(เทพอสูรสีเงิน)

ลำดับตอนที่ #3 : "เด็กน้อยผู้มีตาสีเลือด"

ณ.สะพานทางทิศใต้

"ล้อมมันเอาไว้!อย่าให้มันหนีไปได้ ใครก็ตาม ที่มาสารถจับเด็กชาวโรรันผู้นี้ได้ ท่านก๊อดจะให้รางวัญอย่างงาม"oOo

หัวหน้าทหาร"คารีฟ"ออกคำสั้งลูกน้องอย่างรีบเร่งเพื่อหมายจะจับกุมเด็กน้อยผู้หญิงชาวโรรันที่ยืนอยู่กลางสะพานโดยมีทหารโอบล้อมอยู่ปลายสะพานทั้ง2ฝั่ง

"จับข้าไม่ได้หรอก"

เด็กน้อยอายุประมาณ7ปี ผู้มีผมและตาเป็น"สีเลือด"กล่าวอย่างไม่สนใจสายตาสีแดงสดของเธอนั้นมองลงไปยังแม่น้ำเบื้องล่างอย่างตั้งใจ.........เธอมองอยู่เนิ้นนาน.....

"หนอย!!!!!คิคว่าเจ้านั้นเก่งนักหรอ  ก็ได้! งั้นข้าจะจับเจ้าให้ดู!"

"สายน้ำที่ไหลอยู่ณ.เบื้องล่างเอ๋ย~เมื่อเจ้าได้ไหลไปแล้วนั้นคงมิอาจไหลย้อยกลับขึ้นมาได้~ชีวิตมนุษย์ก็เฉดเช่นเดียวกับพวกเจ้า ~เมื่อตายแล้วก็ไม่สามารถกำเนิดขึ้นมาใหม่ได้~และการกระทำของมนุษย์ก็เช่นเดียวกันเมื่อกระทำไปแล้ว ย่อมไม่สามารถแก้ไขไหม่ได้~ฉะนั้นคำพูดและชีวิตนั้นถือเป็นสิ้งที่มีค่า แต่มนุษย์ช่างโง่เขล่านัก ที่ยอมตายง่ายๆเพื่อคำสั้งของคนผู้เดียว...

เด็กน้อยกล่าวอย่างเลื่อนลอย สายตายังคงจับจ้องไปยังแม่น้ำเบื้องล่าง

"เชอะ!!!อย่ามาพูดไรสาระ เจ้าคิคว่าข้าจะกลัวคำพูดของเจ้างั้นหรอ ฮ่าๆๆๆถึงยังไงเจ้าก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง ไม่มาสารถหนีรอดจากกองทหารทั้ง50นายที่อยู่ทั้ง2ฝั่งสะพานไปได้หรอก ยอมให้จับซะดีๆ!!!"

"จับข้าไม่ได้หรอก"

เด็กน้อยกล่าวอย่างแผ่วเบา แต่คารีฟนั้นได้ยินอย่างชัดเจนทำให้เค้าระเบิดความโกรธออกมา

"!!!เจ้าจะบังอาจมากไปแล้ว!!!ถึงเจ้าจะเป็นเด็ก ข้าก็ไม่เว้นหรอกนะจะบอกให้!!! นายทหารทุกคน!เตรียมธนูขึ้นมา!!!"

คารีฟนั้นโกรธจนไม่ยอมฟังเสียงของทหารที่พยายามห้ามไม่ให้คารีฟทำอะไรวู้วาม

"ข้าจะขอบอกเป็นครั้งสุดท้าย ยอมให้จับซะ!!!ไม่งั้นล่ะก็ข้าจะเอาศพของเจ้าไปแทน!!!"

คารีฟกล่าวเสียงดังสายตาจับจ้องไปยังเด็กน้อยที่ไม่ยอมพูดหรือขยับไปไหนเลย

"เจ้าพร้อมจะตายอย่างนั้นหรือ?"เด็กน้อยหันหน้าไปยังคารีฟที่กำลังโมโห


"คนที่กำลังจะตายน่ะ !มันเจ้าต่างหากเหล่า!!!  ทหารทุกคน!ยิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!

เมื่อคารีฟกล่าวจบ ลูกธนูทั้ง50ดอกก็พุ่งมายังร่างของเด็กน้อยอย่างรวดเร็ว

(อ่านต่อตอนหน้า) K.S