คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : record '๑ | GREY CHARIOT วินเช่ แมดซ์
“เฮ้ย หันกล้องมาดิ !!”เสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากชายหนุ่ม โอ้ ไม่..หญิงสาว...ต่างหาก หญิงสาวในชุดเดรสยาวกรอมเท้าสีเงิน ใบหน้าตกแต่งด้วยขนตาปลอม อายแชโดว์ ลิปสติกสีส้ม บรัชออน แต่เจ้าหล่อนผู้แต่งเองก็ยังเชื่อว่าตัวเองสวย
กล้องถูกแพนเข้ามาหาหญิงสาวพร้อมกับไมค์ที่อยู่ในมือและรอยยิ้มหวาน ก่อนที่เธอจะโค้งหัวให้กล้องเล็กน้อย ส้นรองเท้าสูงดังกระทบกับพื้น
“สวัสดีค่า ดิฉันโทริสซี่เป็นผู้สัมภาษณ์ตำแหน่งแชริออสของหอเกรย์เบเนดิกซ์ค่ะ” หลังจากที่เธอพูดจบกล้องก็ถูกแพนลงไปที่สถานที่ที่เข้ามาสัมภาษณ์ ปราสาทกริมม์ โอเค มันอาจจะไม่ใช่สถานที่ที่ดีเท่าไหร่ แต่มันก็ตื่นเต้นดี
ใช่ ตื่นเต้น
กับผีสิ
กล้องถูกแพนเข้ามาหาคนผมดำที่สวมชุดที่สุภาพ ซึ่งไม่เข้ากับสถานที่เท่าไหร่ที่ยืนนิ่งราวกับถูกสตาฟฟ์เอาไว้ วินอยากจะสัมภาษณ์ที่ห้องนั่งเล่น แต่ต้องโดนคนสัมภาษณ์ลากมาที่ปราสาทกริมม์ ? -- ชีวิตดี๊ดี..
“เอาละค่ะ ขออนุญาตเริ่มสัมภาษณ์เลยนะคะ เสียเวลามากๆค่า คนสวยรีบ” โทริสซี่สะบัดผมยาวสีทองๆที่ในที่นี้มันสว่างโดดเด่นมาก ก่อนที่เจ้าหล่อนจะเดินมาใกล้ๆแล้วยื่นไมค์จ่อปาก (จำเป็น ?) เธอยิ้มอีกรอบพร้อมกับขนตาปลอมที่อาจจะหลุดได้ทุกเมื่อ
“อะแฮ่ม กล่าวทักทายผู้อ่านและแนะนำตัวพร้อมบอกตำแหน่งของคุณหน่อยค่ะ” หญิงสาวยิ้มอีกรอบ ก่อนจะปล่อยให้วินเช่พูด โอเค ตอบว่าไงดี
“สวัสดีครับ วินเช่ แมดซ์หอเกรย์เบเนดิกซ์เป็นแชริออสของหอครับ..” แน่นอนว่ากว่าจะตอบได้ ต้องได้รับสายตาคาดคั้นหนักมาก ก็คนมันไม่เคยมาตอบสัมภาษณ์นี้หว่า -- รอเรียบเรียงคำหน่อยสิ
“โอเคค่ะ ขออนุญาตเรียกว่าคุณวินนะคะ”พูดเองเออเองหมดแล้ว พยักหน้าให้เฉยๆ ก่อนที่เจ้าหล่อนจะก้มมองใบคำถามแล้วเงยหน้าขึ้นมา
“คำถามที่สอง พอรู้ตัวว่าได้ตำแหน่งแล้วรู้สึกยังไงคะ ?”
“ก็ตกใจนั่นละครับ..ใครมันจะนึกว่าตัวเองจะได้ (....)” และใช่ ปัจจุบันเขายังงงอยู่เลยว่าทำไมถึงได้เป็นแชริออส ?
โทริสซี่พยักหน้ารับคำตอบเบาๆ ก่อนจะได้ยินเสียงครืดๆดังมาจากไหนไม่รู้ เสียงแซ่กๆด้วย อาจจะเป็นเสียงลม โอเค เธอจะไม่ยุ่ง
“โอเคค่ะ งั้นขอต่อเลยนะคะ คำถามที่สามค่ะหนุ่มน้อย” หล่อนเรียกเขาว่าหนุ่มน้อยแปลว่าหล่อนแก่แล้วใช่มั้ย ? ผู้สูงวัยสุดสยอง “คุณคิดว่าทำไมคนถึงโหวตตัวคุณในตำแหน่งนี้คะ ?”
