คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chaptar : ONE
ณ Fairy Sugar Bagery
“ฉลองหน่อยเร็ว!!”
ฉันยกแก้วน้ำพันซ์(ซึ่งไร้แอลกอฮอล์)ขึ้นพลางตะโกนไปทั้วร้าน
“เพื่อความสำเร็จของเรา!!”
ฉันและเพื่อนๆพูดหร้อมกันพร้อมกับชนแก้วน้ำหลากสีสันกับเหล่าพวกพ้อง คิคิ ที่เรามาฉลองกันทำไมนะหรอ จะไม่ฉลองเท่านี้นะ ถ้าพวกเราทุกๆคนไม่สอบติดทุนนักเรียนแลกเปลี่ยน ไปเรียนที่ญี่ปุ่นกันหมดทุกๆคนเลย มันน่ายินดีสุดๆเลยใช่ไหมละ แบบนี้แหละ ต้องฉลอง!
“เอ่อ.. ทุกคนจ๊ะ ฉันไปสั่งขนมเพิ่มให้เองนะ”
สาวร่างเล็กผมสีบลอนด์ซีดๆยาวระหลัง ถักเปียด้านหน้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเล็กๆที่น่าฟังและน่ารักสุดด้วย ><
“นั้นสินะ ขนมใกล้จะหมดแล้ว แต่ฉันว่าให้ ‘ริเซ่’ ขอคุณเทียร์ทำขนมเองสิ ริเซ่นะทำอร่อยเหมือนคุณเทียร์เลยนะ”
“เอ่อ.. ไม่ขนาดนั้นหรอกคะคุณ ‘ฟาลโซ’ คุณเทียร์ทำอร่อยกว่าฉันตั้งเยอะ แล้วร้านนี้ก็เป็นของคุณเทียร์ด้วย ฉันไม่รวบกวนดีแล้วละคะ”
สาวผมม่วงเหลือบดำมัดแกละต่ำตอบริเซ่พร้อมจะชักจูงให้เธอทำขนมแทนคุณเทียร์ซะนี่ ลูกคุณหนูเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่าเนี่ย
อ๊ะ! จริงสิ ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเลยนี่ ฉัน ‘ลิซานน่า’ จ๊ะ แต่เพื่อนๆชอบเรียกฉันว่าลิซ่ามากกว่า ทั้งๆที่ชื่อลิซานน่าเพราะกว่าแท้ๆ แต่ก็ช่างเถอะฉันไม่ถืออยู่แล้วละ
ฟาลโซ หรือเรย์ ถ้าสนิทกับเธอเรียกเธอว่าฟาลโซ แต่ถ้าคนทั่วไปก็เรียกเรย์ ฉันเองก็ไม่เข้าใจยัยนี่เหมือนกันเลย ช่างเถอะ ลูกคุณหนูบ้านรวยล้นฟ้าใช้เงินทั้งชาติก็ไม่หมดก็คงจะเป็นแบบนี้สินะแต่เธอเองก็นิสัยดีนะ มากๆด้วยถ้าคุณรู้จักเธอจริงๆ มองการ์ณไกล แหง่ละอนาคตเธอต้องสืบทอกธุรกิจต่อจากพ่อแม่นี่ ก็สมอยู่หรอก
ส่วนริเซ่ เธอเป็นคนที่น่ารักสุดไปเลยละ เธอมีน้ำเสียงที่น่ารัก และแน่นอนว่าเราทุกคนในกลุ่มชอบเสียงเธอ นิ่งเงียบที่สุดในกลุ่มแล้วละ พูดน้อยแต่ไม่ต่อนหนัก ชอบทำขนมเป็นที่สุดเลยละ แต่ใครจะไปรู้ว่าเธอมีอีกบุคลิกหนึ่ง มันน่ากลัวมาก เอาเป็นว่าไม่ขอพูดละกัน
