จ้าวสมุทร

ลำดับตอนที่ #3 : ฟองสมุทร

 

(เบลล่า ราณี)

 

 

 

ร่างบางที่อยู่ในชุดเอี๊ยมยีนส์สีฟ้า เมื่อถูกร่างจ้ำม้ำที่มีน้ำหนักไม่มากพุ่งกับกอดก็เสียหลักนั่งลงกับพื้น ด้วยความที่ตั้งหลักไม่ทัน

 

"ฮึก ฮึก หม่าม๊า ฮือๆ" แขนป้อมกอดคอผู้หญิงตรงหน้าที่เรียกว่าแม่แน่น

 

"เอ่อ หนู หนูคะ" ฟองสมุทรพยายามดันเด็กที่นั่งบนตักเธอออก  แต่แขนเล็กต่อต้านรัดคอเธอแน่น ซบหน้าลงบ่าบอบบาง พร้อมเสียงโฮที่ดังขึ้น

 

"ไม่เอาหม่าม๊า น้องปลาจะอยู่กับหม่าม๊า" 

 

หม่าม๊าหรอ หรือว่าเด็กคนนี้คือ.. เมื่อคิดได้ ฟองสมุทรก็กอดตอบเด็กตรงหน้า แล้วลูบหลังเบาๆ เพื่อให้เด็กน้อยหยุดสะอื้น

 

 

หรือว่าเด็กคนนี้เป็น...

 

"โอ๋ๆ หยุดร้องก่อนนะคะคนสวย" ฟองสมุทรลูบศีรษะเล็กที่ซบอยู่ที่อกของเธอ  ใบหน้าเล็กค่อยๆเงยหน้ามองผู้หญิงที่ตนเรียกว่ามารดา ใบหน้าจิ้มลิ้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา และน้ำมูก

 

"หม่าม๊าไปหนายมา อึก อึก"นางฟ้าตัวน้อยถาม แต่ก่อนที่ฟองสมุทรจะได้ตอบคำถามนางฟ้าตัวน้อยก็มีเสียงดังขึ้นข้างหลัง

 

"น้องปลา" นายหัวเสือเดือนย่างสามคุ้มเข้ามาหาผู้หญิงที่นั่งข้างๆลูกสาวเขา

 

"ป่ะป๊าขาหม่าม๊ามาหาหนูปลาแล้ว" นายหัวเสือเดินเข้าไปอุ้มปลาดาวขึ้นมาจากพื้น แล้วหันมองผู้หญิงที่หน้าเหมือนคนรักเขาทุกอย่าง "ป่ะป๊าปล่อยหนูปลาหนูปลาจะไปหาหม่าม๊า" ปลาดาวเริ่มเผลงฤทธิ์ ดิ้นไปมาในอ้อมกอดบิดา เพื่อไปหาป้าที่คิดว่าเป็นมารดาของเธอ

 

"นี่คุณปล่อยน้องปลามาเถอะ น้องปลาจะร้องแล้ว" คนเป็นป้าทนไม่ได้เมื่อเห็นหลานเพียงคนเดียวเบะปากร้องไห้

 

"น้องปลาครับ สวัสดีคุณป้าสิ" นายหัวเสือหันมาบอกคนที่ดิ้นในอ้อมแขน พลางลูบหลัง

 

"ไม่อาว น้องปลาไม่เอาคุณป้า น้องปลาจะเอาหม่าม๊า อึกๆ โฮๆ"

นางฟ้าตัวน้อยหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาของผู้หญิงที่เธอเรียกว่าหม่าม๊า แขนเล็กป้อมกอดคอเรียนวไว้เหมือนว่ากลัวหายไปเมื่ิเธอปล่อยมืออก นายหัวเสือนั่งมองภาพตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย นึกถึงภรรยาที่จากไป สงสารลูกน้อยที่กำพร้าแม่

"นายหัวคะ ป้าจัดห้องเสร็จแล้วนะคะ" ป้าน้อมเดินเข้ามาทำลายความเงียนที่เกิดขึ้น "แล้วก็ไปทานข้าวได้แล้วนะคะ ป้าตั้งโต๊ะแล้ว" 