โห ทำไมต้องถามยาก วินเช่ไม่ใช่เทพธิดาพยากรณ์นะ เขาคิ้วขมวดก่อนจะไล่นึกคำตอบที่ดีที่สุดในหัว ทำไมต้องถามอะไรทำนองนี้ขนาดวินเช่ยังไม่รู้เลยตอนแรกว่าได้รับตำแหน่งอะไรแบบนี้อ่ะ
“ก็ไม่รู้สิครับ อาจจะเพราะเขารู้จักคนในหอเทาแค่ไม่กี่คนละมั้ง … แต่ก็มันเป็นเรื่องของพวกเขาครับ ผมไม่รู้”และขี้เกียจจะรู้ ตอบงี้ได้โดนส้นสูงฟาดหัวเฉาะ เลือดไหลอาบแน่ๆ
“อาห๊ะ -- “ เจ้าหล่อนพยักหน้าเล็กๆ ก่อนจะยืนเท้าเอวเล็กน้อยแล้วไล่เรียงดูคำถาม โอ้ ชิท วินเช่แอบสังเกตุว่าไอ้ชุดเดรสกรอมเท้านั้นมันจะขาดแล้วมั้ย ?........... ohhhhhhhhhhhhhhhh
“งั้นสามารถบอกได้มั้ยคะ ว่าตำแหน่งของคุณมีอะไรบ้าง”
“งานสักอย่างที่มีให้ทำนี้แหละครับ” โอ้ หลุดปาก โทริสซี่จ้องมองมาที่วินเช่อย่างแรง ตาเหลือกถลนราวกับจะฆ่าแกงกัน ขนตาปลอมจะหลุดแล้วแม่คู้ณณณณณณณณณณณณณณณณณ และเหมือนเธอจะหยั่งรู้จึงเลิกทำตาเหลือกตาถลนก่อนจะกลับมายิ้มหวานใส่เขา
“โอเคครับ ผมขอแก้ตัวใหม่อีกรอบ อีกรอบนึง ก็อาจจะเป็นงานที่ทางผู้อำนวยการมีให้ทำมั้งครับ ?” ดีสุดแล้วนะ อย่าฆ่าเขาเลย ขอร้อง ยังไม่อยากอยู่ที่นี้ หญิงสาวยิ้มหวานนนนนก่อนจะพยักหน้ารับแล้วเปลี่ยนคำถามที่โชว์เล็บหลากสีนั้นมากๆ กำไลข้อแขน (?)สีทองหลายๆอัน รวมไอ้สร้อยทองที่อยู่บนคอด้วย เหมือนพวกอาเสี่ยขายทองแถวบ้าน โอเค ไม่พูด
“รู้สึกอย่างไรกับไนท์ของคุณคะ ผิดหวังหรือสมหวังหรือไม่อย่างไรคะ ? คิคิ” ถ้าผู้หญิงหัวเราะด้วยเสียงคิคิเขาก็ว่าหลอนแล้วนะ นี้หลอนกว่าอีก (................)
“จะให้ผมตอบว่าผิดหวังหรือสมหวังก็ยากเหมือนกันนะครับคุณโทริสซี่” อย่ามองแบบเหลือกตาดิ ตอบดีๆก็ได้ สาบานว่าวินเช่ไม่ได้ตั้งใจกวนประสาทหล่อนจริงๆนะ
“ขอตอบอีกรอบครับ ก็คงจะเป็นไปตามที่คิดมากกว่าที่หวังนะครับเพราะตอนโหวตผมก็โหวตเขาเหมือนกัน”
“โอ้ โหวตไนท์ด้วยเหรอคะ ?”
