Secret of Don't

ลำดับตอนที่ #3 : Voidlent

Application

รูปตอนปกติ

รูปตอนร่างแปลง

“หยุดตอแห-ได้แล้ว”

ชื่อ-นามสกุล :เพลงพิณ เฌอรีรัตน์Phalngpin Chaoeriratn  

ชื่อ้เล่น:หมือนฝัน Mueanfun

ทวีป : เฟลคัส

เพศ :หญิง

อายุ :17

สถานะ :[อดีต]หนึ่งในหญิงงามในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง

ลักษณะนิสัย : ตอนเด็กๆเธอเป็นอะไรที่โคตรเสแสร้ง หน้าไหว้หลังหลอก โยนความผิดให้คนอื่น พอจะโดนว่าก็แค่ทำหน้าน่าสงสารใส่ก็จบ ขี้ประจบประแจง

 เธอถึงได้กลายเป็นหนึ่งในหญิงงามทั้งๆที่อายุยังน้อย[ตอนนั้น9ปี]ขี้โกหกแถมยังโกหกแบบลื่นไหลสุดๆแต่เวลาเธอยิ้มเธอจะยิ้มมาจากใจ เวลาคุยกับใครจะชอบ

มองตา ทำนิสัยบ๊องแบ๊วตลอดเวลาจนขนลุกตัวเอง(?) ชอบเหน็บคนอื่น สวมหน้ากากเข้าหาคนอื่นแต่เด็ก  แถมยังเป็นที่รักใคร่ในหมู่เด็กชาย  แต่พอ

อายุ12+นิสัยของเธอก็เปลี่ยนไปเธอไม่ทำนิสัยน่ารักใส่คนอื่น ผิดก็ยอมรับผิด ไม่ขี้ประจบ ชอบพูดตรงๆแรงๆแต่แฝงไปด้วยคำสอนไม่ง้อและไม่เคยงอนคนอื่น 

เจ้าเล่ห์มากด้วยลูกไม้แพรวพราว ชอบทำหน้าตาเหยียดหยามใส่คนอื่นโดยไม่รู้ตัว[ทำหน้านิ่งๆมอง พอคนนั้นจะเดินผ่านก็หลบสายตาแต่มันเหมือนมองด้วยหาง

ตามากกว่า]คนอื่นชอบหาว่าเธอเย็นชาเพราเธอชอบทำหน้านิ่งๆใส่แต่ความจริงเธอขี้เกียจต่างหาก ใช่ เธอขี้เกียจจนไม่อยากขยับรอยยิ้มบนใบหน้ายกเว้นจะมี

เรื่องน่าขำจริงๆเวลาเธอยิ้มจะยิ้มจากใจเหมือนตอนเด็กๆปากและตาของเธอจะยิ้มไปพร้อมๆกันมักจะโดนเกลียดเพราะคำพูดของเธอแต่ใครสนละ?นั้นแปลว่าเธอ

โง่จนไม่รู้ความหมายของคำพูดฉันเธอก็ไม่สมควรจะเป็นเพื่อนฉันแล้วละ หน้าด้า- ประมาณว่า ด้านได้อายอด กินจุ(?) ไม่ชอบแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใคร

เห็นเวลาใครถามเธอว่าเป็นอะไรเธอจะบอกว่าไม่เป็นไร เพ้อเจ้ออีกแล้วนะ 

ลักษณะการพูดจา :ชอบพูดจาแรงๆใส่คนอื่นแต่มักจะแฝงด้วยความหว้งดีเสมอ

"ถ้าอ่อนแอแบบนี้ก็กลับบ้านไป"

[แปล:ถ้ายังไม่เข็มแข็งก็อยู่ที่นี้ไม่ได้] เป็นต้น หรือไม่ก็พูดจาตอกย้ำเพื่อให้เป็นแรงผลักดัน[เขาว่าการดูถูกคือแรงผลักดันที่ดี]

"ใช่ นายมันขี้ขลาด อ่อนแอ แค่นี้ก็ยังทำไม่ได้" เพื่อให้มีแรงฮึดสู้ แต่นั้นก็คิดอยู่กับคนด้วยนะ