ป้านอมมองหน้าของฟองสมุทรแวบหนึ่ง เธอจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้คงเป็นพี่สาวของเม็ดทราย  ในวันแต่งงานของนายหัวและเม็ดทรายนั้นผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มาเข้ารวมด้วยเพราะว่าตอนนั้นฟองสมุทรเกิดอุบัติเหตูทางรถยนต์ทำให้ไม่สามารถเข้าร่วมได้  แต่ก็ยังส่งของขวัญเป็นรองเท้าเด็กคู่น่ารักส่งมาให้ พร้อมกับจดหมาย 'หวังว่าพี่คงมีโอกาสใส่รองเท้าคู่นี้กับหลานพร้อมกับเธอ'  เพราะรู้กันอยู่แล้วว่าเม็ดทรายสุขภาพไม่ดีหลังจากที่ ปลาดาวลูกสาวอายุได้เพียง 4 ปี ก็เริ่มป่วยออดๆแอดๆ และจากโลกนี้ไปในวัยเพียง 27 ปี สงสารแต่ปลาดาวที่ควรมีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ให้มากๆ ป้านอมคิดว่าในการที่ฟองสมุทรเข้ามาดูแลปลาดาวก็อาจจะสามารถทดแทนเม็ดทรายได้ ป้านอมสะมผัสได้ในกลิ่มอายของฟองสมุทรตามผู้ใหญ่ที่อาบน้ำร้อนมาก่อนว่าฟองสมุทรจะรักปลาดาวไม่ต่างกับเม็ดทราย

"น้องปลาจ๋าเดียวเราไปกินข้าวกันนะคะ" ฟองสมุทรก้มดูศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีดำออกน้ำตาล  ร่างแน่งน้อยเกือบจะเคลิ้มหลับไปแล้วหากเธอไม่เรียก

"อือ หม่าม๊าจ๋า กอดน้องปลาหน่อย" เสียงอู้อี้เล็กยาน เรียกให้แขนของฟองสมุทรอุ้มปลาดาวขึ้นมา

"หม่ำๆกันนะคะ" ปลาดาวพยักหน้ารับเบาๆ แล้วซบที่ไหล่ของฟองสมุทร แต่ก่อนที่ฟองสมุทรจะเดินไป เธอยื่นซองจดหมายสีขาวให้ผู้ชายที่ทำหน้าตายอยู่โซฟาข้างๆเธอ "นี่คะ ยัยทรายฝากมาให้คุณ"

ร่งสมชายชาตรีของนายหัวเสือเดินออกมาจากห้องรับแขก เดินทอดน่องไปหยุดที่ต้นมะพร้าวสองต้นที่มีเปลผูกติดอยู่ เสียงคลื่นทะเลกระทบหาดทรายสีขาวสะอาดตา ทำให้รู้สึกเหมือนว่ามีเม็ดทรายอยู่ใกล้ๆ  เพราะทุกครั้งเธอและเขาจะมานั่งมองทะเลยามค่ำคืนด้วยกันที่นี้  เขาจะทำตามคำขอของคนรักเขาได้หรือไม่ ในเมื่อปลาดาวก็เป็นแก้วตา ส่วนเม็ดทรายเป็นดวงใจ เธอขอให้เขาลืมเธอลืมดวงใจของเขา ขอให้เขายกปลาดาวยกแก้วตาของเขาให้ฟองสมุทรไปดูแล เขาจะยอมหรือ ก่อนที่เม็ดทรายจะสิ้นใจเธอได้ขอเขาไว้เช่นนั้น เขาจะไม่ทำตามคำขอก็ได้หากประโยคที่หลุดออกจากเม็ดทรายคำสุดท้าย

'ทำให้เม็ดทรายนอนตายตาหลับเถอะค่ะ'

เขาจะทำตามที่เธอขอเป็นสิ่งสุดท้ายได้ไหม  นายหัวเสือเอนกายลงนอนกับเปล ปิดเปลือกตาทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา ถ้าเป็นไปได้เขาอยากขอเป็นคนจากไป...

 

 

 

 

 

น่าสงสารน้องปลาจังเนาะ  เดี๋ยวป้าไรท์จะแสกน้องชายให้น้องปลาดาเอง 

 

(ขออนุญาติลงรูป น้องเวียงพิงค์ นะคะ)

 

ขอคนละโหวต+คลละเม้นต์นะคะ

เค้าจะรีบมาต่อให้นะ ใกล้สอบแล้ว ???????? 

ไรท์ขอตัวไปอ่านนิยาย อุ้ย!!! หนังสือก่อนนะคะ????????

 

 

 

^

^

^

ฝากติดตามเพจเค้าด้วยนะจุฟฟฟ