“ครับ” ครับโทริสซี่ ผ่านข้อนี้ไปได้แล้วครับ หล่อนหัวเราะเบาๆก่อนจะกรีดกรายมือออกแล้วเอาผม(วิก)ทัดที่หูแล้วจ้องมองคำถามอีกรอบ
“ประสบการณ์ตื่นเต้นเร้าใจที่สุดในชีวิตของคุณคืออะไรคะ ?” คำถามนี้ใช้เวลาคิดคำตอบไม่ถึงสิบ
“วิ่งหนีผีกับขึ้นรถของพ่อกับแม่ครับ” จบปิ๊ง เอาไรมาก มันเรื่องจริง เธอหัวเราะร่วน เสียงหัวเราะมันช่าง...เสียงทุ้มๆใหญ่ๆหัวเราะอย่างไม่มีการแอ๊บ……………..
เหมือนตาลุงแก่ๆ
“ในฐานะของผู้ชายและในฐานะของแชริออสคุณมีทัศนคติต่อผู้หญิงว่าอย่างไรคะ ?” ผู้หญิง…..เอาผู้สัมภาษณ์เขาเป็นแบบตัวอย่างผู้หญิงป่ะ ไหนตอบ ดูดิ หล่อนโพสต์ท่าสวยๆให้แล้ว…หน้าก็ด้วย
“ก็น่ารักดีนะครับ … พวกเธอก็มีความสดใสอยู่ในตัวบางทีก็น่ากลัวเกินไป ใช่ น่ากลัว”
เช่นคุณเลย โทริสซี่ พูดได้ก็บ้าแล้ว
“โอเคค่ะ จบคำถามข้อนี้ไปนะคะ คำถามต่อไป -- คุณมีรักแรกเป็นของตัวเองรึเปล่าคะ ? สามารถเล่าเรื่องราวและพูดเกี่ยวกับเธอได้รึเปล่า ?” คำถามนี้มันเจ๋ง สำหรับพวกชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอย่างเธอนี้โคตรออกนอกหน้า ก้นสั่นพั่บๆๆๆอย่างอยากรู้อยากเห็นสุดๆแล้ว (...?)
“มีครับ เล่าได้ละมั้ง ก็ -- เธอเป็นคนสวยนั้นแหละเอาไรมาก แค่สวยจนผมแอบชอบอ่ะแอบชอบแล้วสุดท้ายเธอก็บอกชอบผม แต่ก็ไม่ได้คบกันเพราะเธอไปคบกับคนอื่น แค่นี้แหละครับ” ความจริงเรื่องมันบ้ากว่านี้อีก แต่เขาคงไม่ขอเล่าเพราะคนสัมภาษณ์ดูท่าจะอยากรู้อยากเห็นเกินไปแล้ว
หญิงสาว(หนุ่ม)ผมทองสะบัดผมเล็กน้อยพร้อมเบ้ปากแรงๆ แล้วเดินกระแทกส้นสูงเดินออกห่างไปอีกนิด
สายตามองใบคำถามพร้อมกับลอบยิ้มออกมา มีเรื่องให้ได้ยุ่งอีกแล้ว -- โทริสซี่ปลื้ม (?)
“เคยมีจูบแรกรึเปล่าคะ ? ลองเล่าประสบการณ์นั้นหน่อยได้มั้ย ?..” หญิงสาวยิ้มหวานก่อนจะมองวินเช่อย่างต้องการคำตอบ ใครมันคิดคำถาม…...ผู้อำนวยการแน่ๆ หาคำถามให้เขาต้องนึกอีกแล้วววววววว
คิดว่าลืมแล้ว แต่มันไม่ลืมอ่ะดิ lolz
“มีครับ ถ้าให้เล่าก็แค่เป็นกิจกรรมของผู้อำนวยการเท่านั้นแหละครับ” แค่นั้นก็ไม่ต้องหน้าแดงได้มั้ยพ่อคุณ อยากแกล้งใจจะขาดยิกๆๆ ริสซี่จะอดทน (....) หญิงสาวเบ้ปากอีกรอบ ทำไมเรื่องแบบนี้ละจบไวละเกิลลล เชอะ
“คำถามต่อไปนะคะ” อ้าว ชิบหาย ลืมปรับเสียงเสียงโหดเลย
“คำถามต่อไปนะคะ” เออ เสียงนี้ วินเหงื่อแตกพลั่กให้กับหญิงสาว เสียงน่ากลัวจริงๆนะ…
“ชอบอวัยวะส่วนไหนในร่างกายตัวเองคะ เพราะอะไรคะ ?” เธอยิ้มหวานราวกับต้องการคำตอบอย่างรีบเร่ง มีความรู้สึกว่าอากาศเริ่มเย็นแล้ว หนาวโว้ย
“เป็นตากับมือละมั้งครับ เพราะตาทำให้ผมมองเห็นส่วนมือทำให้สัมผัสสิ่งต่างๆได้” เธอรีบ เขารีบ
แคร่กๆ แกร๊กๆ ปึงๆ !!!!!!!! อือหื๊ออออออออออออ หันไปมองพร้อมกันหมดแบบไม่ต้องสั่ง ว่างเปล่า
ไม่มีอะไรเลยยยย มีแต่ลม เหงื่อแตกบนใบหน้าทำเอาเครื่องสำอางค์บางส่วนหลุดออกมา (...)
