รามกร [LINHOON Au :THAI]
ตอนที่ 17 : เทส!!
+
+
+
+
จะกลับมาเร็ว ๆ นี้
"พี่รามที่เคยเล่นกับพวกเราในสวนสมัยก่อนไง พี่เขามาทำงานกับฉัน คุยกันไปก่อนนะ ฉันว่าฉันลืมลิปสติกไว้บนห้อง" ไม่พูดอย่างเดียว สองขารีบก้าวเดินขึ้นบันไดชั้นลอยเพื่อเข้าห้องส่วนตัว ปล่อยให้คนสองคนยืนอยู่ท่ามกลางความเงียบงัน
เมื่อก่อน ความเงียบไม่เคยเป็นเรื่องอึดอัดระหว่างยศกรและราม แต่คราวนี้เพียงแค่มองหน้าอีกฝ่าย พ่อค้าตัวน้อยก็เกิดอาการเหมือนน้ำท่วมปาก แค่อ้าปากจะพูดก็จะสำลักให้ได้
ก่อนหน้านี้ที่รู้ว่าจะได้เจอกับรามในวันนี้ ยสกรนั้นดีใจจนเนื้อเต้น ทว่าวินาทีเขาชักรู้สึกว่า วันนี้เขาอยู่ผิดที่ผิดทางไปเสียแล้ว
แววตาของรามไม่ได้ทำให้รู้สึกว่างเปล่า
ที่มันเจ็บหนักกว่านั้น ยศกรรู้สึกว่าอีกฝ่ายมองเขาเป็นเพียงเด็กตัวเล็ก ๆ ที่วิ่งซนในไร่ส้ม ทำให้ต้องไล่ตามไปคอยดูแล
สายตาที่มองด้วยความเอ็นดู...
เหมือนแค่พี่ชายคนหนึ่ง กำลังมองดูเด็กซนคนหนึ่ง
ไม่มีความรู้สึก รัก ชอบ คิดถึง โหยหา เจือปนอยู่แม้แต่น้อย
ยามที่รามกดยิ้มที่มุมปาก แล้วขยับพูดว่า...
"สวัสดีครับ น้องมะยม ไม่เจอกันนาน สบายดีไหม"
ยศกรทนฟังจนจบประโยคไม่ได้ เขาหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำสำหรับแขก ปิดประตูเสียงดังสนั่น
เขาไม่สามารถทนสบตากับแววตาไร้เยื้อใยแบบนั้นของรามได้....
มันเจ็บปวดและทรมานมากกว่าที่เขาคิด...
.
.
.
.
.
.
.
แหมมมมมมมมมมม จะใจร้ายใจดำกับอิหนูได้สักกี่น้ำจ๊ะพ่อ
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
อย่าให้เห็นว่าวิ่งแจ้นกลับไปหาน้องมันแทบไม่ทันนะ!
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
กรี้ดดดดดด รอค่ะ!!!!!!!