู่
“โถ่ ยัยบ้า! น้อยๆหน่อยสิยะ ทีตอนเธอเล่าเรื่องที่ฉันชอบจี นักเรียนจากโรงเรียนโนอาร์ ฉันยังไม่โกรธอะไรเลยนะ ปล่อยข้อมือฉันได้แล้ว!”
“นั้นเธอนิ ไม่ใช่ฉัน! แต่จีก็แอบๆชอบเธอไม่ใช่หรอแต่รุ่นพี่คนนั้นนะสิ TOT”
“ขอขัดหน่อยนะจ๊ะทุกๆคน”
สายตาของพวดเราทั้ง 7 คน ได้หันหน้าไปพร้อมกันที่ประตูที่เชื่อมกับห้องกัปตันไว้ ประตูที่ถูกหญิงสาววัยกลางคนผมยาวสีเขียวอ่อนๆใส่แว่นวงรี ในชุดกัปตันเปิดออกมาพร้อมเสียงที่พวกเราคุ้นเคยกันดี
“ผอ.ฟลอร่า มีอะไรหรอค่ะ”
คาร่าถามผอ.ฟลอร่าที่เดินเข้ามาในห้อง ฉันหันไปหามามิยะกับอันน์ เรียบร้อย แยกออกจากกันเรียนร้อยเลย เยี่ยม!
ผอ.ฟลอร่ายิ้มให้คาร่าก่อนจะตอบว่า
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่มาบอกเรื่องที่พักหน่อย พอดีว่าทางโรงเรียนที่นู่นส่งมานะ พวกเธอทุกคนจะได้ไปพักที่ที่บ้านสภานักเรียนในโรงเรียนนะ ส่วนเรื่องห้องเรียนไม่ต้องห่วง พวกเธอได้อยู่ห้องเดียวกันนะ”
“ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะคะ แล้วใครเป็นคบังคับเครื่องละค่ะ!!”
อันพูดขึ้นมาพร้อมทำสีหน้าตกใจ แต่เดี๋ยวนะ..
จริงของเธอ! ใครบังคับเครื่องกัน! ก็มีแต่ผอ.นี่น่าที่นั่งบังคับมาคนเดียว นี่มันยังไงกันแน่เนี่ย เครื่องคงไม่ตกสินะ TOT
“คงเพราะความอาภัพของเธอมั้ง เลดี้อันน์”
“ไม่ใช่เวลามาล้อเล่นนะคะผอ. ชีวิตทั้งชีวิตเลยนะคะ” ไอวีส์
ผอ.ยืนฟังไอวีส์พร้อมกับยิ้มออกมา มือซ้ายเอื้อมออกไปถอดหมวกและแว่นตา เผยให้เห็นดวงตาสีโกเมนตัดกับสีผมอย่างชัดเจน ถึงผอ.จะอายุปาไป 40 แล้ว แต่ก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย มีเคล็ดลับอะไรรึเปล่านะ
“ก็ได้ๆ นี่เป็นระบบขับเคลื่อนอัตโนมัติที่มิสเตอร์เจคสร้างให้นะ ครูจะได้มีเวลามาแจ้งเรื่องกับเธอไง”
มิสเตอร์เจคที่ว่าเนี่ย เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ฉลาดสุดๆ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับผอ.นะ เขาประดิษฐ์ของที่ไม่เคยมีใครประดิษฐ์ได้มาก่อน สุดยอดเลยละ
“ว่าแต่ว่า ที่ผอ.บอกว่าเราต้องไปพักที่..เอิ่ม..ช่างเถอะ เป็นเรื่องจริงหรอค่ะ” ฟาลโซ
“จริงสิ ที่บ้านสภานักเรียนไง แต่ไม่ต้องห่วงนะ เพราะเขาเตรียมอะไรให้เรียบร้อยแล้ว ครบครันทุกๆอย่าง แถมยังประหยัดงบด้วย”
ขอบคุณสำหรับคำตอบสุดท้ายคะผอ.=_=
“จะปลอดภัยแน่นะคะผอ.” คาร่า
“แน่สิ การดูแลรักษาความปลอดภัยนะ เป็นเลิศเลยละ อีกเดี๋ยวก็ใกล้ถึงแล้วละ สถานที่ลงนะอยู่บ้านครูที่ญี่ปุ่นนะ แล้วจะมีคนไปส่งที่โรงเรียนโอเคนะ”
ผอ.ฟลอร่าหันหลังเดินกลับไปห้องกัปตัน แต่ที่ฉันอึ้งไม่หายเลยก็คือ
พักอยู่โรงเรียน!!
“ผอ.คิดบ้าอะไรเนี่ย”
“นั้นสิลิซ่า ผอ.ก็อย่างเนี่ยแหละนะ ช่างเถอะ ฉันนะปรับตัวทันอยู่นะ ถ้ามีของกินเยอะ^o^”
นี่แหละไอวีส์เพื่อนฉัน =_=;
ตายแน่เลยๆ ยังไม่ทันเตรียมปรับตัวเลยซักนิด ใครก็ได้ไว้อาลัยให้ฉันทีTOT
---------------------------
มุ้งมิ้ง กิ๊กกี้ ประสาไรท์
Sorry ที่ดองน้า ไรท์เพิ่งทำสงครามกับสิ่งที่เนียกว่า ‘การสอบสารานุกรม’
แข่งเสร็จเมื่อวานนี่เลย ไรท์ผ่านด้วยละ แต่โอกาสที่ไรท์จะมาอัพน้อยมาก
เพราะต้องอ่านสาราอีกอะ(ผ่านละ ต้องไปแข่งอยู่อุบล)
บวกกับการที่ไรท์เตรียมตัวสอบทักษะวิทย์ ตายๆๆ
ที่เซ็งที่สุดคือตอนแม่ไรท์เอาคอมไปซ่อมไปบอกกัน โปสไรหายไปหมด
อุตสาห์ทำซะสวยเชียว เลยเอารูปอื่นแทน บายน้า ขอตัวไปอ่านวิทย์ละ
ตายแน่งานนี่ ไว้อาลัยให้ไรท์ด้วยยยยย T^T
ปล.อยากรู้สินะว่าอันน์ชอบใคร กุกิๆ เดี๋ยวก็รู้ฮ่าๆๆๆ
ความคิดเห็น