“นั้นสินะ ที่ริเซ่พูดก็ถูกนะฟาลโซ แต่เธอว่าดอกไม้ในแจกันนี้สวยไหม ฉันจะลองถามคุณเทียร์ว่าดอกอะไร เวลาเรียนจะโดดไปซื้อ คิกคิก”
“นี่ฉันถามให้เอาไหม? แล้วโดดไปซื้อด้วยกันนะ ‘คาร่า’ ไปคนเดียวจะสนุกอะไร”
“เอาเข้าไปนะ ‘อันน์’ ปล่อยคาร่าไปคนเดียวนั้นแหละ ขืนสาวน้อยอาภัพประจำคลาสดัทเชส อย่างเธอไปด้วย โดนจับทั้งคู่แน่ๆ”
เจ้าของผมชมพูอ่อน หยักศกเป็นลอนยาว มักทวินเทลเล็กน้อยๆอย่าง ‘ไอวีส์’ เตือนขึ้นมา เอิ่ม.. เจ้าหล่อนคงจะบ่นมากกว่าที่จะเตือนเลยสินะ
“แหม่! ไอวีส์ซัง ‘กฎมีไว้แหก’ ไม่เข้าใจเลยหรอจ๊ะ คิกๆ”
คาร่าล้อทำเสียงสูง แน่นอนตัวเธอนะถือคตินี้ตลอดเลย ส่วน อันน์ ยัยอาภัพประจำคลาสคัทเชส โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนที่ขึ้นชื่อว่าถ้าสอนเด็กสาวไม่เอาไหน จบออกมาเธอจะเป็นดั่งเจ้าหญิงที่งดงาม ที่นี่มีสอนตั้งแต่อนุบาลยันมหาลัยเลยด้วย มี เฟริส์เลดี้(อนุบาล) พริ้นเซส(ประถมต้น) เคาท์เทส(ประถมปลาย) ดัทเชส(มัถยมต้น) ควีน(มัถยมปลาย) เอ็มเพลส(มหาลัยปริญญาตรี-จบดร.(หรือสูงกว่านั่น)) ตอนนี้เราอยู่คลาสดัทเชสปี 2 ห้อง A พวกเรารู้จักกันมาตั้งแต่เข้าคลาสพริ้นเซสแล้ว จนสนิทกันมาถึงวันนี้ ไม่อยากจะบอกเลยการสอบนะ ไม่หินสักนิด ส่วนมากจะจัดไม่ซ้ำกันในแต่ละคลาสของทุกๆปี ฉันเข้ามาวันแรกก็ต้องจัดห้องนอนแบบประเทศตัวเองซะงั้น ก็นั้นเป็นสิ่งที่ ผอ. กำหนดนี้น่า ช่วยไม่ได้ แล้วก็คงไม่แปลกสินะ ว่าทำไมฉันถึงอยู่ห้อง A
“นี้ทุกๆคน ฉันมีเรื่องผีๆมาเล่าให้ฝังง สนใจไหมจ๊ะ”
สาวแว่นทรงสี่เหลี่ยม ผมสีน้ำตาลอมม่วง ถักเปียต่ำสองข้าง พูดขึ้นมาแทรกคาร่ากับไอวีส์ เธอคนนี้นะชอบรื่องผีมากๆเลยละ เมื่อกี้เธอเองก็บอกว่าจะเล่าเรื่องผี
เดี๋ยวนะ..ผีหรอ
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!
“อย่านะ! อย่ามาเล่าเรื่องผีๆแถวนี้TOT ไปไกลๆเลย!”
“เป็นไรของเธอลิซ่า ‘มามิยะ’ รู้อยู่ว่ายัยเนี่ยกลัวเรื่องผีๆอยู่ แล้วยังจะมาเล่าทำไมฮะ! เธอไม่ใส่หน้ากากผีแล้วมาเล่าให้ฉันฟังดีกว่าไหมยะ!”
