คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
“สรุปปีนี้มีเด็กจากโรงเรียนเลดี้ ฟลอร่า พริ้นเซส 7 คนงั้นหรอครับ”
เสียงของชายหนุ่มผมสีส้มออกทองนิดที่กำลังนอนเล่นอยู่บนเก้าอี้อย่างเบื่อหน่ายเอ่ยขึ้นมา
“ก็ใช่นะสิ ลองเอาเอกสารพวกนี้ไปดูละกัน”
หนุ่มผมทองอ่อนๆจัดกระดาษสีขาวที่มีตราสีแดงประทับคำว่า สำคัญ พร้อมกับส่งให้หนุ่มผมสีส้มดู เขารับมันมาแล้วดูอย่างละเอียด สายตากวาดไปมาราวกับแสง ก่อนที่จะถอนหายใจแล้วส่งให้หนุ่มผมทอง
“คิดผิดคิดใหม่ยังทันไหมครับ ที่รุ่นพี่จัดโครงการนี้เนี่ย”
เสียงชายหนุ่มผมสีเทาควันบุหรี่ทรงปลาหมึก(?) เดินเขามาพร้อมๆชายหนุ่มผมสีน้ำเงินเข้มทรงสัปปะรด(?) ดวงตาสองสีชวนค้นหา ที่แชนเสื้อด้านขาวของทั้งคู่มีปลอกแขนสั้นๆ พร้อมตราโรงเรียน
“ก็ดีสิ มีสาวสวยๆมาทั้งที ต้องต้อนรับแบบดีๆหน่อยซะแล้ว คิคิ”
หนุ่มผมน้ำเงินเข้มเอ่ยออกมาอย่างมีเลศนัย พลางทิ้งตัวลงโซฟารับแขกของห้องที่ติดป้ายไว้หน้าห้องว่า ‘สภานักเรียน’ ห้องนี้ถือเป็นห้องที่ใหญ่พอควรเลย
“จังเลยนะครับคุณ ‘มุคุโร่’ เห็นสาวทีเป็นไม่ได้ ปกติก็มีสาวสวยๆตามที่โรงเรียนหรือนอกโรงเรียนติดกันเป็นปลิงดูดเลือดอยู่แล้วนิครับ”
ดวงตาทั้งสองสีหันไปหาที่มาของเสียง ก่อนจะพบว่ามีชายหนุ่มผมสีดำเดินออกมาจากห้องๆหนึ่ง ซึ่งถือถาดถ้วยน้ำชาเข้ามา ก่อนที่จะวางมันลง แน่นอน ‘มุคุโร่’ ถือว่าเป็นชายหนุ่มที่ป็อปปูล่าสุดทั้งในและนอกโรงเรียน แถมยังเป็นรองสารวัตนักเรียนของที่นี่ ก็ยิ่งทำให้ชื่อเสียงความฮ็อตกระโดดแตะคำว่า (ยิ่งกว่า)พลุแตกเลยละ
“นี่ สึนะคุง เอากาน้ำชามาได้แล้วนะ คนอื่นเขารอกันหมดแล้ว”
หนุ่มผมสีดำเรียกหนุ่มผมสีน้ำตาลที่กำลังถือกาน้ำชาลายสวยตรงดิ่งเข้ามาในห้อง พร้อมกับคลี่ยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับทุกๆคน
“คุณ ‘ทาเคชิ’ ละก็ รีบจังเลยนะ ผมเอามาให้แล้วครับ ว่าแต่คุณ ‘ฮิบาริ’ ละครับ ไปเดินเล่นหรือไปเดินตรวจตราที่หอพัก”
“เจ้าหมอนั่นนะหรอ ฮึ! มันเข้านอนไปแล้วละมั้งนะ เห็นมันเดินไปบ้านพักสภานักเรียนแล้ว”
หนุ่มผมทองอ่อนๆเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะลุกขึ้นไปเอาถ้วยชาจากหนุ่มผมดำที่ชื่อ ‘ยามะโมโตะ ทาเคชิ’ รองหัวหน้าคณะกรรมการที่ได้ฉายาว่า ‘ซาตานหน้ายิ้ม’ ถึงจะดูเหมือนเป็นคนใจดี แต่ก็เคร่งกฎมากพอควรเลยเวลาลงโทษนักเรียนละก็ โหดพอๆกับ ‘ฮิบาริ เคียวยะ’ หัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนที่ขึ้นชื่อว่า ทั้งโหด โฉด เย็นชาเลยทีเดียว
“พอพูดถึงบ้าน..” หนุ่มผมส้มเอ่ย “ผอ.ให้พวกเด็กแลกเปลี่ยนพักทที่ไหนหรอครับ”
“ที่บ้านพักสภานักเรียนไง ผอ.บอกว่าจะได้ไม่มาเรียนสาย และสะดวกด...”
