(เทพอสูรสีเงิน)

ลำดับตอนที่ #2 : "คำสาปแช่ง"

10ปีต่อมา.....ณ.อาณาจักรอัลฟอย  เช้าวันที่สดใสเมืองอัลฟอยที่เต็มไปด้วยผู้คน

มากมาย และเมื่อมองไปทางทิศเหนือของเมือง จะเห็นตึกบันชาการทางทหารตั้ง

ตระง่าสูงเด่นที่สุดบ่งบอกได้ถึงความแข็งแกร่งและหน้าเกรงขาม  และห้องที่อยู่ยอด

ตึกสูงนั้นคือห้องของผู้บังคับบันชาสูงสุดของเมืองอัลฟอย"ก๊อด มาซาลูส"  ภายใน

ห้องนั้นมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่สีดำสนิดตั้งอยู่ริมหน้าต่างบานใหญ่  ภายในห้องนั้นเงีย

บกริบ ชายวัยกลางคนอายุประมาน40กว่าๆผมสั้นสีขาวนั้งอยู่บลเก้าอี้ทำงานสีกำสนิ

ส และหันหน้าออกไปยังหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ชายชรานั้งมองนอกหน้าต่างอย่าง

เงียบงัน แต่แล้ว!ความเงียบก็ได้ถูกทำลายลงเนื่องจากมีทหารนายหนึ่งวิ่งเปิดประตู

เข้ามาอย่างรีบร้อน"ปังงงงงงงงง"


"ทะทะท่าน"ก๊อด"ขอรับ  กะเกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับแฮกๆOoO"ทหารวิ่งเข้ามาอย่าง

เหนื่อยหอบ

"....มีเรื่องอะไรกัน ข้าบอกแล้วใช่มั้ย ว่าเวลาจะเข้ามาต้องเคาะประตูก่อนน่ะ"

ก๊อดกล่าวอย่างหัวเสีย

"ระเรื่องนั้นเดี้ยวค่อยพูดกันเถอะขอรับ ตะตอนนี้มีรายงานเข้ามาว่ามีผู้พบเห็นเด็ก

ชาว"โรรัน"ที่ทางทิศใต้ขอรับ"OoOll

"....เด็ก?...เด็กชาวโรรันอย่างงั้นหรอ...ไม่มีทางหรอกน่า~ชาวโรรันน่ะตายไปตอนสู้

สงครามกันหมดแล้วนี้นา.....หรือว่าเป็นเพราะ"คำสาป"

ก๊อดกล่าวพลางหมุนเก้าอี้หันมาจ้องหน้านายทหาร

"ยะอย่าพูดอย่างนั้นสิขอ รับระเรื่องคำสาปของชาวโรรันน่ะ =o="

ทหารหน้าถอดสีทันทีที่ได้ยินคำว่าคำสาป

"หึหึหึเจ้ากลัวอย่างนั้นหรอ?  ชาวโรรันมีอะไรที่ต้องกลัว ถ้าคนที่เจ้าเจอเป็นชาวโรรัน

ที่เกิดจากคำสาปจริงๆล่ะก็  ข้านี้แหละ!จะเป็นคนทำลายมันเอง"

ก๊อดสายตาเปลี่ยนไปทันทีดวงตาสีฟ้าของเค้านั้นจับจ้องมาที่นายทหารดุจดั่งหมา

ป่าหมายขย้ำเหยือ  นายทหารถึงกับสะดุ้งเฮือก

"ไปดูกันเถอะ ข้าชักอยากจะเห็นซะแล้วสิ" ก๊อดยืนขึ้นหยิบเสื้อคลุมสีแดงที่พาดไว้

ข้างโต๊ะมาสวม แล้วเดินออกจากห้องไป.........อ่านต่อตอนหน้า..(อสูรสีเงิน)^ ^