ประวัติ:เด็กน้อยอาภัพไม่มีพ่อแม่ เธอถูกเก็บมาเลี้ยงที่ทวีป'นาเรียน'เธอถูกล้อ[ไอ้เด็กไม่มีพ่อแม่] แต่ใครสนอ่ะ ไม่แคร์เธอก็แค่แกล้งกลับโดยการ

วางกับดักไว้แล้วสร้างหลักฐานที่อยู่ของเธอก็ไม่มีใครจับได้แล้ว เธอชอบไปแอบดูคนต่อสู้กัน แล้วศึกษาด้วยตนเองอย่างก้าวกระโดดต่อมาเธออายุได้7ปีก็เกิด

เบื่อ เลยออกจากทวีปนาเรียนไป เธอได้เจอหมู่บ้านแห่งหนึ่งในทวีปเฟลคัสเธอชอบมากเพรามันดอกไม้ ลมเย็นสดชื่นกลิ่นที่นาเรียนไม่สามารถมีได้ เธอจึงแกล้ง

เดินโซเซไปหน้าหมู่บ้านแล้วสลบ(อันนี้สลบจริงแหละเพราะเดินทางหลายวัน ฮาา) แล้วโกหกบีบน้ำตานิดๆก็ได้แล้ว เธอได้อยู่ในหมู่บ้านสวมหน้ากากเข้าหาทุก

คน(เรียนรู้จากในหนังสือ)ประจบหัวหน้าหมู่บ้านกลายเป็นหนึ่งในหญิงงามตั้งแต่อายุยังน้อยเป็นที่รักของเด็กชายทุกอย่างคงไปได้สวยแต่พอเธอโตขึ้น[12ปี ก็

ถูกใส่ร้ายว่าไปขโมยของไป แล้วก็ค้นห้องเธอ และก๋เจอของ เธอพูดทั้งน้ำตาว้าไม่ได้ทำ แต่ไม่มีใครเชื่อเพราะหลักฐานมัดตัว จึงโดนขับไล่ออกจากที่นั้น เธอ

อาศัยอยู่ในป่าไปวันๆ บางวันก็ได้รับบาดเจ็บจากสัตว์ร้าย แต่มีครั้งหนึ่งเธอได้รับบาด้เจ็บหนัก ล้มหัวกระแทกก้อนหิน จนนิสัยเปลี่ยนไป แต่ยังมีบางนิสัยที่ฝังลึก

อยู่กับตีัวบ้าง

เผ่าพันธุ์:ม้าน้ำปีศาจ

รูปร่างหน้าตา :ปกติผมสีดำ ตาสีดำ สูง 171 ผิวขาวกระดาษ

ร่างแปรงผมสีน้ำตาลแดง ตาสีม่วงอ่อน สูง169 ผิวขาวเนื้อ

ลักษณะการแต่งกาย ::

อาวุธ:กำไลข้อเท้า

สี/รูปร่างของอัญมณี :สีขาว

อาวุธตอนแปลง :ตามภาพค่า 

ชื่อของเวท : -

ประเภทของพลัง : ทำลาย

ชอบ : สายลม น้ำทะเล ของอร่อยๆ หนังสือ สัตว์น่ารัก! คนที่เข้าใจเข้าพูดที่แท้จริงของเธอ

ไม่ชอบ : แมลงสาป หนอน(บางชนิด) ของไม่อร่อยๆ คนงี่เง่า พวกขี้งอน พวกขี้แย พวกชอบพูดว่าทำไม่ได้ ของเผ็ด

กลัว/แพ้ : ผี แมลงสาป / -

บทตัวละคร : Voidlent 

เพิ่มเติม เวลาเธอเดินไปไหนมาไหน ถ้าใครได้ยินเสียงกระดิ่งแปลว่าเธออยู่แถวๆนั้นละ 

เจอสัตว์น่ารักๆเธอจะอดกลั้นได้แปปๆแต่สักพักเธอจะกระโจนตะครุบมันมาฟัดอย่างบ้าคลั่ง(?)