“อะไรนะ! ผอ.บ้าไปแล้ว ปีที่แล้วรุ่นของรุ่นพี่เดม่อนก็วุ่นวายสุดๆเลยไม่ใช่หรอ! ทำไมพี่ ‘อเลาดิ’ ไม่ปรึกษากับพวกเราก่อนละ รุ่นี่เป็นถึงประธานนะ!”
มุคุโร่โวยใหญ่ จนน้ำชาที่ดื่มลงไปเกือบทะลักออกมาเป็นสาย ปีที่แล้ว มีนักเรียนจากโรงเรียนสตรีขึ้นชื่อในอเมริกามาเรียน 6 คน ที่พักอยู่บ้านพักสภานักเรียนก็ดูเหมือนจะวุ่นวายมากพอควร เพราะเดม่อนคือพี่ชายของมุคุโร่ เขามาระบายให้มุคุโร่ฟังบ่อยๆทำให้เขารู้ว่ามันเป็นยังไง และแน่นอนว่ามีคนที่หลงมุคุโร่อยู่ด้วย
“แต่ ผอ. บอกมานะคำสั่งของผอ.ถือว่าเด็ดขาดแล้วละ รึว่านายจะแย้ง”
‘อเลาดิ’ หนุ่มผมสีทองอ่อนๆ ส่งสายตาจิกกัดใส่อย่างไม่ค่อยเป็นมิตรใส่มุคุโร่ก่อนที่จะหมุนตัวไปจัดการเอกสารของนักเรียนแลกเปลี่ยนเหล่านั้น
“โถ่ ฮ่าๆๆ พี่น้องคู่นี้เหมือนกันไม่มีเปลี่ยนเลยนะ ยกเว้นน้องของรุ่นพี่ ‘จีอ็อตโต้’ แตกต่างกันราวฟ้ากะเหวเลยละ ยกเว้นหน้าตาเท่านั้น ว่าไหม ‘โกคุ’”
มุคุโร่หันหน้าไปหาหนุ่มผมสีเทาควันบุหรี่ที่ชื่อ ‘โกคุเดระ ฮายาโตะ’ ซึ่งเจ้าตัวก็พยักหน้า อเลาดิมีน้องชายคนเดียว ซึ่งนั้นก็คือ ‘ฮิบาริ’ เขาทั้งคู่เป็นพี่น้องต่างแม่ แม่ของอเลาดิเสียไปนานแล้ว ทำให้อเลาดิอยู่ในความเลี้ยงดูของแม่ของฮิบาริ ซึ่งเขากับนับถือเป็นแม่แท้ๆเลย นิสัยของทั้งคู่ใกล้เคียงกันค่อนข้างมากๆ ปัจจุบันเป็ยประธานนักเรียน และเขาได้เอาน้องชายมาเป็นหัวหน้าคณะกรรมการนักเรียนด้วย
ส่วน ‘จีอ็อตโต้’ หนุ่มผมสีส้ม ที่รู้จักกันในโรงเรียนว่ารองประธาน เป็นเพื่อนซี้เพียงคนเดียวของอเลาดิ มีน้องชายเช่นกัน น้องชายเขาก็คือ ‘ซาวาดะ สึนะโยชิ’ นิสัยและการเรียนต่างกันราวฟ้ากะเหว สึนะจะร่าเริง และค่อนข้างเก่งด้านเทคโนโลยี การต่อสู้ ทำให้ดูเท่ในสายตานักเรียนหญิงทั่วไป แต่ดันเรียนห่วยสุดๆ ส่วนจีอ็อตโต้ เงียบ เย็นชา ค่อนข้างกวนโอ้ย เพราะทกครั้งที่พูดจะลงท้ายด้วยคำว่า ‘ครับ’ ถือเป็นการกวนประสาทชนิดหนึ่ง การเรียนดีเยี่ยม