“อ อะแฮ่มๆๆๆๆ คุณคิดจะทำอะไรหลังจากที่ได้ตำแหน่งนี้คะ ?” หล่อนส่งเสียงถามออกมาอย่างสั่นๆแต่ยังคุมความสง่าได้ (ถึงแม้ขนตาปลอมจะหลุดไปแล้วก็ตาม)
“ก็ทำตัวตามปกติครับ มีอะไรให้ทำค่อยว่ากันใหม่ --”
ปังงง !!!!!!!!!!! โว้ยยยยยย อย่าาาาพึ่งงงงงงงงงงงงงงงงง ไม่เอาเหล่าเรามาชุมนุม ต่างกุมใจรักสมัครสมานตอนนี้
“ในวันหยุดชอบที่จะทำอะไรมากที่สุดคะ !?” รีบแล้วเหวยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“วิ่งหนีผีกับนอนมั้งครับคุณ !! โอ้ ม่าย ไม่ใช่เล่นเปียโนสิ”สุดรีบ ไร้ซึ่งการกรองคำตอบ ตากล้องเดินห่างไปเรื่อย โทริสซี่เริ่มจับกระโปรงของเดรสตัวเอง วินเช่ตั้งท่าเตรียม
“เฮ้ย อย่าพึ่งวิ่งนะ ! มีคำถามจากทางบ้าน” ทางบ้านอะไรของคุณครับ โทริสเซ๋๋๋๋๋๋๋ “คุณชอบไปทะเลหรือภูเขามากกว่ากันคะ ?”
ชอบอยู่บ้านครับ
“ภูเขาครับ !!!”
แคว่ก เสียงอะไรขาด วินเช่เงยหน้ามอง ผู้สัมภาษณ์ฉีกกระโปรง……….โอ้โห ขนหน้าแข้ง……..
โอเค ตากล้องเริ่มแล้วนะ ขานะ รีบเหรอ รอให้ผู้สัมภาษณ์กับผู้ให้สัมภาษณ์วิ่งก่อนได้มั้ย
“คำถามสุดท้ายค่ะ”หล่อนพูดเสียงตะกุกตะกักแบบเสียงโหดๆ เปลี่ยนไม่ทัน “มีอะไรจะกล่าวถึงผู้ที่โหวตให้กับคุณรึเปล่าคะ ?!”
“ขอบคุณที่โหวตครับ สวัสดีครับ !!”
“ขอจบการสัมภาษณ์เพียงเท่านี้ครับ !!!” ไม่สาวแม่งแล้วโว้ยยยยยยยยย “เฮ้ย ปิดกล้องเด้ !!”
ปัง โครม แถ่ด แถ่ด ครืดดดดดดดดดด
หญิงสาวเปื้อนเลือดโชกหัวขยับเอียงเก้าสิบองศา เลือดไหลทะลักออกมาจากคอเครื่องใน(ที่เรียกว่าไส้)ถูกลากมาตามทางจากประตูปราสาทดิ่งมาสู่ตรงข้างเท้าโทริสซี่ ยิ้มให้ พลางเกาะขาหล่อน โอเค
หนึ่ง
สอง
สาม
ฟาดหน้าผีด้วยส้นสูงสองนิ้ว
แอนด์
“วิ่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” วิ่งอินฟินิตี้ วิ่งเพื่อแม่ เออ ไปปปปปปปปปปปป
{ จบการสัมภาษณ์ .}
O W E N TM.
ความคิดเห็น