ไอวีส์ ณ จุดนี้เธอคือเพื่อนที่รักฉันจริงๆเลยนะ แต่คำพูดท้ายๆมันคืออะไรกัน-0-
“ก็แค่หยอกเล่นนะ คิคิ นี้ว่าแต่พวกเธอคิดยังไงกับที่ๆเราจะไปเรียนละ”
มามิยะพูดขึ้นพลางหยิบคัพเค้มแฟนซีสีสันสายรุ้งขึ้นมาสวามปามบ้าง จนขอบปากของเธอมีรอยขนมติดอยู่
“ฉันคิดว่ามันน่าจะสนุกนะ ก็ดูสิ ญี่ปุ่นนะเป็นดินแดนของอาหารสดๆเลยนะ”
“ฉันเห็นด้วยนะไอวีส์ เกิดมาฉันยังไม่เคยกันฝีมือคนญี่ปุ่นแท้ๆทำเลยนะ ส่วนขนมก็น่าสนใจ”
“จริงด้วยค่ะคุณฟาลโซ ฉันอยากลองทำขนมของญี่ปุ่นดูบ้างนะค่ะ”
“เรียกเรย์ดีกว่าริเซ่ ฟาลโซมันยาวไปนะ”
“เฮ้ๆ ฉันให้พวกเธอคิดถึงโรงเรียนที่เราจะไปแลกเปลี่ยนนะยะ ไม่ใช่เกี่ยวกับประเทศ - -;”
มามิยะท้วง ก่อนที่จะทำหน้าตาเบื่อโลก ยัยนั่นนะ เป็นคนญี่ปุ่นอยู่แล้วละ ที่ไปสมัครเพราะพวกเราอ้อนวอนจนเธอไปด้วย ไม่ต้องสงสัยนะว่าสอบได้ไง ผอ.บอกว่าไม่จำกัดสัญชาตินะ ฮิฮิ
“เอาน่า มามิ เธอเคยอยู่ญี่ปุ่นเธอก็ไม่ค่อยตื่นเต้นนะสิ ไม่เป็นพวกฉันไม่รู่หรอกยะ ว่าแล้วก็ คุณเทียร์ค่า! ขอคัพเค้ก 3 ที่ กับมาการอง 4 ที่นะคะ”
“เฮ้ๆ ฉันเลี้ยงแกนะ ไม่ใช้ว่าฉันจะกระเป๋าหนักขนาดนั้น สงสารฉันบ้างก็ดีนะยัยไอวีส์ ”
“อ้าว กระเป๋าไม่หนักก็ถูกแล้ว เธอใส่แต่แบงค์ ไม่ได้ใส่เหรียญนี่น่า ^o^”
ยังพูดได้หน้าระรื่นเลยยัยนี้ - -*
“จริงสิ ผอ.ให้ไปวันไหนหรอริเซ่”
“เออ... คือ ผอ.ยังไม่โทรมาบ..”
.
เสียงโทรศัพท์ของริเซ่นี่น่า ใครโทรมานะ อยากรู้จัง(ไม่ค่อยจะ ส ใส่เกือก)
“อ้าว! ผอ.โทรมาพอดีเลย คงจะบอกเรื่องนี้ละมั้งค่ะ”
“รับเลย เปิดสปิกเกอร์โฟนด้วยนะ”
“ไม่ได้หรอกคะ คุณไอวีส์ ผอ.บอกว่าถ้า ผอ. โทรไปต้องไม่เปิดสปิกเกอร์โฟนนะคะ”
ริเซ่ตอบก่อนจะรับโทรศัพท์เคสสีชมพูของเธอก่อนที่จะตอบผอ.
“อะไรหรอค่ะผอ. ....อ่อ ได้แล้วคะ.... ฮะ! อะไรนะค่ะ! ....เอ่อ ก็ได้คะ เดี๋ยวจะบอกทุกๆคนนะค่ะ”
ริเซ่เอาโทรศัพท์ออกจากหูของเธอ ก่อนที่จะทำหน้าเหมือนมีใครกำลังจะตายเลยอะ (-0-) ส่วนฉันก็นั่งกินคัพเค้กกับยัยไอวีส์อยู่นะสิ
“เอ่อ.. ทุกคนคะ ผอ.บอกมาว่า...”
“ว่า..” พูดพร้อมกันโดยไม่ได้นับหมาย
“เตรียมตัวขึ้นเครื่องบินพรุ่งนี้เช้าค่ะ”
ริเซ่บอกพร้อมกับชูนาฬิกาในมือขึ้นมาดูว่าเป็นเวลา บ่าย 3 โมง 50 นาที แต่คำพูดของเธอนะมัน..
เดี๋ยวนะ! พรุ่งนี้เช้า!
“เตรียมขึ้นเครื่องพรุ่งนี้เช้า!”
พวกเราอุทานพร้อมกันโดยไม่ได้นับหมายอีกแล้ว แต่มันไม่น่าตกใจเท่าขึ้นเครื่องพรุ่งนี้เช้า!
ของเขิงยังไม่เตรียมเลย ตายแน่ๆTOT
---------------------------------------------
ดมุ้งมิ้ง ฟิ้งกี้ ประสาไรท์(?)
สายันสวัสเหล่าลีดเดอร์ผู้น่ารัก ข้าน้อยมาพร้อมกับตอนที่1เเล้ว
เป็นไงบ้างละจ๊ะ เตรียมตัวไว้อาลัยให้เหล่าสาวๆได้เลย อิอิ
ไรท์เเต่งเป็นไงบ้าง ขอสักเม้นสองเม้นเป็นกำลังใจหน่อยสิ ;w;
งั้นขอบายละ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น