“นินทาอะไรผมอีกเนี่ย”
เสียงเรียบๆ แต่แฝงด้วยความเยือกเย็นเอ่ยขึ้นมา ก่อนที่ทั้งหมดจะหันไปหาร่างของหนุ่มผมดำซอยสั้นระดับต้นคอที่เปิดประตูเข้ามา
“มาแล้วหรอ ฮิบาริ นึกว่าเข้านอนไปซะแล้ว”
“ก็ว่าจะไปนอนนั้นแหละ แต่ว่ากลับไปไม่เจอพวกนายเลยเดินตามหานะ นี่ค่ำแล้ว ไปนอนเถอะ”
ฮิบาริตอบมุคุโร่ที่เข้ามากอดคอเขาอย่างยิ้มแย้ม ก่อนที่หัวหน้าไปหาพี่ชายคนเดียวของเขา
“พี่ก็ด้วยนะครับ”
“…”
“แม่บอกให้พี่ดูแลผม แต่ผมดันต้องคอยเตือนพี่เสมอเลย ตั้งแต่พี่เป็นประธาน”
“…”
“เพราะฉะนั้นอย่าทำให้แม่เป็นห่วงสิ ที่ผมพูดเพราะห่วงแม่หรอกนะ ไม่ใช่ห่วงพี่”
ฮิบาริเดินออกไปพร้อมกับ สึนะ ยามะ โกคุเดระ มุคุโร่ พวกเขาเป็นกำลังสำคัญในสภานักเรียนเลย เพราะคนอื่นๆ ไม่ค่อยได้สนใจงานสักเท่าไหร่ อเลาอิมองฮิบาริจนลับสายตา ก่อนที่จะจัดการเก็บเอาเอกสารทั้งหมดใส่ในแฟ้มแล้วเอากลับไปที่บ้านพัก บ้านพักสภานักเรียนเป็นบ้านที่ใหญ่พอๆกับบ้านพักอาจารย์ แต่ต้องอาศัยกันอยู่ตั้ง 7 คน ส่วนมากสมาชิกสภานักเรียนคนอื่นๆ ต่างก็ไปพักที่บ้านทั้งนั้น
“ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวฮิบาริห่วงอีกนะครับ”
จีอ็อตโต้ยิ้มเล็กๆก่อนที่จะเดินออกไปนอกห้อง โดยที่ใบหน้ามีรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏอยู่
“นั้นสินะ.. ”
ฟิ้ว...
ลมอ่อนๆพัดกระดาษแผ่นหนึ่งให้ออกจากแผ่น ก่อนที่อเลาดิจะก้มลงไปเก็บ แต่เขาก็สะดุดตากับรูปเด็กสาวผมสีดำ ดวงตาสีฟ้าเข้ม เขาต้องมองรูปนั้นในเวลาเล็กน้อย ก่อนที่จะเก็บกระดาษนั้นเข้าแฟ้มแล้วเดินหน้าออกจากห้องนี้ไป..
+++++++++++++++++++++
มุ้งมิ้ง กิ้งกี้(?)ประสาไรท์เตอร
มาเเล้วๆ บทนำเป็นไงบ้าง
ขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าไรท์สมองไม่เเล่นเลยยย
ยังไงก็ขอสักเม้น สองเม้นหน่อยน้าาาาา
เพื่อไรท์คนนี้
บายจ้าาาา
ความคิดเห็น